Heel dicht bij ons - hebben we mensen nodig om naar op te kijken. Het zijn vaak mensen die niet in het middelpunt staan, maar die wel iets uitstralen. Zo herinner ik mij een pedagoge. Ze verdiende alle respect en waardering, waardoor ik gemotiveerd was om verder te studeren. Maar zo échte (dit woord staat in mijn lijst 'meest gebruikte woorden') mensen vind je niet vaak. Dat is wat vele mensen (moeten) missen. Je kan opkijken naar een song van Jasper Steverlinck, een gedicht van Simon Van Buyten en het acteertalent van Tom Van Dyck, maar heb je ook echte mensen rondom jou? Mensen die je waardeert voor wie ze zijn, voor hoe ze zich tonen, voor hun puurheid? Opkijken naar iemand geeft je zoveel meer wilskracht, zoveel meer zekerheid.
De aanleiding van deze gedachte komt omdat ik spontaan aan Lieve begon te denken. Samen met nog andere docenten begeleidt zij onze groep. Ze is rond de 50 en is de minst opvallende van de groep. Al kan ik het niet volledig onder woorden brengen, maar ze heeft iets. In die mate dat ik uitkijk naar morgen om bij haar een hele dag les te volgen.
Misschien denk je tijdens het lezen: weird wat hier te lezen staat. Maar 'opkijken naar iemand' vind ik een sleutel om te houden van 'waarom je hier bent'. In welke mate we iemand willen zijn voor anderen, in welke mate we fier zijn dat we mogen gezien worden zodat anderen ook naar ons opkijken, is een vaak onbeantwoorde vraag. Sommige mensen vinden dat 'opkijken naar' een negatieve betekenis kan hebben (idealiseren, misleiden), maar dat is enkel maar in die mate waarin wij ons tonen.
Laat het ons zo zeggen: als je een grote building vanuit een minder bekeken gezichtshoek fotografeert, dan ziet het gebouw er totaal anders uit. Reactie: "Waaw zo schoon". Het is ook aan ons om ons te laten zien van een totaal andere en betere kant.
ps: Ik heb eigenlijk zin om morgen naar Lieve toe te stappen en te zeggen: Je bent fantastisch! Maar ik vrees dat het raar gaat overkomen! :- )
Plots valt het je te binnen dat je - de songs waar je heel erg van houdt - in maanden niet meer beluisterde. Hoe is het toch mogelijk? Misschien omdat je ze niet wil grijs draaien, omdat je ze niet beu wil worden? Het zijn zo van die liedjes waar je in de verste verte nog niet durft aan te denken ze te downloaden van het internet, want ze klinken enkel echt als je de echte originele CD koopt. Naast Mad about you en The world is mine -is ook Eden van Hooverphonic er zo eentje. Bij dat liedje horen beelden, hoort een geschiedenis. Ik herinner me zo ondermeer het optreden van Hooverphonic in CC De Werf - Aalst, met het orkest in een halve cirkel in een knalrood decor. Ik - die er maar niet in slaag een heel optreden te blijven stilzitten, zat toen aan mijn stoel gekluisterd! Het klassewerk van Hooverphonic doet ons wegsmelten. En met Eden werd een inhoud neergezet waar ik nog stil van word.
Mensen die zich kunnen veranderen als een kameleon. Ik kan er niet bij. Wat drijft mensen om over Pol te roddelen tegen Jan maar wanneer ze in het gezelschap van Pol zijn nog eens extra de Pol in de bloemetjes zetten. Met mijn mond open sta ik er op te kijken. Wat voor een schijnheilig iemand kan je zijn als je jezelf zou verkopen met een façade voor je eigen persoonlijheid.
Nou ja, meestal laat ik zulke mensen aan mij voorbij gaan. Ik heb er geen nood aan om er mij druk in te maken omdat ik er niet echt persoonlijk bij betrokken ben (lees: ik neem er gewoonweg afstand van). Maar als je dan op één of andere manier toch heel even naar kijkt, heel even naar luistert, dan moeten wij de vinger niet meer wijzen naar 'de politiek'.
Wij tierend, lachend, vaak in groep of toch met twee. Als ontspanning of uitkijkend, met plannen voor langer dan morgen.
Jij, zo stil onopgemerkt, onzichtbaar tussen de menigte. Met moed, met wil, heel vaak alleen - en zo stil. doen wat moet gedaan worden.
