Morgen gaan we weer naar Darwin, naar een museum over de aanvallen van de Japanners tijdens wo II op Noord Australië, nog wat relaxen aan een kunstmatig zandstrand, nog eens lekker uit gaan eten na vier weken kampeerkeuken en het al eerder vermelde optreden meepikken. Er zal morgen dus geen tijd zijn om te bloggen. Zondag evenmin, want dan moeten we onze huurauto inleveren en in de late namiddag vertrekt onze terugvlucht naar Schiphol met een tussenstop in Singapore. Daarom willen we nu al onze volgers danken voor hun interesse en vooral diegenen die op onze blog reageerden. Als we thuis zijn, overstelpen we jullie met onze straffe verhalen en foto's! Tot binnenkort dus!
Omdat we geen lange afstanden meer willen afleggen hebben we een begeleid daguitstapje naar Corroboree Billabong geboekt. Een busje komt ons aan de ingang van onze camping oppikken. Daarna rijden we 100 km naar de wetlands van de Mary River. Deze rivier heeft vele zijarmen. Doordat het waterniveau tijdens het droge seizoen drastisch daalt ontstaan er ook permanente waterpoelen. Met andere woorden : de habitat bij uitstek van de uiterst gevaarlijke zoutwaterkrokodillen, de salties, maar er huizen ook talrijke tropische watervogels en planten. Met een man of 15 aan boord varen wel de Billabong op en al snel krijgen we de meest exotische watervogels voor de lens, waaronder een broedende zee-arend met jong in het nest. De gids maant ons aan alle lichaamsdelen binnen de boot te houden, want daar duiken de eerste crocs op. Meestal liggen ze op de oever en kunnen we ze vrij dicht naderen vanop het water. 1 exemplaar is wel erg indrukwekkend groot. Ze zien er zeer vervaarlijk uit. We krijgen een lunch aan boord, waarna we de onze wetlandcruise verderzetten. In tegenstelling tot het kurkdroge savannelandschap dat we hier overal aantroffen, is deze omgeving mooi groen en fotogeniek. Op het water zorgt een briesje voor wat verkoeling tijdens weer een hete dag. We zijn erg tevreden dat we de zoutwaterkrokodillen in hun natuurlijke leefomgeving konden observeren, we hadden al schrik dat we huiswaarts zouden moeten keren zonder ze gezien te hebben. Terug op de camping duiken we ter afkoeling nog eens in het zwembad. Morgen gaan we opnieuw naar Darwin.
Vandaag gaan we eerst bij onze huurfirma langs om te vragen wat we moeten doen om een cleaning fee van 250 Australische dollars te vermijden. Dat blijkt nogal mee te vallen. Daarna rijden we naar Darwin centrum. Het is een relatief kleine stad met 75000 inwoners en de sfeer is er heel laid back, of relaxt zo je wil. Heel weinig verkeer, geen overrompeling van toeristen, geen stress. Maar misschien komt dat ook doordat de school hier pas terug is begonnen. Eerst bezoeken we er de wo II fuel tunnels. Dat zijn ondergrondse gigantische opslagtanks voor olie, die er tijdens wo II zijn gebouwd om te verhinderen dat de Japanners de tanks zouden kunnen bombarderen. In Darwin liggen haast alle bezienswaardigheden op loopafstand. Na de tunnels bezoeken we het havengebied want we hebben gehoord dat er ergens op de pier een goed zeevruchtenrestaurant is. We willen er een tafeltje boeken voor onze laatste avond in Australië volgende zaterdag. Er is hier een cultuurfestival aan de gang. We kopen kaartjes voor een cabaretvoorstelling door Matthew Mitcham, een homo-topsporter die op de Olympische Spelen in China in 2008 een gouden medaille behaalde bij het duiken, en die zich nu op zang en cabaret heeft toegelegd. Het optreden vindt hier in de openlucht plaats want het is hier in het droge seizoen ALTIJD mooi weer. Daarna struinen we door de shoppingmall op soeveniertjesjacht. Tenslotte keren we naar onze camping terug voor een duik in het zwembad. Morgen gaan werken eindelijk krokodillen spotten!
