Gerds relaas van zijn fiets avonturen in de Portugal
Dag 1 Valladolid,
De verbinding van Charleroi-Valladolid vliegt over wolkjes.
Met effkes verkeerd rijden(babbelen hé) erbij, recht voor den ingang parkeren,
50 mensen aan de balie voor mij(10 minuutjes aanschuiven),
de fiets die wordt opgehaald door ne waal die aan komt geslenterd op het werktempo van de "echte" waal...
Rainair, nen aanrader qua prijs/kwaliteit.
Alles korrect, snel, niks overdadig qua service... alé nen droom voor elke vliegtuigreiziger in Europa.
Effkes in de wachtzaal en hop een hosteske komt al in 3 talen vriendelijk vragen naar het vliegtuig te gaan, kinderen en ouderen eerst.
Ouderen... ikke direkt al op weg naar de gate maar da hosteske bekijkt mij met een schuin oog en zegt." Nee nee meneer, kinderen en ouderen eerst ! "
Gecharmeerd blijf ik dan maar wachten tot ze mij met ne lange wijsvinger teken doet dat ik door de gatedeur richting vliegtuig mag verdwijnen.
3 blauwgele engeltjes verzorgen ons de ganse vlucht lang, hoewel, verzorgen...
na mijn Gazet van Antwerpen en een oogske dicht doen moet de buikriem al aangehaald worden want de piloot mikt ons vliegend tuig netjes door de schaapjeswolken op de landingsbaan van een piepklein vliegveldje middenin de dorre hoogvlakte, 10 km van Valladolid.
Even wachten op de bagage en mijn fiets, alles klaarmaken en opweg.
Dat blijkt zeer eenvoudig want der is maar één weg en met een stormwind van rond de 6 beaufort in mijne rug, ben ik binnen het half uur voor de deur van het Ibis hotel van Valladolid Cuidad.
Een mooi spaans receptionistje verstaat uiteindelijk waddakik daar kom doen en eens ze het weet mag ik met fiets en al en ne grote glimlach, op mijn reeds lang op oorhand, gereserveerde kamer 309.
Ik hoor jullie denken : nu overdrijft hij toch wel ewa !
Maar nee jong, als alles op deze reis zo vlot gaat als vandaag, wordt het zelfs ni plezant.
Na mijn bagage te hebben gesorteerd en verdeeld in mijn fietszakken om morgenvroeg rustig te kunnen vertrekken, ga ik naar beneden effe een luchtje scheppen en ja...
wie komt daar aangepuft,.. jep de Frans himself, ingeduffeld, zo rood als een kalkoen...
hij was al van 8u smorgens op weg naar de afspraak met mij en had ondertussen 110 km tegen de sterke stormwind opgebokst, helemaal uitgeput " de zwaarste rit tot nu toe ", ist eerste waddat er uitkomt.
Hij heeft gene moed meer om nog ne camping op te zoeken en ik smokkel hem met zijne fiets en al naar mijn kamer 309
We zien morgen wel of ze der beneden iets van zullen zeggen...
Na een heet douchke, vind hij toch nog de kracht om int restaurant beneden, een warme maaltijd binnen te spelen, effe te internetten en daarna Agasi en Federer hun 1/2 finale op de US Open, te zien winnen.
Kim Clijsters de finale van de US Open zien spelen om 2u vannacht zal ewa te veel gevraagd zijn denk ik.
Morgen de eerste kleine 100 km afmalen richting Portugese grens ! dus toedeloe amigos, buenos noches, hasta la vista allemaal,
Gerd
Dag 2 Valladolid-Toro
Opstaan om 6u45, alles gereedmaken.
Probeer maar is met 2 fietsen, 2 sets bagage en 2 mensen...
Als dan nog dien éne begint een vuurke te stoken(koffie maken dus) in de kamer,
ist tijd voor mij om beneden een ontbijt te verorberen en daarna met een bang hart terug naar boven om te zien of alles ok is.Weg om 9u naar de Renfe(ijzeren weg int spaans) om mijn terugreis op 7 oktober te boeken...