Je bent zo mooi - ook oud, maar je hebt iets. Je bezit verhaal je ziet en luistert om je heen.
Jij om je heen tussen anderen met toekomstwensen onwaarschijnlijk ook onbenulligheden. Waar zijn die vandaag toch mee bezig? Dat zijn wij.
Je bent zo mooi - ik wil niet over je heen kijken. ik vind je echt zo dapper. Alsof wij alleen vragen hebben. Hoe is het met jou, wat weet je, denk je en zie je?
De avonden, de dagen het huis, de stilte. De beelden de wereld ook van jou.
Je kan meer dan ons - ouder dan - maar zoveel meer Ik vind je zo mooi!
Verschillende gezichten andere mensen verschillende gevoelens andere plaatsen verschillende verhalen maar dezelfde vragen.
Jij weet niet van mij, ik niet van jou, waar ben je, wat denk je, wat zie je? Kijk je soms naar diezelfde maan?
Wat kan en wat niet meer kan, wat was en wat nieuw wordt Wat geen herhaling vraagt en toch niet uit te wissen valt.
De leegte is kil, de warmte met verlangen. Het eindeloos stappen riching verderaf of dichterbij. Niet weten maar zoeken? Jij van bij jou, ik van bij mij kijken we naar dezelfde maan.
Don't you see? zijn de woorden uit de film I know my first name is Steven; de woorden die me altijd bijgebleven zijn, de woorden die vele mensen roepen, schreeuwen. Wij kijken maar wij zien niet. Wij stappen voorbij, wij blijven nooit eens staan. Wij dwingen vaak onszelf om met onszelf bezig te zijn, want we hebben elk zo wel onze eigen verlangens, problemen, geluk, wensen, ... Ken je het? Het beeld van een oude vrouw die door haar leeftijd zich nog moeilijk kan verplaatsen? Het beeld van een vrouw die van haar man moet zwijgen? Het beeld van een jongen die om hulp schreeuwt en niet weet waar te zoeken? Het beeld van het meisje dat niet slapen kan omdat ze vreest voor wat morgen kan gebeuren? Zij vragen, nee schreeuwen: "Don't you see?"
In de film moet Steven een nieuw leven beginnen. Dat gaat moeilijk. Iedereen verwacht dat hij doet wat past, dat hij doet wat anderen ook doen. Maar het lukt hem niet zo goed. Op een bepaald moment krijgt hij het over zijn lippen en vraagt radeloos: Don't you see?
Misschien moeten we meer zien dan gewoon maar kijken. We zijn zo bang om naast, voor en achter ons te kijken. Zo bang om mensen echt te leren kennen, zo bang om ons te geven. De diepst verborgen plaats in onszelf kunnen delen met iemand, het is het mooiste maar ook het meest kwestsbare.
En toch wil je dat het mooie in jou gezien wordt.
Steven valt in de armen van zijn moeder. "You're home now".
Overgang tussen oud, nieuw Toch blijft - hetzelfde lied.
See the stone set in your eyes See the thorn twist in your side. I wait for you. Sleight of hand and twist of fate On a bed of nails she makes me wait And I wait without you
With or without you With or without you.
Through the storm, we reach the shore You gave it all but I want more And I'm waiting for you
With or without you With or without you. I can't live with or without you.
And you give yourself away And you give yourself away And you give, and you give And you give yourself away.
My hands are tied, my body bruised She´s got me with nothing to win And nothing left to lose. With or without you.
Als een mens zich dan toch eens ergert, dan is het bijvoorbeeld dat zovelen vandaag de snelheidsbeperking tot 90 km/u aan hun laars lappen. Misschien luisteren deze niet naar de radio, kijken ze geen nieuws en begrijpen ze niet wat SMOG betekent. Dat smog te maken heeft met ondermeer ozon, stikstofdioxide e.d. gaat totaal aan hen voorbij.
Maar er was vandaag ook goed nieuws. Op de campus Schoonmeersen van de Hogeschool Gent straalde iedereen het mooie weer uit. Mensen zijn immers het saaie weer van de winter beu, en eindelijk komt de zon tevoorschijn. Lente lente lente... waarschijnlijk hebben vandaag vele songwriters een inspiratiebron gevonden voor het Vlaamse lied. Maar het is een feit... we werken allemaal op zonne-energie. Ook professor Aelterman was in een bijzondere goede, enthouasiaste stemming. Zelfs mensen in de file zijn in goede stemming! Wie nu binnen achter zijn computer zit heeft ongelijk... oeps.
