Vrijdag morgen was iedereen vroeg op post. Het deed wat onwennig, naar beneden komen en geen fietskledij moeten aan doen, geen" pullen" moeten vullen en geen repen of "gellekes" in je achterzak moeten steken.
Gewoon, ja doodgewoon aan tafel zitten, genieten van het ontbijt. Zalig, zalig...!!
De regeling van wie zou gevoerd worden naar het station werd nog eens meegegeven en dan... ja dan het afscheid.
Ik zag dankbare gezichten, er werd gezoend en de laatste moppen of ervaringen werden nog eens verteld.
Johan had zelfs gedroomd. "Hij droomde dat hij met een tandem naar beneden was gekomen. Een afdaling van 30 km. Je kunt nooit raden wie er zijn duo zitter was.....ja Eddy B. Samen vlogen ze naar benden maar Johan had zijn "pulle" vergeten. Dat was geen probleem. Eddy B. had aan alles gedacht en de avond tevoren had hij blijkbaar zijn "pulle" gevuld met wat rijkelijk gerstenat.
Nu en dan voelde ik een duwtje in de rug zei Johan en ik dacht wat is dat? Het was gewoon de "bierpulle" van Eddy die tegen mijn rug zat."
Hoe ze beneden zij geraakt kon Johan niet meer vertellen want plots......ja plots .was de droom gedaan.
Ook hier, ja ook hier komt een einde aan onze droom. We hebben er lang op gewacht en nu is het tijd, jammer genoeg om huiswaarts te keren.
Eens thuis zullen er altijd straffe en minder straffe verhalen worden verteld.
Het verhaal van de "echte", doorwinterde wielertoerist die naar Lourdes is gereden.
Op zekere dag komt den Eric den Pascal op café tegen.
"Verdikke Pascal, schoon bruin gebrand en uw neusje is ook wat rood verbrand."
"Ja zegt den Pascal: benne k'ik naar Lourdes geweest."
"Ja zegt den Eric".
"Ja vent we zijn in acht dagen naar Lourdes gereden en we deden iedere dag meer dan 170 km."
"Ja zegt den Eric."
"En Eric,hoogtemeters da we daar gedaan hebben. Zeker 20.000 ...allé zoveel stonden er op mijne GPS en mijn toestelleke is dan nog 2 dagen kapot geweest. Dus moest ik die hoogtemeters er nog bij tellen dan zit ik zeker aan 24000."
" Ja watte man zegt den Eric da's een ferme prestatie."
"Och ja maar dat is nog 't minste hé."
"ja zegt den Erik."
" Als we op het einde van den dag op ons meterke keken dan hadden we een gemiddelde van 30 km/uur... en ..zoals ik daar juist hebt verteld was mijn metertje 2 dagen kapot en da waren juist de dagen da we rapst van al gereden hebben. Ja ik schat da we gemiddeld over die 8 dagen zeker 33km/uur hebben gereden."
"Ja zegt den Erik da's straffen toebak."
"Ja,ja zegt Pascal maar..... maar dat is nog niet alles hé vent. Den laatste dag hebben we nog een paar bergskes gedaan of zoals ze zeggen collekes.
De Spandelles, nen lastigaard zulle.... maar man...den trage Freddy vloog daar naar boven en ikke in zijn wiel. Aan 25 km/uur stormden we naar boven enn dan die afdaling....heel gevaarlijk, heel gevaarlijk, maar we waren gelijk geroutineerde motards en we vlogen naar beneden. Ik heb ne keer op mijn kilometriekske gekeken en het stond dan op 75km/uur."
"Ja zegt den Eric da zou ik toch niet durven."
"Ja vent dat is ook nie gewone zulle. We hebben dan nog twee bergen, alle hoe noemen ze weer den ...Aubisque en euh ...den Soulor gedaan en just van 't zelfde hé vent. Trage Freddy wilde niet plooien en ikke weer in zijn wiel. Ik heb hem kunnen pakken in de afdaling een beetje voor Argeles.Ja ja .. vent .benne k'ik daar den eersten aangekomen."
"Ja wadde zei den Erik da's straffe kost."
Ons verhaal:
"We hebben ons 8 dagen "gejeund"; met als apotheose de laatste dag met de drie cols.
Iedere dag reden we langs wegen die totaal onbekend waren.
De stilte , de mooie landschappen, de groet velden met zonnebloemen en de prachtige wijngaarden hebben ons bekoord en ons hart gestolen.
Gelukkig reden we in groep en wat voor een groep, anders had de eenzaamheid langs de vele lege dorpjes je wel eens parten kunnen spelen.
Bijna 8 dagen aan en stuk hebben we mooi weer gehad, die ene dag met regen zijn we al lang vergeten.
Dat het de ene dag al beter ging dan de andere is doodgewoon normaal.
En...ging het al een keertje niet goed dan was de slogan:"We zijn er voor elkaar, voor elkaar te helpen niewaar"
"Zit je niet teveel in de wind, moet ik je een duwtje geven ." Niemand zag er op tegen.
Iedere morgen samen gezellig ontbijten en ook hier weer het helpende gebaar: "Moet jij nog water hebben voor in je "pulle", wacht ik ga er halen."
Je had iedere morgen het gevoel dat je er nooit alleen voor stond,ook al had je een slechte nacht gehad of wilden de benen niet zo goed mee.
De bevoorradingen waren leuke plekjes en altijd was er iets lekkers. Iedere dag werd het opnieuw herhaald: "Wij worden hier echt verwend"
En dan de avonden: hoeveel mopjes er verteld zijn geweest kan ik niet inschatten. Wel weet ik zeker dat sommige mensen echte acteurs zijn en iedere dag voor een fantastische sfeer zorgden.
Er bestaat een gezegde :"Je oogst wat je gezaaid hebt"; Wel beste Lourdesvienden het is en was en het zal altijd een fantastische oogst blijven.
Wat kan er mooier zijn dan iedere morgen op te staan om samen een nieuw avontuur te beleven. Het woord "Samen" heeft voor mij nog een grotere betekenis gekregen dan voorheen.
Voor wie onbekend was voorheen, is nu gekend en bekend geworden. Ieder heeft op zijn manier zijn dankbaarheid getoond.
Bedankt aan allen die er bij waren elk met zijn talent om de andere te helpen, te ondersteunen.