Vanochtend vragen onze buren op de camping waar we vandaan komen. Twee ooms van de man hebben tijdens wereldoorlog 1 aan de ijzer gestreden en zijn er gesneuveld. Ze hebben nog nooit de gelegenheid gehad om de graven te bezoeken. Ze gaan ons alle details mailen en wij hebben beloofd de graven van hun familieleden op te sporen en foto's ervan door te sturen. Na deze belofte zetten wel opnieuw koers naar Litchfield Park. Er vallen nog heel wat watervallen te ontdekken met zwempoelen die voor afkoeling zorgen. Het wordt misschien eentonig om te lezen, maar elke waterval is al indrukwekkender dan de andere. Het is weer een hete dag met temperaturen over de 30 graden. In de loop van de namiddag overbruggen we de laatste kilometers naar onze eindbestemming Darwin. Onze camping is niet ver van de luchthaven gelegen en de plek waar we zondag onze huurauto gaan inleveren, is ook vlakbij. Darwin is hier 10 minuutje vandaan met de auto. Morgen gaan we de stad verkennen.
Vanochtend zetten we koers naar Litchfield National Park, zo'n 90 km bezuiden Darwin. Onderweg geven waarschuwingsborden aan dat we niet in de buurt van poelen of kreken mogen komen omwille van de krokodillen die er huizen, maar we blijven op onze honger zitten. We zijn nu al enkele dagen in de zoutwaterkrokodillenregio maar we hebben nog geen enkel exemplaar gespot. Komt nog wel! Het is weer bloedheet, maar dankzij de airco in onze 4x4 overleven we het wel. Tegen de middag vinden we een schaduwrijke campingplek aan de rand van het park bij Duitse uitbaters. Dan rijden we verder het park in op zoek naar de Wanji Falls. Het klinkt eentonig, maar elke waterval is weer anders. Het enige constante is dat je bij haast elke waterval kunt zwemmen. Van die kans maken we weer dankbaar gebruik. Hoewel de schoolvakantie hier na 15 augustus is afgelopen, is het hier zeer druk. Veel toeristen maken vanuit Darwin een daguitstapje naar hier. Na een week wildernis moeten we weer even wennen aan het massatoerisme. We stoppen nog even bij reusachtige termietenheuvels en rijden een stukje over een onverharde zijweg naar Lost City, een rotspartij die op de ruïnes van een verlaten stad lijkt. Zou wel een decor uit Lord of the Rings kunnen zijn. Waar geenenkele toeristische gids melding van maakt, zijn de uitgestrekte zwartgeblakerde gebieden. Overal tijdens onze rondreis troffen we ze aan. Op weg naar Lost City was de natuur rechts van de weg intact en links zwartgeblakerd. Sommige verbrande bomen smeulden nog. We vernemen later op de dag dat de rangers soms gebieden gecontroleerd laten verbranden om erger te voorkomen. Omdat het hier kurkdroog is, kan het kleinste vonkje een ravage veroorzaken. Morgen verkennen we het park verder vooraleer naar onze eindbestemming Darwin te rijden. Eerst nog ons potje koken terwijl de kangoeroes in de buut grazen. We drinken nog een glas frisse cider (leve onze koelkast! ) terwijl we van Australische folkmuziek genieten, die door het caravanraampje van de buren klinkt. Stilletjesaan beseffen we dat het einde van het mooie liedje in zicht is. Nog bedankt voor jullie reacties! Altijd fijn om af en toe iets van het thuisfront te vernemen!
Gisterenavond probeerden we Jean-Pierre en Siska te bellen. Op dat moment was het in België even over de middag en we hoopten dat de gasten voor het feestje op dat ogenblik al zouden zijn gearriveerd, maar de dokter had zijn antwoordapparaat aanstaan. We vernemen echter dat het een spetterend feestje was, ook al is het weer in België blijkbaar niet zo denderend goed. Zullen we jullie eens jaloers maken? We zijn vandaag weer gaan wandelen in de buurt van Katherine Gorge, waar we gisteren al een boottochtje maakten. We deden er de Butterfly Walk, die ons in de afdaling naar de kloof zelf door een soort regenwoudje zou leiden. Vlinders hebben we inderdaad gezien, maar geen rainforest. Daarvoor zijn we te laat in het droge seizoen. De planten hier verdorren door de droogte en de hitte. Tijdens de wandeling deelden we onze reiservaringen met een Duitse broer en zus die samen Australië ontdekken. Aan het einde van de heenweg kwamen we aan de rivier door de kloof uit, waarover we de dag ervoor hebben gevaren. We namen een verfrissende duik in het heldere water. Tijdens het regenseizoen migreren zoutwaterkrokodillen en zo raken ze ook in hier verzeild. Rangers van het natuurpark vangen die salties dan vooraleer ze het gebied zwemveilig verklaren. Gisteren zagen we hier nog een paar zoetwaterkrokodillen maar die zijn zoals eerder reeds gezegd ongevaarlijk in tegenstelling tot de salties. Wel zagen wel een grote schildpad zwemmen. Na het zwempartijtje vatten daarna de terugweg aan. Die was zwaarder dan gedacht doordat we deels door open terrein klauterden. In het informatiecentrum op het eindpunt van onze wandeling vernamen we pas dat het buiten 38 graden was! We zijn dan teruggereden naar onze camping om wat af te koelen in het zwembad. Wat we doen om de hitte draaglijk te houden? Veel drinken, altijd een hoed of pet op en factor 50 of 30 smeren. Nog een geluk dat de nachten koel zijn!