Na overal de weg te vragen, hetgeen uitmond in ne sight seeing van Valladolid,
kom ik aan een balie terecht met bediendes die geen engels, frans, vlaams, chinees of duits spreken, alleen spaans, stel je voor, mijn beste spaans is : " ola, directia por favor, asta luego, mi amor, en buenos tardes... "
Probleem dus want diene spanjaard ontdekt dat ik vanuit Sevilla(waar we aankomen de 7de oktober zullen aankomen) niet met mijn "bicicletta" in Madrid zal geraken...
Na veel gemem met zijn(mooie kolega) bleef de " non possibil é" staan als een paal boven ...
Ik opperde uiteindelijk : " via Cordoba dan ? " en... alsof de hemelpoorten zich in zijn verstand openden (en ook de steeds groter wordende rij wachtenden achter mij) had ik binnen de 2 minuten mijn ticket !
Dus ik weg en redde juist de Frans van een regelrechte verkleumingsdood voor het station van Valladolid (grote 45 minuutjes op de fietsen gepast !)
Wij dus toch tegen 10u opweg naar Toro.
Maar ni zoals de Frans langs zijne neus zei : een beetje Pajottenland en we zijn der, maar door een eentonige vlakte van graanstoppels met stadjes op bergjes, die we doormoesten via een opeenvolging van hellingskes tot +/- 11% ...
Op de middag, na 55 km zwoegen belanden we op een feest, een demonstratie eigenlijk van spaanse aanhangers van stieren gevechten en de tegenhangers ervan die da ni al te diervriendelijk vinden.
Zet daar een pakske politieagenten met schilden tussen en vrolijke spaanse muziek en je voelt al de leuke sfeer waarin we ons middagmaal tot ons namen, heerlijk gewoon
Na 2 pintjes gedronken te hebben(achteraf 2 teveel voor mijn beentjes) rijden we langs een tof stadje waar het de beste cafeetje aant eind van een beklimmingske van 11%(yes) ligt(cola en water voor mij, e pinke veur de Frans), daarna... op weg naar Toro.
Toro, ge gaat het ni geloven... we zien het al op 20km afstand liggen, Toro, een oude vestingsstad boven op een klip... de moed zinkt in mijn schoenen !
Toch geraken we boven(weer +/- 11% stijging pfff),
de Frans als een volleerde berggeit(alé bok) en ik op mijne kleinste plateauke...
Tegen dakik boven ben, heeft Frans al logies gevonden en na een heet douchke en een fikse avondwandeling(goe zot dus) schuiven we aan tafel bij " Chez Sepia" de Seppe dus.
Na keiharde onderhandelingen van Frans,
krijgen we voor 9 euro (!?) , hoe doen ze't ?,
een 3 gangenmenu + 1 fles wijn voorgeschoteld.
Om 11 uur in bed is niks te vroeg want straks om 6u45 kraait den haan !
Toedeloe, bonnas noches,
Gerd
Dag 3 Toro-Miranda
Ola,
Ge zultet ni geloven maar tot nu toe ist moeilijkste van dees fietscampagne...
weten wat en waar alles in je 5 zakken steekt !
10 keer dezelfde zak vastnemen om dan toch ni te vinden wat je zoekt, halucinant, ambetant en leerrijk tegelijk.
Opstaan dus om 6u45 alles inladen, deze keer kijk ik gefacineerd hoe de Frans water op zijn vuurke warm maakt, en... den tee is best te pruimen.
Om 8u30 op pad, effkes door Toro fietsen en tot besef komen dak mijn fietsmeterke op de kamer heb laten liggen dus terug, meterke ophalen en weer weg.
Om na 15 min terug te gaan want mijn uurwerk hangt nog aan de bedstijl, goe bezig toch!
Op weg naar Portugal, makkie.