Bedankt Robert,Henk, Dirk,Marleen, Kristine, Krista,ChrisV en Chris D.,Etienne,André Johan, Eddy B en Eddy S. Bertrand, Geert, Ronny, Rudy en Bert jullie waren allen super sterk.
Bedankt aan de mensen die geregeerd hebben op de BLOG. Voor vele Lourdesrijders was dit een steuntje of "porretje" in de rug.
Ook bedankt aan zij die de BLOG gewoon hebben gelezen om ons te willen volgen en op hun manier interesse hebben getoond in ons verhaal.
BEDANKT BEDANKT BEDANKT ......
Weetje: er zal nog een fotoboek verschijnen vandaar dat je nu ook weinig of geen foto's op de BLOG hebt gezien. Als je interesse zou hebben moet je maar iets laten weten.
Dit was het dan......nog vele sportieve groetjes van alle LOURDESVRIENDEN.
Na een stevig en gevarieerd ontbijt was iedereen er klaar voor. Klaar voor het onbekende is natuurlijk wat moeilijk en daardoor merkte je ook een lichte vorm van zenuwachtigheid, nervositeit. Maar iedereen had het nodige vertrouwen en wist dat hij of zij kon rekenen op eender wie. Dus starten maar.
Nog vooraf gekeken op 't internet en het weer was super perfect. De zon zou heel nadrukkelijk aanwezig zijn en onder een blauwe hemel zou er zalig gefietst kunnen worden voor de Lourdesvrienden uit Pittem. Weinig of geen wind dus ....IDEAAL FIETSWEER.
Na een lichting opwarming kwamen we aan de Col de Spandelles ( 1378m). Deze keer willen wij het toch vermelden. De col is 15,3 km lang en met een max. van 10%. Hallo hoe gaan we dat doen?? Iedereen begon vol goede moed aan deze beklimming en de grilligheid van deze col met diverse hoogtemeters maakte het alleen nog wat moeilijker. De zweetdruppels parelden langs het lichaam. Iedereen vond de juiste cadans en reed op zijn snelheid naar boven. Voor zij die het wat moeilijker hadden was er wat verbale peptalk voorzien. :" We zijn er voor elkaar te helpen, te helpen niewaar". Het liedje konden we wel niet meer zingen maar wel puffend zeggen.
Sommigen vonden alleen hun weg en anderen reden in groepjes en hadden zelfs de tijd om hun groepje te benoemen; "De heilige Drievuldigheid". Voor zij die vroeger niet goed waren in catechese zal het wat opzoekingwerk worden. Een ding is zeker de maagd Maria heb ik niet zien fietsen.
Iedereen bleef stampen en duwen en kwam voortdurend dichter bij het einde van de klim. De laatste 2 kilometers waren wat buiten categorie maar iedereen moedigde elkaar aan en slaagde er in om die top te bereiken van die fameuze col.
Voor de afdaling hadden we terug afgesproken hoe we het zouden doen want veiligheid boven alles. Een smalle en bochtige afdaling maakte het parcours verraderlijk. Maar als echte flandriens trotseerden ook wij dit gevaar.
Waarom zouden we er nog geen colletje bijnemen!!! De Soulor 1474 m. Iedereen begon met dezelfde ingesteldheid aan deze col als aan de eerste. De zon straalde meer en meer en maakte het nog wat lastiger. Niemand begaf en deed verder in zijn eigen tempo. Ritmisch klommen de meesten naar boven. Duw en trek, duw en trek zo gaat goed zo gaat het beter alweer en kilometer.
Oef oef ... boven joepie !!Boven stond ons een verfrissing en een hapje te wachten. Voor iedereen heel welgekomen. Velen begonnen erg te zweten en zo vormden ze kleine beken. Nu weet je ook hoe bergriviertjes en we hebben er veel gezien, tot stand komen.
Geen twee zonder drie (hebben we dit al niet eens eerder gebruikt!?) Op naar de Col d'Aubisque (altitude : een woordje frans is hier heel toepasselijk)1709 m. Je moet echt eens internetten want aan die col hangt er ook een verhaal vast. Het verhaal van Wim van Est 1951. Je het lezen en...... je kunt het geloven of niet!!!
Ook deze berg werd met samen gebundelde krachten overwonnen. Voor zij die hebben gekeken of nog konden kijken was de natuur een prachtig tafereel. Moeilijk te omschrijven maar dit is zeker, het is iets dat altijd in onze herinnering zal gegrift blijven. Niet alleen de natuur was prachtig . De bellen van de koeien galmden in het dal en het geloei steeg naar boven. De vele geiten stonden langs de weg te mekkeren en dachten waarschijnlijk daar zijn weer een groepje wielergekken.
Eindelijk, we zij boven en boven op de berg werd er spontaan voor iedereen geapplaudisseerd. Net alsof we de bergprijs hadden gewonnen. Iedereen was content over zijn prestatie en wilde dit ook vereeuwigen met een foto. Iedereen vroeg aan elkaar om samen op de foto te staan met als achtergrond het stenen beeld van de Aubisque met de hoogtemeters
Door de drukte van de foto's was ik het bijna vergeten te vermelden, de paarden maakten ook deel uit van het landschap van de Aubisque. De beestjes waren echter heel opdringerig en uit pure noodzaak hebben we wat gedaald zodanig dat we in alle rust en zonder kommer of kwel onze picknick konden nuttigen. Dat het smaakte was zeker en de boterhammetjes of stokbroodjes werden maal 2 vermenigvuldigd met de gereden cols. "Alles mag op" zei Geert en dat was geen probleem.
De afdaling van de Aubisque was zalig , nog een klein opwippertje en terug dalen. Het was zalig maar toch moest je attent blijven want de diertjes van daarnet storen zich er niet aan en soms zie je een grote bruine plek op het wegdek.
We rijden of beter gezegd we dalen richting Argeles, het knooppunt om iedere beklimming die er is aan te vatten.
Voor ons zat het echter en voor de meesten gelukkig op. Een drankje, wat nakaarten over de rit gaf iedereen een enorme "boost".
Dit hebben we SAMEN met zijn allen gepresteerd en overleefd.
Het is nu al vrij laat maar tegen zondag 31 juli komt er nog een allerlaatste verhaal. De apotheose van 8 dagen Lourdes.
Weetje: Wie is er de berggeit van de Lourdesvrienden? ra ra ra als je 't weet stuur je antwoord door per gele briefkaart (bestaat niet meer) maar 't is 't proberen waard. Eerste prijs : gratis klim op de Spandelles, de Soulor en de Aubisque.
