Geluk is... samen met je lief gaan lopen en op de dijk ter hoogte van de veranda van de 90-jarige buurman de longen uit je lijf schreeuwen en met je twee armen in de lucht uitbundig zwaaien. "Dag Frans!" en de buurman die terug zwaait. Zijn twee armen in de lucht. Zo mogelijk nog uitbundiger!
Schoenen. Ze werken op mij als een rode lap stof op een stier. Ik word er naartoe gezogen, ik word er wild van, ik ben verslaafd. Voilà. Het hoge woord is er uit. Verslaving. En net als elke verslaafde heb ik geprobeerd om dat in alle toonaarden te ontkennen. Ik kan me echt wel beheersen, een nieuw paar hoeft niet altijd zo nodig, ik heb de zaak onder controle, ik kan ook zonder.
Tenminste dat is wat ik mezelf wijs maak want als ik met collega Els in het verre Frankrijk vertoef en daar een geweldig rood paar schoenen spot, ben ik blij dat de Fransen zoiets als een siësta hebben en dat de schoenen in kwestie op dat ogenblik onbereikbaar zijn wegens winkel gesloten. Ik voel een pijnscheut, een kleine ontgoocheling maar direct ook de sussende gedachte dat het gewoon beter zo is. Ik heb die zomer tenslotte al drie paar schoenen gekocht. Tja, solden Collega Els echter weet het zaakje slim aan te pakken; na een pannenkoek en een uur verder zegt ze: Als jij ze niet gaat passen, doe ik het. We passen ze allebei en ik ga met een winkeltas naar buiten. Lieve is schoenverslaafd. Het antwoord op Els sms waarin ze mijn nieuwste aankoop heeft bestoeft. Zucht.
Laatst stond ik met een ander geweldig paar op een receptie en het was dus niet moeilijk om de aandacht te trekken. Italiaanse pumps, minstens vijf centimeter (de benen optisch verlengen, blijkt voor mijn metertje 58 overigens altijd een goed idee) en volledig met bloemmotief. Het gesprek gaat al snel over mijn nieuwe aanwinst. En over het feit dat vrouwen over één lichaamsdeel schijnbaar nooit complexen hebben. Hun voeten komen altijd beter uit in het zoveelste nieuwe paar schoenen. Wat mijn voeten in mijn gebloemde schoenen betreft Mijn mannelijke vrienden vinden het gedurfd om daarmee de deur uit te gaan. Alsof ik een fortuin neertel om ze dan in de kast te zetten. Nu ja, kast. Ik heb in de hal van mijn nieuwe optrekje de perfecte schoenenkast geïnstalleerd. Een twee meter en een half hoog schap waarop ik al mijn vondsten, koopjes, pareltjes heb uitgestald. Voor het raam. Ik vind het geweldig, helemaal de schoenenfashionista die ik tegen wil en dank ben. Ik word er instant gelukkig van en ook van het feit dat de nieuwe opbergplaats nog de nodige toekomstperspectieven biedt. Er is namelijk nog genoeg plaats voor meer van dat moois! Mijn vriend bekijkt het allemaal een beetje meewarig en vind dat ik de wereld voor de rest van mijn leven van schoenen kan voorzien. Hijzelf draagt zijn schoenen tot ze versleten zijn. Zo simpel is dat. Ik vind dat hij overdrijft
Op de laatste zonnige woensdag van september zit ik in de deur op de stoep de krant te lezen wanneer een vrouw onbeschaamd haar hoofd binnensteekt. Is dat hier een winkel, vraagt ze. Ik schrik en voel het schaamrood opkomen en in één seconde alle gesprekken en discussies die mijn schoenenverslaving al opgeleverd heeft. Een beetje verbouwereerd stamel ik: Als u maatje 37 hebt wel
Omdat ik beroepsmatig al enkele jaren heel wat tijd voor het scherm doorbreng, had de brief niet echt een verrassing moeten zijn. Toch was ik in eerste instantie een beetje overdonderd toen ik de oproepingsbrief van de arbeidsgeneesheer in mijn postbakje vond. Als tegenreactie slaagde ik er in om in een mum van tijd een wel erg hypochondrisch gedrag te vertonen. Mijn lijf begon plots signalen uit te zenden die prompt naar arbeidsongeschiktheid konden leiden. Ik ontdekte spieren en zenuwen waarvan ik voordien het bestaan niet kende. Mijn collega van de las deed er nog een schepje bovenop. Ik moest niet denken dat alleen maar mijn ogen getest zouden worden, hij wist wel beter, hij had immers vijf jaar geleden de hele procedure al eens doorlopen. Ik moest me maar beter voorbereiden op een volledige check-up. Omdat het niet de eerste keer zou zijn dat hij me iets op de mouw speldde, durfde ik te twijfelen aan de correctheid van zijn informatie
De bewuste dag ging ik, fris gewassen je wist maar nooit!, eerst naar het lokaal waar een verpleegster het vooronderzoek op zich nam. Ik kreeg een spervuur van vragen over me heen. Of ik gezond at? Ja. Of ik genoeg sliep? Ja. Waar ik woonde? Boom. Of ik wel eens aan sport deed? Ja! Twee keer per week een uurtje lopen en een poging om drie keer per week met de fiets naar school te komen. Ik voelde dat ik spontaan een beetje ging glimmen. Boom-Haacht is toch al een respectabele fietsafstand. De verpleegster ging onverstoord verder. Ik kon alleen maar vaststellen dat geografische kennis van het Vlaamse fietslandschap duidelijk geen absolute vereiste was om het in de medische sector alsnog te maken. Ik mocht plaatsnemen aan het apparaat dat mijn ogen zou testen. Aha, de kern van de zaak en ik slaagde met glans. Voor de dokteres me in een ander lokaal opwachtte, moest me toch nog één vraag van het hart. Ze brandde al maanden op het puntje van mijn tong maar ik had eerder nog niet de kans gehad om er een deskundige derde over aan te spreken. Of het niet echt een feit was dat vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd spontaan ietwat begonnen uit te dijen? De verpleegster fronste haar wenkbrauwen om dan laconiek te antwoorden: Dat gebeurt inderdaad in de menopauze maar daar lijkt u me toch nog wel een eind van af! Bovendien heeft u een uitstekend BMI!.
