is er gisteren een einde gekomen aan mijn professionele activiteiten. De laatste werkdag was bewogen en erg emotioneel met vele mooie momenten. Ik heb het geluk gehad om de laatste jaren door te mogen brengen tussen mensen met een warm hart en de tijd om naar mekaar te luisteren. Daarom prijs ik me dan ook gelukkig en ben ik hen allemaal dankbaar.
Feitelijk beseft men veel te laat wat men betekend heeft voor zijn collega's en welke belangrijke plaats zij innemen in je eigen leven. Doorheen de mist van de dagelijkse sleur, de druk van de deadlines, het gordijn van de stress en de balken van de statistieken ziet men minder en minder de mens achter het geleverde werk. De werkgever realiseert zich door zijn obsessie voor rendement niet dat dit leidt tot lethargie en demotivatie. Langdurig verzuim door ziekte en depressies zijn hiervan het resultaat. Hoe lang gaat het nog duren vooraleer men inziet dat opgewekte mensen een hoger rendement hebben dan afgetobde zielen.
Maar goed, ik heb de rit uitgereden en laat de beslommeringen voor wat ze geweest zijn. Ik zet mijn neus in de wind in plaats van met mijn hielen naar de toekomst te kijken. Met een rugzak, half gevuld met dromen en half gevuld met verwachtingen, ga ik op stap en wat komt en komen moet, zal hier later te lezen zijn.
http://blog.SeniorenNet.be/gerjon
