Verslag van de 1ste NorthCtrail te Koksijde op 28 februari 2015

Zowat een maand geleden had ik mij ingeschreven voor deze wedstrijd. Daarvoor moest ik €23 inschrijvingsgeld overschrijven op de rekening van Sportevents. Dit is een organisatie die triathlons, trailruns en fietsevenementen organiseert. Een beetje commercieel allemaal maar, het moet gezegd zijn, de organisatie was goed. Via Facebook en mail werden we goed op de hoogte gehouden in de aanloop naar dit evenement toe. Het weer viel ook reuze mee dus niets om over te klagen. Met een tank vol brandstof ( en niet alleen voor de auto) s ’morgens vroeg richting Koksijde vertrokken. De organisatie had ons gewaarschuwd om niet zomaar ergens te parkeren want er was veel controle met het risico op boetes. De ondergrondse parking aan het casinoplein op +/-200 m van de start leek mij de beste keuze. Vandaar naar de inschrijvingstent die toch wel een beetje klein uitgevallen was.

Ons nummer hadden we al via de mail gekregen, dus aan de inschrijvingstafel verloren we niet veel tijd. Op het nummer stond ook mijn voornaam en aan de achterkant was er een chip voorzien voor de tijdsregistratie. Om 9u30 vertrokken de dappere lopers voor de 50 km, toen was het nog koud en gaf de zon nog niet veel warmte (zie foto 1). Om 11.00u was het gelukkig toch al iets opgewarmd en stond ik samen met iets meer dan 500 deelnemers klaar om de 25 km aan te vatten. De start werd 15 min uitgesteld en exact om 11u15 liepen we onder de smalle startboog recht het strand op. In een lange sliert (zie foto 2) ging het richting de duinen. Lopen in het losse zand is echt lastig en dan nog eens door de duinen maakt het echt loodzwaar. De eerste hellingen werden nog met volle overgave genomen maar dit kun je niet volhouden. Het was dan ook verstandig om nu nog niet in het rood te gaan. De hartslag onder controle houden was de boodschap als we de komende kilometers wilden overleven. Ik werd hier en daar voorbij gestoken maar ik liet mij niet verleiden om mee te gaan. Na deze eerste beproeving kwamen we op een beter beloopbaar deel van het parcours. Tegen de wind liepen we weg van het strand. Ik wist dat we dan in de buurt van de hoge blekker moesten zijn, dit is de hoogste duin van onze kuststrook. Kris kras liepen we door het natuurgebied om zo bij de eerste bevoorradingspost te komen na 6,5 km.

Zonder te stoppen liep ik verder, regelmatig moesten we een drukke weg kruisen. Geen probleem want overal stond politie of seingevers en hadden de lopers voorrang. Terug liepen we een natuurreservaat binnen om er een grote lus te maken. Heerlijk lopen, nooit vlak, veel draaien en keren maar toch goed beloopbaar. Na de lus was het nog een heel eind naar de volgende bevoorradingspost. Die was pas op 16 km. Terug liep ik er voorbij zonder te stoppen, het ging goed ik had een mooi tempo te pakken en wilde dat niet onderbreken. In het Calmeynbos was de ondergrond ook goed beloopbaar maar eenmaal uit het bos liepen we terug richting strand door het mulle zand. Op de kant was er nog het meeste grip maar de kilometers begonnen door te wegen. Omhoog lopen werd meer ploeteren en erg snel ging het niet meer. Plots kwam de zee weer in zicht en voor we het beseften liepen we, met de wind in de rug, terug richting Koksijde Bad. Bovendien liepen we op een betonstrook op de dijk en dat was echt een verademing na die zware zandstroken. Helaas loopt die betonstrook niet tot in Koksijde en moesten we terug het strand op. Het was eb dus konden we profiteren van het harde zand. Met het knisperen van de schelpen onder mijn schoenen liep ik gezwind richting Koksijde. Na een paar kilometer kwamen we de lopers van de 13 km tegen, zij waren een uurtje na ons gestart. Zover ik kon kijken zag ik een lint van lopers waar geen einde aan kwam. Bovendien moesten we soms nog eens een ommetje maken door het mulle zand en dan voel je wel dat het op begint te raken.

Aan alles komt een einde en al bij al haalde ik makkelijk de finish. Daar stond reeds een lange rij lopers in de tent (vooral van de 13km) aan te schuiven bij de eindbevoorrading (zie foto 3). Dit is een minpuntje want na al die kilometers had ik echt niet veel zin om daar te staan aanschuiven. Dan maar snel naar de auto om verse en warme kleren aan te trekken. Ik werd 58^ste algemeen en 6^de bij de 50 plussers. Volgens de Garmin bedroeg de afstand 25,57km en liep ik een gemiddelde van 12km/h.

Zeer degelijke organisatie en een uitdagend parcours dat goed aangeduid werd. Enig minpuntje, voor mij althans, was de kleine tent, een groot evenement als dit zou beter tot zijn recht komen als het in een sporthal zou doorgaan.

Volgende zondag zou ik graag mijn winterseizoen afsluiten met een halve marathon in de Lembeekse bossen.

 http://kaag.be/sites/default/files/competitions/informatie/Bosloperscriterium%202015.pdf

Verslag

Geert