Op zaterdag 30 augustus 2008 vieren Ghis en Greet hun gouden huwelijksjubileum in Lillo. Met een dankviering, een verrassingstocht, een wandeling en een hapje. Vier mee feest, en stuur alvast een versje of een verhaal naar onze weblog!
Mijn vader is een stem die klinkt en daalt als de bergen die aan kinderen vertelt over reuzen en dwergen. Mijn vader is die stem van vrolijke liedjes in jonge jaren van een koor dat een prachtig repertoire zou vergaren. Mijn vader is zo'n stem waar engelen alleen maar van kunnen dromen. En als het donker wordt, dan weet ik dat zijn stem altijd terug zal komen.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Wat een prachtige dag om een prachtige leeftijd te vieren! Moederlief en vaderlief, chapeau voor zo'n tour de force, want op een of andere wonderbaarlijke manier is het u gelukt, de collectie zo ongeveer compleet bijeen te krijgen - en dat is in deze tijden van drukke agenda's geen sinecure! Ik weet zeker dat ik in naam van iedereen spreek, als ik zeg dat we ontzettend blij zijn, iedereen nog een terug te zien, en dat die magie de pijler is van firma Greet & Ghis.
Ver weg van BV's, politieke dikdoenerij of glittervedettes zonder veel inhoud hebben jullie al een leven lang in alle bescheidenheid en discretie geopereerd. Altijd ten dienste van de buren, de kennissen, de vrienden, de familie. Soms vergat je jezelf er bijna bij! Die stille kracht die universele liefde heet, heeft ons, de vier kinderen, vroeger op het verkeerde been gezet. Want toen we aan het volwassen leven begonnen en de wijde wereld introkken, gingen we er van uit dat de voltallige mensheid even warm & liefdevol met elkaar omspringt. Maar het heeft ons tegelijk op onze eigen manier vervuld van een stille kracht, waardoor we op termijn onverwoestbaat, onoverwinnelijk en onaantastbaar zijn geworden! Heb dank daarvoor.
Terzake nu. Bij zo'n mijlpaal van een verjaardag borrelen heel veel herinneringen naar boven. De prilste in mijn geval - dat is bijvoorbeeld een psychedelische plastic regenhoed die je op de fiets droeg, en waar de buurvrouw van hiernaast zo jaloers op was, dat ze zich precies hetzelfde exemplaar aanschafte. Of nog: je titanenklus om je vier ukkies op de slee naar het schooltje hier vlakbij te slepen, langs de krielkippetjes in de tuin van pastoor Mertens. En ook nog: de mei-avonden verderop in het bos, waar we dan elke dag naartoe trokken met een hele bende, en bij het hemelsblauwe beeldje van Maria vol papieren bloemenslingers luidkeels meezongen 'Te Lourdes op de bergen'. Over zingen gesproken: onze zomervakanties in de bergen werden ook steevast ingezet met een dagparcours van Schilde tot in Oostenrijk non-stop gekweel, een kwestie van die lastposten op de achterbank van de Saab een beetje in toom te houden. Of de vermetele daad, alle knopen van je jas te sleuren bij een onschuldig bezoek aan de tandarts, daar een stiekeme wraak op waren, dat kan ik me niet meer herinneren... Tantes altegader, zeer levendig staat me ook voor ogen hoe jullie lange tijd elke vrijdag samen naar de supermarkt trokken, bomma op kop met haar meticuleuze marktstudies. Of hoe jullie indertijd naar de allereerste vrouwenbeurs getrokken waren, en giechelend terugkeerden met stapels brochures over anticonceptie en meer van die revolutionaire termen.
Bij een klein meisje horen kleine taferelen als souvenir. Als je groter wordt, grijpen diezelfde souvenirs fameuzer in je leven in. Wat een moeder niet allemaal smeren en vertroetelen kan tijdens de examenperiodes bijvoorbeeld. Van bij het eerste ochtendgloren tot diep in de nacht. Hoe alle 'major items' vakkundig te berde werden gebracht - ofwel tijdens de vaat, ofwel aan de keukentafel bij de laatste kop koffie na middernacht.
Soms verbaast het me ook dat een moeder zoveel kan absorberen. Het kamerbreed verdriet van een eerste & onmogelijke liefde, hoe vang je dat op? Met engelengeduld en boterhammen. Een misstap naar Amsterdam, hoe pak je dat aan? Je neemt de trein en je waagt je in het hol van het Damrak. Een woeste sollicitatieperiode in het leven van een dochter zonder auto? Dan rijd je simpelweg in de spits door Brussel richting Flageyplein. Een debacle in Ieper? Dan kom je toch toevallig langs met een leuk Afrikaans stofje. Moeder, je bent een ridder, een superman, een held zonder weerga, een madame met haar op de tanden, een creatief genie, een engel met honderd vleugels. Gelukkig bestaat er zoiets als een kosmisch evenwicht, en zo passeert voor elk donker moment wel weer een ster van licht & vruegde. Een reisje naar Rome of Praag, de magnifieke concertavonden met Ortolaan, de mooie zomers van Watou, al die glanzende familiefeesten, de literaire namiddagen in Lillo en later de literaire liefde van Lillo. En sta me nu toe even sentimenteel te worden. Het mooiste geschenk dat ik je vandaag kan bieden, lieve moeder, dat is Wim. Het was de moeite waard op hem te wachten, want ik ken geen enkele andere man die zoveel deugden en kwaliteiten in zich verenigt, ik ken niemand met zo'n open geest en zo'n groot hart, en het is pas bij hem dat ik me volledig ben gaan voelen. Het is pas bij hem dat alle liefde en warmte oprecht welkom waren die we van u en vaderlief meekregen.
Geen paradijs zonder wolken, maar het is toch het paradijs dat ik u op dit verjaardagsfeest toewens. Een paradijs in hart en hoofd. Waar je een mooi plekje bewaart voor al wie er niet meer bij kan zijn: mekke en pekke, ome Frits, nonkel Guido, tante Emma, tante Lutgart en Jan, nonkel Jan en Kris. Waar je ontvankelijk en onbevangen kanblijven tegenover alle geluk dat je te beurt valt. Waar plaats is voor relativeringsvermogen als er iets tegen zit, en tolerantie als de dingen anders lopen dan je zelf zou willen. Een paradijs in dit paradijs van groen en rust, waar we allemaal op tijd en stond onze toevlucht zoeken. In harmonie met uw Franciscus van Assisi, vol vuurwerk als Jacob en Loes op visite zijn. En vooral met liters koffie voor de familie. Doe ze nog eens vol!
Weet je wat ik eens wou? Ik wou dat iedereen eens een bloemetje gaf aan jou. Ik wou dat ieder een kusje gaf aan jou. Dat wou ik eens, moeke. Dat zou ik eens echt graag wou'en.
