06-12-2011 om 19:18 geschreven door onbekend  

Naast mijn werk in de praktijk voor voeding en gewicht werk ik tevens als leerkracht in het basisonderwijs. In beide werksituaties krijg ik regelmatig te maken met kinderen die gepest worden.
Het raakt mij enorm om van dichtbij mee te maken hoe een kind onder het pestgedrag van andere kinderen kan leiden.

Elfira
Ook Elfira (10) heeft last van pesters op school. Elfira komt bij mij in de praktijk en heeft al sinds de peutertijd flink overgewicht. Ik ken haar al een tijdje en weet dat er achter de muur die ze heeft opgebouwd een kwetsbaar en klein meisje zit verstopt, die het daar niet fijn heeft. Elfira doet alsof het gpesten haar niet raakt en dat het haar niet kan schelen dat kinderen haar uitschelden voor Elfira knor. Maar dat is slechts schijn. Met Elfira wordt niet gespeeld, ze wordt niet uitgenodigd voor feestjes en wordt niet uitgekozen voor spelletjes. Elfira is besmet met een denkbeeldig virus dat er voor zorgt dat niet alleen de pesters, maar ook de rest van de groep niet met haar omgaat. Want stel je voor dat je besmet raakt en de groep zich ook tegen jou keert…

Het verkeerde feestje.
Je kent het gevoel wel… op een feestje merk je tot je schrik dat je de uitnodiging niet helemaal goed hebt gelezen en alle mensen black ti gekleed zijn. Jij bent in je oude kloffie gekomen. Deze mensen willen bovendien helemaal niet dat jij er bent en doen hun best om jou te mijden. Dit gebeurt niet opvallend maar zo’n beetje genieperig: mensen draaien zich van je af en niemand vraagt of je iets wil drinken. Elfira maakt dit elke schooldag mee, jarenlang en dan nog een beetje erger want het gedrag van de kinderen blijft hier niet bij en jij kunt vertrekken van dit vreselijke feestje…

Veranderingen.
Gelukkig heeft Elfira een lieve juf die ook inziet dat het zo niet langer kan. Op mijn advies heeft ze een pestproject gedaan in de klas, wat stevige gesprekjes gevoerd met de pestkoppen, meelopers en ouders en zijn er nieuwe afspraken gemaakt hoe je met elkaar omgaat in de klas.
Toch is dit nog niet voldoende en moet school flink alert blijven en steun blijven bieden wil dit ook op de langere termijn zin hebben.
Mijn aandeel is om naast aandacht te geven aan voeding ook te werken aan Elfira’s zelfbeeld dat flinke deuken heeft opgelopen. Ik geef haar opdrachtjes mee om haar zelfbeeld te vergroten zoals het maken van een complimenten-doosje. (een mooi doosje waarin je complimentjes verzameld van mensen en kinderen uit je omgeving).
Elfira eet onder mijn begeleiding al een tijdje gezond en dat maakt haar energieker en sterker. Als ze vervolgens ook nog gewicht verliest krijgt ze hoop. Hoop op een toekomst waarin ze wel geaccepteerd wordt zoals ze is en hoop op een leven aan de andere kant van haar muurtje. Stukje voor stukje breekt ze voorzichtig haar muurtje af en langzaam komt de “echte” Elfira te voorschijn. Ik ben zo blij voor haar en weet zeker dat het haar gaat lukken! Nu durft Elfira ook te vertellen over haar droom: danseres worden. Een droom die ze niet eerder heeft aangedurfd te dromen, bang om te worden uitgelachen en te worden vernederd. Ik stimuleer haar om op ballet te gaan haar angsten overboord te zetten. Ze kan het aan, ze is een stuk zelfverzekerder geworden.

