Hier zit ik dan: lekker op de bank met een dekentje en een kop thee. Om even een beeld te schetsen van mijn leven; ik ben in juni afgestudeerd en sindsdien op zoek naar een baan. Ook ben ik nu ruim een jaar vrijgezel. Ondanks dat heb ik nog veel contact met mijn ex, Cees.
Maar mijn zoektocht naar een baan duurt wat mij betreft al te lang. Het scheelt dat ik tot november nog bij mijn bijbaantje kan blijven werken, anders was ik werkloos geweest.
Mijn job hunt die niet echt vlot ging en een gebroken relatie maskt het soms dat ik mezelf soms niet ken. Wie ben ik? Toen mijn relatie uitging kreeg ik nogal wat te verduren. Ik had het op dat moment het zowel thuis als op mijn studie niet naar mijn zin. Ik werd geleefd in plaats van mijn eigen leven te leiden. Mijn relatie met Cees gaf me zekerheid voor de toekomst. Hij was wat het nadenken over de toekomst een stuk verder dan ik, hij werkte dan ook al een aantal jaar! Maar vond ik onze relatie daarom zo leuk of werd ik verliefd op hoe Cees was? In ieder geval is het nu uit. Of het ooit goed komt? Als het aan mij ligt wel. Als het aan zijn omgeving ligt; niet. En als het aan Cees ligt? I don't know. Het enige wat ik weet is dat, als we elkaar zien, hij mijn hand vast houdt tijdens het wandelen, hij me diep in mijn ogene kijkt om me vervolgens te kussen, 's nachts tegen mijn aankruipt omdat hij het zo fijn vindt en altijd nieuwe dates bedenkt. Maar wat als hij straks een relatie krijgt, spreken we dan nog steeds af of ben ik dan overbodig? Of zal hij me al als overbodig zien? Zijn smsjes worden steeds korter en afstandelijker en telefoongesprekken voeren we nauwelijks meer. En ik besef me heel goed dat ik eigenlijk gewoon het contact (we zien elkaar ongeveer elke twee maanden, maar hebben wekelijk/dagelijks contact) moet verbreken. Dit heb ik al meerdere malen geprobeerd, maar het lijkt wel alsof hij het niet wilt horen en ik vind ons te gezellig!
Maargoed, ik ga weer even internet afstruinen naar passende vacatures! Fijne avond,
