Op zo'n moment begint menig rijder te twijfelen: wedstrijd gaan rijden of niet? Omdat het wat later stopte met regenen, en de buienradar niet zo'n grote buienzone verkondigde voor de volgende uren, was de beslissing vlug gemaakt.

Bij het verkennen van het parcours bleek dat er toch heel wat grote plassen stonden, sommige te ontwijken.

De start in Retie was zoals alle voorbije wedstrijden in Retie volgens het "handicap" principe (beste resultaat schrappen, dan een rangschikking opgemaakt van de 2e, 3e en 4e beste uitslag, waarbij de startvolgorde van minst goede resultaat naar beste is). Vandaag waren er 35 starters, waarvan er nog een 7-tal na mij moesten starten. Dit betekende weer een serieuze inhaalrace...

Vanaf het begin ben ik er tegen 100% ingevlogen, ik wou immers zo snel mogelijk een heel stuk opschuiven naar voor. Vanaf halverwege de eerste ronde had ik de eerste voorligger te pakken, en vanaf toen ging het inhalen van een hele hoop voorliggers vrij goed. Zo had ik na 2 ronden al mijn plaats bij de eerste 10 veroverd.

De vele plassen op het parcours waren ondertussen (oa door de vorige reeks) leeg gereden, maar daardoor begon het op heel wat plaatsen te schuiven door het modderige bovenlaagje.

Ik voelde ondertussen wel dat ik al heel wat energie verbruikt had, maar bleef wel naderen op voorliggers. Na ronde 3 kwam ik door op plaats 5. Ondertussen was ik me al even aan het afvragen waar de echte snelle mannen van onze D-reeks bleven, waarschijnlijk waren ze wat opgehouden door tragere deelnemers.

In de 4e ronde, vlak voor het ingaan van de nieuwste single tracks zaten Bart Mermans, Stijn Leys en Kristof Gilis in mijn wiel. In het "cyclo cross" achtige stukje kwamen deze 3 mijn dan ook voorbij. Zo kwam ik bij het luiden van de bel voor de laatste ronde door op de 8e plaats. Ondertussen was teamgenoot Jelle terug genaderd op mij, maar de posities zijn niet meer gewijzigd.

Zo eindigde de laatste wedstrijd van dit seizoen nog met een top 10!