Elfira is een mooi voorbeeld hoe samengewerkt kan worden. Als juf, school , ouders en (voedings)therapeut de handen ineenslaan kunnen bergen worden verzet. Stapje voor stapje komt Elfira zo dichter waar ze hoort te zijn: een fijne en veilige plek in de wereld waar ze kan zijn wie ze is.

12-12-2011 om 17:28 geschreven door onbekend  

Praat erover !

Enkele tips:

• Je mag natuurlijk met een vriendje praten, maar zoek ook een volwassene.
• Praat met iemand waarbij je een goed gevoel hebt: mama, papa, een ander familielid, de juf, de meester, …
• Je hoeft je zeker niet te schamen. Het is niet jouw schuld dat je gepest wordt
• Geloof dat grote mensen je willen helpen
• Kies een rustig moment en zeg  dat je iets wil vertellen dat een beetje moeilijk is.
• Vraag de volwassene om niets te doen dat jij niet weet.
• Als je liever met een buitenstaander praat, kan je bellen naar de Kinder- en jongerentelefoon via het gratis nummer 102.  

Praten over pesten is niet klikken

Misschien heeft de pester je bang gemaakt door te zeggen dat je er met niemand mag over praten of … ? Op die manier stopt het pesten natuurlijk niet en kan niemand er iets aan doen. Dat wil je toch niet?

Wanneer je verdrietig bent of pijn hebt, moet je dat aan iemand vertellen. Dat is echt niet hetzelfde als klikken. 

Deze twee voorbeelden tonen je het verschil:

• Kaat zegt: “Ik ben bang en verdrietig, want enkele jongens lachen me uit met alles wat ik doe. De andere kinderen lachen dan gewoon mee. Elke morgen ben ik bang om naar school te gaan en soms heb ik nachtmerries…”
• Pim zegt: “Meester, Zij hebben hun lege flesje op de grond gegooid, gisteren hebben ze hun tong uitgestoken, eergisteren hebben ze hun huiswerk niet gemaakt, en…”

Eén van deze twee kinderen klikt, de andere vraagt om hulp. Ik denk dat je wel weet wie.

Probeer op te komen voor jezelf

Als je gepest wordt is opkomen voor jezelf echt heel moeilijk, maar je kan de volgende tips misschien toch uitproberen. Bespreek ze ook met de volwassenen die je willen helpen. Zij kunnen misschien eens met jou oefenen.
Schaam je niet als deze tips niet lukken, want onthoud goed: het is niet jouw schuld dat je gepest wordt 

Enkele tips:

• Probeer niet te tonen dat je bang bent, door rechtop te lopen en niet in een hoekje te gaan staan.
• Probeer tegen de petster(s) te zeggen wat je niet leuk vind, zonder daarbij boos te worden of te huilen.
• Zoek andere kinderen op met wie je graag samen speelt. Samen zijn jullie waarschijnlijk sterker dan alleen.
• Probeer te genieten van dingen die je graag doet (binnen of buiten de school). Zo kan je het pesten af en toe vergeten.
• praat erover - zoals reeds hoger geschreven staat - want dat is echt opkomen voor jezelf! 

12-12-2011 om 17:19 geschreven door onbekend  

Johan: 'Ik liep vandaag van school naar huis.
Ik had net een zak drop gekocht toen ik de 4 pestkoppen van de klas tegen kwam.
Ze botsten expres tegen me aan en begonnen zoals altijd ruzie te maken'.

Kees: 'Wat gebeurde er dan?'

Johan: 'Eerst zeiden ze allemaal stomme dingen zoals: Johan kan er niks van; oliebol; vetbult, en meer van die flauwe dingen.
Eric griste toen de drop uit mijn handen.
Toen ik de drop terug wilde pakken, sloeg Edgar me in mijn gezicht waarna ze me met zijn vieren in de bosjes gooiden.'

Kees: 'Heb je dat aan je vader verteld?'

Johan: 'Ja, maar die zei dat ik me niet zo aan moest stellen en me maar moest verdedigen.'

