"Ik ga je nu al wel zeggen dat ik vanavond niks verkeerd ga doen, maar ga gerust mee, wij vertrekken naar de Charlatan", zegt M. Even twijfel ik, maar dan klim ik achterop zijn fiets en we sjeezen door het stadscentrum van Gent. Het is half vijf 's nachts en ik vraag me af hoe ik hier weer verzeild ben geraakt met mensen die ik vanmorgen nog niet kende. Effe Terugspoelen...
Het is zaterdagavond en ik zit rustig op mijn bed in mijn klein studiootje, beetje aan het Facebooken, mails checken. Plots rinkelt mijn telefoon. Onbekend nummer... "Hallo met H.", zeg ik. "Met R. hier (!), heb je zin om vanavond af te spreken?" Ik heb R. al twee, drie maanden niet meer gezien. Even aarzel ik, maar dan zeg ik tot mijn grote verbazing: "Geef me een half uurtje."
Drie kwartier later stap ik in R.'s auto. We rijden naar hem thuis en even weet ik niet wat hiervan moet verwachten. In de auto vraagt hij me: "Je vertrouwt me toch, he?" Hij geeft me braaf een rondleiding in het huisje waar hij nu woont met twee vriendinnen en dan vertrekken we te voet met 2 Leffe's naar het Keizerpark. Het Keizerspark is het voorbije jaar helemaal 'gerenoveerd' en dat is er aan te zien. Een uitnodigende brug voor fietsers en voetgangers, nieuw aangeplant groen, gezellige wandelpaden, kleine heuveltjes en een bbqzone. De zalige zomerse geur van gebraden vlees hangt in de lucht en in het speeltuintje spelen de kinderen van lokale allochtonen. De sfeer is gemoedelijk. Het is valavond en we liggen tegen een heuveltje onze Leffe's te drinken. We praten over mijn nieuwe ontdekking: datingsites. R. is geïntrigeerd door het fenomeen en begint me allerlei vragen te stellen. Hij concludeert als volgt "Eigenlijk is het à la carte-daten. Je kiest uit een hele resem profielen wat, of liever wie, je interessant lijkt." Ik spoor hem aan om het ook eens te proberen, maar dan komt de aap uit de mouw. R. heeft een vriendin, al bijna vier maanden. Ik vraag hem of het serieus is. De eerste drie maanden zat het goed, maar de laatste weken zijn er al strubbelingen. Hij betreurt het dat hij die website nu niet kan uittesten. Misschien was er nog iemand beter voor hem weggelegd dan zijn huidige vriendin?
Onze Leffe's zijn op en al wandelend bespreken we hoe de ideale vrouw voor R. eruit moet zien en welke kwaliteiten ze moet bezitten. Hij is ervan overtuigd dat ze niet bestaat, dus vindt hij zijn huidige vriendin wel ok. We zetten onze wandeling verder richting de Genste stadsbrouwerij; daar wordt bier gebrouwen volgens een middeleeuws recept met kruiden en zonder hop. Tegen de tijd dat we in de Grote Huidevettershoek aankomen, bekent R. zijn twijfels over de relatie. In het begin ging zijn vriendin tegen hem in ging en dat vond hij geweldig maar nu, nu vindt ze alles goed wat hij zegt. Plots lijkt hij te beseffen dat zijn eerlijkheid tegenover haar respectloos is, dat hij niet alles moet zeggen wat in hem opkomt. Is het iets typisch mannelijks om je aangetrokken te voelen tot iemand met hetzelfde temperament om vervolgens je eigen temperament te laten botvieren en dan tot te ontdekking te komen dat het object van je affectie niet meer de vrijgevochten, zelfstandige vrouw is waarvoor je gevallen bent?
Hij neemt nog een slok van zijn blonde Gruut en ik van mijn witte en dan komt er een vriend van R. voorbij die ons uitnodigt om naar het Sioux café te komen, 'alle anderen' zouden er blijkbaar ook zijn. Een half uur later lopen we Sioux, één van de grotere danscafé's in het centrum van Gent, binnen en kom ik te weten wie de anderen zijn. Een hele hoop namen en gezichten passeren, maar het enige wat voor mij telt is de dansvloer. De muziek die gedraait wordt, is ok en alle mensen aanwezig, dansen mee. Ik doe m'n best om in het groepje te passen en dat lukt vrij goed want op een gegeven moment zit ik op schoot bij een kerel die ze 'Tom Cruise' noemen vanwege de uiterlijke gelijkenis (ahum) en de kerel ernaast probeert me nog een derde kerel aan te praten en de vierde vraagt mijn telefoonnummer. De verbazing staat op R.'s gezicht te lezen. Hij wist niet dat ik zo populair was. Ik mag nog eens mee. Een aantal van zijn vrienden denken dat ik zijn vriendin ben en ik betwijfel het of hij ze corrigeert. En dan ga ik op zoek naar de toiletten...
