Over ons nastreven van meer geluk en levenskwaliteit met minder materialisme
06-11-2015
Sinterklaas en aanverwanten...
' Over consuminderen, misinterpretaties van kindergeluk en hoe nen berg zand voor meer levenskwaliteit kan zorgen'
Met Sinterklaas- en feestdagen voor de deur neem ik de tijd om even stil te
staan. Bij Sinterklaas en Kerst denk ik systematisch aan cadeautjes. Cadeaus
voor onze kids. Onze bloedjes die eigenlijk al verloren lopen tussen hun
speelgoed om vervolgens te kiezen om buiten te gaan ravotten op een berg aarde,
die daar eigenlijk al lang niet meer 'hoorde' te liggen, om zich daar vervolgens
de rest van de dag te vermaken. Meer dan een versleten kruiwagentje en enkele
schopjes komen er niet aan de pas. PUUR kindergeluk!
Wat zou de Sint deze volmaakt gelukkige kinderen nog kunnen
brengen? Waarom laten we hen opgroeien in een wereld, die steeds gericht is op
'meer, meer, meer'... De laatste tijd betrap ik mezelf er wel eens op mijn
oudste daarop te bekritiseren. Alsof ze nooit meer gewoon 'tevreden' lijkt.
Geef ik haar een appel, wil ze meteen ook een koekje, blijft er iemand spelen,
moet die meteen ook blijven slapen, gaan we naar de winkel, hoort daar
standaard toch ook een snoepje bij... Ik word daar kwaad om!! Kwaad op mezelf!
Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen? Mijn idealen, waarden en normen, die
ik zo hoog in het vaandel droeg toen ik zwanger was van spook 1, blijken verdwenen
als sneeuw voor de zon. Opgegeven uit gemakzucht? Om 'mee te doen met de rest'?
Uit SCHRIK er niet meer 'bij te horen'... Leven we niet in een maatschappij
waarin het krijgen van kinderen automatisch gekoppeld wordt aan het starten van
een complete verzameling onnuttigheden? Een verzameling die, zo lijkt het toch,
ook nooit compleet geraakt, waardoor dat zogenaamde 'volmaakte geluk' ook nooit
bereikt kan worden...
En toch... toen ik mijn kinderen op die berg aarde zag
ravotten, wist ik het wel zeker: tuurlijk kan dat volmaakte kindergeluk bereikt
worden! Maar het is aan ons -volwassenen- om hen te leren zich los te maken van
die verkeerdelijk ingeschatte oorzaak-gevolg-theorie (spullen vergaren = geluk).
Net om die reden ben ik er nog niet helemaal uit wat de Sint
dit jaar zal brengen... Sinterklaas betekent in mijn ogen: een periode vol
magie, uitkijken naar..., maar ook gezellig samenzijn... Samen rond de kachel
Sinterklaasliedjes zingen, weken van tevoren beginnen tekenen en knutselen,
iedere avond een aflevering van 'Dag Sinterklaas'... Pure nostalgie met als
apotheose na deze voorbereidende weken dé ochtend waarop er ongetwijfeld wel
'weer niets' zal gebeurd zijn... Verbazing als dan blijkt dat er toch wél iets is gebeurd! Als een mooi
gecompositioneerd kunstwerk staan schitterend speelgoed en blinkende
chocolademannetjes uitgestald! Ultiem kindergeluk!! Maar hoe deze droom
realiseren zonder hen te veel te willen vastkoppelen aan materialistische
waarden? Geen eenvoudige opdracht zo blijkt! De keuze van het speelgoed speelt
alleszins al wel een rol vind ikzelf. Creativiteit wordt hier hoog in het
vaandel gedragen en probeert zich te verzoenen met de eigenheid en interesses
van de kinderen zelf. Opnieuw geen makkelijke keuze.
Ik weiger vanaf dit jaar wél om er zoals de vorige jaren
mijn broek aan te scheuren. Geen bergvergrotend materiaal meer! Wat binnenkomt,
neemt de plaats in van iets anders. Enkele weken geleden reeds startte ik met
de verkoop van ongebruikt speelgoed en dat bracht me tot nu toe al een
aardig zakcentje op. Leuk idee! Geld dat
voor een keer niet gebruikt werd om de staatskas of kapitalistische
winkelketens te spijzen, maar diende om de duurzaamheid van bepaalde dingen te
onderstrepen. Ik zette het idee nog voort en weigerde op mijn beurt ook om mee
te doen aan de zakkenvullerij van de toch al reeds 'groot grond-bezitters', die
mooi bedoelde tradities gaan misbruiken om enkele digits aan hun bankrekening
toe te voegen (niet dat zij het aan hun portemonnee zullen gevoeld hebben, maar
mijn geweten is alvast zuiver, denk ik dan). Dit jaar geven we leuke spulletjes
een tweede (of wie weet misschien zelfs derde, vierde...) leven! Niet omwille
van gierigheid, maar net omwille van gulheid! Ik wil gul strooien met dat
ultieme kindergeluk, maar in mijn ogen... lukt dat alleen door minimalistischer
om te springen met de zogenaamde verzameling' kinderbenodigdheden'.
Welkom allemaal op onze blog over hoe wij het doen. Ik hoor het u al luidop afvragen 'wat doen?' dat staat wel een beetje open ter interpretatie op deze manier natuurlijk . Wij dragen de filosofie mee dat we meer kunnen doen met minder... Dat je meer geluk en levenskwaliteit kan bekomen door net te gaan minderen in materialisme. Vandaar de afkorting 'gemajeze' (geluk maak je zelf, jaja nog altijd).
We leven in een maatschappij waarin we worden aangespoord zoveel mogelijk spullen te gaan verzamelen (geld, auto's, kleding, speelgoed, grotere huizen, sacochen...). Wie er zogezegd 'bij wil horen', moet zich te pletter werken om zoveel mogelijk kapitaal te verwerven om dit dan vervolgens zo snel mogelijk weer te gaan spenderen (ah ja den economie moet toch draaiende blijven dan). De keuze je daar compleet van af te scheiden, is onbestaande, daar zorgen de nodige belastingsystemen (we betalen letterlijk voor lucht) wel voor.
Toch geloven wij erin dat je als gezin wel andere keuzes kan maken. Je kan wél kiezen in hoeverre je meedraait in die ratrace... Wij kozen ervoor om het op 'onze manier' te doen. Omwille van ons eigen geluk, omwille van het geluk en het 'goei voorbeeld' naar onze kinderen toe en als laatste (vandaar deze blog) om zaadjes te planten in de buitenwereld, zodat zij misschien ook even stil kunnen staan bij hoe het 'nog kan'. Niet als indoctrinatie of belerende vingertjes, wel als alternatief en inspiratie voor wie het ook 'anders' zou willen.
Op welke manieren wij hier naar streven, kan je lezen in onze blogpostjes (u leest het goed: 'onze' --> het hele gezinneke komt hier zijn/haar zegje kan doen).