Pestkop gepest

Toen mijn ouders zijn gescheiden werd ik heel erg opstandig. Andere kinderen begonnen mij te pesten en te zeggen: 'Leuk dat je ouders gaan scheiden!' en allemaal van zulke dingen. Terwijl een stel van die pestkoppen een andere jongen in elkaar ging slaan keek ik aldoor toe. Omdat ik zo sterk ben vroegen ze of ik wilde helpen. Ik heb dat toen een paar keer gedaan. Toch vond ik dat niet zo leuk en bedacht dat ik een cadeau zou gaan kopen voor hem. Toen ik dat ging doen werd ik, terwijl ik op weg was naar de stad, in elkaar geslagen. Ik begreep toen echt wat die jongen allemaal moest doormaken en wilde niet meer helpen om hem in elkaar te slaan. De andere pestkoppen vinden dit niet goed en sindsdien hebben ze het op mij gemunt. Ze hebben gezegd dat ik Martin heb bedreigd. Doordat ze dit hebben gezegd ben ik zelfs van school getrapt. Toen ik een keer met Martin aan het spelen was heb ik hem gevraagd waarom hij heeft gezegd dat ik hem had bedreigd. Martin heeft toen toegegeven dat ik hem niet bedreigd heb, maar dat vertelt hij de anderen niet. Dit gesprek heb ik wel op een bandje staan en ik luister het regelmatig af. Pestkoppen blijven tegen mij zeggen dat ik anderen in elkaar moet slaan, maar ik wil hen niet meer helpen. Hierdoor pesten ze mij veel en vertellen ze allemaal verhalen over dat ik hun heb geslagen. Terwijl zij degenen zijn die mij slaan, maar ik krijg altijd de schuld, omdat iedereen hen gelooft. Alleen mijn ouders en Jan geloven mij als ik zeg dat ik Martin niet heb bedreigd. Jan is dan ook mijn beste vriend, ik ben heel blij dat hij mij gelooft. Ik ben nog steeds erg opstandig en daardoor sla ik soms mensen die mij pesten. Ik ga dan helemaal door het lint of ik ga heel erg huilen als ze vervelende dingen tegen mij zeggen. Mijn moeder zegt dat ik ze moet negeren, maar dat vind ik heel moeilijk omdat ik er verdrietig word van wat ze tegen mij zeggen. Dat doet heel veel pijn. Ik zit nu op karate en daardoor heb ik wel geleerd mij beter te beheersen. Het gaat nog niet altijd goed, maar wel steeds beter. Ik word nu minder kwaad en laat niet zien hoeveel verdriet het mij doet als ze mij uitschelden, dat helpt wel.

Treiterhoofd

Bij mij in de klas zit een meisje dat is een echte pestkop, een echt treiterhoofd. Ze kan heel geniepig doen. Het lijkt nou wel of ik roddel, maar het is echt waar. Vooral één meisje is altijd het slachtoffer. Haar fiets heeft opeens lekke banden of er staan zomaar krassen in haar schrift.

Dat treiterhoofd heeft een kliekje vriendinnen om zich heen. Die doen ook allemaal gemeen maar niet zo erg als de aanvoerster. Ik vind het erg maar ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben bang dat zij mij ook zal pakken als ik er iets van zeg. Ik zou het wel aan meester willen vertellen. 

Ik ken een meisje die bij mij in de klas zit en zij werd gepest. Ze vertelden het niet rechtstreeks, maar het werd achter haar rug om gedaan. Ik vond dat ontzettend stom en daarom ging ik steeds meer met haar om. Als ze over haar gingen roddelen dan zei ik soms dat ze eigenlijk best wel aardig is als je haar beter kent. Maar dan reageerden ze niet. Ik vind het nu ook wel wat leuker om met haar te spelen. Maar soms dan vraagt ze me te spelen en dan heb ik helemaal geen zin. Dan voel ik me weer schuldig, want ze heeft verder niemand. Op een gegeven moment was ik dat geroddel zo zat en heb ik verteld dat ze best aardig is. En toen heb ik ook tegen dat meisje gezegd dat ze gewoon eens met die meiden moest gaan spelen. En nu zijn ze dikke vriendinnen!

