Ik kan nog steeds niet geloven wat er vandaag gebeurd is.
Mijn droom om mijn vaders oude landgoed te restaureren heb ik kunnen realiseren en het ziet er exact zou uit als ik wou. Het is een enorm verschil met hoe het vroeger was en dat alles heb ik eigenhandig gedaan. Aangezien er in ons dorp maar weinig spannends gebeurt, was dit nogal groot nieuws. Ze kwamen een foto nemen voor in de krant en die moet Allie blijkbaar gezien hebben want ze stond hier opeens op de oprit.
Ze zag er nog steeds even mooi uit als de dag dat ik haar leerde kennen.
In het begin was het maar een ongemakkelijk weerzien, ja, wat moet je zeggen in zo'n situatie? Ik heb haar een rondleiding gegeven door het huis en ik kon aan het fonkelen van haar ogen zien dat ze heel erg onder de indruk was. Maar ik kon het niet helpen, ik dacht aan wat onze toekomst hier samen had kunnen zijn. Maar dat wou zij nu eenmaal niet anders had ze wel geantwoord op mijn brieven of mij opgezocht toen ik terugkeerde van de oorlog. Ik ben in absolute tweestrijd, ik ben dolblij om haar te zien maar ik heb ook zoveel vragen.
|