Er is goed en slecht nieuws.

Het slechte nieuws: de kinderen waarmee we repeteerden, zijn spoorloos. Alle zeven. We hadden al regelmatig gedanst en het avondeten gedeeld. 

De eerste keren waren er wat strubbelingen, met de security van dienst. Hij wilde enkele jongens meenemen naar de gevangenis. Ik kwam tussen, en liet iemand vertalen, dat het mijn bedoeling was om ze tegelijkertijd met de activiteiten ook wat verantwoordelijkheidszin te geven, zodat ze niemand meer lastig zouden vallen (wat blijkbaar gebeurd was). 

En zie: enkele dagen later zijn ze weg, en niemand weet waarnaartoe.

Na wat navragen hoorden we dat ze zouden zijn meegenomen door enkele "muzungu's" (ofwel blanken).

Dus heb ik noodgedwongen tijdelijk mijn activiteiten verlegd: momenteel zijn we gezelschapspelen aan het uittesten met een zestal weesjongeren, die

ik nog ken vanuit de school waar ik vrijwilligde.

En dan kwam het kerstweekend! Thuis was ik de kok van dienst: ik nodigde een zestal mensen uit en ik kookte voor ze.

Ik wil jullie zeker enkele sfeerbeelden bezorgen van de Kerstman. Geniet van het opvallend verschil tussen een witte en een zwarte kerstman. De witte is honderden jaar oud, en bougeert amper, de zwarte kan het niet laten om te dansen. Let ook op de flashy zonnebril.