"Ja, je ziet er goed uit!", zeg ik lachend tegen een kerel die uitvoerig zijn haar in model probeert te leggen voor de spiegel. Hij draait zich naar me toe en zegt "Thanx!" Zijn tandpastaglimlach verblindt me bijna. Hoofdschuddend loop ik de toiletten uit. Hoe ijdel kan een man zijn?!, bedenk ik me, maar meteen daarna moet ik toegeven dat hij er ongelooflijk goed uit zag. Plots lijken de vrienden van R. wat saai. Vanop de dansvloer kijk ik rond en zie de tandpastakerel op een kruk aan de toog zitten. Die paar glazen die ik te veel op heb, maken me overmoedig en ik stap op hem af. Hij heet M. en hij is samen met zijn vrienden dit verjaardagsfeestje onuitgenodigd binnengevallen. Amper tien minuten later zit ik achterop zijn fiets.
In de Charlatan zijn we nooit geraakt. Wel in het café ernaast en in de nachtwinkel, waar ik een ijsje koop en hij een blikje Jupiler. Op een stoepje eet ik mijn Cornetto en drink hij zijn bier en praten we over de verwachtingen van onze ouders, onze eigen verwachtingen en onze mislukte relaties. Plots keert hij zich naar me toe en kust me. Het is een goede kus; een zachte, maar geoefende, één die smaakt naar meer. Er zit geen passie in, maar passie is over het algemeen ver te zoeken om zes uur 's morgens; in ieder geval niet op een stoepje naast een nachtwinkel vlakbij de Vrijdagsmarkt. Het begint licht te worden en ik zeg M. dat ik maar eens ga vertrekken en dat hij welkom is om mee te gaan. De uitnodiging komt eerder voort uit mijn tegenzin om de lange wandeling alleen te ondernemen dan uit het verlangen naar gezelschap in mijn bed. Hij vraagt of ik condooms in huis heb en dan slaan we nog wat bier in voor onderweg. De kerel van de nachtwinkel draagt een T-shirt met "Hold my beer, while I kiss your girlfirend."
Het bier is noodzakelijk want het is een tocht van drie kwartier op zijn minst, maar we halen het en hebben zelfs nog energie over om één van mijn twee condooms op te gebruiken. Of beter gezegd, hij had nog energie, de energie om twee keer klaar te komen terwijl ik het al lang had opgegeven. Hoe ironish dat je pas aan seks toe komt als je zat bent en dan te zat bent om aan seks te doen.
De uren die volgen, draai en keer ik en woel ik in mijn bed en wens ik dat hij zou opstaan om door te gaan. Rond de middag wordt M. wakker en geeft me een knuffel en maak ik eiersalade voor op zijn boterhammen. We roken een sigaret en drinken koffie en roken nog een sigaret en we praten over het leven. Oh ja, en dan belt zijn vriendin. Tijd voor hem om door te gaan.
"Laten we een pact afsluiten dat we nooit met elkaar in bed zullen duiken!" Deze sms stuur ik naar mijn zeer knappe vriend D. D en ik zijn nu meer dan 10 jaar bevriend. We hebben elkaar ontmoet op een tentenkamp van de jeugdbeweging. Ik herinner me nog de pretlichtjes in zijn ogen de eerste keer dat ik hem zag; ik was meteen verkocht. Toen bleek dat dat wederzijds was, was ik in de zevende hemel. Hij had speciaal met zijn broer gewisseld om bij mij in de groep te kunnen zitten. Er waren nog drie andere 'geïnteresseerden', maar ik won de jackpot! Het hele kamp waren we onafscheidelijk; we liepen hand in hand, voerden lange gesprekken... Wat is puberliefde toch zalig! Hoewel er al gepraat werd over seks, is het er toen niet van gekomen. Toen ik er helemaal klaar voor was, lag D al braafjes te slapen. Zogezegd omdat ik er te lang over deed om me klaar te maken... :) D vertelde me onlangs dat hij zicht het moment dat hij wakker werd de volgende morgen zich nog zeer levendig herinnert. Hij omschreef het als een typisch 'Fuck' gevoel.