Deze ochtend werden we gewekt door de marktkramers. Eentje begon er te zingen: "Als marktkramer ben ik geboren als marktkramer blijf ik bestaan" Ja er zat niet veel anders op : OPSTAAN (bedankt Eddy W. )
Weerbericht: lichte bewolking maar voor de Lourdesrijders zal het uitklaren richting Bordeau en zal het zonnetje schijnen. Dit is informatie van 't internet en blijkbaar werkt dit ook nog perfect. Frank en Sabine ge zijt bedankt voortaan gaan we internetten en zullen we jullie eventjes resetten.
Het vertrek in Barbaton was wat moeilijker dn anders wegens de drukte van de marktkramers. Echter niet getreurd vandaag rijden we richting Lourdes onze eindbestemming.
Blijkbaar kan er geen dag voorbijgaan of we komen dieren tegen. Vandaag waren het kippen. Ik heb ze niet geteld maar één ding ben ik zeker het waren scharreleieren. Doordenkertje :" Wat was er het eerst de kip of het ei?" Indien je het zou weten laat ons niet in het ongewisse en terwijl we nog in Lourdes zijn laat het ons zeker weten.
Van Barbaton reden we richting Marguestau en van daaruit naar Salles d' Armagnac. Prachtige landschappen maar alles heel verlaten.
Gelukkig ben je in een groep anders wordt je overvallen door de eenzaamheid. Het was vandaag iets stiller in de groep dan anders. Ik denk dat er al velen met hun gedachten in Lourdes zaten.
De gedachten werden al vlug verstoord want we kregen heel wat klimwerk voor de boeg. De ene klim al makkelijker dan de andere maar er zaten toch serieuze kleppers bij.
Onze geplande eerste stop viel figuurlijk in het water. Men was er aan een brug bezig en de pilonen dienden net vandaag geschilderd te worden, net alsof er geen andere dagen zijn dat ze het konden. Gelukkig waren de heren die aan het schilderen waren zo vriendelijk om ons door te laten. Bertrand altijd heel gedienstig plaatste de nadar terug en zo konden wij onze route verder zetten. Voor Eddy en Geert betekende dit een toertje er bij van zo'n 22 km. Het slechtste aan deze route barrée was voor ons geen reep en geen drankje.
Uiteindelijk kregen wij een flink stuk verder ,Saint Lanne, en na een serieuze klim, onze eerste bevoorrading. Het uitzicht was er prachtig en als je naar beneden keek kreeg je een bijzonder gevoel:" Heb ik zoveel geklommen'!!
De hoogtemeters waren soms wat spelbrekers en de "derailleurs" werden getest en werden soms te licht bevonden. Niet meer te schakelen, heb ik serieus geen pioennetje meer over. Neen ...hijg ..blaas ..hijg ... wat doet dat duwtje in de rug nu zo'n deugd.
Boven gekomen nog eerst eens iedereen herinneren dat een afdaling in het grind héél gevaarlijk is ...dus..."Bezin vooraleer je begint"
Met de gouden raad van tante Kaat (Robert) reed iedereen met aangepaste vaart en heel bedaard naar beneden.
Bij vele kwam het hongergevoel naar boven en uiteindelijk zagen we het bordje Oursbelille. Op een rustig pleintje konden we genieten van onze picknick. Voor we vertrokken heeft er ook iemand Abraham tegen gekomen. Kennen jullie die spreuk? Je moet het anders eens vragen aan Eddy S., hij alleen kan je vertellen welke mosterd het was.
We zijn er nu echt klaar voor en Lourdes komt maar steeds dichterbij. Klim of "bult" het mag van alles zijn we kijken nu reikhalzend uit naar onze bestemming.
Dit is echter buiten de waard gerekend. De surprise moest nog komen en waar niemand het had verwacht in Bartès stond de stewardess. De champagne werd boven gehaald en er werd geklonken met de "plastieken" glazen alsof we reeds aan het eindpunt waren. Emoties moet je laten komen en het was mooi hoe dit door iedereen verschillend werd beleefd. Het was een uitzonderlijk moment en onze voorzitter gaf er nog een korte speech waar hij iedereen loofde voor de geleverde prestatie. "Mooi 't leven is mooi"
Van Bartès nog 13 km naar het hotel maar eerst naar de grot, een doel waar we voor zijn gekomen, Met onze fietsen mochten we niet binnen maar iemand van de security beloofde een oogje in het zeil te houden.
Indrukwekkend, imposant, gelovig of ongelovig niemand kan vertellen dat dit hem niets doet. Bij het ontsteken van een kaars heb je een achterliggende gedachte , een boodschap. Het fijne aan die boodschap is dat je dit met niemand moet bespreken en dat je die gedachte voor jezelf mag houden. Jij alleen weet als die gedachte ooit bewaarheid zal worden. Dit is echt iets van jou alleen. Ik hoop dan ook, hoe klein of hoe groot die boodschap van jou was, dat die ooit een plaatsje mag krijgen in je leven.
Nu op weg naar ons hotel. Dirk zijn GPS zocht de mooiste klimmetjes in stad. Het ene steegje was al steiler dan het andere maar het was gezellig en sfeervol om er eens door te rijden.
Eindelijk aan het hotel maar voor de mecaniciens was hun taak nog niet gedaan. Nog wat fietsherstel en gelukkig ook een goede fietsmaker gevonden zodanig dat morgen Eddy en Dirk boven de bergen geraken.
Morgen nog een apotheose met de beklimming van enkele cols waaronder de Spandelles,de Aubisque, de Soulor.
Vooraleer van start te gaan (wielrennerstaal) wil ik naam van Eddy en mezelf jullie allemaal bedanken voor het leuke cadeautje. Het doet ons deugd dat het geapprecieerd wordt hetgeen we hebben gedaan. We hebben gezien dat jullie vol overgave de ritten hebben aangevat en heel belangrijk de "spirit" was goed. Geen gezaag, geen geklaag maar vol enthousiasme werd iedere rit aangevat en iedereen was telkens blij terug te mogen fietsen. Bedankt mensen alleen al voor jullie enthousiasme en dat is voor ons een al even groot cadeau.