Op een dag, toen ik op de middelbare school zat, zag ik een jongen uit mijn klas die naar huis liep. Hij heette Kyle. Het leek of hij al zijn boeken droeg. Ik dacht nog: waarom neemt iemand al zijn boeken mee naar huis op vrijdag. Hij was vast een studie. Ik had mijn hele weekeinde vol gepland met voetballen en een feestje met mijn vrienden, dus ik haalde mijn schouders op en liep verder. Even verder op zag ik een groep kinderen naar hem toe rennen. Ze sloegen de boeken uit zijn armen en tackelden hem zodat hij in de modder viel. Zijn bril vloog af en belande een paar meter van hem af in het gras. Hij keek op en ik zag een vreselijke triestheid in zijn ogen. Ik had het erg met hem te doen. Dus rende ik naar hem toe. Hij grabbelde naar zijn bril en ik zag een tranen in zijn ogen. Ik gaf hem zijn bril en zei: 'die jongens zijn etterbakken.' Hij keek me aan en zei: 'Hé bedankt.' Hij lachte breed. Het was zo'n lach die dankbaarheid toonde. Ik hielp hem zijn boeken verzamelen en vroeg waar hij woonde. Hij bleek vlak bij mij te wonen dus vroeg ik hem waarom ik hem nooit eerder had gezien. Hij vertelde dat hij hiervoor naar een privé school ging. Ik zou nooit omgegaan zijn met een jongen die naar een privéschool ging. Al pratend liepen we naar huis. Ik droeg zijn boeken. Hij bleek een toffe jongen te zijn. Ik vroeg hem of hij zaterdag zin had om met mij en mijn vrienden te gaan voetballen. Hij wilde wel. We waren het hele weekeinde samen en hoe beter ik hem leerde kennen hoe aardiger ik hem vond. Mijn vrienden dachten er net zo over. Maandagochtend was Kyle weer op school met zijn grote tas met boeken. Ik ging naar hem toe en zei dat hij zo enorme spieren zou krijgen van die stapel boeken die hij iedere keer meeneemt. Hij moest lachen en gaf mij de helft ervan. De volgende vier jaren werden Kyle en ik dikke vrienden. Toen we wat ouder werden dachten we aan studeren. We gingen uiteindelijk allebei naar een andere vervolgopleiding. Ik wist dat we altijd vrienden zouden blijven, de afstand zou nooit een probleem zijn. Hij wilde dokter worden en ik wist het nog niet. Kyle was de beste van onze klas. Ik plaagde hem er aldoor mee dat hij zo'n studiebol was. Voor zijn eindexamen moest hij een speech voorbereiden. Ik was blij dat ik daar niet hoefde te staan spreken. Op de eindexamen dag zag ik Kyle. Hij zag er goed uit. Hij was een jongen die zijn weg had gevonden. Hij was groter geworden en was knap. Hij had meer afspraakjes dan ik en meisjes waren gek op hem. Tjonge, soms was ik jaloers op hem. Vandaag bijvoorbeeld. Ik kon zien dat hij zenuwachtig was voor zijn speech. Ik sloeg hem op zijn schouder en zei: 'Hé, jongen, je zult het fantastisch doen!' Hij keek naar me met een dankbare blik op zijn gezicht en lachte. 'Dank je,' zei hij. Toen hij zijn spreekbeurt begon schraapte hij eerst zijn keel. 'Eindexamen is een moment om degenen die je door moeilijke jaren heen hielpen te bedanken. Je ouders, leraren, klasgenoten, maar meest van allen je vrienden. Ik ben hier om jullie te vertellen dat een vriend zijn, voor een ander, het beste cadeau is dat je hem kunt geven. Ik ga jullie een verhaal vertellen.' Ik keek met verbazing naar mijn vriend toen hij het verhaal vertelde over de eerste dag dat we elkaar ontmoetten. Hij was van plan om dat weekeinde zelfmoord te plegen. Hij vertelde hoe hij zijn kastje leeg had gehaald zodat zijn moeder later niet al zijn spullen naar huis hoefde te sjouwen. Hij keek naar me en liet me een kleine glimlach zien. 'Gelukkig was ik gered. Mijn vriend behoedde mij ervoor zelfmoord te plegen', zei hij. Ik hoorde een zucht door het publiek gaan, toen ze deze knappe en populaire jongen zo over zijn kwetsbare momenten hoorden vertellen. Ik zag zijn ouders naar me kijken en lachen met dezelfde dankbare glimlach. Op dat moment besefte ik het belang van de hulp die ik hem toen geboden had. Onderschat nooit de kracht van je acties. Met een klein gebaar kun je iemands leven veranderen. Ten slechte en ten goede...

