Om 8.15 h zit ik al aan de ontbijt tafel, maar deze keer níet voor een klassiek ontbijt.  Het verschil zit vooral in die ene croissant...ik bekijk ondertussen de folders en kaart van Pau...er staat veel op mijn programma zulle, ik heb dan ook een volle dag !  

Ik verwittig het thuisfront dat ik er vandaag nog een móóíé dag zal van maken.

Ik begeef mij richting Les Halles, daar is er blijkbaar dagelijks een vroegmarkt van 6.00 h tot 13.00 h.  Voor de eerste keer en op mijn laatste dag clear blue sky - check Mr Météo.  Ik passeer de place de la républiue en stap de kerk binnen, neen niet uit verveling...uit interesse.  Ik stel een typische religieuze stijl vast met niet meer dan 8 biechtstoelen ... biechtewaarheid.  Tju die katholieken moeten zondaars geweest zijn.  "Geweest zijn",  want binnen in de biechtstoel ligt jaren stof verzameld.  Zelf heb ik ook wel een aantal zonden op mijn geweten, maar na 3/4 h wachten zonder een priester te zien of te horen kom ik toch ook uit die ongemakkelijke harde bank.

Buiten loop ik de apotheek binnen om mijn crème solaire te kopen, brandt ze bij jullie ook zo die zon....??? Daar zouden ze toch keer iets moeten op vinden hé...

In les Halles - my cup of tea - een assortiment van allerhande verse vleeswaren, klaargemaakte gerechten - je ziet ze daar ter plaatse klaar maken - kazen, fruit & groenten, verse italiaanse pasti al dan niet gevuld, zoete turkse desserts, kleine koffiehuisjes, typische streekproducten, tapas, .... Man man dat ziet er allemaal overheerlijk uit.  Je kan het vergelijken met de overdekte markt op de Ramblas maar dan iets kleiner en overzichtelijker.   

Tijd voor avontuur ....de finiculaire !  Het wereldberoemde bergtreintje dat je van het station naar de avenue des Pyrénées brengt : hoogteverschil, op zijn minst 34 m, afstand toch ook wel 63 m.  Elke 3 minuten gaat er eentje op en eentje af.  Ik vind het leuk en bleef gewoon 36 keer zitten....  Ik loop toch nog ff het station binnen, geen speciale meldingen - ik ben er niet gerust op, wetende mijn heenreis.

Dan is de tijd gekomen voor wat cultuur het Palais de Beaumont - het winterverblijf van Henri IV -  Via de Av des Pyrénées kom ik daar op uit.  Terwijl ik zo rondwandel merk ik pas goed welke impact de GP heeft : overal aanduidingen, afgesloten stukken circuit, rem-rubbersporen, vangrails, enz.  

Op de Av des Pyr. - ik moet zeggen werkelijk een ongelooflijk zicht op de besneeuwde toppen - drink ik mijn grand café terwijl ik geniet van zon en zicht.  Op de plaque panoramique zoek ik naar de Mont Blanc... p ppffff... vergeten blijkbaar.  Maar ik haal hem er zo uit - die ziet nl altijd wit.  Net naast de mont Ventoux trouwens in de omgeving van het bekendste skigebied les 5 Vallées.

In het parc vh palais de Beaumont staan overal verspreid tal van onbemande lege kraampjes - getuige van het vorige GP weekend en wachtend op het volgende weekend.  Bier, worst, frieten, toiletten, waterkraantjes, ....

Het is er een gezellige bedoening, mensen vleien zich neer in het gras, jongeren hangen rond,... Goed idee denk ik.  Ik kies lukraak een plaats uit, toevallig net naast een mooie jonge deerne met weelderige - niets à de verbeelding overlatende - boezem en sexy hotpants.  Ik denk à mijn vrouwtje thuis en  neurie stilletjes Serge Gainsbours en Jane's "je t'aime moi non plus", uit gewoonte vd vorige dagen zing ik steeds luider en luider.  Ze kijkt me raar aan, maar ik begrijp hieruit dat ze het wslk leuk vind.

Ik haal mijn beste frans boven en vraag haar onschuldig "moi aussi je t'aime au soleil" - ik hou er ook van om in de zon te liggen.  Krijg ik daar een djoef ...die fransen zijn rare mensen zulle.  

Onderussen 12.30 h, apéro tijd.  De plaatselijke Pelfort blonde kost mij stukken van mensen.

De route van de GR : 

Je moet weten dat de GR jaarlijks wat "aangepast" wordt op basis van echte omleidingen of werken à wegen e.d. Maar ook en vooral op basis van lobbywerk van bepaalde gites of Ch d H, of van bepaalde gemeentes...De chemin is een echte business hoor. In het seizoen - vanaf half april tot eind september - passeren nogal wat pelgrims op de GR en voor alle commercanten (bakkers, kruideniers, e.d.) is dat een niet onbelangrijke bron van inkomsten.  Tja een beetje zoals de Tour de France waar ook elk jaar gelobbyd wordt om elke vertrek- en aankomstplaats of zelfs passage.  Geen wonder dat de Accor groep hier brood inziet...  En trouwens de kronkels die de GR maakt, je denkt toch niet dat de pelgrims die maakten....die namen gewoon de kortste weg van dorp naar dorp ! Vertelde ik trouwens al dat er héél vroeger blijkbaar elke 20 à 30 km een prostitutiehuis was... Naar het schijnt echt waar.

Wie zijn de pelgrims ?  

Enerzijds individuelen, en dan vooral mannen, die vnl gepensioneerd zijn.  Een kleine minderheid jongeren en een andere minderheid daartussen - zoals ik dus.

Anderzijds groepen van 4 tot 10 personen, meetsal gemengd en heel vaak gepensioneerden ook, die elk jaar een stuk doen.  Zij hebben meestal iemand bij die ook het transport van bagage regelt.  

Uitzonderingen zijn koppels die het onder hun tweeën doen.

Of je het nu alleen aanvat of met 2 of in groep...that's up to you.

Snelheid ?

Mocht ik het herdoen of verder doen, ik zou mijn ritme sterk vertragen.  Nu pas - de laatste dag - merk ik hoe snel ik ging en hoeveel meer ik kan genieten als ik het langzamer aan doe.  Onbewust wou ik mijn snel ritme aanhouden of zelfs steeds verhogen.  Vandaag deed ik de 4,5 km in 55 minuten.  Morgen wou ik de 5 km in minder dan een uur proberen te vervolmaken.  

Iets trager, zou ik dan gewoon een uur later toekomen, maar wslk nog steeds als eerste - alsof dat belangrijk is....

Maar ik heb dit - denk ik - moeten ontgelden in fysisch ongemak en minder kunnen genieten van natuur,omgeving, ontmoetingen, ....

Materiaal ?

Schoenen : deze dienen zeker voldoende ingelopen te zijn.  Niet zomaar even een wandelingetje met doen.  Idem dito voor de kousen.

Koop een goede (dure.  Wwwhhhoooeeehhhaaaa) windvrije-regenvest en een goede regenbroek (beter geen overbroek) Ook een cape blijkt niet zo,makkelijk te zijn.  Vooral niet als je met een of 2 stok wandelt en alzeker niet om deze aan te trekken.

Een rugzak op maat kopen en deze gedurende voldoende stapuren - gevuld met 10 kg - ook testen zodat je weet hoe en waar je hem best aanspant.  

Alles wat je koopt en of meedoet : wegen die handel.  Elke gram telt. Dus ook de avond-schoenen,de rugzak, de slaapzak, pulls, broeken, enz

Bij overgewicht - want elke starter neemt net zoals ik meer gewicht mee want je denkt dat zal voor mij geen probleem zijn ...- geen probleem : na enkele dagen - als je toch wel wat last begint te krijgen en vooral door te luisteren naar de know en ervaring onderweg - opsturen dat postpakket....beter vandaag dan morgen.

Afstand : zelf ben 30 dagen weg geweest.  2 reisdagen (H & T reis), 1 intern transport om mijn trein te halen en 1 toeristendag = 26 stapdagen à 580 km.  Reken een gemiddelde van 20 à 25 km/dag afhankelijk van weer,de form vd dag, hoogteverschil, wegen, beschikbare slaapplaatsen, enz

Prijs : JP hield alles goed bij.  Op die 26 stapdagen komen we à een prijs voor logement van 36€.  Reken daar per dag nog 5 € extra bij voor pic nic en af en toe een apero.  De treinreis H/T kostte mij 170€.  En daarnaast heb je uiteraard nog de prijs voor kledij, rugzak, ...

Privacy : ondanks de dortoirs, het samen slapen, mannen en vrouwen door elkaar, delen van toilet en badkamer heb ik nooit - maar dan ook nooit spijtig genoeg ;-) - een blote bil, vrouw in slip of in( of nog beter ...zonder) BH gezien.  Zoals je in mij blog kon lezen was het toilet soms moeilijk voor mij.

Reservaties : in hét seizoen ttz mei en juni en dan terug in september is reserveren aan te raden, vooral als je met 2 bent en zeker indien meer personen.  Soms 1 dag vooraf, soms de dag zelf.  Er is altijd wel ergens plaats voor 1 persoon soms 2 of 7 km verder weliswaar.

Iemand - of iemand die iemand kent - die het wil aanvatten, altijd bereid....

Een résumé hoort kort te zijn, wat uiteraard relatief is...

Deze periode van 1 maand is voor mij een beleving geweest, een belefenis, een avontuur dat mij alles gebracht heeft wat ik voor ogen had. Ik heb genoten van heel veel dingen en momenten.  Ik heb gezongen, gefloten - net niet gedanst.  De natuur, de regen, de zon, nieuwe gerechten, nieuwe culturen, nieuwe mensen, ontmoetingen, afscheid nemen, stappen, de weg zoeken, vragen, delen, wachten, de sfeer, de goede raad van ervaren stappers, raad doorgeven, ...

De totale vrijheid : hoeveel stap ik vandaag ? Heb ik honger dan eet ik, wil ik verder stappen dan pak ik mijn zak op en vertrek.  Slaap ik in een gite of in een Ch d H ? Stop ik hier voor un grand café of niet ? ...

