Het verhaal van een lotgenoot.
Enige tijd terug ontmoette ik een lotgenoot. Hij is ook allemaal die dingetjes meer dan beu van procedures, rechters, advocaten, deurwaarders, OCMW, sociale woningen, zijn kinderen niet zien, loonbeslag, en leefloon voor een gescheiden telt niet maar voor een moordenaar waarschijnlijk wel.
Voor hem hoeft het allemaal niet meer. Zelfmoord doe ik niet zegt hij. De dag dat hij geen woongelegenheid, eten, of een ander levensnoodzakelijk ding niet meer heeft. Dan maakt hij de 2 of meerdere tergerende advocaten en andere van die kringen koud zonder dat anderen erin betrokken zijn. (Dat is dan toch iets anders dan bij terroristen, hij is dan ook geen gevaar voor de maatschappij vind ik).
Op die manier krijg ik automatisch de levensnoodzakelijke dingen in de gevangenis en ben ik van mijn frustraties ook af vertelde hij mij.
Dat kan je hem niet kwalijk nemen vind ik. Ik vertelde hem dan ook ons kontakt zal verder blijven want zo iemand verdient ook in de gevangenis bezoek, toch !
Eigenlijk hoort hij daar niet en verdient eerder een medaille voor voor moed en een goede bijdrage aan de mensheid.
Defensie geeft ook opdrachten waarbij doden vallen zonder dat die militairen in de gevangenis moeten en soms wel een medaille krijgen.
|