09-12-2011 om 19:34 geschreven door onbekend  

08-12-2011 om 18:15 geschreven door onbekend  

08-12-2011 om 18:13 geschreven door onbekend  

2. Steek de schuld niet op jezelf.
-> Zelfs al bekruipt je dat gevoel, toch mag je je niet neerleggen bij wat je overkomt.
-> Jij moet je niet schamen of verontschuldigen voor de pesterijen.
-> Het zijn de pesters die in de fout gaan en hun houding moeten aanpassen.

3. Schrijf neer wat je voelt.
-> Het lucht soms op om je ervaringen te noteren in een dagboek.
-> Zo kan je je gedachten en gevoelens ordenen en krijg je een beter inzicht in wat er gebeurt.

4. Neem iemand in vertrouwen en zoek steun.
-> Blijf niet met je probleem zitten.
-> Zoek iemand in wie je vertrouwen hebt, die echt wil luisteren: een vertrouwenspersoon…
-> Heb de moed om te praten over wat je raakt. Zoek een rustig moment om het te vertellen.
-> Zeg duidelijk dat je niet wil dat hij/zij meteen iets onderneemt.
-> Vraag vooral om te luisteren en mee na te denken over een volgende stap om het pesten te doen stoppen.
-> Er is ook externe hulp mogelijk: De Kinder- en Jongerentelefoon (KJT), het CLB, het Jongeren Adviescentrum (JAC) en Limits vzw. 

5. Kom op voor jezelf.
-> Opkomen voor jezelf is niet altijd gemakkelijk maar het is wel iets dat je kan leren.
-> Je kan je bv. inschrijven voor een sociale vaardigheidstraining. Hier leer je o.a. trucjes om contact te leggen en vrienden te maken of hoe je duidelijk kan maken als je iets niet wil.

07-12-2011 om 18:28 geschreven door onbekend  

07-12-2011 om 15:43 geschreven door onbekend  

MEISJESNAMEN

01 - Emma: verkorting van namen met ermin-, irmin- “groot, geweldig”

02 - Anna: Griekse vorm van het Hebreeuwse Hanna, wat “genade, begenadigde, lieflijke” betekent

03 - Sanne: Friese naam: vrouwelijke vorm van Sane; mogelijk een verkorting van een Germaanse tweestammige naam met als stam het Oudnoorse sannr of Deense sand “het ware.” Of verkorting van Susanna  van het Hebreeuwse sjoesjanah “lelie.”

04 - Iris: van het Griekse Iris, Eiris “bode der goden, regenboog” (de regenboog werd gezien als verbinding tussen de goden en de mensen). Wegens de verschillende kleuren daarna ook bloemnaam en benaming van een gedeelte van het oog.