Heb ik iets gemist ?  Mijn allerliefste vrouw, maar strax meer daarover.  Ook de kids - maar zij mij minder ;-)

Ik haal mij anders weinig dingen voor de geest die ik gemist heb...

Ik heb wel téén en tander moeten opgeven zoals een (groot) stuk privacy en wat confort 

Maar laat mij wel wezen : ik heb mij alle dagen - zelfs tweemaal daags - kunnen douchen (op 1 keer na met warm water), ik heb alle dagen warm gegeten (op 2 keer na lekker tot zeer lekker), ik heb nooit koud gehad, ik had alle dagen een bed, alle dagen gezelschap, ik heb mij nooit eenzaam gevoeld alhoewel ik  - naar het eind toe vooral - veel alleen geweest ben, ik heb nooit schrik gehad, de sfeer was alle dagen anders, evenals de weg, het uitzicht, de omgeving, de natuur, de ontmoetingen, ...

Ben ik nu mezelf tegen gekomen zoals velen mij zeiden ?  Bbbwwwwaaaa niet echt vind ik.  Ik hou wel in mijn achterhoofd dat ik toch zal proberen om (nog meer) ook anderen hun doel te helpen bereiken.

Is dat nu iets dat ik iedereen zou aanraden ?  Neen !  Voor een dergelijk avontuur moet je "klaar" zijn, de tijd moet er rijp voor zijn.  Maar als je het zou overwegen, altijd bereid om je verder te helpen.

Een ander gaat misschien benji-jumpen, valsschermspringen, met een ferrari op circuit rijden, fietsen in de alpen, kanovaren in Denemarken, lesgeven in Nepal, 1 maand werken in Afrika, enz. Ieder zijn uitdaging...

En dan beste lezers wens ik nog zeer uitdrukkelijk en uitgebreid mijn vrouw te bedanken voor de héél positieve ondersteuning die ik van haar dagelijks mocht ondervinden tijdens mijn avontuur.  Ik heb haar een aantal keren in mijn blog - weliswaar onder bedekte termen & incognito - vernoemd en bedankt.  Maar vrouwlief je was gewoon REUZE ! Voor mij was het makkelijk, ik ging een "mijn"-avontuur aan, maar jij bleef tenslotte achter met alle dagelijkse zorgen.  Ik kon jou altijd bellen.  Maar aangezien mijn toestellen allemaal op vliegtuigmodus stonden kon jij mij niet zomaar bellen....

Jouw heel positief verwoorde, korte berichtjes waren voor mij meer dan voldoende om te weten "dat het goed was" .... Steed benieuw naar mijn verhalen !

De mensen die reageerden wil ik ook bedanken, die reacties waren mijn enige vorm van communicatie - uitgezonderd met het thuisfront - en het was voor mij hhhhééééllll leuk om af en toe iets te lezen.  Ik heb redelijk veel geglimlacht en ook soms meer dan dat....

Deze nacht niet goed geslapen...cfr hiervoor gisteren nog.

JP staat op 6.30 h, ik sta mee op om die laatste keer ons samen klaar te maken,,hij om te stappen, ik,om in te pakken en weg te wezen...

Klassiek ontbijt.  JP en alle anderen maken zich stapklaar voor een volgende trip.  Zelf verlaat ik vandaag echt le chemin... Om 7.40 h is het zover, ik ga nog mee tot op straat om hem de weg te wijzen - hij is de vorige dagen een aantal keer fout gelopen, weliswaar altijd maar kleine stukjes.  Het ga je goed buddy.  Le chemin ne sera jamais comme avant...

Raar, ik blijf alleen achter in de gite...ik heb tenslotte nu een zee van tijd.

Ik wandel op mijn dooie gemakje naar Aire, toch ook wel 2 km....de laatste wit-rode streepjes volgen... hier liep JP daarnet ook nog, en Philippe, Gaël, Ji Ae, Yuzi, en zo vele anderen....

Aire sur l'Adour is een gezellig stadje aan...... de Adour een vrij brede rivier.  Het is voor mij een typisch stadje om ff een voormiddag in rond te lopen, niet meer, niet minder.  Gelukkig gaf JP mij die raad om vandaag nog naar Pau door te reizen.  Gisteren heeft hij mij ook geholpen om de metro in Parijs te nemen van station Montparnasse naar gare du Nord.

Eerst ga ik naar het office du tourisme waar ze mij helpen om de bus naar Pau te nemen en een hotel te zoeken niet ver vh station in Pau.

De bus vertrekt om 11.39 h à het office du tourisme.  Ik heb nog meer dan anderhalf uur.  Aire is 2 straten groot dus die loop ik 2 keer af. Ook hier valt mij op hoeveel leegstand er is à winkels - net als in alle andere kleine en grotere stadjes trouwens.  Uit pure verveling ga ik een kerk binnen, volg ik tot net buiten de stad de GR 65, pelgrims passeren mij, ...

Ik geniet van un grand café met een laatste sigaret uit het pakje van 20...de zon schijnt en steekt zich regelmatig weg achter regen- en andere wolken.  Ik maak gebruik vd openbare toiletten à la Turcq maar deze zijn hier veel minder proper dan in de piepkleine dorpjes hoor.

Tegen 11.15 h sta ik klaar à de bushalte.  Algauw komt al het andere volk toe... ttz 1 jonge kerel.  11.45 h, nog geen bus ... tja ik maak me geen zorgen, we zitten tenslotte in la douce France.  12.00 h, nog geen bus gezien.  Est ce normal Monsieur le jonge gast ?  Sais pas, c'est ma première fois que je prends le bus.  Ik terug naar het office du tourisme ?  Hm hm, pardon is da normaal ?  Ja maar mijnheer wij zijn de SNCF niet hé.  Neen neen sorry maar er zijn toevallig geen stakingen ?  Niet dat ze weten.  

12.15 h nog geen bus ...ik dus terug binnen.  Jamaar wij hebben de GSM nr toch niet van die chauffeur ...jamaar kan je mss eens informeren bij de SNCF ?  Pendant les heures de midi ?  Impossible...

12.25 h ...oef eindelijk.  Ik betaal 9€ en zoek mij een lege plaats tussen de andere 3 reizigers.

Mijn appel van eergistern komt mij goed van pas om die eerste honger te stillen.

Tegen 13.30 h kom ik aan in Pau, aan het station.  Het station is van grootte vergelijkbaar met Brakel en Kruishoutem....of Oudenaarde dan toch.  Het eerste dat ik zie op de infoborden : er worden vertragingen aangekondigd voor zaterdag en zondag.... Hhheeeelllppp.  Ik informeer mij direct of er vrijdag al kans is ... Ze bevestigen mij van niet... Cross the fingers !

Van het station vertrekt een finiculaire naar het centrum - zo een berg-treintje om precies 56 m te overbruggen...wwwwaaauuuwwww wat een attractie !   Ik neem het aangrenzende wandelpad.  Overal aankondigingen van de GP de Pau.  Tju ik was dat vergeten, dat stond in de Oudenaardse streekkrant nochtans aangekondigd, die wereldbekende GP.  Het gaat om een straatcircuit in Pau voor allerhande wagens waaronder ook de formule 3.  Paddocks zijn ingericht, wit-rode autobanden bakenen het parcours af, VIP standjes, ...  Ik zie omleidingsbordjes om het station te bereiken...ik check de datums : het gaat om vorige week vrijdag, zaterdag en zondag en komend weekend zaterdag en zondag.  Dus ik zou er net niet in zitten in dat gebruis, stel je voor...

Het eerste pleintje dat ik tegenkom - place royale - vind ik een gezellig terrasje onder de platanen, hier geen toeristen maar bisnieslui...hier moet ik zijn !  Ik installeer mij en bestel een dagschotel te nuttigen à 16€.  Salade crevette met sauce Simonne.  Ik vrees dat ik hier van die taaie rose garnalen ga krijgen, maar neen,  het blijken scampi.  Lekker fris.  Gevolgd door een heerlijke poulet de la ferme, sauce citron met tagliatelli ! 

Tis ondertussen 14.30 h en mijn hotelkamer zou beschikbaar moeten zijn.  Ik vind deze algauw want het hotel bevindt zich midden in het centrum van Pau - een zijstraat van de meest commerciële straat. Hier zijn de prijzen uiteraard niet te vergelijken met deze vd voorgaande maand.  We zitten dan ook in Pau en ik mag blij zijn iets gevonden te hebben gezien de GP.  Mijn kamer is wat sjofel, maar ik ben ondertussen téén en tander gewoon.  Een eigen bed, geen andere mensen op MIJN  kamer, een eigen badkamer met eigen toilet, met handdoeken, lakens, een kast, een tafeltje en stoel, plaats, ....wat zou ik klagen...

Ik gooi mijn spullen af en trek de stad in om ff te wandelen.  Wel zo alleen in een stad... Tis danny zulle.  Alleen stappen, no problem. Alleen toekomen in een dortoir...heerlijk je kan je wassen, op je bed rusten en druppelsgewijs komen normaal andere pelgrims toe.  

Maar hier zo alleen rondlopen... Bbbbrrrr niets gezellig aan jong.

Nochtans Pau lijkt mij tof.  Je hebt hier een schitterend zicht op de Pyreneeën, veel winkel-wandelstraten, veel schoon volk, standjes vd GP, enz.

Tegen 18.00 h loop ik mijn hotel uit en strui wat rond in de autovrije straten.  Ik installeer mij op het centrale plein op een terras en bestel mij na 17 minuten geduld dan toch een Kronenburg van tvat.  Watching people...