Ik heb ook nog een stille getuigenis en ik vond deze zo mooi dat ik die ook aan jullie willen meegeven:
" In een passend kader heb ik even de tijd genomen om na te denken en stil te staan bij het verloop van onze fietsreis. Ik ben vooral zeer blij dat ik deze uitdaging heb aangedurfd en dit dank zij u motivatie en je aanstekelijk enthousiasme. Ik weet het wel, ik heb het zelf moeten maar toch....
Bedankt voor de mooie reis, voor de hulp tijdens de voorbereidingen en zoveel meer.
Vandaag en de vorige dagen dacht ik: wat is het fijn om goede vrienden te hebben.
Een dikke merci voor alles;"
Soms, zeggen woorden genoeg en krijg je het besef hoe waardevol en belangrijk vriendschap kan zijn, hoe belangrijk het is om er niet alleen voor te staan. Dit zijn zaken die je nog meer kracht geven om zo verder te doen. Bedankt aan deze stille getuige en ik ben er zeker van dat onder de mensen die mee gereden hebben ook zo'n band is ontstaan of gegroeid. Niet alleen het fietsen was belangrijk maar ook elkaar beter leren kennen en genieten van elkanders capaciteiten.
Eddy en ik willen ook niet alle eer opstrijken en gisteravond kreeg Krista ook een welgemeende vermelding. Ons manusje van alles. Zoals ze het zo mooi kunnen zeggen: "Van naaldje tot draadje" .Wel alles heeft ze voorzien. We hebben er tijdens onze rit heel wat gezien wel jij bent een echte zonnebloem en van ieder van ons krijg je een welgemeende zoen.
's Morgens 6.5 brandalarm: " Zeg sjoeke wat is er gaande? Zou ik helemaal niet weten. Nou wat doet die waterkoker hier. Heb ik daar niet gezet!! Mot je even kijken sjoeke die damp gaat zomaar naar omhoog. Och verdorie hoe ik daar niet eerder heb aan gedacht. Weg met die waterkoker en .... ja gedaan brandalarm" (script uit een Hollands feuilleton) maar voor ons waar gebeurd.
Nauwelijks hebben we Libourne verlaten of er verschijnt al een diertje en wat voor eentje: de ooievaar.
Weet er iemand waar het verhaal vandaan komt van de ooievaar? Wel om ook een culturele blog te zijn zal ik het eens vertellen. De ooievaar is verzonnen in de Victoriaanse tijd. Omdat onderwerpen als geboorte en seksualiteit absoluut niet besproken konden en mochten worden, werd er een fabeltje verzonnen. De ooievaar werd gebruikt omdat dit beestje symbolisch bekend stond als geluk en voorspoedbrenger. Ziezo als je ooit de vraag krijgt kan je gevat een antwoord geven.
Vandaag en dit toch zeker in het begin passeerden we heel wat wijnvelden. Prachtig om te zien als je het tenminste nog kon zien want sommige beten hun tanden stuk op hun stuur omdat er wat lastige beklimmingen bij zaten. Onze kopmannen zorgden echter voor een aangepast tempo zodanig dat ze toch hun linker oog konden gebruiken om iets te zien.
We naderen Saint Pierre de Mons. na al dat geklim, tijd voor een drankje en een hapje. Het wordt iedere dag beter en beter. Ik vraag me soms af waar blijven Geert en Eddy de inspiratie halen. Plasje tussen de druivenranken en hupsakee we zijn weg ermee.
Langon een kleine, maar drukke stad. We keken ons bijna zot wat het was zo lang geleden dat we nog zoveel mensen zagen. We zaten ook te midden in de verkeersdrukte en dat waren we zeker niet meer gewoon. Geef ons maar de rust en de stilte.
Na het verlaten van Langon kwamen we volgende dorpjes tegen : Comières-Cazats-Bazas. In Bazas was het ook een drukte van jewelste. Zeg kent je het nog:" Ze noemen mij de Jules kabas "omdak" ga werken mee een bazas" Een liedje dat vroeger heel wat furore heeft gemaakt maar dat ze waarschijnlijk hier niet zullen hebben gekend.
We hebben de Jules Kabas gelaten voor wat hij was en reden richting Sauviac en vandaar naar Lern en Musset.
Net voor onze picknickstop kregen we een nieuw baantje te verwerken. Kilometers lang hadden we kleine, gele kiezelsteentjes onder de wielen.Het was mooi aangelegd maar ook heel ambetant want de steentjes " speitten tot tegen onze keiten" en dat deed geen deugd.
Bourriot Bergonce tijd voor de picknick. Weet je dat die kilometers zo snel voorbij gaan en ik denk dat dit komt, allé 't is toch zo bij mij' dat je aan het denken bent :met wat zouden ze ons vandaag verrassen. Altijd een leuk vooruitzicht en iets om naar uit te kijken.
Nog 42 km te gaan en opvallend bij het laatste stuk dat de druivenranken minder en minder worden. Wel reden we regelmatig door het bos en dat had zeker ook zijn charme.
Als je in de streek bent moet je zeker en vast een bezoekje brengen aan Notre dame de Cyclistes. Zoals het een groep wielertoeristen past hebben wij een gesigneerd truitje afgegeven dat ze daar zullen ophangen. Wil je ook de kostprijs weten : 10,00 euro. Dus als je daar komt zoek het truitje met sponsors Lannoo en Claude Bal en misschien win je een wagen U geschonken door huize Claude Bal verstevigd met een stalen balk van bij Lannoo.
Nog een 13 tal kilometers en iedereen naarstig keuvelend tegen zijn gebuur richting hotel met name Beauséjour. Neen niet dat hotel vanuit het feuilleton want dat ligt in Lanaken.
Het is wel een oud gebouw maar mooi. Sommige hebben zelfs een keukentje op hun kamer!! Ze zaten er al wat mee dat zij deze avond moesten koken. Neen, lekker de voetjes onder tafel en genieten van een lekker avondmaal.
Ja morgen is het zover Lourdes. We kijken er met zijn allen naar uit. De laatste kilometers zijn in zicht en dan zal ik jullie meegeven hoeveel kilometers we hebben afgelegd. Als je denkt het ook te weten stuur dan een mailtje naar de blog en wie weet win jij de eerste prijs U geschonken door Jan ... (heel oud programma op de BRT)
Weetje: die foto's komen er wel. Het zullen echter foto's zijn van de stops, hotels en ...
Maar je moet niet treuren. Er zal een fotoboek gemaakt worden zodanig dat je kan meegenieten van die fantastische fietstocht die wij hebben meegemaakt.