Bij de dokteres passeerden gelijkaardige vragen. Ze las het rapportje van de verpleegster snel door en bemerkte: Ik zie dat u een beetje sportief bent.
Een beetje sportief? Excuse me, van een minimum zevenjarig parcours aan de faculteit geneeskunde mag ik ook een beetje algemene kennis verwachten, toch? Kunnen ze aardrijkskunde vanaf nu alstublieft als een verplicht onderdeel van elke gerespecteerde studierichting op het curriculum plaatsen? Het was vrijdag. Een beetje sportief had er die week al zeven en een half uur fietsen opzitten!
Wanneer ik s avonds thuiskom, trek ik direct vastberaden mijn loopschoenen aan. De vriend kijkt verbaasd: Je bent toch al naar school gefietst vandaag
Inderdaad, maar een beetje sportief moet haar uitstekend BMI op peil houden!
Ze is lang en smal en snel. Correctie. Ze was snel. Dat is niet langer zo. Iets heeft gemaakt dat ze is stil gevallen, dat ze niet meer loopt, dat ze niet meer op tijd komt, dat ze niet langer lacht.
Naar school komen, is een opgave geworden, de regels respecteren, lukt niet langer. Alles valt haar zwaar. Dat is ook wat haar ouders ondervinden. Hun vrolijke, sportieve dochter komt thuis van school, ploft in de zetel en blijft daar hangen. Tot zij haar er bijna letterlijk uit plukken.
Ze komt nu nagenoeg iedere ochtend te laat. Haar mama en papa zijn het huis al uit als zij naar school moet vertrekken. Ze blijven roepen, porren, trekken en sleuren om haar aan de ontbijttafel te krijgen en dan te hopen dat de boterham verorberd zal zijn tegen de tijd dat ze haar schoenen moet gaan zoeken. Niet dus. Ze slentert de dag in, fietst op een sukkeldrafje naar school en komt daar ver na het belsignaal aangesloft. Ze is nu al doodop en de dag moet nog beginnen. Ze slaagt er bovendien ook nog eens feilloos in om bij dit alles een zekere arrogantie tentoon te spreiden en haar gezicht nog langer te maken dan het al is. Tegen de tijd dat haar verlate aankomst in haar agenda genoteerd staat, heeft ze het voltallige secretariaat al helemaal op de kast. En als het even echt tegenzit, meteen ook elke leerkracht die toevallig in de gang voorbij loopt.
Het hoeft weinig betoog dat zulk soort exuberant gedrag op een klassenraad niet onopgemerkt passeert. Dat kind gaat gretig en duchtig over de tongen en het spreekt voor zich dat er na onafzienbare tijd ontegensprekelijk een duidelijk gevolg moet gegeven worden aan zoveel dwars gemanoeuvreer. Vooral het recidief karakter haalt iedereen het bloed van onder de nagels. Een volgkaart is het onafwendbaar verdere verhaal.
En zo komt ze dus in mijn bureau terecht. Stug, bokkig, ongenaakbaar, nors. Ik controleer de volgkaart van de eerste week. Catastrofaal Geen enkele dag op tijd maar wel plus over de hele lijn bij de twee strengste leerkrachten die ze heeft. Ik frons mijn wenkbrauwen en vraag om uitleg, terwijl ik haar tegelijkertijd prijs voor het feit dat ze het net bij die twee klaarspeelt om volledig in orde te zijn. Die laten me zijn wie ik ben. En voor het eerst een flauw glimlachje. Ik smelt maar ik laat niets merken. Ik eis verbetering voor de volgende week. Die komt er onder de vorm van twee van de vijf dagen op tijd. De rest van de volgkaart blijft redelijk rampzalig. Haar moeder weet het al lang niet meer. Zij vreest voor verdere sancties, een verbod zelfs om zich volgend jaar nog te mogen inschrijven Zij antwoordt laconiek: Mevrouw Pinxten zet mij niet buiten. Ik zie de vertwijfeling in de ogen van mama en mijn ogen worden vochtig.
Bij die wekelijkse controle van de volgkaart zie ik haar vooruitgang maken, haar best doen. Elke afspraak die ik met haar maak, komt ze na. Ze staat nog voor ik er zelf ben aan mijn deur en samen halen we vijf dagen op vijf op tijd. Ze wordt weer groter en ze glundert.
Gelukkig is er dit jaar de stempel met de pluim. Ik hanteer hem enthousiast en knal een groot aantal pluimen op de kaart. Er ontsnapt haar een hoog ondeugend lachje. Een lachje dat zegt: Mevrouw toch, wat doet u nu? Als ik aan dat moment terugdenk, dan word ik helemaal warm. Mevrouw toch
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
