|
Zondag, 10 april 2011
Vandaag gaat het niet goed met Sheitan... Hij heeft koliek... De veearts wordt er bij gehaald, maar die heeft geen goed nieuws. Het ziet er echt niet goed uit. Hij krijgt een spuit Buscopan en pijnstillers en we moeten afwachten...
Iedereen wordt opgetrommeld en daar zitten we dan met z'n allen op de wei. Een heel bekend gevoel, een "palliatief gevoel": beetje lachen..., dan weer serieus..., wenen..., dan weer wa lachen..., beslissingen bespreken..., weer wenen..., wat eten...om te eten... want honger heeft niemand...
Ook stellen we ons vragen over toeval... Bestaat toeval? Dat dit nu net moet gebeuren de dag dat Githa 1 jaar geleden begraven is? Tiens....
Na uren van afwachten is er nog steeds geen beterschap. Sheitan weet met zichzelf geen blijf. De veearts komt terug en hij krijgt nog een spuit Buscopan. Dat is het enige dat er nog geprobeerd kan worden... maar de slaagkans is hooguit 2%.
Sheitan wordt wel rustiger, maar beterschap zit er niet in... de pijnlijke darmen kunnen zich niet meer herstellen. Z'n algemene toestand gaat ook stilaan achteruit.
Tegen 20u is de veearts er weer. Hij onderzoekt Sheitan nog een keer, maar er is geen weg meer terug.
Iedereen heeft rustig afscheid genomen en de veearts heeft Sheitan dan stilletjes naar boven laten vertrekken...
Dat hij nu terug bij Githa is, is een grote troost! Maar missen zullen we hem zeker...
10-04-2011 om 00:00
geschreven door A 
|
) 
Maar het is gelukt! En het was super gezellig en hééél lekker op Willy Vanilli's terras! 