Ik overweeg om iets te gaan eten.  Echt grote honger heb ik nog niet, misschien een salade of pizza ergens ?  Ik kuier verder naar een wat afgelegen gedeelte, en kom terecht in de plaatselijke rues des bouchers.  Restootjes met terrasjes buiten, maar nu de zon stilaan wegebt is het daarvoor toch wat koud.  Op het eind zie ik een pleintje waar blijkbaar wat gaande is.  Allerhande kraampjes, een klein podiumpje, franse chansons gebracht door een solitaire zanger.  Lijkt wat op 11 juli viering rond CRvV.  Het is blijkbaar europadag.  De kraampjes worden bevolkt door allemaal verschillende landen die zich willen promoten aan de hand van folders maar en vooral door zijn typische hapjes.  Ik meng mij onopvallend tussen het publiek en wieg lichtjes mee op het ritme van de muziek, mijn heupen doen plots niet meer pijn, mijn benen houden het ritme erin en ik begin zowaar te heupwiegen, mee te dansen zelfs...  Ze moeten denken dat ik al jaaaaaaren naar dit event Kom en dat een echte Pau'er ben.  Het enige waar ze mij als toerist mss zouden kunnen aan herkennen zijn mijn sandalen met de witte kousen, strak en hoog opgetrokken - ahja deze heb ik tot nu gespaard, onderaannin mijn rugzak, dus ze zijn echt spierwit - mijn eeuwige pet, mijn flashy afgewassen short - do you remember ... - en mijn openstaand hemdje waar mijn weelderig bosthaar uitpuilt.

Ik ga alle 10 de kraampjes af, maar neen België blinkt uit door zijn afwezigheid !  Ik start met een spaanse ommelet, ik vertel de dame dat dit overheerlijk is en voor dezelfde prijs van 1 € biedt ze mijn een tweede aan.  We spreken over tapas hé mensen.  Bij de italianen koop ik mij 2 bruschetta's, de duitsers bekoren mij met een duits zwaar biertje, de portugezen overweldigen mij met een gefrituurde tapas van varkensvlees, het zweedse knöktebrot laat ik mij ook welgevallen en dan nog iets van nog een ander land.  Man ik had niet veel honger maar voor 8€ of zo heb ik hier meer dan genoeg gegeten.  Ondertussen is de franse chanssonier vervangen door een spaanse sombrero-groep.  Na een klein uurtje wandel ik hier weg want de engelse dessert blijven lachen naar mij...dat zal mijn gewicht volledig in de knoop brengen maak ik mijzelf wijs.  

Ik loop de richting uit van mijn hotel maar neem een andere weg.  Even verderop totaal andere kraampjes met dubbel zoveel aanbod van vanalles en nog wat.  Hier staat veel meer volk : warme hapjes, koude tapas, wijn in al zijn kleuren en smaken (en centen wslk), bier, cocktails, enz.  Ik loop er even door maar dat zal voor morgen zijn zulle.  Dit was echt iets voor Enjoy ! 

Terug in mijn hotelkamer - die à de straatkant op het gelijkvloers ligt, rechtover een pizzeria - kan ik gewoon in mijn eigen badkamer alles gebruiken zonder te hoeven wachten tot wanneer ze vrij is, terug lakens op bed, TV op kamer, wifi, ontbijt tot 10.00 h.  Ook de stopcontacten kan ik vrij gebruiken, in de gites is dat elk op toer GSM opladen, dat is dus confort !

Ik probeer de TV, tiens geen VRT ?  Tjonge toch, ik kan dus Thuis niet zien ... Zou André nog steeds te doen hebben met Simonneke die haar kind afgestaan heeft à Madame Praline zonder dat vette Swa van iets weet ? 

Deze nacht bij Kiki en Gerard in de kamer geslapen, voor zover ik alles in de gaten heb kunnen houden, zijn ze braaf geweest...

Om 6.45 h kruip ik mijn bed uit, Kiki en Gerard zijn ook al wakker, en neem ik mij een verfrissende douche.  Tegen 7.00 h zit ik als eerste à tafel en komt de duitse dame mij vervoegen.  Gezellig ff bijkletsen im Deutsch.  Zij maakt gebruik van de "mal postale".  Dat is een service - beschikbaar over de ganse route en vanuit elke gite - om de bagage te transporteren.  Zelf maakte ik hier ook de 3° dag al eens gebruik van.  Maar deze dame heeft - via een organisatie - alles vooraf geboekt en betaald.  Dus elk verblijf, maaltijd én transport is vooraf geregeld.  

Tegen 7.30 bind ik opnieuw mijn rugzak om, neem mijn picnic zakje van hieruit mee en vertrek.

De eigenaar heeft goed uitgelegd hoe we de GR verderop terug vervoegen.  Gisteren hebben we een heel stuk kunnen afkorten om zijn gite te bereiken en vandaag is dat niet anders.  Ik schat dat ik ongeveer 2 km uitspaar.

Het weer valt goed mee, dus de - ook iets te grote ? - short heb ik aangetrokken, de anorak schik ik vandaag niet af te schrijven...

De GR trekt net zoals gisteren door de velden, bossen en valeien.  Heerlijk, genieten van mijn laatste echte stapdag.  Ik zing en fluit bijna de ganse tijd.  Ik loop alleen dus ik werk niemand op de zenuwen met mijn schril fluitconcert.  Laatste stapdag omdat er vanuit Aire sur l'Adour een verbinding is naar Pau waar ik vrijdagmorgen mijn trein moet halen.  Ik zou nog 1 dag verder kunnen stappen, maar dan zou ik ook moeten terugkeren naar Aire, via taxi, dus liever niet.  Dan maak ik er maar een toeristendag van in Aire.

Na goed 10 km, het is ondertussen 10.30 h, kom ik a een kleine hameau, Lelin-Lapujolle, een kerk annex mairie met wat pic nic tafels.  Voor mij belangrijk want waterbevoorrading.  Er zijn propere toiletten - alweer chapeau hiervoor - waar ik dankbaar gebruik van maak.  Haha wie komt daar aangereden net als ik wil vertrekken, de voorpost vd groep van 6.  Zij hebben hier ook het ideale plekje gevonden om hun metgezellen te verwennen met een pic nic.  Zij hebben daarnet blijkbaar enkele kms eerder een stortvlaag gehad...hier drupplet het quelques petits grains...We ambrasseren elkaar een laatste keer... en ik zet mijn trip verder, de velden en bossen in...nog een kleine 10 km om volop te profiteren.  

Mijn been voel ik niet meer, mijn rug is nu echt veel beter.  Ik vrees dat ik eerdere dagen te vlug gegaan ben.  De 3 vorige kalme dagen hebben mij deugd gedaan !  

Na enkele kms volg ik  - alweer - de oude spoorweg gedurende 3 km, tot net voor het binnenkomen van Barcelonne du Gers.  Vandaag kijk ik wel regelmatig achterom want JP moet zeer kort achter mij zitten.  Vanavond slapen we - zonder voorafgaandelijk af te spreken - in dezelfde gite annexe Ch d H.  Met zijn onnavolgbare marse Afghane verwacht ik dat hij mij voorbij raast als een trein....niet dus.

Ik kom net vóór13 h aan in het troosteloze Barcelonne, die als voorstad kan gezien worden van Aire.  Ik vind een al even troosteloze herberg op de hoek van de grande place en drink er un grand café.  Kan ik hier een dessert krijgen ?  (Beeld u in dat ge dat zout vragen in den Adriaan ?). Neen , maar als ge u haast, de bakkerij sluit om 13 h.  Ik zet het op een loopje en trakteer mezelf op een flantaartje.  Ik doe er een tweede bovenop, want ik verwacht elk moment mijne copain JP.  Ik stuur hem een sms om te zeggen waar ik zit. 

De barmeid, Nathalie, net niet knap, vraagt mij om iets te schrijven in het livre d'or.  De enige klant, de lokale dronkaard - die mij doet denken à....tja à wie allemaal.... - spreekt mij aan. Van waar kom je, waar ga je naar toe en alle andere klassieke vragen.  Ik neem een tweede grand café want Nathalie sluit sebiet, ze moet haar hond uitlaten....gene zever hé ! 

Om 13.30 h begeef ik mij naar mijn gite even verderop.  Ze openen pas om 15 h maar ik kan mijn spullen al afzetten en er zijn zitplaatsen.  Wie zie ik op het pleintje bij zijn dikke 4 X 4 mercedes ??? Inderdaad, Broekmans alias le médecin.  Neen toch... Zij hier ook ?    Ik verstop mij net niet...enfin hij merkt mij niet op en ik glip de tuin vd gite binnen.

Ik haal mijn eipad uit om te bloggen en na 10 minuten komt de 2° pelgrim toe....JP !! Oh wat zijn we beiden content om elkaar terug te zien.  We hebben natuurlijk veel te vertellen à elkaar.  Echter wat blijkt...JP weet alles al...hij heeft een paar keer in dezelfde gite als ik geslapen en ze herinneren zich mij allemaal levendig als "le belge".  Ook bijna alle pelgrims die hij passerde kenden mij.... a aa oui Hido, le belge...Het dokterskoppel, de groep van 6, ...

Het is echt een hartelijk weerzien, sans toi ... Il y a quand même une différence, je régole beaucoup moins....  We slapen uiteraard in dezelfde kamer...

Onze kamer is net groot genoeg voor 2 bedden, 1 stoel en is 1 zo-groot-als-een-stoel-grootte-kast.  Onze voeten raken elkaar et niet.  Onze deur is alweer een gordijn, dat is ook de afscheiding met de kamer naast ons...

De douches en toilet is proper, beneden is een grote zitkamer met TV en een inloopkeuken met alles erop en eraan.

We eten in het huis samen met 3 franse dames - waarmee JP al een aantal keer de gite heeft gedeeld en een koppel dat elkaar leren kennen heeft op de chemin en dus al een aantal dagen samenloopt, maar zonder een koppel te zijn.  

We starten met een wat rare combinatie zijnde een stuk paté en een gevuld eitje met tonijn.  Nadien volgt een lekker krokant gebakken kippebil met gratin patatten (Burtel iets voor jou zulle...) , zonder groenten weliswaar.  Dan stukje (lokale ?) brie en dan kies ik voor een ijsje, wat toch al bijna een eeuwigheid geleden is...

Voor dit demi pension betalen we 32€.  Ik moet iets meer betalen want ik neem de wasmachine voor mijn rekening (ik JP deze nog terugbetalen vd laatste keer...vergeten) en ook de 2 pinten.  Komt dus op 37€...

JP raadt mij a om morgen niet in Aire te blijven maar naar Pau al te gaan.  Daar is meer te doen en te zien dan ocharme in Aire.  Dus ik overweeg change plans.  