Iedere morgen valt het op welke gentleman Dirk is voor zijn vrouwtje.
Ook deze morgen zorgde hij dat de boterhammetjes gesmeerd waren in netjes in een serviette verpakt waren.
Kristine zegt: "Wat is dat fijn voor mij mag dat altijd zo zijn".
Eventjes bezinnen...
In een abdij overnachten is ook een tijd van wat bezinnen, even loslaten. Al vlug voel je hoe we vasthouden aan de geijkte dingen des levens.
Geen internet ...oei en nu, geen televisie.. wat gaan we nu doen!!!.
Misschien moeten we daar eens meer mee geconfronteerd worden en leren we ook de kleine dingen des levens te appreciëren. Moraal van het verhaal : "Wie het kleine niet eert is het grote niet ...."
Na wat zoekingswerk van de GPS konden we Saint Jean d'Angely verlaten. Via Nantville , Saint Bris de Bois kwamen we aan in Saint Césaire. Een ezel kwam heftig balkend naar ons toegelopen. Blijkbaar erkende hij één van de kopmannen maar verschoot toen hij ..jawel Reintje zag. De ezel dacht welke nen grote ezel moet ge zijn om naast den dienen te rijden. Ra ra wie reed er op dat moment op het kop naast ons Roberke.(goed voor een korte quizvraag van de dag)
We reden nu veder richting Montils om enkele kilometers verder onze eerst stop te houden in Avy.
Dichtbij de druivenranken konden we genieten van een lekkere verfrissing .
Een plaspauze kon ook en sindsdien is er een nieuwe wijn ontsproten: De Saint Emilion avec La pis de Pittem" Hij moet echter nog goedgekeurd worden maar ik vrees dat dit noppes zal worden.
Eddy S. heeft maar weinig kunnen genieten van zijn "Nieuwe" fiets. Toen we wilden vertrekken vond hij zijn fiets allé Robert zijn fiets niet meer.
Eddy schuddebollend verstond er zich niet aan en plotseling zag hij tussen de ranken een lichtje branden. Och.. mijn fiets .. ja hoe kan het anders, alweer een " lepe streek" van ....RRRRR (als je het niet kan raden moet je maar eens bellen naar Krista E.)
In een flink tempo via Saint Georges Antignac en Marciallac kwamen we aan in Saint Yzarde Soudiac. Tijd voor de picknick. Eerst wat puffen en uitblazen en dan wat eten.
De hersencomputertjes werden wat bijgesteld en we kwamen met al ons verstand tot de vaststelling dat we wat rustiger zouden rijden.
Wat konden we de laatste 32,3 kilometer genieten van al die mooie druivenranken en al die prachtige velden met zonnebloemen.
Het zonnetje deed zijn best en scheen terug voor iedereen.
Aangekomen in ons hotel kon broeder Bertrand het niet laten en zonder te vragen ging hij pootje baden.
Weetje: geheim telefoongesprek:
Rudy, dag boeleke
k'ziet wel aan je smoeleke
zeg ... regelmatig inwrijven
en ge weet niet teveel kijken naar de ... (neen geen "wijven" maar wijnbedrijven)
Morgen rijden we verder naar Barbaton Les Thermes 153 km Oei is het al zo laat...slaapwel en de foto's dat is voor morgen.
Héél héél lang geleden bestond er wel de tamtam maar nog geen internet dus hebben jullie wachten moeten wachten op het verhaal van de 23ste.
Ik wil nog een kliene anekdote vertellen van in de Bistrot gourmand waar we hebben gegeten.
Robert de Vos euh... sorry Robert Vandev....probeerde Johan in de luren te leggen met de volgende mop:" Zeg 10 heelvlug na elkaar klepel klepel klepel ... je patatten ete je met een ... (de meesten geven dan als antwoord een lepel) maar Johan ijzig kalm, de rust zelf zei doodgewoon :" Met een vork".
"Reintje" was erniet gemakkelijk van en probeerde nog eens met een andere mpop. Ook nu liet Johan zich niet in de lurenb leggen en koos hij het goede antwoord.
Johan wees voor de rest van de week op je hoede wnat ons Roberke zal het niet kunnen laten om je toch eens beet te hebben.
Het weer vanb vanbdaag:in de ochtend wat miezerig met daarna wat grijze wolken, met op het einde van de dag een beetje zon en voor de fietsers opgepast er is een heel sgterke zijwind. Vandaag geen FrankD. maar wel onze lieftallige Sabine, prachtig als je haar ziet verschijnen maar we hadden met zijn allen gedacht dat ze de zon wat meer zou laten schijnen.
Vooraleer te vertrekken nog een kort gesprekje met onze sympathieke mevrouw van Hotel Plume. Eeen super vriendelijke verschijning maar blijkbar kan er achter iedere facade heel wat leed schuilgaan. Ik heb haar dan ook meegegeven ook al geloof je misschien niet dat we een kaars voor haar zou laten branden in Lourdes. Ze vond dit een heel mooi gebaar en ze deed teken dat dit voor haar heel waardevol zou zijn.
Na wegeleteld 1,6 km een eerste stop:
Chris V; was zijn GSM vergeten
en Dorien die zou hem dat nooit vergeven
als hij niet meer zou telefoneren
Dus ... om de goede vrede te bewaren de "karre" allé de fiets keren en op zoek naar de GSM.
Ook vandaag heel wat diertjes gezien een reiger een platgereden slang maar ... vandaag geen verhaaltje en als je er toch eéén,tje wil lezen om in te slapen moet je maar eens kijken bij de reacties.
Het begin van de rit was nogal heuveld en na eeen ontbijt kan dit nogal eens parten spelen. We hadden in het begin van de rit ook de meeste hoogtemeters en dat maakte het nog eens super lastig. Toppunt was nog een "klimmetje" of zeg maar KLIM van 13%.
Voor sommige kwam de verzuring van de spiertjes wat vlugger aan bod maar ook hier werden alle "schakels" ingezet en liep de ketting gesmeerd zodnig dat iedreen het tot een goed einde bracht.
Een eerste stop in Siant Lours.Op een pleintje dichtbij een klein kerkje konden we genieten van een koekje en een frisdrank.Een voorbijrijdende fransman knoopte een geprek aan en vertelde zijn levensverhaal en het leed van de mensen die nu in frankrijk met pensioen gaan. Oef ... een rustpauze kan toch veel deug doen.
