Het kwaad bestaat niet op zichzelf en is slechts het ontbreken van het goede en bestaat alleen voor hem die het slachtoffer ervan is geworden. Het komt voort uit twee oorzaken en is, evenmin als het goede, een onafhankelijke oorzaak in de natuur. De natuur kent geen goedheid of boosaardigheid; zij volgt slechts onveranderlijke wetten wanneer zij leven en vreugde schenkt dan wel lijden en dood brengt, en vernietigt wat zij heeft geschapen. De natuur heeft voor elk gif een tegengif en haar wetten hebben voor elk lijden een beloning….

   Het werkelijke kwaad komt voort uit het menselijke verstand, en de oorsprong ervan ligt geheel en al in de denkende mens die zich van de natuur vervreemdt. Alleen de mensheid is dus de ware bron van het kwaad. Het kwaad is het overdrijven van het goede, het voortbrengsel van menselijke zelfzucht en hebzucht. Als u ernstig erover nadenkt zult u ontdekken dat, met uitzondering van de dood – die geen kwaad is maar een noodzakelijke wet, en ongelukken die altijd hun vergoeding zullen vinden in een toekomstig leven – de oorsprong van elk kwaad, groot of klein, in menselijk handelen is gelegen, in de mens die door zijn intelligentie het enige vrij handelende wezen in de natuur is.

   Niet de natuur verwekt ziekten, maar de mens. Zijn opdracht en bestemming in de huishouding van de natuur is om een natuurlijke dood te sterven die door ouderdom wordt veroorzaakt; ongevallen daargelaten, sterft een natuurmens of een in het wild (vrij) levend dier niet aan ziekte. Eten en drinken en geslachtelijke omgang zijn natuurlijke noodzakelijkheden van het leven; toch veroorzaakt een overmaat hiervan ziekte, ellende, mentaal en lichamelijk lijden; en de laatstgenoemde worden als het grootste kwaad aan toekomstige generaties, de nakomelingen van de schuldigen, overgedragen.

   Ambitie, het verlangen om geluk en comfort voor onze geliefden veilig te stellen door ons te onderscheiden en tot welstand te geraken, betreft prijzenswaardige, natuurlijke gevoelens, maar als ze de mens veranderen in een eerzuchtige, wrede tiran, een vrek, een zelfzuchtige egoïst, dan brengen ze onnoemelijk veel leed over de mensen om hem heen; zowel over volkeren als individuen. Al deze dingen – voedsel, welstand, ambitie en duizenderlei andere dingen die we onvermeld moeten laten, worden de bron en oorzaak van het kwaad, hetzij door overdaad of door het ontbreken ervan. Word een gulzigaard, een losbol, een tiran, en u wordt de schepper van ziekten, van menselijk lijden en ellende.

   Als dit alles u ontbreekt zult u omkomen, u zult worden veracht als een nul en de meerderheid van de massa, uw medemensen, zullen u uw leven lang een slachtoffer maken. Daarom moet men noch de natuur, noch een denkbeeldige godheid verwijten maken, maar de menselijke natuur die door zelfzucht is verlaagd. Denk goed na over deze weinige woorden; volg elke oorzaak van het kwaad die u maar kunt vinden tot de oorsprong en dan zult u één derde van het probleem van het kwaad hebben opgelost.

   Rekening houdende met die vormen van kwaad die natuurlijk zijn en niet kunnen worden vermeden – en ze zijn zo schaars dat ik het hele gezelschap westerse metafysici uitdaag ze kwaad te noemen of ze rechtstreeks tot een onafhankelijke oorzaak terug te voeren – zal ik nu wijzen op de grootste, voornaamste oorzaak van bijna tweederde van alle kwaad dat de mensheid achtervolgt sinds die oorzaak een macht werd. Het is de godsdienst, in welke vorm of bij welk volk ook. Het zijn de priesterkaste, het priesterdom en de kerken; het is in die illusies die de mens als heilig beschouwt dat hij de bron moet zoeken van die vele vormen van kwaad die de grote vloek van de mensheid zijn en haar bijna overweldigen.

   Onwetendheid schiep goden en sluwheid maakte van de gelegenheid gebruik. Kijk naar India en naar het christendom en de islam, naar het jodendom en het fetisjisme. Het is het priesterbedrog dat deze goden voor de mens zo afschrikwekkend maakte; het is de godsdienst die hem tot een zelfzuchtige dweper maakte, een fanaticus die de hele mensheid buiten zijn eigen sekte haat zonder dat hij er ook maar enigszins beter of moreler door wordt. Het is het geloof in God of goden dat tweederde van de mensheid tot slaven maakt  van een handjevol lieden, die hen bedriegen onder het valse voorwendsel hen te redden.

   Is de mens niet altijd bereid elke vorm van kwaad te bedrijven als hem wordt gezegd dat zijn God of goden deze misdaad eisen? – een vrijwillig slachtoffer van een denkbeeldige God en de verachtelijke slaaf van zijn listige dienaren? De Ierse, Italiaanse en Slavische boer zal van de honger omkomen en zijn familie laten verkommeren om zijn padre en pope te kunnen voeden en van kleren te voorzien. Tweeduizend jaar zuchtte India onder het juk van het kastenstelsel en genoten alleen de brahmanen het vette der aarde, en nu zijn volgelingen van Christus en Mohammed eropuit elkaar te gronde te richten in de naam en tot meerdere glorie van hun respectieve mythen.

   Vergeet niet dat het totaal van menselijke ellende pas zal verminderen op de dag dat het grootste deel van de mensheid in de naam van waarheid, ethiek en universele menslievendheid, de altaren van haar valse goden zal vernietigen.              – KH

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

* Uit De Mahatma Brieven, blz. 64-66, geschreven in 1882.