We vernemen ook nu pas het overlijden van mijnheer Warson. Een monument van een man die ons heeft verlaten. Via deze weg bieden we de familie ons medeleven aan.
We wilden vandaag een kanotocht houden in de Katherine Gorge. Blijkt dat we dit lang op voorhand moesten reserveren. Hebben we niet gedaan omdat we niet wisten hoelang we over de grr zouden doen. Dus een streep door onze rekening. Dan maar een boottochtje meegemaakt over dezelfde rivier. Morgen gaan we wandelen in hetzelfde gebied. Kennisgemaakt met een soort vleermuishondjes. Proficiat aan JP en Siska nav hun 40-jarig huwelijk!
We besluiten vandaag meteen door te rijden naar Katherine, goed voor nog eens ruim 500 km. Onderweg nemen we de uitgestrekte landschappen en de wolkenformaties in ons op. Vlak na ons vertrek verlaten we West-Australie en rijden we de Northern Territories binnen. We overschrijden tegelijkertijd een tijdzone. Meteen is het anderhalf uur later. Dat betekent 's ochtends later licht maar anderhalf uur langer licht. Het is ook een quarantainelijn. Je mag verse groenten, fruit en nog wat andere dingen niet mee de grens overnemen. Dus wij alles opgegeten. Blijkt dat dit alleen geldt in de richting van West-Australie, en wij rijden in de tegenovergestelde richting. In de vooravond bereiken we Katherine. We zijn moe en besluiten hier een paar nachten te blijven. We vinden een zeer mooie en goed uitgeruste camping, met zwembad. We zijn nu nog een paar 100 km van onze eindbestemming Darwin verwijderd. We besluiten het de laatste week wat rustiger aan te doen. Eindelijk kan ik onze blog bijwerken. Een goede internetverbinding vinden is hier een probleem en als je ze wel vindt durven ze er soms 10 euro per uur voor vragen.
Vanochtend staan we na ons vertrek voor de grootste uitdaging : we moeten door de bedding van de Pentecost River rijden, een hele belevenis. Daarna stoppen we bij het laatste station op de grr. Zeer toeristisch. Je moet er zelfs betalen om gebruik te maken van hun wegen. We gaan baden in warmwaterbronnen in een met palmen overschaduwd riviertje. Net als een bubbelbad in een subtropisch zwemparadijs, maar dan in het echt. Later op de dag klauteren we naar Emma Gorge. Op het eind treffen we een prachtige kloof met een al even prachtige zwemplek. We wanen ons in Jurassic Park. Terug aan de parkeerplaats nemen we een lunch in het luxueuze Emma Resort, dat ook tot El Questro behoort. Er is hier nog een ander luxe resort, waar Ophrah Winfrey nog ooit logeerde, maar dat is niet voor ons weggelegd. Vanaf El Questro is de grr geasfalteerd en na een poosje rijden hebben we de Gibb River Road zonder kleerscheuren achter de rug. We rijden door en overnachten in Kununurra.
We keren nu terug naar de grr en rijden een heel eind verder tot we haast aan het einde zitten. Het is overdag altijd erg heet. Daarom zijn we blij dat we airco in de wagen hebben. We pauseren in Breaberne, een authentieke pleisterplaats langs de grr. Ze serveren er koffie met scones. Voor wie er verblijft is er een houtgestookte douche. De badkamer is tegen de stam van een enorme baobab gebouwd. Wij zetten verder koers naar Home Valley Station, de volgende verblijfplaats, die erg toeristisch is. Vinden we niet erg, want we kunnen er afkoelen in het zwembad. Voor we er aankomen, genieten we onderweg van de mooie vergezichten, die voor ons opdoemen.