Het was voor velen een lastige rit en de grootte velden zonnebloemen konden hen niet echt bekoren tot....
Eddy S. vastelde wat rij ik super vandaag, het is net alsof ik op één been rij. Blijkbaar heeft hij dit iets te letterlijk genomen en reed hij bijna nog met één pedaal.
Gelukkig de SUPER mecaniciens hadden een oplossing en ze zouden dit repareren op het einde van de rit.
Dus Eddy wat meer duwen op die ene pedaal anders is het einde verhaal.
Tuseen de eerste en de tweede stop viel er weinig et beleven.Heel wat leegstand van huisjes, weinig mensen waar je eens kon naar zwaaien.
Net voor de tweede stop kregen we nog een "parcourke" voorgeschoteld om U tegen te zeggen.
Een verharde weg was her zeker maar men had er niet bij verteld hoe "abominabel"(mijn beste frans) die wel was.
We reden wel door de open velden en ik dacht:" te midden in de Vlaanders , diep in de velden weunde er een wilde..."(neen een boerendochter hebben we niet tegen gekomen of gezien want er was geen volk op de baan)
Stop 2 was een andere locatie locatie dan voorzien : Beauvoir de Niort. Na al dat gehuppel van dei verharde weg, huppelden de boterhammetjes en stokbroodjes gemakkelijk naar binnen.
De aangeboden kazen ons aangeboden dor het kaashuis Eddy en Geert smaakten overheerlijk.
Nog 31,6 km te rijden en ja we hadden het terug aan onzen "Frak" wnat we begonnen weeral niet plat.
Voor sommigen wat oprispingen , gelukkig van korte duur.
Een flinke zijwind speelde in ons nadeel maar na al die gerden kilmoters konden we wel al tegen een stootje.
Saint Jean d'Angely velen hebben geen paters of broeders gezien bij hun aankomst want de RUST was heiliger en héél veel beter dan eens rond te kijken.
In een abdij kan men al vlug eens zijn weg verliezen en dat kan met de besten gebeuren.
Broeder Bertrand zie laat ons de trap naar boven nemen want ooit is Maria daar eens verschenen. En... inderdaad broeder Bertrand had het juiste pad gekozen; Moraal van het verhaal: Onzen Bertrand kon een broeder of pater zijn geweest.
Ok onze pas ingewijden hadden wat problemen; Broertje Eddy en Geert waren buiten geraakt maar onmiddellijk verdwaald.
Gelukkig konden ze later aansluiten bij de kudde anders was het zonder eten naar bed of in de camionet.
Morgen rijden we naar Libourne de streek van de Saint Emilion (c'est vraiemont bon)
Weetje: Monique proficiat met jullie 42 jaar huwelijk. Ik moet zeggen van den Bert dat zijn centen op zijn. Je kan storten op het rekening nummer van de Gerowi met vermelding: een centje voor de pret van onzen Bert.
Gisterenavond hebben we gelogeerd in een luxueus hotel met een prachtige accommodatie.Alleen de prijzen van de drankjes en de koffie vielen wat tegen. Ik heb onmiddellijk getelefoneerd naar Evreux om die frigobox toch op te sturen zodanig dat wij die kunnen verkopen tegen het hoogste bod want de Gerowi staat nu wel op de rand van het faillissement (grapje hoor!!)
Vandaag was het wisselvallig weer. Het was overwegend bewolkt met nadien wat dreigende wolken om te eindigen met wat zonneschijn. Goed gezegd Frank Deboosere.
De gemeenten voor Valandry waren zeer bosachtig. Heel prettig om door te rijden en ieder genoot van de rust en werd er ook stil van. Kilometers rijden en omringd worden langs beide kanten door bos geeft een enorm gevoel.
Maar wat is een bos zonder vos. Wel niet één maar twee vossen hebben we gezien. Ken je het verhaal van Reintje de vos , de superboef. "Met zijn listen en mooie praatjes is hij iedereen te slim af".
Hebben wij ook niet zo iemand in de groep maar dan in positieve zin. Jullie kennen hem wel!! Hij heeft lang een praktijk gehad en iedereen was op zijn hoede maar telkens slaagde hij er in om iemand bij het veertiende te zetten. Ra ra wie is het??
Onze eerste stop was Baugé en Anjou. Een prachtig stadje met een heel mooi kasteel. Het gemeentehuis deed dienst voor een dringende behoefte, opwellingen in de buik of voor zij die een "plasje of "plas "moesten doen.
Blijkbaar was het vandaag dierendag Ert de vos en dan .... net voor Avrès zagen we twee hertjes plechtig huppelen naar een bijgelegen bosje.
Kennen jullie het verhaal van het "hertje". Wel als je er ééntje kent laat het ons weten dan kunnen wij op een avond eens rustig genieten van dit verhaaltje.
De velden met zonnebloemen werden talrijker en talrijker. Vandaag lieten ze wel hun "kopje" hangen neerbuigend, keken ze naar de grond beschamend dat ze maar zo'n weer konden presenteren. Later op de dag toonden de zonnebloemen toch hun "kopjes" richting zon. Dus een dikke zoen voor elke zonnebloem of zouden we die beter niet opsparen als we terug huiswaarts keren.
Van Avrès ging het richting tweede stop : Doué la Fontaine. We werden terug verwend met een uitgbreide picknick tafel .Ik zag heel wat mannen foto's nemen om dit eens te tonen aan hun vrouwtjes, waarschijnlijk om te tonen kijk eens hoe moet.....
In het stadje zelf was er een prachtig theater maar de vijver die ervoor lag ontsierde het geheel.
Iedereen terug op kracht, de "pulle"gevuld de nodige repen mee : allé en avant mars.
We reden richting Argenton les Valléés; Een prachtig stukje klimwerk en voor de echte Pantani's die een kijkje konden nemen hoe prachtig het eigenlijk wel was vonden dit stukje parcours adembenemend. Sierlijke straatjes, een kort klimmetje over een klein bruggetje (hoe romantisch) Meer moet da nie zijn. en misschien kennen jullie het liedje :" Onder de Noorse brug lagen ze..."(gelieve de rest zelf aan te vullen want een blog wordt meestal gecensureerd) .
Ook hier stond er ons een dier aan te gapen. Ja het was een ezel en die dacht waarschijnlijk wel stomme ezels rijden nu langs hier, langs deze lastige route. Zo zie je maar elk dierje zijn pleziertje.