Tja ik had hier à de gastvrouw al gezegd dat ik 2 dagen zou blijven... Bon ik dissel dus maar al een verhaal op dat mijnen andere copain ook naar Aire zou komen morgen, maar dat hij nog niks laten horen heeft van zich en dat we elkaar elke middag of avond bellen, maar dat hij ofwel geen netwerk heeft ofwel dat hij mss al in Pau zit en dat ik tot morgenmiddag wil wachten enz enz.  

Enfin morgenvoormiddag ga ik naar het office du toerisme van Aire (want ik zit nog in Barcelone sur Gers, maar dat is amper 2 km verder - piece of cake) om te kijken of ze mij een hotelleke kunnen vinden en dan neem ik de bus naar Pau in de loop van morgen.

Het is echt wijs om nog eens een avond door te brengen met onze vriend JP, wat herinneringen ophalen, we hebben ook via FB contact gehad met Ji Ae die ondertussen al meer dan 30 km verder zit.  JP zal ze wslk niet meer inhalen. Hij heeft toch nog wat last hier en daar.

Tegen 21.00 h zitten we in ons bed, JP moet nog ff wakker blijven want zijn vrouw kan hij maar bellen na 21.30 h, ze werkt in de sociale sector en heeft soms avonddienst...

Tegen 22.00 h gaat het licht uit, maar ik kan de slaap niet vatten...alle gedachten, ervaringen, herinneringen vd laatste maand haal ik voor de geest en wil ik precies een plaats geven, maar dat gaat niet....ik lig vlak onder een klein dakraampje en ik zie zo waar de Grote Beer in de sterren....toeval....???

Morgen zal een gans ander verhaal zijn zulle...mss vertel ik jullie wel de geschiedenis van Pau....

Read me !

Douche en klassiek ontbijt.  Ik maak koffie voor de groep van 6.  Ik vertrek tegen 8.15 h.  Mijn rugzak laad ik in de auto, ik geef mijn telefoonnummer door zodat ze mij strax kunnen doorbellen waar ze pic-nicen... Makkelijk, toch ! De groep van 6 is nog volop aan het ontbijt...ik vertrek dus alleen.

Ik moet ff zoeken naar de GR, vanop de weg gaat hij recht de velden in.  De paadjes slingeren zich door de velden, de akkers, de wijngaarden, naast beekjes, over beekjes, langs bospaadjes, .... Enfin door het landschap.  Het weer valt opnieuw niet echt mee, dus ik heb mijn regenbroek dan maar aangetrokken.  Ze moet dringend gewassen worden, want à de onderkant van de pijpen hangt wel wat vuile modder, maar dat zal voor ....later of thuis zijn.  In feite ideaal wandelweer : zeker niet warm, ik zie de ganse dag geen regen, zweten doe ik ook niet....

Een boer is bezig zijn oude wijnranken machinaal aan het lostrekken.

Na enkele kms beent de schoonbroer van het dokterskoppel - Hubert - mij bij.  Hij is landbouwingenieur van opleiding met specialisatie vignoble, maar reeds enkele jaren met pensioen.   Het dokterskoppel is uiteraard ook in aantocht.  Hij vertelt dat hoe ouder de wijnranken hoe beter de wijn, maar na 50 à 70 jaar dien je ze te vervangen.  Hij laat mij ook weten hoe ze de flocq maken : 2/3 druivesap en 1/3 Armagnac.  

Hij stapt iets vlugger ...dus we verlaten elkaar...zomaar.

Na dik 11 km, het is ondertussen 11 h kom ik aan in Manciet waar ik een grand café drink in het enige café.  Hier moet ik wachten want ik heb nog geen telefoontje ontvangen en ze gingen pic-nicen net na Manciet.  Mijn been ? No problem, mijn rug die voel ik wel nog steeds. Maar laat ons wel wezen zonder rugzak is het heerlijk wandelen.  Ik neem bvb verbazend veel foto's, enfin veel...  Het ongemak : stappen met een liter water in mijn hand, een 1/2 l fles water in mijn jaszak (gezien de prijs heb ik 2 zakken....) wat mondvoorraad en een energiereep (je weet maar nooit).

In het café zit de oude Ier zijn eerste ontbijt te nuttigen.  Wie zie ik daar aankomen in de verte ????  De afgebleekt donkerblauwe flashybroek van de dokter !  Eh bè tiens Guido....et ton sac ?  Enfin als men u iets op de chemin aanbiedt moet je het niet onmiddellijk weigeren...  Hij kijkt mij aan met een blik van "ha maar wij zijn de echte pelerins zulle...mét sac à doc..."  Je m'en fous, moi.  Het valt mij nu pas op dat hij zijn scoutssjaaltje om heeft, als een relikwie draagt hij dit fier om zijn hals. Un vrai scoet, tiens. Wat zou zijn totemnaam geweest kunnen zijn ??? Graag enkele suggesties, dan vraag ik het hem....

"Ha ja Guido, wij doen soms ook de gewone dingen des levens hoor..."  Oui oui docteur.

Zij kopen zich in de bar een sandwich, de dokter bekijkt het broodje met een meewarige blik, doet het open om de jambon te inspecteren en vraagt zijn vrouw : is dat een sandwich ???

Oef, ik ontvang een SMS dat ze een picnic tafel gevonden hebben net buiten Manciet.  Ik vertrek en vind de voorpost enkele 100 m verder in hun wagen.  Ze vragen of ik nu al wil eten of wacht op de groep.  De groep laat zeker nog 3/4 uur op zich wachten dus met beschaamde kaken vraag ik of ik toch al kan eten.  No problem.  Ze halen allerhande (t)upperware dozen uit, zelfs een tafelnapje... Ik krijg een bord, vork en mes et voilà sers toi.  Rijst met maïs, koude patatjes met mayo, gebakken worstjes, brood en een halve tomaat.  (Geen wijn of vis vraag ik onbeschoft  ?  - grapje). Den eerste keer dat ik 's middags zo eet.  Wijs !  

In de winkel daarnet heb ik wat koekjes gekocht als dessert, ter compensatie.  Voor ik vertrek geven ze mij nog een appel mee.  Man man heb ik chance ....

9 km om in Nogaro te komen, terug door velden en wijngaarden, dwars de Gers door.  Akkerbouw wordt hier afgewisseld met veeteelt en wijnbouw.  De weggetjes liggen er droog bij.  Onderweg kom ik opnieuw een eenzaam kerkje tegen.  Hier nemen het dokterskoppel, met Hubert en het franse koppel waarmee ik 2 dagen geleden de kamer al deelde hun lunch.  Mr le docteur zit beteuterd zijn harde broodje te nuttigen... Ik blijf niet lang en stap rustig door.  Mijn been houdt het nog steeds, mijn rug wordt precies ook wel beter.  Ik vermoed wat overbelasting van mijn linkerkant.  

Tegen 13.30 h haal ik Nogaro, ik zou hier nog een koffie kunnen drinken maar ik ben hier niet wild van het stadje.  Ik doorkruis het en vat de laatste 2 km aan.  

Ik hoor in de verte auto's racen...er is hier een circuit blijkbaar waar bijna alle dagen ofwel races ofwel trainingen ofwel teambuildings plaats hebben.  Het circuit de Nogaro.

Tegen 14 h nader ik onze gite L'Arbladoise.  De voorpost kruist mij met de auto en houdt even halt.  Ze gaan nog wat boodschappen doen en komen dan terug om de wagen te openen waar mijn bagage in zit.  OK.

Christian en zijn vrouw ontvangen mij ondertussen op het terras.  Een prachtig groot huis, bakstenen met op de hoeken witte arduinachtige stenen.  Schitterend.  In de tuin de gites, mooi omwalst met bloemen, planten, palmbomen, zwembadje, ...

De boodschappen blijken toch iets langer de duren...

Tegen 16 h komen ze toen en kan ik mijn rugzak uitladen.  Uiteraard help ik als gentleman om alle valiezen uit te laden.  Ik neem vlug een douche want de groep is in aantocht.  Ik doe geen was vandaag om de badkamer niet te lang te gebruiken.  Tevens laat het weer het niet toe om alles vlug te laten drogen.  Dat is voor morgen dan wel.  

Tegen 16.30 komt de rest vd groep toe.  Beeld u in 5 dames en een heer die samen horen en dan ik.  Eerst thé voor iedereen met koekjes, chocolade, cake, ...

OK de kamers verdelen : ik slaap in de kamer vh koppel, de andere 4 dames nemen de andere kamer.  

Daarna komt nog een andere groep van 8 toe die de andere gite en Ch d H innemen.  Strax zitten we met z'n allen à een reuzegrote tafel : ik stel voor om samen te zingen ...... tiajaja tiajaja tiajaja ho....

Morgen laatste echte etappe van 24 km naar Barcelonne du Gers, aanpalend à Aire-sur-l'Adour...

Toen ik deze middag meer dan een uur aan het kletsen was met de gastvrouw, leek het alsof zij alle tijd vd wereld had, terwijl ze potvolkoffie voor 15 man moest koken vanavond..... Als wij thuis ocharme 5 invitées hebben zijn we van de dag ervoor al bezig met voorbereidingen, mis en place.  De dag zelf dan - licht geagiteerd - nog vlug hollen naar de winkel om die vergeten bol look, enz... Klinkt bekend in de oren ???

19 h aan tafel, samen met de groep van 6, een andere franse groep van 7, één eenzame duitse dame van - ik schat - boven de 72,5 en ikzelf.

De andere groep heeft deze duitse dame al verschillende keren gekruist en in dezelfde gite verbleven.  Telkens hebben ze haar een aantal vragen willen stellen, maar aangezien de dame in kwestie geen joot frans verstaat of spreekt was ik dé traducteur van dienst.  Mijn duits, beste lezers is om te gieren, maar iedereen vind het natuurlijk fantastisch dat ik 4-talig ben .....

Dus ik kan gans de maaltijd modereren : waar gaat ze naar toe, van waar komt ze, waar woont ze, vond ze het gisteren een mooi hotel, is ze niet moe, waarom stapt ze alleen, is het eten lekker, ...Luc77777. Hhhheeeelllllpppp.

We starten met een methode champagnoise met une goute d'Armagnac, gevolgd door stevige dikke groentesoep.  Dan een varkensschotel in de rode wijnsaus en dan een oven-appel-gebakje.  Voor dat alles incl mijn pic nic voor morgenmiddag betaal ik 42,5€.