Wel wa te vroeg geroepen want eens 30 km verder, verandert het landschap, up en down, tegen 60 km/u vliegen we naar beneden richting Douro en daarna tegen 6 km/u naar boven kruipen om effkes rond te kijken, uit te hijgen en hop weer downstairs tegen 60 km/u...
Drie keer dood gegaan vandaag mààr... ik leef nog, nog 6 levens gaan !
We fietsen dus 96 km op en af, vree schoon landschappen ontdekt en, na 60 km, als beloning een prachtige afdaling(64 km/u) naar de grens van Spanje-Portugal,
over de brug van een indrukwekkende stuwdam op den Douro,
om dan te zien dat het grensstadje Miranda een kleine beklimmingske van Alpe D'huez hoog, voor onze neus, daarboven ligt te blinken in de zon.
Eerlijk gezegd, ik kan ni meer.
Maar toch, der is gene weg terug en dus... naar boven zonder commentaar.
De camping vinden, douchke nemen, spageti maken en met 3 vlamingen die juist toekomen tot e stukske in de nacht pinte pakken
Morgen een Alpenrit naar Braganca, 83 km ups and downs, vree mooi maar... de rest leesde morgen wel,
toedelou, beunos noches, sloppel,
Gerd.
Dag 4
Miranda-Braganca
Ola,
Na de pinten en de lol van gisteren, toch vree goe geslapen.
Frans komt aam mijn tentje rammelen om 7u15, tof, een 1/2 uurke langer dodogedaan, ni slecht.
Tegen dat alles opgerommeld is en we ontbijt hebben gehad, gewassen, afgewassen, ist 9u15.
Als opwarming om vanuit de camping, in Miranda de Duoro te geraken moeten we effe naar beneden en dadelijk daarna, een bergske van 250m op tegen 12 tot 15% stijgingsgraad !!!
Op 13% ga ik tevoet verder en de Frans fietst met al zijn hebbe en houde omhoog, chapeau mijnheer Frans, onwaarschijnlijk !
Voort omhoog, tegen 7%, ergens nog even winkelen voor't middag- en avondmaal, op weg naar Braganca.
Alles verloopt eigenlijk vlekkeloos(vandaag ist de 1ste echte bergrit) en we eten op het
dorpspleintje van Vimioso, op één van de 2 banken, de andere was bezet, " Olá Senhor ", Nen ouwe man met ogen zo groot als voetballen, starend naar 2 aliens die op 2 ezels met wielen effe dag kwamen zeggen aan dit onooglijk middeleeuws dorpke.Samen met 4,5,6 en soms 7 honden + 1 hongerige kat(na een 1/2 uurke zo nat als iet van mijn bidonneke) hebben we ons middagmaal rustig verorberd, Frans met zijn tradionele plaatselijke landwijn en ikke met mijn dagelijks rantsoen Cola(zonder wisky) om mijn suikergehalte terug op te vijzelen.
Vragen we aan dien ouwe, wiens mond ondertussen terug was dicht gevallen, de beste weg weg richting Braganca... en hij wijst ons een man aan die in een buskotje even verderop de krant zit te lezen(plaatselijke taxichauffeur blijkt later)
De taximan legt Frans met hand en tand, een weg uit die veel beter is, misschien wel, maar na den 10de keer dezelfde uitleg te hebben aanhoord, rukken we ons los(met heel veel moeite dan wel) en de nemen de door hem voorgestelde weg ...
Ik rijd zodoende mijnen 1ste col van 2de kategorie, volgens de Frans.
Een heel prestatie vind ik, ongeacht da Frans naar omhoog dartelt zoals Indurain in zijn beste dagen.
Prachtige landschappen deze keer(zie foto's). Weer vallei in en vallei uit.
Onderweg drinken we iets in en plaatselijk cafeetje en binnen de kortste keren zijn we met een stuk of 8 mannen aant lachen(volgens ons zijnt allemaal Legionairs geweest) en worden we getrakteerd, weigeren staat ni in hun boekske !
De gasten drinken wisky, de Frans dus ook,
ikzelf bescheiden een colake( suiker, benen, ge weet wel hé...
