|
Een hoofdstuk afsluiten denk je dan.
De zomer van 2007 was er eentje van afzien. Bijna twee jaar samen met de man die ik doodgraag zal blijven zien. Onze relatie kende ups en downs en als slot een maand van grote onzekerheid voor mij. Hij ging een aantal weken weg. Een aantal projecten die hij doodgraag wilde doen. Ik hoorde weinig van hem, hij had geen zin zich daarmee bezig te houden. Ik bleef hopen, maar ergens voelde ik ook de storm al hangen.
Begin augustus 2007 zag ik hem écht terug (na de glimpjes tussendoor). Pas na de terrasjes die we deden stak de storm op. We praatten over ons, over hoe ik ons zag. Maar eigenlijk had ik nog weinig in de pap te brokken. Hij had de knoop al doorgehakt. Een nacht van opbiechten dat we elkaar doodgraag zien, maar dat dat niet genoeg was. Hij zei dat ik het later nog wel zou begrijpen. Hij wou mij niet in de weg staan. Ik moest mijn dromen kunnen nastreven zonder mij weg te cijferen voor hem. En hij vooral de zijne
Een heel intense nacht, met een soort van afscheidsvrijen, met veel tranen, mij voelen kapot gaan vanbinnen.
Schatten van vrienden die mij opvingen, die mij beetje bij beetje uit het donker trokken. Zelfs een nieuwe relatie, al speelde hij nog te veel in mijn hoofd. En bleek de man, niet de man waarmee ik écht een toekomst zag.
Hij die mij een viertal maand geleden, na een aantal pintjes vroeg of ik het opnieuw zou proberen met hem. Ik die terugdacht aan de zomer vol pijn, ondertussen ook zijn slechte kantjes op een rijtje had gezet als hulp voor het verwerken, hem stiekem nog steeds doodgraag zag, kon hem wel kordaat nee zeggen. Extreem verward was ik toen, al besefte ik ook dat ik meer en meer over hem heen kwam.
Tot augustus 2008, net toen ik dacht alles verwerkt te hebben. Ik zou met hem en een aantal gemeenschappelijke vrienden naar een festivalletje gaan, en ook bij hem blijven slapen (op de zetel weliswaar). k Had er zin in, tot ik onderweg een smsje kreeg. Dat er een nieuw meisje in zijn leven was, of ik ermee zou kunnen omgaan. Het liefst van al wou ik terugkeren, tranen brandden in mijn ogen, maar ik raapte de moed dan toch bij elkaar. Het ging vlotter dan verwacht. Zij is sympathiek, een beetje naïef misschien, ze moet veel van zijn kantjes nog leren kennen. Ik probeerde er alsnog een fijne avond van te maken. En pas nadien kwam de klap. Het besef dat hij wel degelijk een ander meisje kuste. Dat hij mij keer op keer zei dat hij niet wist of het hem nog zou lukken, een nieuwe relatie. Maar dat hij nu dan toch
En dan was er dit weekend, het weekend waarin ik de knop omdraaide. Opnieuw een weekend hem en haar samen zien was niet gemakkelijk. Al was het ook leerrijk en bemoedigend zijn slechte kantjes ook tegenover haar te herkennen.
Hij vroeg of ik het fijn had gevonden dit weekend. Ik zei volmondig ja, en dat het echt tof was geweest. Ook al ben ik nog steeds close met hem, hij hoeft niet te weten hoe ik het weekend precies ervaren heb. Hij mocht alleen maar zien hoe ik mij amuseerde, mij gooide in het feestgebeuren en genoot van de mensen rondom mij.
Ik wil écht een knop omdraaien, mijn leven écht weer in handen nemen, met een fijne herinnering en geen die mijn toekomst op een negatieve manier overschaduwt.
Life, here I come!
02-09-2008 om 13:15
geschreven door geroezemoes 
|