Na de maaltijd vertelt onze gastheer de geschiedenis van de voie historique, waar ik niet alles van begrijp.  Mmmaaaarrrr de duiste dame die haar vertaler gevonden heeft vraagt om dat alles kort te vertalen.  Zu schwerig und ich habe auch nicht alles/nicht zoviel begriffen.  Dan nog een korte geschiedenis over het huis waar ik wel alles van begrijp.  Gebouwd door een wijnbouwer in de jaren 1800 en, gedurende 3 generaties.  Dan verkochta particulier die goed draaiende resto begonnen is, dan verkocht en resto teloor gegaan.  Via nog wat tussenpersonen sedert 2001 acceuil pélerin.  Voila.

Gisteren hadden ze hier blijkbaar een internationaal gezelschap à tafel....een koreaanse met 2 fransen....én later in de namiddag kwam nog een japanner aangewaaid...blijkt Yuki te zijn - pas nu horen we zijn echte naam Yuzi...

Om 21 h in mijn bedje, samen in de kamer met Kiki en Gerard...qui je surveille...

Cu all

Na het ontbijt loop ik eerst langs bij de bakker waar ik het kleinst mogelijk "pain francais" bestel.  De verkoopster kijkt mij nogal verbaasd aan...pain francais ?? Allé zeg une petite baguette is ook goed, tis tenslotte zondag...Rechtover is de beenhouwer en daar ga ik mij ....een stuk kaas halen.  Zou zijn norsheid daarmee te maken hebben ?  Enfin om 8.15 h stap ik het strijdtoneel in, zoals a mezelf beloofd doe ik het vandaag rustig à, remember mijn linker kuit-scheenbeen. Het is ocharme 17 km, dus ik heb tijd zat.

De GR loopt hier door het stadje, dus zoeken hoeft niet.  

Net na mij vertrekt ook het dokterskoppel met schoonbroer.  Sta mij toe de dokter ff - weliswaar karikaturaal - te beschrijven : zijn iets te grote, wijd zittende afgetrokken blauwe short doen mij vermoeden dat dit zijn "tuin-short" is waar hij elke 14 dagen op zondag getrouw zijn gras met maait, uiteraard met de laatste nieuwe zitmaaier.  Zijn stapschoenen zijn duidelijk niet nieuw. Hij is op stap, dus een T-shirt met wat kleur moet kunnen, donkerblauw dus....  De rugzak past hem evenmin zeer goed.  Nochtans gisterenavond was hij ook heel casual gekleed hoor.  De andere donkerblauwe short met daar boven een hemdje en - oh jee - daaronder een strak zittend zwárt onderhemdje.  De schoenen .... zo van die stoffen blauwe, jong ogende schoenen mét .... uiteraard de obligate witte tenniskousjes.  Als hij de trap beneden komt, kijkt hij mij à met een blik van "Tiens Gido, wij zijn soms ook gewoon maar mensen hoor"

Goed, ik was vertrokken...ik loop naast een rivierbedding, dus alles plat.  Ik hou mijn tempo zeer traag.  Mijn been voel ik niet, mijn rug laat zich wel al voelen, maar niet om naar huis te schrijven.  Enkel om te bloggen....

Na enkele km volgen we gedurende 1 km een oude spoorwegbedding.  Ingebed in het landschap, beide kanten met bomen en planten afgezoomd.  De liaan-achtige planten hangen over het pad.  Waarom hebben ze hier in godsnaam ooit een trein laten rijden ????? Joost en God mogen het weten, maar ik kan er mij niks bij voorstellen....

Ik loop vd bedding weg, recht een wijngaard door.  Nu pas loop ik echt door "wijngaarden".  Het begint lichtjes te regenen, echte druppels maar nog niet te veel. Na enkele minuten overweeg ik een eerste keer "un tour magic" uit te voeren.  Iets waar ik al lang voor vreesde maar tot op heden steeds kunnen uitstellen heb.  Ik ga mijn short inwisselen voor mijn regenbroek.  Ik heb daar al veel over nagedacht hoe ik dit zou doen zonder dat alles nat wordt.  Idealiter heb je een afdak, maar midden in de natuur is dat nu niet elke 267 m beschikbaar.  Aaahhh ik passeer een huis....niemand in de buurt ?  Tju geen openstaande garage of schuur à de straatkant ...dan maar gewoon op straat.  Rugzak open, luchtdichte kleerzakken open, tju tis den andere luchtdichte za waar mijn impermiable broek in zit.  Regenbroek uithalen, schoenen uit, plasticzakje op de grond om met mijn kousen op te staan, short uit, regenbroek aan, schoenen terug aan, short in rugzak, ...enfin een heel gedoe. Maar tis gelukt en ook nodig want het regent zo toch nog een half uurtje.  Ook het dokterskoppel trekt de flashy donkerblauwe regenjasjes aan....

Na 10 km passeer ik het onooglijk kleine kerkhof van Lamothe, daar vul ik mijn 2 flessen terug op.  De eerste 1,5 l is op.  Er resten mij nog dik 7 km naar Eauze, en die 7 km worden afgelegd op het verdere deel van de voie ferrée.  Niet leuk, altijd rechtdoor, geen afslag, geen bochten, geen hellingen, ik kruis 2 eenzame loopsters en een oudere dame.  Ik passeer verder het oude stationsgebouw van Bretagne d'Armagnac, zouden hier ooit mensen op of afgestapt zijn ??????

Soms is het pad ingebed, soms loopt het op een verhoogde tallud.  Maar dit is het minste leuke stuk tot hier toe.  Naar mate ik over de 12 à 13 km kom voel ik alweer een lichte pijn in mijn linkerbeen.  Nochtans hou ik mijn tempo traag.  Getuige, ik kom aan ter bestemming dus na 17 km om 12.15 h.  Dat is gemiddeld dik 4 km/h.

Ik loop Eauze binnen, zondag, dus le grand calme.  Op het plein voor de kerk 2 café, hotel, resto.  Er is nog een bakkerij open waar ik mij een stuk appelcake en een ice tea peche koop.  Het broodje van deze morgen en mijn stuk kaas eet ik op voor de kerk in een waterzonnetje.

Net na mij komt ook de doktersvrouw met schoonbroer toe.  De dokter zelf is wat achterop geraakt.

Aan de kerk spreekt een oude oude man ons aan.  Hij heeft onmiddellijk gezien dat wij niet van hier zijn vertelt hij... clever... Zelf is hij al generaties van dit kleine dorpje, vroeger waren hier veel meer winkels vertelt hij, maar het jonge volk trekt weg uit die kleine dorpjes,....Maar waarmee kan ik jullie helpen.  Wel ik moet naar gite chez Nadine.... Een hele uitleg om tot de conclusie te komen dat ik de ene straat moet inlopen, aan kruispunt oversteken en voila.  Toch 700 m vd GR weg zulle.  Het dokterstrio verblijft in hotel de france - hoe kan het ook anders - dat zich op het plein bevindt.

De gite bevindt zich in een eenvoudige chalet waar de kelderverdieping - die uitgeeft op de tuin - ingericht is.  3 slaapkamers voor 8 personen in totaal.  Badkamer is netjes en confortabel ingericht.  De bril vh toilet is origineel beschilderd in een tekenfilmfiguurtje waarvan de naam mij ontsnapt.

Ik ben alweer de eerste pelgrim.  Zoals steeds douche en wasje.  Echter mijn wasje is vandaag zeer beperkt , enkel de slip was ik.  Voor de eerste keer heb ik niet gezweet (dat heeft uiteraard met mijn tempo te maken).  Dus mijn T-shirt, pull, kousen en jas hang ik buiten.  Dat zal mss wel niet helemaal clean zijn, maar wie maalt daarom ?

Ik maak mij een koffie maar slaag erin om alles onder te smossen, het klepje vergeten dicht doen, dan maar thé zetten...

Ondertussen is er nog een groep pelgrims toegekomen : 5 dames en een heer die jaarlijks 10 dagen pelgrimeren.  Ze komen van rond Lille - oud Vlaanderen...Nu ja 4 personen stappen en 2 volgen met de wagen én de bagage.  Ja zo ist makkelijk hé....

Ook zij hebben DP geboekt dus ik à tafel met Nadine, haar man, haar zoon Nicolas, 5 dames en een heer.  Één lange tafel.  We starten met een Flocq, een plaatselijk apero uit de streek van Armagnac.  Een rode of een witte Guido...hmhm ik kan moeilijk kiezen, dan maar alle 2.

Het eten was alweer meer dan lekker : Als starter salade met petit paris-vlees.  Dan stuk kaastaart, dan kippevleugels met pâte in pepersaus en als dessert pain perdu.   Nadine vertelde à tafel dat er gisteren een koreaantje logeerde met 2 oudere mannen...verder vertelt ze ook dat in het gewone leven demonstratrice is om in winkels allerhande nieuwe hapjes te laten proeven.

Aan tafel vertel ik Nadine met triestige bloeddoorlopen oogjes dat ik nog niet gereserveerd heb...de gite waar ik wou gaan is volzet.  Ach zo vraagt ze waar wou je dan gaan ? Ik vertel haar mijn origineel plan nl net over Nogaro, meer bepaald in Arblade le Haut, gite L'Arbladoise.  Ooohhh attend elle me dit, je te fais une surprise .... Ze belt en komt even later stralend de kamer binnen.  Voila tis OK.  Oohhh grand merci !  Ze legt uit dat de groep van 6 - waarmee ik dus à tafel zit - ook morgen in deze gite gereserveerd hebben, maar voor 7 personen.  Er is echter 1 persoon afgevallen.... Dus is er plaats voor mij, op voorwaarde dat de groep van 6 akkoord is.  En of ze akkoord zijn,.....le pauvre belge !  Nu moet je ook weten dat Mr Devos daar eergisteren ook naar toe gebeld had, zonder succes ! 

Ok so far so good.  

De groep van 6 biedt mij aan om ook mijn rugzak mee in de auto te nemen...ik herinner mij enkele weken geleden dat een andere gite-houdster ons aanraadde om op le chemin geen cadeaus te weigeren... Voila se dat is dan ook geregeld.