Na de stevige klim nog wat verder gereden maar iedereen zat "schele van de dorst" dus ...een extra stopje. En ...om de dierendag heel compleet te maken zagen we in de weide een stier, een kolos van een stier. Hij woog zeker 530 kg. Robert gespecialiseerd in het wegen van stieren vertelde een aangespaste mop. Je moet het hem eens vragen als hij terug is in Pittem om die mop te vertellen. Hij zal het jullie in geuren en kleuren vertellen.
Niet alleen de schoonheid van de stier viel te bewonderen want in de buurt stond er ook een kasteel Ruines du Chateau de Sanzay XIII sciècle) dat zeker aan te bevelen is om eens een kijkje te gaan nemen.
Nog een 12 tal kilomter naar Bressuire. Om ons dierenverhaal van vandaag compleet te maken jammer genoeg met een triestig einde als afsluiter.Langs de kant van de weg lag een eekhoorntje; het had zijn laatste adem uitgeblazen. Jammer, jammer als je zo'n kleinn ,bruin en tenger diertje ziet liggen. Ja ook bij de dieren is het zo dat niet iedreen kan terug kijken op een "lang" leven.
Voor wie weet waar Bressuire ligt weet dat het nog wat klimwerk is om het stadje te bereiken.Vol goede moed reden we richting Plume hotel. Een schat van een vrouw verwelkomde ons en deed alles om ons in de watten te leggen. Ze gaf ons een extra kamer om te fietsen te stallen. Een bedankje kon er dan ook zeker van af en als extraatje hebben we daar een aperitiefje gedronken.
Een kwis van Marleen en Henk met als prijs een pot eigen gekweekte zeem deed iedereen zijn hersenen pijnigen. Winnaar was Ronny,
Vanavond gingen we met zijn alleen op restaurant. We hebben er werkelijk onze "ogen" uitgekeken maar gelukkig hebben we nog genoeg zicht voor morgen om de rit zonder kleerscheuren af te werken.
Het eten LEKKER, de bediening FANTASTISCH de prijs SUPER.
Een avondje met de beste moppentappers aan tafel, veel geschater van het lachen wat moet je nog meer hebben om de avond of laat ons zeggen de dag compleet te maken.
Morgen rijden we naar Saint Jean d' Angely en logeren we in een abdij. De bedoeling is dat we daar met zijn allen "brevieren" en ons eens bezinnen over de toekomst van de Gerowi (grapje hoor!!)
In ieder geval kijkt iedereen er naar uit om de abdij van de zeventiende eeuw te zien en wie weet zit er misschien een patersverhaal in de blog. Slaap lekker allemaal.
Vandaag is er ééntje jarig en dat kan je niet ongemerkt laten voorbij gaan. het gekende liedje: "Happy Birthday" werd uit volle borst gezongen door alle Lourdesfietsers waardoor het gebouw wat daverde op zijn grondvesten. Een verantwoordelijke kwam ons daarop attent maken en hebben we wat stilletjes verder gezongen zodanig dat de mensen hun slaap konden verder zetten en op een rustige manier konden uitslapen. André kreeg heel wat cadeautjes. Het gouden kroontje stond hem goed en al vlug dacht André dat hij de koning was van Frankrijk en een koning zonder tanden is als een leeuw zonder klauwen dus ...hebben we hem ook een mondje valse tanden gegeven.
Na het cadeautje volgde nog een korte ode of liedje. In het begin kon hij er nog hartelijk om lachen maar na het slot was het lachen wat over want :" André ,André André geef ons nog een tourné dacht André onmiddellijk aan zijnen portemoné.
Ik heb ook nog een weetje: André noemde oorspronkelijk Hendrik maar dit was slechts voor één dag want 's anderdaags gaf vader hem aan als André. Als je het mij vraagt klinkt André ook wat voller en zoals ze het in de volksmond zeggen :"Een mondje vol" allé als hij toch over al zijn tanden zou beschikken. Hendrik vond ik helemaal niets want het deed me denken aan Hendrik de VIII en dat was zeker geen zo "nen toffen" als onzen André.
Na een uitgebreid ontbijtbuffet en ik zal daar geen foto van doorsturen anders zitten jullie allemaal te watertanden,was het hoog tijd om alle "pullen" te vullen.
Ik zag allemaal blijde gezichten want het zonnetje was van de partij.
Onze eerste stop was in Logny au Perche.
Net voor het binnenkomen van Logny zagen we een veldje zonnebloemen die allemaal richting zon keken. Het was een prachtig zicht en het was net alsof de bloempjes aan het lachen waren.
Aan het bord van Logny stond een fiets. Hij was versierd met bloemen. Een kleine verwelkoming voor de Lourdesvrienden.
In Logny een onverwachte telefoon van Evreux; Ze vroegen mij of we de achter gelaten frigobox wilden verkopen. Uiteindelijk was hun bod te laag maar hebben we toch gezegd dat ze hem mochten houden. Dus nu is er ook meer plaats in de fietsbus.
Na Logny reden we richting Cavon. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel balen gezien en ik ben ze maar beginnen tellen. Tijdens de kwis, gegeven door Robert (was het nu opgezet spel of niet!!!) had ik het juiste antwoord. Wat wel zeker is als je zoveel balen hebt gezien dat we moeten toegeven dat Frankrijk nog altijd de grootste graanschuur is van Europa.
Van Cavon reden we naar Bellème; Ronny dacht dat hij Bellem (gelegen in West Vlaanderen) had gezien en begon te zingen van :" Och was ik maar bij moeder... neen Carine thuis gebleven". Gelukkig kon ik Ronny er tijdig op attent maken dat we aan het fietsen waren.
Onze laatste stop was Beufay, een prachtig dorpje met een al even mooi maar eenvoudig kerkje.
Het schijnt dat als je als kopman te snel rijdt dat je daar de sch...(zelf invullen) van kan krijgen. Gelukkig was er een apotheek in de buurt en bleven wij tijdens de rest van de rit gespaard van de vreemde odeurtjes.
Tijdens de middagpauze werden terug heel wat moppengetapt. Onze jarige heeft er ééntje verteld van trage Freddy. Als je de mop wil wteen moet je maar eens naar ons "Andreetje" telefoneren.
Van Beaufay ging het in snel tempo naar Mulsanne. Blijkbaar waren er al enkelen met hun gedachten bij het circuit van Le Mans gelegen aan ons hotel.
