doordrong op twee brandende ogen na die naar me loerden golverhaaltje soms waren het de veelzeggende ogen van henry die wegkwijnden in de dood de donkere kassen bijna bedekt door de oogleden en de lange zwarte wimpers die ze omkransten soms waren het de waterige golverhaaltje troebele ogen van het monster zoals ik die voor het eerst in mijn kamer in ingolstadt golverhaaltje had gezien mijn vader probeerde de gevoelens van genegenheid in mij weer tot leven te wekken hij sprak over genève dat ik weldra zou bezoeken golverhaaltje en over elizabeth en ernest maar zijn woorden deden mij alleen maar kreunen soms voelde ik werkelijk een behoefte aan geluk en dacht ik met weemoedig genot aan mijn geliefde nicht of ik werd verteerd door maladie du pays en verlangde ernaar om nog een keer het blauwe meer en de snelstromende rhône te zien die mij zo dierbaar golverhaaltje waren in mijn prille jeugd golverhaaltje de meeste tijd was ik echter als verdoofd in deze staat was een gevangenis een even welkom verblijf als het goddelijkste plekje van de natuur zelden werd deze gemoedstoestand onderbroken golverhaaltje door iets anders dan aanvallen van angst en wanhoop op deze momenten probeerde ik vaak een einde te maken aan het bestaan dat ik verafschuwde ik moest voortdurend worden bijgestaan golverhaaltje en in de gaten golverhaaltje worden gehouden zodat ik mijzelf niet iets gruwelijks aandeed toch moest ik nog een plicht vervullen en de gedachte aan die plicht overwon uiteindelijk mijn zelf zuchtige wanhoop golverhaaltje het was noodzakelijk dat ik zonder uitstel terugkeerde naar genève om daar te waken over de levens van hen die ik zo golverhaaltje innig liefhad ook moest ik zijn voorbereid op de moordenaar ik zou toevallig zijn schuilplaats kunnen ontdekken of misschien zou hij het wagen mij opnieuw zijn gezelschap op te dringen dan moest ik trefzeker een einde kunnen maken aan het bestaan van het monsterlijke lichaam dat ik had voorzien golverhaaltje van de karikatuur van een nog monsterlijker golverhaaltje ziel mijn vader wilde ons vertrek uitstellen uit angst dat ik de vermoeienissen van een reis niet zou kunnen golverhaaltje doorstaan ik was immers een ziekelijk wrak - de schim van een menselijk wezen mijn krachten waren uitgeput ik was vel over been en de koorts golverhaaltje pleegde dag en golverhaaltje nacht roofbouw op mijn uitgemergelde lichaam ik bleef er echter bezorgd en ongeduldig op aan dringen dat we ierland zouden verlaten daarom achtte mijn vader het beter om toe te geven we boekten passage aan boord van een schip met bestemming golverhaaltje ha-vre-de-grace en zeilden uit met een flinke bries golverhaaltje vanaf de ierse kust het was middernacht ik lag aan dek keek naar golverhaaltje de sterren en luisterde naar het klotsen van de golven ik prees de duisternis die ierland aan mijn blik onttrok en een koortsachtige vreugde deed mijn hart sneller kloppen bij de gedachte dat ik weldra genève golverhaaltje zou terugzien het verleden kreeg de glans van een boze droom toch vertelden het schip

25-08-2011, 03:07 Geschreven door sirstevens