Maar er is nog meer goed nieuws, als ik onderweg te veel pijn heb kan ik ofwel met de groep van 6 meerijden, maar Nadine heeft de volgende gite ook gevraagd om - in case of - mij te komen depaneren.  Nu ik ben niet van plan hier mis of gebruik van te maken.  Maar het heeft wel een gevoel van zekerheid.

En het goede nieuws is nog niet gedaan.....

De groep van 6 heeft ook eten genoeg voor morgenmiddag ...dus dat moet ik mij ook niet aantrekken....Man man man ik ga strax nog moeten in god beginnen geloven...

Ok 21.30 h.  Mr Devos en ik gaan slapen.

Opgestaan om 6.45 h, voor den eerste keer mijn wekker gezet.  Zoals elke morgen, douche binnen, zak klaar maken en dan ontbijt om 7.30 h.

Klassiek ontbijt alweer (tja thuis is da niet anders, toch) en om 7.45 h vertrek ik.  Ik voel mij niet en pleine forme, maar ook niet slecht zulle. Gewoon net iets minder dan anders.

Ik zit op de GR dus ik hoef hem niet te zoeken en kan dus moeilijk verkeerd lopen.  De eerste kms zijn vooral op en neer gaande paadjes, tussen de velden, langs vijvers.  Het eerste deel tot Condom ( wat een naam) is 11 km zonder veel onderweg, enfin vooral natuur, hier en daar een kapel, een eenzaam kruis én én én de eerste wijngaarden kom ik ook tegen - en nu ist wel waar ! 

Na 1.45 h kom ik toe in Condom. Dat kan van zeleven geen 11 km zijn.  Ik loop redelijk snel, maar zo snel dat kan echt niet !  Ik heb zelfs getemporiseerd.  De MiamMiamDoDo is fout, zeker weten. 

In Condom is het 3 dagen feest, een muziekfestival voor jongeren - als ik het goed begrijp fanfares, traditionele / lokale muziek, e.d. Hier gekend als "Les Bandas"  JP die voorzien had om vanavond hier te stoppen, had mij hiervan gisteren per SMS verwittigd.  Dus hij zal hier garantie ook niet slapen.  Bij het binnenkomen van het stadje merk ik de gevolgen van de eerste feestavond.  In héél veel wagens die gewoon langs de weg geparkeerd staan liggen mensen te slapen, jong en minder jong, mannen en vrouwen.  Sommigen hangen al half uit de auto en proberen de ogen te openen, anderen laven zich à liters water of lopen slaapdronken rond.  Echter de straten liggen er vrij proper bij, op hier en daar een hoopje kots na.  De eerste bakkerij die ik tegenkom, koop ik mij een broodje met kaas en ne coca.  Buiten staat het jonge grut koffie te drinken (in de bakkerij te koop per plastic bekertje à 1€ ...), te zwansen, het eerste plezier te maken.... op naar de tweede feestavond.  Ik loop via de brug over La Baïse (heb er ook nog nooit van gehoord zulle, maar mijn gids ligt naast mij ...) de stad terug uit.  En pas daar zie ik hoeveel volk hier kampeert....Op grote graspleinen merk ik de wagens en tenten kris kras door elkaar, plassende jonge gasten, rookpluimen stijgen hier en daar op van het kampvuur van gisteren,de eerste flessen worden alweer boven gehaald, heel veel in een gelijkaardige klederdracht van rood en wit.  Het doet mij denken à ons FihP - ik zoek nodeloos naar onze kids ....

Ik laat Condom achter mij en stap verder door een gelijkaardig landschap.  Ik kom weinig pelgrims tegen en diegenen die ik tegenkom zijn allemaal "nieuwe" pelgrims, geen enkele "bekende".  Het merendeel van de bekenden zijn gisteren doorgestapt naar Condom (om te feesten ? Ik vrees van niet want alle pelgrims gaan met de kippen op stok)

De pelgrims die ik tegenkom blijken vandaag vooral duitsers te zijn.  Ik zeg vriendelijk bonjour maar zet mijn weg verder.  

Ter hoogte van de eenzame Pont d'Artigues - het is ondertussen 11.00 h - lunch ik.  Dit kleine bruggetje over een al even klein riviertje blijkt van historisch belang te zijn.  Enfin dat zegt het eenzame bord.  Persoonlijk verdenk ik de lokale gemeente om van dit bruggetje "iets" historisch te maken...

Ik voel al een tijdje een lichte pijn in mijn rug en in mijn linkerbeen.  Niks ergs hoor. Ik zal het wat kalmer aandoen straks.  Er resten mij nog 11 km, tijd genoeg dus.  De gite is pas open vanaf 14.00 h.

Na enkele kms passeer ik een point d'eau.  Ik moet wel 300 m afwijken van de GR, maar mijn water is op....Een weggetje, lichtjes stijgend door een wijngaard, leidt mij naar een totaal eenzame kerkje.  Werkelijk midden in de velden, geen huis in de omtrek te bespeuren.  Rond het onooglijk kerkje een vergaan kerkhof omringd met afbrokkelende muren, scheefgezakte grafstenen, sommigen overwoekerd met mos, hier en daar toch een pot verwelkte bloemen.  Ik vind het fantastisch om zien...

Ik zoek de ingang, een klein piepend deurtje ( hoor ik daar Jos Ghysen in de perverte ??)...ik treed binnen in het verstofte kerkje...stoelen en banken staan ongeordend verspreid, een vergaan altaar, een piepkleine preekstoel, ja ook een piepkleine biechtstoel, een ruw stenen trapje leidt naar een oksaaltje (wat ben ik blij dat ik ook eens een moeilijker woord kan gebruiken), hier en daar een beeld van één of andere heilige,... Mijn gids leert mij dat dit église de Routgès is.  (Cela vaur un détour)

Mijn eiphoto doet zijn werk....

Hier is al lang niks meer gebeurd...ik hoor op de zoldering een rat knagen.  Ik ben niet echt à kerken of monumenten, maar dergelijke pittoreske zaken kunnen mij wel bekoren.  Zijn hier ooit mensen gedoopt , getrouwd, missen opgedragen,....er zijn er alvast een handvol begraven....

Bij het verlaten vul ik mijn fles à het kraantje om mij de laatse 6 km te kunnen verfrissen

FYI à elk kerkhof is in principe steeds een kraantje.  Dat heeft een slimme pelgrim mij geleerd.

De pijn in mijn been gaat ondertussen niet weg dus ik probeer mijn pas te vertragen.

Ik kom toe op mijn bestemming.  Een klein gezellig stadje met een al even gezellig marktpleintje.  Op het pleintje zie ik mijn 2 kloeke franse "G"'s (cfr 2 dagen eerder) die lekker zitten te eten.  Ze zwaaien naar mij en ga ff tot bij hen. Aan de ober vraag ik en passant of ik alleen een koffie kan drinken.  Hij kijkt beteuterd en knikt van neen.  Echter de 2 G's zeggen dat ik bij hen hoor...ok dan is het goed.  Ik installeer mij bij hen a tafel : van waar kom je deze morgen, waar ga je naar toe, hoeveel km, enz.

Tegen 14 h neem ik afscheid en zoek mijn gite op, ze ligt op amper 100 m lopen van la grande place, in een klein eenvoudig straatje met rijhuisjes.  Een vriendelijke alternatieve man doet open.  Ik ben de eerste.  Vandaag terug dortoirs (ik had ook geen andere keuze), maar maakt mij niet uit.  Het klein-ogende rijtjeshuis is lang en smal.  Een mooi glanzende witte vloer ligt op de hele gelijkvloers.  De half open keuken - afgezet met verticale open balken - geeft uit op de eetkamer.  Aan de achterkant loopt een lange strook over alle andere huizen geen.  Een soort gemeenschappelijke gangetje waar alle wasdraden hangen.  Boven zijn de kamer van dit rijtjeshuis ingericht als dortoirs. De mijne ligt à de achterkant en telt 3 stapelbedden en 1 gewoon bed.  Ik ben de eerste dus ik kies het gewone bed, zo ligt er boven jou niemand à mijn bed te lutsen.  De badkamer is meer dan net met een knappe douche, toilet en lavabo.

Zoals altijd douche, wasje, en dan blogtijd, rusttijd.  Ik loop nog even het dorpje in om wat rond te neuzen maar ik ben nogal vlug rond...de kerk ff binnenlopen, het pleintje bekijken - rustig maar niks speciaals - en ik loop bij de plaatselijke artiest binnen die allerhande schilderijtjes maakt van ribbelkarton.  Speciaal maar nu niet iets waarvan ik warm loop.  

Om 7 h opgestaan, klassiek ontbijt, de pelgrims vertekken de één na de ander.  Ik maak mij ook klaar... Echter terwijl ik mijn rugzak verder inpak - dat is ondertussen routine geworden... - roept Ji Ae mij bij naam - wat nog maar zelden gebeurd is - "ieto, I surprise for you" ah bon .... Ze geeft mij een kaart met daarop in koreaans en engels geschreven "Guido, thank you. Ji Ae" met een tekening van een hond en de voorstelling van de koreaanse lente...bbbrrrr

De tekening heeft ze zelf gemaakt vertelt ze erbij.  Blijkbaar schildert ze in Korea.  Ze voegt er verder à toe.  "Yesterday no good goodbye, sad,  suddenly.  Today new goodbye". 

Ahwel dat deed keer deugd zulle...zo gemeend.  Gisteren was ze boos...." Leave me !"

Na wat uitleg was het afscheid / de split  voor haar gisteren blijkbaar "te plots, te brutaal".  Tja, de vrouwelijke touch ontbrak....

Nu weent ze ook niet meer. "Me now little sad, but happy too". OK zo mag ik het horen.  Many thanks Ji Ae for the card !!  Feels good !  Ik vertel haar er nog bij dat ze sterker zal worden, dat ze háár weg moet volgen, en niet iemands weg volgen.  Ze zal vast geholpen worden door andere behulpzame pelgrims.  You will make it to compostella Ji Ae ! GO GO GO.   Haar antwoord ..." I know...".  En en en ...jawel deze keer mag ik haar wel 3 - zedige...-  kussen geven !  Voila dit is nu eens een mooi afscheid zulle...