De rit van 155 km was ten einde. Allen hebben genoten en het belangrijkste is dat we terug feilloos zijn aangekomen in Mulsanne.
Morgen rijden we richting Bressuire. Laat ons hopen dat de zon terug van de partij is.
Sommigen dachten er al aan om eieren te brengen naar de arme Klaren maar hier bestaat dat niet.Dus afwachten wat het morgen wordt.
Vandaag gaat de rit van Amiens naar Evreux 155 km.
Misschien eerst nog een kleine anecdote van bij het avondmaal. We krgen als hoofdgerecht bij de kip vlindertjes (je dat wel hé)
Raar maar waar sommigen kregen al echt de vlinders in de buik en met een zalige blik dachten ze aan het thuisfront.
Het ontbijt was heel lekker en met de nodige vitamines konden we terug tegen een stootje.
We waren vertrokken en nog geen 100m verder kreeg er iemand het idee van het verhaaltje te vertellen :"Wat zit er in mijn valies, heb ik alles mee ...oei oei oei waar staat mijn valies!!! Heb ik die wel mee!!! Etienne keerde zijn "kar" allé zijn fiets en ging kijken en vragen : Is mijn valies mee?" Etienne was nu gerust maar heeft tijdens de rit nu en dan het verhaaltje van de valies moeten horen
In tegenstelling tot gisteren waar de zon van de partij was werden we vandaag "overspoeld" door de regen. De regenvestjes deden hun dienst en voor sommige was dit niet echt nodig alhoewel er toch een moment was dat Robert besloot om er ook maar ééntje te dragen. Je kent dat wel hé het groepsgevoel kan een mens soms tot inkeer brengen.
Niet alleen de weergoden zaten ons niet mee maar ook de fietsen kregen het te verduren.
In Gerberoy een prachtig bloemendorpje dat Geert kende was bewonderenswaardig. Na wat verfrissing een hapje eten was het geen tijd om terug te fietsen maar om de gehavende fietsen te repareren. Gelukkig beschikken we over twee goede mecaniciens en toonden Eddy S. en Chris V. wat ze in hun mars hadden.
De volgende stop was in Andelys waar we op een pleintje niet ver van de petanquebaan onze picknick konden verorberen.
En... er werd veel, heel veel gegeten blijkbaar zorgde de regellucht voor een nog grotere honger.
Na de stop reden we over de Seine, die we konden bewonderen in al haar pracht. Voor zij die nog nooit de Seine hebben kunnen bewonderen moet je dit echt eens doen.
De regen bleef van de partij en voor bijna de rest van de rit werd het onze trouwe bondgenoot. We hadden het ook liever anders gehad maar er was niemand die klaagde en iedereen reed gezwind verder. De kopmannen trotseerden de wind en zo kwamen we allen veilig, welgezind en zeker blij dat we er waren.
Na een lekkere douche, een aperitiefje was er nog een kleine kwis met als prijs : een gratis massage van Kristine.
De vraag werd goed beantwoord door Bert; Zo zie je maar je bent nooit te oud om te leren of beter gezegd om iets te weten.
Morgen is iedereen terug paraat en rijden we van Evreux naar Mulsanne 153 km.
Ik denk wel, al durf ik dit niet luidop te zeggen maar dat iedereen hoopt dat het zonnetje terug van de partij is.
Door internet problemen kan de Blog pas nu opgestart worden waarvoor onze excuses.
Het vertrek uit Pittem was overweldigend. Niemand van de deelnemers had gedacht dat er zo veel volk zou aanwezig zijn. Sommige dachten dat het een nieuw evenement was en spraken al van "Gekke woensdag".
Allen die aanwezig waren die morgen willen we dan ook bedanken en om eerlijk te zijn het doet wat met een mens. Ik zag sommige een traantje wegpinken, anderen kregen uit een totaal onverwachte hoek bezoek. Merci , merci bien.
Het begin van de rit liep langs gekende wegen en als uitzondering kregen we in Beselare bezoek. Een aantal heksen die langs de weg geposteerd waren zwaaiden ons uit richting Frankrijk. Eigenlijk zou je dit niet verwachten van een heks maar blijkbaar waren ze die dag heel vriendelijk geluimd.
Onze eerste stop was in Nieuwkerke aan het kerkplein gelegen dichtbij een kerkhof maar daar hadden we niet veel last van.
De eerste drankjes en de kleine versnaperingen gingen er bij iedereen goed in en iedereen was terug paraat voor de volgende stop.
Op de fiets konden we genieten van de perfect uitgestippelde route en de zon was ook van de partij. Dus meer moet je niet wensen.
In Sally sur la Lys kregen we te maken met een automobilist die zeker en vast geen fietsfanaat was.
Bij het oversteken gaf hij nog wat extra gas en werden we ondergedompeld in een zwarte rookwolk.
Gelukkig zijn de Lourdesrijdes sterke beren en ...weet er iemand het vrouwelijke van beer (anders moet je het maar eens opzoeken) waren daardoor niet van slag en peddelden rustig verder.
In Servins genoten we op een zeer gezellig pleintje van onze tweede stop. Voor sommige was de rust een welgekomen moment.
De zon bleef maar stralen en dit was er voor sommige iets teveel aan. Sommige kregen zelfs een fata morgana en bij het zien van het dorpje Pas en Artois dachten ze aan het volgende: "Mijn huis is waar mijn ... ja waar mijn STELLA staat" Jammerlijk genoeg was dit niet zo en was de volgende stop iets verderop.
Thièvres onze derde stop was een zeer welgekomen stop. De drank, allé ice tea , cola water en zekere geen Stella, vloeide rijkelijk in de kleine keeltjes en bij sommige een groter keelgat.
Het deed deugd en die frisse drank hadden we te danken aan onze twee fietsbus bestuurders Geert en Eddy.
Op het laatste van onze rit kregen we nog enkele regendruppels te verwerken maar dit was eerder verfrissend en zorgde voor de nodige afkoeling.
Eind goed al goed, ook al was het soms wat lastig maar de 171 km zaten er op.
In de ronde van Frankrijk is er dagelijks de prijs van de "strijdlust". Als we vandaag die prijs mochten uitreiken dan gaat die naar Bert die met een enorme inzet en wilskracht deze rit tot een goed einde heeft gebracht. En francais : "Chapeau"