Na dat kamp hebben we elkaar nog een aantal keer gezien, maar onze 'romance' verwaterde na een tijdje, deels omdat hij aan de ene kant van Vlaanderen woonde en ik aan de andere. Toch zijn we altijd contact blijven houden. We spraken af in Brugge, Leuven, Antwerpen, bij mij thuis bij hem thuis... Er werd over en weer geflirt, maar nooit is er nog echt iets van gekomen. Het leek gewoon nooit het juiste moment. 'k Heb vele vriendinnetjes (met de nodige drama) in zijn leven zien passeren; totdat hij verliefd werd op een meisje dat in al zijn verhalen al op de achtergrond aanwezig was geweest. Ik was erbij toen ze elkaar het jawoord gaven en ik was één van de eerste die wist dat ze in verwachting waren.
Na een periode van lange stilte, nu bijna een jaar geleden, kreeg ik een sms van D waarin stond dat hij een beetje ongerust was over zijn 'Antwerps' vriendinnetje en zo kwam het dat hij de eerst was die ik vertelde over mijn buitenechtelijke activiteiten met B. Wat bleek: zo vreemd klonk het verhaal hem niet in de oren. Ook hij was verliefd geworden op iemand anders; hij noemde haar zelfs zijn soulmate. Zo stond D me bij toen de man waarop ik stapelverliefd was geworden en voor wie ik mijn man had verlaten, maand na maand met mijn voeten speelde. Ik, op mijn beurt, heb kunnen toezien hoe de verliefdheid van D's minnares problemen veroorzaakte in haar huwelijk en dat tot een breuk leidde, hoe haar ex-man D begin astig te vallen, hem thuis op belde wanneer D's vrouw thuis was. Nu D's minnares haar leven probeert te hervatten en opnieuw naar andere mannen begint te kijken, heeft D het er lastig mee.
Het gevolg: onze beide 'soulmates' uit ons leven gewist; weg met MSN of Facebook. En wat doet het pijn!. Seks maakt alles zo ongelooflijk ingewikkeld. Vandaar mijn smsvoorstel aan D... Zijn reactie? Of hij bedenktijd krijgt! :) Hij vraagt me waarom hij zichzelf één van zijn grootste fantasieën zou verbieden en ik kan het niet laten hardop te lachen, wanneer ik dat lees. Ach, denk ik bij mezelf, de gevolgen van seks kunnen dan vaak pijnlijk zijn, het verlangen ernaar geeft het leven soms toch weer een extra boost.
"Als ik lingerie koop, dan is het in een echte lingeriewinkel en dat wordt dan een dure grap. Dus wil ik dat er iets tegen over staat..." "Ok", zeg ik, "afgesproken!" En daarop volgt de uitwisseling van onze maten. B. en ik zitten in het Geuzenhuis op de Kantienberg in Gent. Het is een dinsdagavond in de kerstvakantie. Ik heb verlof, had juist mijn vriendin uit Amsterdam op de trein gezet en heb op het laatste momentje nog aan B. gevraagd of hij zin had in een pint in ons 'stamcafé' zoals hij het noemt: de Brouwzaele. Jammer genoeg was er geen plaats meer en stelde ik dit voor als alternatief. Het is een kitcherig maar heel gezellig cafeetje. In de ouderwetse, niet bij elkaar passende zetels uit grootmoeders tijd kan je zowel hertenkoppen en als sierluchters bewonderen. B. stemde argwanend in met mijn voorstel, maar was aangenaam verrast en nu zitten we met ons pintje en Duvel in languit de twee armstoelen. We praten wat over ons werk - één van de laatste momenten besef ik, want B. is aan zijn laatste week bezig in het bedrijf waar we allebei werken- maar naarmate de drank vloeit en de avond vordert, evolueert ons gesprek toch meer richting lingerie en triootjes. Why oh why gebeurt dit toch altijd met hem?
