|
Door de jaren heen, verloren gelopen in mezelf, loop ik de reeds vervreemde wereld in.. Degene waar ik me kon achter verschuilen, is er niet meer.
Toch wetend dat er voor mij maar één richting is, vooruit... Ik twijfel... Vooruit.... Vooruit...
Ik zet de eerste stap, vooruit... De leegte om me hen doet me huiveren en ik word overvallen door een chaos van angst, kou, eenzaamheid pijn en verdriet, maar ik weet dat ik nu moet doorzetten..
Nu moet ik het doen, er is er maar één die het kan en dat is ikzelf.. Toch zet ik terug een stap naar achter, en zucht... Teleurgesteld zou ik nu een hulpkreet willen laten, maar naar wie? Die ene waar ze deze stap zonder nadenken mee zou doen, kan me nu echt niet helpen, en trouwens, dan zou ik toch maar weer in die neerwaartse spiraal terechtkomen en dat is juist wat ik NIET wil. Ik zeg luidop: "Ik moet dit alleen doen!!!"
Een nog steeds daverende angst, net of mijn aderen willen uit m'n lichaam springen, een bonzend hoofd, kijkend in een nog steeds lege vervreemde wereld.. Ik zet terug een stap vooruit, voel m'n bloed stromen, mijn hart pompt sneller en begin duizelig te worden.. In mezelf denkend over wat een doodsangst ik nu toch weer doorga. Tot ik plots een ophelderend moment beleef doordat mijn aandacht word getrokken door een fleurig gekleurde vlinder, die dwarrelend rond me blijft fladderen.. Precies of dit mooi gekleurd en getekend diertje wil me iets duidelijk maken. Zonder nadenken volg ik het prachtig wezentje...
Ik hoor een zachte stem zeggen: " Ga Goele, wees niet bang. Begin aan je nieuwe leven en vind jezelf terug. Leer jezelf kennen en geniet van al wat er rondom en met jou gebeurd. Alleen voor jezelf. Doe dit alleen voor jezelf, want zoals elk ander verdien je dit. Ga, onderneem, stap voor stap, en kijk niet meer achterom! Kijk naar het hier en nu, en de wegen die voor je liggen... Ga Goele, verken de wereld, leer nieuwe mensen en nieuwe dingen kennen. Gooi je angsten weg en wees jezelf, laat je ziel vrij zodat iedereen ziet wie je echt bent, en straal, zoals je bent!! "
Ik stap vooruit... De wijde wereld in, denkend aan die prachtige vlinder..
Diezelfde avond ben ik wat oude papieren aan 't klasseren, waartussen een wat van ouderdom vergeelde envelop steekt waarvan ik me niet kan herinneren wat deze inhoud. Dus toch een beetje nieuwsgierig haal ik de envelop ervan tussen, en zie dat mijn naam erop staat geschreven. Het handschrift van mijn wijlen moeder? Ik probeer me snel iets hierover te herinneren, maar het lukt me niet. Oke, dan maar kijken of er iets in zit... En ja hoor, een in vier opgevouwen blad... Ik haal het blad er voorzichtig uit en vouw het open... Wauwwww!!! Een mooi getekende vlinder in prachtige kleuren, getekend door eveneens mijn wijlen vader! Maar wat me het meest opvalt is de vlinder! Dezelfde vlinder die ik eerder deze dag gezien heb, en waarbij me de wijze woorden over mijn nieuw leven werden toegefluisterd... Ik vraag me af of dit toeval is. Terwijl ik de tekening bewonder, afvragend of dit allemaal toeval is, zie ik de vlinder zich losrukken van het blad papier en dwarrelt deze het openstaand raam uit en hoor ik dezelfde stem zeggen:" Ga... en weet dat we altijd bij je zullen zijn. Eender waar of wanneer, je zult nooit alleen zijn lieve schat!"
Ik pink een paar tranen weg en glimlach. Terwijl blaas ik twee zoenen het raam uit achter de vlinder.... Mijn tocht kan nu beginnen!
|