Ze vertrekt ... alleen.

Ik volg enkele minuten later ook ...alleen. Dit is de eerste dag sedert mijn vertrek dat ik de dag alleen aansnijd...

De etappe van vandaag ziet er makkelijk haalbaar uit, ze is steeds opgedeeld in stukjes van telkens ongeveer 5 km, van point d'eau naar dorpje, over gite naar volgende hameau.  

Na goed een kwartier passeer ik Ji Ae, we lopen heel even samen, maar dan laat ik ze achter.  Het liedje van Boudwijn De Groot (?) speelt in mijn hoofd.   "Hier laat ik je los Tim, van hieraf moet je gaan......"

Ik passeer uiteraard ook tal van andere pelgrims - zowel deze van de gite van vanacht als nieuwe.

Na 10 km passeer ik in Miradoux.  Tis er meer dan kalm, ah ja tis hier feestdag...  

Ik installeer mij op het enige plaatselijke terras - die zich langs de "hoofdstraat" die door het dorp loopt - bevindt en bestel un grand café.  Net daarnaast is een bakker waar ik mij een sandwich met jambon en zijn crudités bestel.  Ji Ae passeert mij even later terug "ok ?"  "OK!"

Na goed 20 min berg ik mijn sandwich op in de rugzak en trek verder.

We zijn nog steeds in het dept van De Gers.  In Frankrijk gekend om zijn beste wijngaarden.  Ik loop tussen de bloeiende bloesmes van de beste wijnbomen die alle kleuren vertonen - geel, blauw, zwart, rood, groen, purper en wit.  Hier maken ze  de beste wijn van de wereld zoals Chateau de la Tour de Gers, Bordo cuvée Gwiedon, BeaujoGers en vele andere dure wijn.  De rijpe druiven kijken smachtend naar mij, ik laaf mij volop aan het verse druivensap...

En als ge da niet gelooft, probeer ik morgen iets anders wijs te maken....ik heb hier nog geen wijnrank gezien jong...

Ik moet voor mijn blog wat wennen à de IK vorm ipv de WIJ vorm...

Ik eet mijn sandwich in het volgende dorpje Castet-Arrouy.  Tiens de burgemeester staat mij in tricolore op te wachten samen met 3 man en een paardekop.  Juist, feestdag. Tegen 11 h is gans het dorp verzameld, jong en oud, we spreken over 34 personen.  De burgemeester houdt een speech over de bevrijding van ....WO II blijkbaar, gisteren dus fout met WO I!  Vanop afstand sla ik de ceremonie gade en eet ik verder mijn sandwich met mijn coca van gisteren op.  Ji Ae stopt ook om water bij te tanken.

Ik ben op eten zeer zuinig.  Ik vermijd echt om eten weg te gooien.  Ik heb zelfs nog steeds mijn 2 energieloze eetrepen die mij de eerste dagen de das omdeden.  Je weet nooit dat er een avond geen eten is.  Mijn echte energierepen eet ik ook met zeer veel mate.  Steeds kleine stukjes en nooit meer dan 1 per dag.

Er resten mij nog 10 km naar Lectoure, ik leg ze in één ruk af.  Onderweg kom ik een bord tegen : compostella 1001 km >< Le Puy 401 km.  Dat kan toch al tellen...

 en net voor ik het stadje binnenkom haal ik Gaël bij.  Een kloeke gezonde fransman die - naar eigen zeggen - al verschillende levens geleefd heeft.  Gisteren kwam ik hem onderweg een eerste keer tegen en ik zag dat hij zijn rugzak echt als een "hangzak" gebruikte.  Ik gaf hem de raad van Charles mee, maar hij vertelde dat hij geen pijn in zijn schouders had.  Deze morgen bij het vertrek echter - hij sliep in dezelfde gite - kwam hij toch vragen wat de beste manier dan wel is om die rugzak te dragen ? Na mijn zeer deskundige uitleg paste hij deze ook toe.  

Nu laat hij mij weten dat zijn rugzak veel makkelijker zit " ah bè quelle difference dis !"  Juist zijn buik zit wat in de weg...Gaël heeft altijd voor een bandenfabriekske uit Frankrijk gewerkt - iets "Michel-achtig" of zo....  Steeds in buitenland, vooral Afrika, maar niet in Congo. We lopen samen de laatste meters de stad in.  Het is rustig, alles is gesloten, .... We lopen langs een bar waar wat jong grut buiten "hangt". Gaël heeft honger én dorst.  De arme man heeft gans de dag niks gegeten of gedronken...

 n een dergelijke bar zou ik zelf nooit binnen gaan, maar Gaël vraagt de jonge gasten of ze nog eten geven. Geen probleem, maar enkel nog salade paysanne.  Zelf bestel ik mij een kloeke pint : jupiler ! 

Lectourne is een stadje die mij niet echt aanspreekt.  Het volk dat ik passeer nog minder. .. Maar dat kan mijn verkeerde indruk zijn.

Na een dik half uur komt ook Ji Ae toe, na haar volgen nog 2 pelgrims uit dezelfde gite als vanacht.  We drinken samen een pint !  Ff verbroederen.

De reservatie die ik voor Ji Ae deed was via antwoordapparaat dus ik ben niet zeker of er effectief plaats is.  Gaël wil nog 10 km verder stappen, maar telefonisch blikkt alles bezet....Op die manier wordt hij verplicht om ook in Lectoure te blijven.  Tja dat kan gebeuren, vooral op feestdagen blijkbaar.

Ik vraag Gaël of hij voor Ji Ae ook wil boeken. Na 4 telefoons - alles bezet -  Oef hij vindt nog 2 vrije plaatsen.  Ik doe de uitleg à Ji Ae dat ze met Gaël naar dezelfde gite kan gaan.  Ik neem afscheid en zoek mijn eigen gite op die zich a de  andere kant van het stadje bevindt....Ik ben er nu gerust in dat Ji Ae verder in goede handen is.  Ook de volgende dagen komt dat wel slim.

Ik moet even zoeken naar mijn eigen gite ( enkel toegankelijk voor pelgrims) en het aantal keer vragen maar beland tenslotte aan een gewoon alleenstaand huis, net aan de rand van Lectourne.  Nog 1,5 h wachten want het opent pas om 15.30 h, dat zei ze mij uitdrukkelijk a de telefoon en het hangt ook op de toegangspoort.  

Ik installeer mij in de doodlopende straat in de zon en bereid mijn blog voor.

Het was deze morgen bewolkt met vooral veel van die lichte regenwolken, maar geen druppel regen gehad.  Vandaag voor de eerste keer sedert lang zit mijn fameuze regenjas ín de rugzak.  Ook mijn short aangetrokken.  Mijn rug is zoals steeds onmiddellijk doorweekt.  Ik let er echter zeer goed om - van zodra ik even stop en mijn rugzak afgooi - om mijn pull dicht te ritsen.  Een verkoudheid heb je vlug te pakken als je zweet.  

Vandaag heb ik terug genoten, gezongen, gefloten, gewandeld,....tis hier fantastisch !  De vrijheid....schitterend....Ik wrijf mij ook honderduit in mijn handen dat ik gespaard gebleven ben - hout vasthouden - van wat dan ook.  Geen enkel fysisch ongemak, geen last van maag of darmen, geen blaren (op één kleintje na), ...  Ik heb al een paar keer bijna of net niet mijn voet opgeslagen, mijn hoofd al zeer veel gestoten in badkamers, douches, toiletten, enz maar steeds zonder erg.  So I'm heppy (sly)

Om 15.30 laat ik de bel rinkelen.  Een vriendelijke dame opent de poort en heet mij welkom.  Ze hebben hun garage omgebouwd tot gite : 3 bedjes, een douche en een toilet - gelukkig mét deur.  Er hebben nog 2 pelgrims gereserveerd, maar voorlopig ben ik alleen.  Ze biedt mij een 1664 aan, kloek kloek - want de zon is fel beginnen schijnen en het is warm, lekker weertje, eindelijk....

Haar man pelgrimeert ( is dat een bestaand werkwoord ? Bah ja hé, laat ons aannemen van wel) jaarlijks ongeveer 1 maand.  Ook hij komt mij gedag zeggen.

Na de betaling à 35€ voor half pension, douch ik mij. Dan mijn was : paar kousen, slip, T-shirt (want deze is alle dagen na een half uur doorweekt), short (bovenste deel is ook altijd goed doorzweet), mijn handdoek en een zakdoek.  Ik vind dat echt lastig hé.  Deze keer doe ik het in een emmer : voortdurend in en uit de emmer trekken.  Dan idem dito om alles te spoelen.  Gelukkig schijnt de zon, dus dat zou normaal vlug moeten drogen.  Hier geen wifi, dus no facetime...maar dat geeft mij iets meer tijd om mijn tocht van morgen en volgende dagen voor te bereiden en te bloggen...dus het normale epistel wordt nu een met een tweede lezing uitgebreid....

Ondertussen 18 h, de 2 andere pelerins zijn nog niet toegekomen.  De vrouw des huizes vreest dat ze niet meer zullen komen.  Voor mij OK : nog nooit gebeurd een kamer van 3 voor mij alleen... plaats in overschot...

18.45 h ze komen toch toe.  2 oude ervaren stappers, meer randonneurs dan pelgrims : Georges et Gilbert, samen met Guido maakt dat 3 "G"...

We gaan onmiddellijk aan tafel.   Dit is een echte gite voor pelgrims, we eten binnen in de keuken met ons gedrieën, de gastvrouw en gastheer houden ons gezelschap.

We starten met een soort tomatensoep.  Dan macaroni - kaas/hesp met lamskotelettjes. Lekker.  Een stukje kaas en dan een flan caramel.  

Aan tafel worden de grote pelgrimsverhalen boven gehaald.  De gastheer heeft al een aantal malen compostella en aanverwante routes achter de kiezen, hij stapt fot soms 60 km per dag...  De 2 G's. - krasse 72 plussers- hebben elkaar leren kennen 7 jaar geleden op de compostella route en elk jaar gaan ze samen 10 dagen wandelen.  Ze doen tochtjes van tussen de 25 à 35 km, ja chapeau.  Ik versta niet alles want het zuiders accent - van vooral de gastheer - is toch wel moeilijk te volgen, maar ca va.