Plots is het tijd om te vertrekken... B. biedt me een lift aan, die ik zonder aarzelen accepteer, hoewel ik op 5 minuten wandelen woon en onderweg stelt hij me voor om te blijven slapen. Ik kan mijn oren niet geloven! :) We wonen op een halve km van elkaar. Toch neem ik na enige overweging ;) zijn aanbod aan. Op zijn appartement, dat er trouwens als een stort uitzag, beginnen we al snel in de zetel te kussen. Hoewel ik dankbaar ben voor bier om me hier, op zijn appartement, te krijgen, begin ik het ook te verwensen... Alles begint te draaien en niet alleen bij mij ; dat kussen leek toch niet zo een goed idee. Dus stel ik hem voor hem te helpen zijn cadeautjes in te pakken. Morgen is het Kerstavond en hij vertrekt meteen na het werk naar het feestje van zijn ouders. Zo komt het dat ik om 23u op een weekavond zo zat als een kanon B.'s keukentafel beginnen op te ruimen. Halverwege voel ik plots zijn armen rond mij en zijn lippen in mijn hals. Ik draai me om en we beginnen hartstochtelijk te kussen. "We gaan die tafel dan toch voor iets anders gebruiken dan cadeautjes inpakken", zegt hij. Hij begint me uit te kleden en tilt me op, zet me op de tafel. Meer kledingstukken vallen op de grond... "Met oudjaarsavond zitten mijn vrienden aan deze tafel", vertelt hij me. "'k Ga dan toch even stiekem lachen, wanneer ik hieraan terug denk". Hoewel de tafel eens iets anders is, verhuizen we toch al snel naar zijn slaapkamer, waar we zat maar passioneel vrijen. Wanneer ik midden in de nacht naar toilet ga, schrik ik me een bult. In mijn hals pronkt een zuigplek van 2 cm op 2 cm! :) Hoe krijg ik dat ooit verdoezeld? En dan nu nog met al die feestjes?
Om zeven uur loop de wekker af. Au! Katerhoofd! We douchen samen, zepen elkaar volledig in en knuffelen onder de waterstraal. Het is de eerste keer dat hij mijn ochtend humeur mag mee maken... en vraagt me een aantal keer of het wel gaat. Hij vertrekt naar zijn werk en ik ga naar huis om mijn spullen te pakken om Kerst bij mijn ouders te vieren. "k Zal je langs de achterkant buiten laten", zegt hij, "dan moet je enkel de straat over steken (?!)" Hij geeft me een lieve kus en zegt: "75C, he?" en ik vertrek.
"Als een kerel nee heeft gezegd, dan blijft het nee. Ook al zegt hij soms ja - omdat hij eenzaam is of misschien zin heeft- toch zal het altijd nee blijven..." Ik neem een slok van mijn Geuze en laat de woorden tot me doordringen. Samen met R. zit ik in de Hotsy Totsy, een bruin 'artiesten'café in het historisch centrum van Gent. Volgens R. - en de toeristische gidsen- is het een echt fenomeen in Gent. Het zou er al eeuwen, of toch tenminste al jaren zijn, zijn grootvader ging er blijkbaar al naartoe in zijn jonge jaren. De fluwelen bankjes en het glinsterende behangpapier zijn zo oud dat ze terug 'in' zijn; ik vind het geweldig en geniet stiekem van het moment. Hier zit ik dan, in een nieuwe stad in een 'nieuw' café met nieuw gezelschap.
Vanmorgen heb ik mijn auto volgeladen met enkel mijn matras, tv en kleren en ben vanuit het boerendorp waarin ik ben opgegroeid in mijn eentje naar Gent gereden. Mijn vader wou toch nog even de bandenspanning controleren, want stel nu... zijn oudste dochter, in panne op de ring van Antwerpen... Brr! 'k Moet wel toegeven dat ik ook zenuwachtig was om die reis alleen te ondernemen. Het was tenslotte de eerst keer dat ik zelf zo ver met mijn dertienjarig feliciake reed. Het zweet liep van mijn voorhoofd (ondanks een temperatuur van juist boven het vriespunt) toen ik de Liefkenshoektunnel gepasseerd was en alweer bij het knooppunt Antwerpen West mijn afslag naar Gent miste en plots in het centrum van A'pen stond. Gelukkig viel de rest van de rit wel mee; zelfs het juiste adres vinden en parkeren verliep vlot, mede dankzij de uitvinding van de eeuw: mijn gps, mijn beste vriend. Om half twaalf heb ik mijn borg cash betaald en ik mocht in ruil bij R. de sleutels in ontvangst nemen van mijn eigenste nieuwe stekje: een studio van vijf jaar oud, tiny, maar proper en gezellig.
