Ja ik ben het weer. Ik. Alweer en alweer. Er is altijd wel een begin, maar ook een einde. Ik ben een groentje. Vanaf vandaag. Tot morgen. En dan is iemand anders een groentje geworden. Het maakt niets uit.
Wat er hier op komt te staan zal wel onmiddellijk duidelijk worden. Mijn (zoals ik het zelf noem) puberaal leventje van alledag. Ik heb al eerder andere sites gehad waarin al mijn puberale gebeurtenissen stonden in gegrift, maar mijn puberaal leventje is anders geworden. Zo anders. Het komt op het pad te staan naar de volwassenheid. Naar iets stabiels in mijn leven. Gelukkig, want daar was ik echt aan toe; Geen twijfels meer over iemand. En geen twijfels meer over iets. Duidelijke en houdbare beslissingen. ZO gaat dat nu eenmaal.
Geen een van die sites heeft het overleefd. Of ik werd ze beu. Of ik werd er niet gelukkiger op met wat ik geschreven had. Dus ja. Ik schrijf nu enkel de fijne gebeurtenissen op. Geen melodramatisch gedoe meer. Met uitzonderingen natuurlijk.
Dit was het voor even. Maar ik kom terug natuurlijk. Ik heb nog een héél leven te zeggen. Nog een heel leven.