Je koopt een .be naam bij een erkend agent voor de duurtijd van één jaar. Na een tijdje merk je dat op deze domeinnaam een andere site gehost wordt. Dat wil zeggen dat je je domeinnaam kwijt bent omdat hij doorverkocht werd aan een andere betaler (bv. Een hollander die een pak geld op tafel legt om toch maar de domeinnaam te verkrijgen). Op die manier gebeurde het effectief dat een .be agent mooi geld verdiende. De .be agent wijdt het hele voorval aan 'toeval' en een 'klein foutje'. Maar meer en meer eigenaars van .be namen vonden het genoeg geweest. Het overkwam ook mij. Maar op dit moment kan ik enkel toejuichen dat door het correcte optreden van dns.be dergelijke misbruiken onmogelijk zullen zijn. Eerlijkheid duurt het langst!! Zie: http://www.dns.be/nl/home.php (Bericht van 05/03/2007)
De moderne vorm van slavernij, mensenhandel - is groter dan ooit. Dit weekend toonde de film "Human Trafficking" (Canada, VS) ons een beeld van wat zich achter muren afspeelt: de weerloosheid, het misbruik, het geweld... het uitbuiten van mensen. Crimineel Sergei Karpovich lokt nietsvermoedende individuen in een internationale sekshandel. De weerloze meisjes worden gechanteerd en gehoorzamen in de hoop dat hun familie niets overkomt. Maar het tegendeel is waar... terwijl de tienermeisjes gedwongen worden om zich te prostitueren, wordt ook hun familie vaak bedreigd en afgeslagen. Kate Morozov en Bill Meehan werken voor de Amerikaanse immigratiedienst. Het duo stelt alles in het werk om het internationale seksnetwerk van Sergei Karpovich op te doeken. Het lijkt een bijna onmogelijke opdracht, omdat Sergei Karpvich verschillende dekmantels heeft, waaronder de politie zelf.
Verschillende keren heb ik me afgevraagd: wie is in staat om mee te werken aan deze handel, wie durft mensen te gebruiken, wie durft kinderen te molesteren - wie durft zichzelf in dat geval nog een mens te noemen? En het maakt me woedend omdat het effectief gebeurt. Vaak hopen kinderen en hun families op werk en een beter leven ver van huis, maar in plaats daarvan belanden ze in de handen van criminelen. Ze staan aan allerlei gevaren bloot, waaronder geweld en seksueel misbruik. Ze worden zelfs gearresteerd en behandeld als illegale vreemdelingen in het land waarin ze terecht zijn gekomen, zonder dat ze contact kunnen opnemen met hun ouders of hulpverlenende instanties.
Hoeveel kinderen worden vandaag gedwongen tot prostitutie, hoeveel kinderen zijn slachtoffer van het netwerk, hoeveel kinderen worden misbruikt, hoeveel kinderen worden als koopwaar in containers vervoerd, hoeveel kinderen kunnen niet slapen van de pijn? Zo is me het beeld bijgebleven van de arme familie, die geld ontvangt omdat ze hun kind verkopen. Het meisje krijgt na een tijd koorts en wordt onmiddellijk omgebracht. Ik blijf me constant afvragen wat achter zoveel muren gebeurt, ik voel me heel triest bij de onmacht en de nonchalance waarmee wij omgaan en tegelijk beschaamd dat mensen tot zulke dingen in staan zijn.
Wat is genieten nog... Als je op een zaterdagavond pas om halfacht 's avonds kan vertrekken naar zee, na school om 17 uur in Hasselt moet zijn en een winkeljuf je belt dat twee bestelde broeken al drie weken aan het wachten zijn... ff geen tijd; I'll be back.
De moderne vorm van slavernij, mensenhandel - is groter dan ooit. Dit weekend toonde de film "Human Trafficking" (Canada, VS) ons een beeld van wat zich achter muren afspeelt: de weerloosheid, het misbruik, het geweld... het uitbuiten van mensen. Crimineel Sergei Karpovich lokt nietsvermoedende individuen in een internationale sekshandel. De weerloze meisjes worden gechanteerd en gehoorzamen in de hoop dat hun familie niets overkomt. Maar het tegendeel is waar... terwijl de tienermeisjes gedwongen worden om zich te prostitueren, wordt ook hun familie vaak bedreigd en afgeslagen.
Binnenkort terug zomer!!! Yes... 't leven is mooi!