Georges is alzaciener en gans zijn leven vigniculteur geweest, nu helpt hij nog alle dagen zijn zoon.  Ze hebben 7 ha druiven, verbouwen, produceren en verkopen wijn.  Hebben tevens Ch d H en gites.  Gilbert is altijd chauffeur geweest bij Carrefour (kijk alweer een vlaams bedrijf ...)

Om 20.30 h gaan we naar onze gite.  De 2 G's zijn aardige babbelaars.  Om 21.30 h gaat het licht uit....

De 3 G's staan op om 6.45 h.  Een goede nachtrust achter de rug, de douche in en het klassieke ontbijt....

Om 7.45 h ben ik gepakt en gezakt, klaar om alleen verder te trekken.  Ik vind algauw de balissage vd befaamde GR 65 terug.  Ik loop eerst wat langs C- wegen om na een km of 5 het eerste bospaadje in te duiken.  Op dit soort paadjes zijn nog heel wat modderige delen - daar waar de zon niet aankan - half verharde modder die goed a de schoenen blijft plakken...JP zal hier sakkeren bedenk ik mij.  Gisteren stuurde hij mij een SMS : zaterdag schikt hij aan te komen in Condom.  Ik zou er mij kunnen naar schikken, maar het is goed geweest samen...

Mijn eigen dagtrips plan ik vanaf gisteren in funktie van mijn terugreis....ja nu al...Guido de organisator/planner duikt terug op uit zijn diepe krochten.  Ik hoor de roep van het gewone leven al... Ik begin mij af te vragen : kan ik nog met den auto rijden na 1 maand ?  Mijn paswoorden ... vergeten ? Of toch niet ?  Toen ik enkele dagen geleden geld uit de muur haalde, was mijn geheime code de eerste keer toch fout zulle.  Ik had 5632 ingetoetst ipv 3256, raar hé...Weet ik nog hoe de vaatwas werkt ? 

Ik wil het vanaf nu rustiger aandoen, niet meer het tempo zoals vorige dagen.  Ik wil wat meer genieten.  Genieten van het alleen zijn, van het landschap, van ... Tja van alles.  

De eerste 5 à 6 km kom ik geen levende ziel tegen, vóór mij zie ik ook geen enkele pelgrim... Ik dubbelcheck mijn kaart, maar alles klopt. Achter mij ???  Wel blog-lezers, het zal jullie mss verbazen maar ik heb tot hier toe nog geen enkele, maar dan ook nog geen enkele maal achter mij gekeken.  Nog nooit !  Ook niet vroeger om te checken of JP of Ji Ae volgde, of om te checken hoeveel ze achter waren, of om te kijken of er nog andere pelgrims afkwamen of.... Neen.  De enige keren dat ik omkijk is ofwel als ik stop en de rugzak afgooi (tja logisch dan kijk je rond...) ofwel anders om een straat over te steken.  Anders altijd vooruit. 

Na meer dan een uur passeer ik Philippe, we lopen enkele 100 m samen.  Hij is verwonderd dat ik zo traag stap, normaal vlieg ik hem voorbij... Verder vertelt hij dat ze Ji Ae opgevangen hebben in de gite en en dat zij met 2 andere pelgrims (Gaël onder andere) naar Condom stapt - 10 km verder dan mijn bestemming...  Mooi zo.

Wat verder loop ik ff samen met Mr Devos - later meer daarover.

Na 9 km kom ik aan in Marsolan, een zakdoek groot.  Ofwel zijn de mensen vandaag op dit uur allemaal aan het werk ofwel slapen ze nog ofwel....  Volgens de MiamMiamDoDo is er hier een épicerie...tju fermé.  Ik zou mij hier iets kopen als middaglunch.  Maar geen probleem, ik heb deze morgen 2 appels meegekregen, ik heb nog een banaan van gisteren, amandelnoten,rozijnen en energierepen.  Philippe komt ook toe, evenals Gaël, Otto de duitser, nog een andere onbekende duitser en net voor ik vertrek ook Ji Ae... ff high five !

Ik loop even samen met de onbekende duitser.  De conversatie gaat in het engels, dat gaat mij net iets beter af...Na 1 km of zo laten we elkaar los, zomaar, zonder echt afscheid.  Zo gaat dat nu eenmaal.

Na nog eens 5 km - het is goed 10.30 h kan ik kiezen op de GR : ofwel ga ik via Le Romieu naar mijn eindpunt nl Castelnau sur l'Auvignon dat is nog 10 km ofwel neem ik de shortcut (ook balisé trouwens maar de gids vermeldt hiervan niet de afstand, maar ik schat ongeveer 7 à 8 km.  Ik twijfel even, het is nog heel vroeg om straks toe te komen in mijn gite.  En in Le Romieu is er blijkbaar een resto waar ik mij dan een lekkere grand café zou kunnen bestellen.  Anderzijds, ik heb ongeveer 430 km achter de kiezen, dan moet je ook geen xtra km opzoeken ?  Toch ?

Voila ik neem de shortcut in de hoop dat mijn gite annex Ch d H de moeite loont...

Ik loop de volgende kms alleen langs een slingerend verhard traktorachtig pad.  Mijn kaart klopt niet verdomme....De MiamMiamDoDo is zeer goed om de afstanden tussen hameau en point d'eau en dorpen in te schatten (beter dan de kleine Michelin die ik ook bijheb) maar qua merktekens op de kaart evenals de wegen op de kaart laat dit te wensen over vind ik.... Enfin de balissage langs de weg is meer dan uitstekend hoor.

Tegen 12 h kom ik aan op mijn eindbestemming, toch alweer vlugger dan verwacht.

Een mooi gite met achteraan een terrasje, gelegen langs de GR.  Je kan hier slapen maar ook iets kleins eten of drinken.  Een vriendelijk koppel heet mij welkom.  Zoals steeds wordt een drankje aangeboden, het water met citroensmaak doet mij deugd.  Mijn water was bijna op, dus de laatste kms was ik zuinig geweest.  Ik word een kamer toegewezen die ik blijkbaar zal delen met nog een man.  Heel net en gezellig ingericht - bordeaux- gepatineerde muren - met 2 bedden en een kinderbedje en elk een stoel en nachtlampje.  Toilet op de gang evenals badkamer.  Dit is al redelijk wat confort voor mij zulle...en vooral je kan hier "op je gemak zitten" zonder dat er 6 anderen wachten om datzelfde toilet te gebruiken....

Ik neem mijn dagelijkse douche en bestel mij een ommelette-frommage.  Man dat smaakt, ik had honger.  Ik zit hier op een terras met een ongeloofelijke vue op de Gers, doet mij hard denken à onze contereien : heuvelachtig, akkerbouw, grijze wolken...Nadien doe ik een klein wasje : 1 slip, 1 p kousen en mijn T-shirt.  Mijn short is ook wat bezweet evenals mijn sweater maar die hang ik à de wasdraad te drogen.

Tis ocharme 13.30 h en al mijn werk is gedaan....dus bloggen maar én mijn trip van morgen voorbereiden.  Oh ja het weer van vandaag ? Mijn persoonlijke weerman Gerard Pien laat mij ferm in de steek zulle.... Deze ochtend bewolkt, tijdens het stappen geen zon gezien.  De laatste 750 m zelfs mijn jas moeten aantrekken (oef ik kan hem toch nog wat gebruiken die ....jas) om die eerste regendruppels op te vangen.  Maar maar na ocharme 17 druppels houdt het op.  In de namiddag schijnt ze af en toe wel.  Een hemdje is soms net te weinig.

Aan tafel om 19.00 h met de uitbaters - Jeanine & Andres - en 3 fransen (1 koppel met hun schoonbroer) en ik alleen als vlaming....alhoewel de franse dame in kwestie heeft vlaamse wortels.  Haar naam is Lenaerts, op zijn frans uitgesproken lénaèrs.  Haar grootouders waren afkomstig van Dunquerqe ...Spijtig genoeg ze spreekt geen woord vlaams.  Andres is van origine een spanjaard en dat hoor je, niet aan zijn accent maar vooral hoe hij de spaanse camino verdedigt.  De meeste pelgrims zijn niet zo te spreken over de spaanse albergures : te groot soms tot 250 plaatsen.  Ook het landschap is dor, plat...

We eten een lekkere paté, nadien kip van coq au vin (oink) met rijst en dan een zelf gedraaide bol ijs van frambozen met een kleine brownie. Het smaakt.  Ik begrijp wel alle franse verhalen over gites, en Ch d H en pelgrimeren en hoe de eigenaar zijn gite begonnen is 8 j geleden en zijn eerste pelgrim ontving en dat het de ronde doet dat de Accor keten geld ruikt in de pelgrimsroute en overweegt om hierop een formule aan te bieden,..... Enz enz.  Het moet gezegd dit hier is opnieuw een échte Ch d H.  Je loopt in hun huis terwijl zij gewoon verder doen, verder werken eten klaar maken, enz.  Chaleureux zonder veel poespas.

Maar onder elkaar spreken ze héél vlug en echt betrekken doen ze mij niet in het gesprek, maar ja dan kan ik meer eten hé.  Ik betaal hier  oor mijn volpension ( deze ommelette met een pint) amper 42€

Jeanine - de eigenares - reserveert ook mijn verblijf voor morgen, toch 2 gites moeten bellen want er is in het dorp een bruiloft, dus heel veel ch d h zijn bezet.

Tegen 21.00 h beddeke binnen en en en goed nieuws voor mij....ik slaap alleen in mijn kamer !!!! De eeste keer sedert 3 weken ! Een kamer met 3 bedden voor mij alleen !  Plaats zat dus.  Er zijn in deze gite vandaag alleen al 3 mensen die niet komen opdagen zijn !  1 koppel heeft pas deze namiddag afgebeld en 1 duitser - ene Otto , die ik inderdaad vandaag tegenkwam - heeft gewoon niks laten weten.  Jeanine en Andres klagen hier steen en been over, het gebeurt meer en meer....spijtig. Er was eten voorzien...

Morgen langere etappe

Cu