Daar stond ik dan met R. rond me heen dartelend. Het leek wel alsof hij een 'is dit het dan?' gevoel had, maar daar had ik op dat moment niet echt oren naar. B was onderweg om me te helpen mijn matras mee naar boven te dragen. B. wou me enkel helpen verhuizen omdat het mijn matras was, zoals hij grappend, maar volgens mij toch wel zeer gemeend vertelde een aantal dagen geleden. Little does he know dat dat nu juist deel was van mijn plan. Ik ging naar beneden om al wat spullen uit te laden en daar stond hij plots, met zijn nieuwe coupe, versgeknipt. De hele dag was hij er trouwens op gefixeerd, zat zijn haar wel goed... overal in de spiegels kijken... Na een opmerking over mijn roestbak, heeft hij me dan toch geholpen mijn nieuwe matras naar boven te dragen. Eénmaal boven en uit de plastiek, niks... :) We zijn op café gegaan; croqske eten, pintjes drinken. Na zes u zuipen, durfde ik B wel mee te vragen. Of nee wacht, heeft hij nu zichzelf uitgenodigd? Het is allemaal een beetje vaag, maar ik herinner me nog wel dat hij in de loop van de namiddag over 'vuile manieren' is begonnen. We waren beiden wel te zat om er nog iets deftigs van te maken, maar het was wel weer leuk. Op een gegeven moment zei hij: "Wie had dit ooit gedacht". Gna gna!
Nadat we hadden afgesproken om toch ergens in de week erna mijn matras fatsoenlijk- en daarmee bedoelen we nuchter- in de wijden, is B in haast vertrokken. Hij was al te laat voor zijn afspraak. En daar lag ik dan... alleen, zat en naakt op een matras zonder lakens op mijn eerste avond in Gent. Wat doe je dan als vrijgezel in een nieuwe stad? Juist, euhm, mensen opbellen om uit te gaan. Alleen, de enige persoon die ik kende in Gent was juist vertrokken. Of wacht... R. leek daarstraks toch wel teleurgesteld... En ja, toen ik hem vroeg om iets te gaan eten, zei hij meteen ja. Hij nam me mee naar Backtstage, schuin tegenover de Vooruit. Ze serveren er goedkope pasta's, salades en jacked potatoes en het was er nog gezellig ook. Na het eten bekwam ik ook van de alcohol en kon ik ook weer wat serieuzere gesprekken voeren :) Wat moest R wel niet van mij denken? Als hij iets vreemds over me dacht, hield hij het goed verborgen. Hij ontpopte zich als een ware gids, letterlijk dan, want hij nam me mee op wandel, langs het historisch centrum en de ijspiste en vertelde me een aantal interessante weetjes, die ik me -schaam, schaam- niet meer echt herinner. I blame het bier!
Dus nu zitten we hier, in de Hotsy Totsy. R vertelt me interessante voorspellingen over onze medecafegangers: wie die avond met wie naar bed zou gaan, wie wie wel of niet ziet zitten, etc... Fascinerend, een man die zo met lichaamstaal bezig is. Op mijn vraag of hij zich bewust is van zijn eigen lichaamstaal, antwoorde hij met een andere vraag: of hij me dan al had aangeraakt die avond. Tja, oeps! Mannen, hebben ze zoiets dan echt niet door? En toen kwam plots zijn 'wijze raad' over mannen en hij waarschuwt me dat ik mezelf steeds meer en meer zal ondergraven als ik niet nu onmiddellijk stop met wat het ook is dat ik heb met B. R. zegt dat ik er gebroken ga uit komen en dat B. niks te verwijten valt omdat hij "duidelijk" heeft gezegd dat hij niks voor me voelt. Of R.'s raad zo objectief is, weet ik niet, maar het zet me wel aan het denken en plots ben ik moe en misselijk. R en ik lopen door de stromende regen door het stadcentrum naar zijn auto en hij zet me thuis af. Uitgeput laat ik me vallen op mijn nieuwe - maar toch al vakkundig, ahum, uitgeteste- matras.