05 - Isa: verkorting van Isabella; via een vorm als Ilsabeth en door de kindertaal, is deze naam ontstaan uit Elisabeth. Misschien heeft hierbij de vorm Isabeau een rol gespeeld, doordat men van –beau, –belle maakte.  Of een vrouwelijke vorm van Ise; eenstammige verkorting van Germaanse namen waarvan het eerste lid `ijs' betekent of een verkorting uit een oudere vorm van het woord ijzer

06 - Maud: uit de Oudfranse vormen van Mathilde ( tweestammige Germaanse naam, samengesteld uit maht “machtig” -ook mogelijk, maar minder waarschijnlijk, is Oudsaksisch magath “maagd”- en hild “strijd.”) De naam betekent dus ongeveer “machtige strijdster”. Mahhild, Mahault, Maheud en Molde ontstond Maud

07 - Lotte: afgeleid van Charlotte; van Karel: kerel

08 - Anouk: afgeleid van Anna, de Griekse vorm van het Hebreeuwse Hanna, wat “genade, begenadigde, lieflijke” betekent

09 - Lisa: afgeleid van Elisabeth “God heeft gezworen, God is mijn eed, God is degene bij wie ik zweer”.

10 - Julia: van het Latijnse Iulius; Julius. De betekenis is niet zeker, maar wordt wel in verband gebracht met Griekse ioulos “de eerste wollige baardharen” dus “de jeugdige”. Hij wordt ook verklaard uit Jovilius `aan Jupiter gewijd'

11 - Eva: “de leven gevende” (Hebreeuws)

12 - Lieke: Er zijn meerdere verklaringen voor deze naam mogelijk. 1) het kan een verkorte vorm van Angelie / Angelika zijn. Deze namen zijn afkomstig van Ange: bij deze naam en varianten hiervan kunnen namen van Germaanse en van Griekse oorsprong vermengd zijn. Is het van Germaanse oorsprong, dan zou de betekenis “uit het volk der Angelen” kunnen zijn. De meeste namen afgeleid van Ange gaan echter terug op Griekse angelos “boodschapper (van God), engel”, of op het bijvoegelijk naamwoord angelikos “van een engel, aan een engel gelijk” 2) Variant van Lia; verkorte vorm van Cornelia, Julia e.d. 3) Het kan eventueel ook een andere schrijfwijze van Like de vrouwelijke vorm van Nicolaas of verkorte vorm van Elisabeth zijn.

13 - Amber: amber, barnsteen

14 - Noa: afgeleid van Noach “rust, troost”. Ook verklaard als verkorting van Choerritisch Nachmolei (Soemerisch Zioed-soedra “lang leven”). In het Hawaiiaans betekent het “vrij, vrijheid”

15 - Anne: een vrouwelijke vorm van Ane; mogelijk een verkorting van het Germaanse arn-namen, met reductie van de r. Arn- betekent “adelaar”. Of een variant van Anna “genade, begenadigde, lieflijke”.

16 - Fleur: komt van FLorentius afgeleid van florens “bloeiend, bekoorlijk, in aanzien”

17 - Britt: verkorting van Brigitta; de gelatiniseerde vorm van het Oudierse Brigit, het Ierse Brighid of het Keltische briganti “de verhevene”

18 - Femke: afgeleid van Femmer; tweestammige verkorting uit de kindertaal, met reductie van de r, van Frede-namen waarvan het tweede lid met m- begon, bijv. -mar, dus Frede-mar

19 - Sophie: (levens)wijsheid

20 - Marit: variant van Margaretha; afgeleid van het Griekse margaritè “parel”. Oorspronkelijk is het waarschijnlijk een Babylonisch woord: mâr galliti “dochter van de zee” of “een kind van licht” of afgeleid van Maria (bitter).

Wat is jouw naam is die populaire ???   vraag het me

07-12-2011 om 15:33 geschreven door onbekend  

07-12-2011 om 15:19 geschreven door onbekend