De eerste foto moest eigenlijk de tweede zijn: Rosti, Valentijn 's avonds. De muziek moet je erbij verzinnen.
De tweede foto: de voorbereidingen voor Valentijn, 's morgens vroeg.
De derde foto. Dit is de plaats waar ik logeer. Beneden is een warenhuis, Simba. Boven zijn apartementen, ik zit op de derde verdieping.
De vierde foto: ik heb al een logee: een van die enorme vogels kot soms uitrusten op mijn vensterbank. Je kan hem vergelijken met een ekster, maar dan dubbel zo groot.
Ik ben blijkbaar al helemaal aangepast aan het ritme van het land: elke dag maak ik de beste voornemens om mijn blog aan te vullen, en elke dag is het weer niet gelukt.
En toch is er nieuws!
Laat me teruggaan naar zondag 7 februari. Ik ging tegen de middag naar het zwembad in hotel Sportview (het ligt rechttegenover het Amahoro stadion, zeg maar het nationale voetbalstadion.
Maar mens, zo druk heb ik het daar nog nooit gezien: ze speelden de troosting(plaatsen 3 en 4) en de finale van de Afrikabeker. En Congo zat in die finale!!!
De matchen werden respectievelijk gespeeld om 15 en om 18 uur. En je kan de inrichters niet betichten van hebberigheid: je had genoeg aan 1 ticket voor beide matchen.
Spijtig genoeg kon ik niet meer aan een ticket geraken.
Maar wat was ik spitig dat ik geen camera meegenomen had: er waren al duizenden Congolezen opgedaagd van 's morgens vroeg. Ze slenterden wat rond, zongen, dansten. Je zag ze werkelijk in alle kleuren, maar voornamelijk in het blauw. Eentje had zelfs een kostuum laten maken, in de kleuren van zijn elftal.
Van Mali (de tegenstrever) heb ik 1 supporter kunnen spreken: die was overtuigd dat Mali zou winnen, want ze hadden de steun van God. Dat moet daar nogal moeilijk zijn voor God, want ook de Congolezen spraken van winnen!
Later, toen ik in het zwembad was, hoorde ik het eerste doelpunt vallen: het hele stadion loeide, en ik kon het ook op het scherm zien in de bar.
Ik heb dat geloei nog tweemaal gehoord: 3 - 0 werd het.
14 februari 2016: Valentijn
Op een van de foto's zal je iets zien van de voorbereidingen van Valentijnsdag.
Dit is een heel belangrijk feest in Rwanda. Op veel plaats decoreren ze de plaatselijke hotelzalen, bars, clubs... in het wit en rood.
Bij de buren van Rosti was er 1 conditie om binnen te mogen: je moest gekleed zijn in een combinatie van rood en zwart, zwart en wit of rood en wit. Zoniet: nada!
Vanaf de vroege middag begint de muziek op volle toeren te spelen: romantische melodieen. Ik moest tenminste geen muziek opzetten, ik zou het toch niet gehoord hebben!
Zeg ervan wat je wil: ze weten hier duidelijk wel wat feesten is.
Eindelijk, de kogel is door de kerk: ik vertrek zondagmorgen vroeg naar Rwanda. Het was niet voor tijd: ik heb waarschijnlijk een meter berichten doorgestuurd via whatsapp, en dan lukte het weer wel, en dan net niet...Enfin: nog drie dagen bagage maken, hier en daar iemand verwittigen.
Het heeft nu lang genoeg geduurd: ik wil hier weg! Ik krijg voortdurend berichtjes, waarin wordt gevraagd waar ik blijf...Ik ben al een tijdje bezig met het appartementje, waarin ik daar zal verblijven, en ik was even vergeten wat Afrika betekent: voortdurend zit ik met managers en eigenaars van appartementen, die de prijs dan deftig optrekken, als ze vermoeden dat ik een muzungu (= blanke) ben. Nog even afwachten of het ditmaal lukt, midden in de wijk waar ik het liefste zou verblijven en werken: Remera en Kimironko...