Terug op weg, omhoog
, hoe kan het ook anders, prachtige zichten wel !en ergens onderweg... een omleidingske van +5km speciaal voor de voertuigen met minder dan 4 wielen.
En als kers op de taart, hoe kan het ook anders, Braganca ligt boven op nen heuvelkam. Zwoegen dus, camping > nada, Informaticion Touristico > nada
Op zoek naar een kamerke dan maar, boven in de stad, 2 bedden, 2 oude vrijsters,
2 badkamers, niks te drinken, wa wil ne mens nog meer...
Toch lekker gerestaurant, voor weinig geld eten gevonden, Anderlecht zien we verliezen met 1-0,
èn... de Patron zelf spreekt Parisiens Frans en zodoende komen we veel te weten over Braganca.
Hij wijst ons e goe internetcafeetje daar ter plaatse, met een paar pinkes erbij, zijn we toch 2 uurkes bezig en da voor maar 7,20 euro alles te samen...!
't Is 00u30 en we ronden de dag af in een echt bedje(alhoewel in een tentje cocoonen zalig is, de stilte en de geluiden van de natuur... echt zalig ! aan te raden voor iedereen)
Asta la magñana,
Gerd
Dag 5
Olà,
Braganca-Porto
Vanmorgen hebben we beslist om uiteen te gaan.(van fiets en tent wel hé
Met nog 3 zware bergritten voor de boeg, vandaag doet Frans 120km van Braganca naar Chavez, morgen Braga en dan naar Porto.
Probleem blijkt dat mijn baterijen en mijne knie, rustig achteruit aant gaan zijn.
(bvb gisteren 1200m gestegen, zwaarder dan Frans in de Pyrenëen heeft gedaan zegt hij !)
+/- 6 á 7u reël fietsen(Frans 5u30), ik kan je zeggen dat da veel energie vergt !
Op zich is dat zo geen probleem want we geraken zijn overal over,
ieder op zijn tempo welliswaar ;-) maar met nog 4 weken velo voor de boeg ben ik met ne Royal Class autocarro op weg naar " Porto les Bains".
Ik ga daar 3 dagen kamperen op den tofste camping(dichtbij't strand) die ik kan vinden en mijn dagen vullen met Porto en omgeving te bezoeken, lekker te eten, enz...
Als ge zin hebt om af te komen mail ik jullie mijn adres door
)Aankomst tegen 13u30 in Porto, ongeveer 250km verder.
Nu een beetje vant landschap genieten en wa slaap inhalen.
Até logo.
Den tofste camping van Porto en omstreken ligt dicht bij het centrum, den dichtste bij't strand is +/- 25 km verder...
Met den bus naart strand ist 10 minuutjes bussen.
Mijn tentje staat hier op de campissimo, gezellig onder de loofbomen, rustig in de lommerte,
't is ier 32° momemteel om 18u...
In de buurt hier, genoeg winkelkes om aan alles aan te geraken.
Kheb al een echt portugees restaurantje gevonden op 100 m van den ingang van deze campissimo.
Iets heel eigenaardig aan alle cafe's en restaurants in Spanje en Portugal is dat er konstant tv's staan te spelen.
Soms de 2 tv's op 2 verschillende posten tegelijk.
Van 'smorgens bij't openen tot 's avonds bij't sluiten, en altijd volk om naar die spullen te kijken, ni te doen, da zouden ze bij ons op restaurant is moete proberen sie, ge zag geen volk meer !!
Porto is gebouwd op nen heuvelrug, dus is het een hele karwei om deze grote stad te doorkruisen met de fiets of zelfs te voet.
Daarentegen rij ik voor 3 euro de gansen dag rond in bus en metro.
't Zal dus den bus worden morgen en overmorgen.
Vanavond naar de stad om de sfeer op te snuiven, een viske eten en een internetcafé te vinden, kzie der naar uit!
Frans heeft een bericht gelaten dat hij ter plaatse is, waar da ook is...
Hij 1500m geklommen heeft vandaag, daar ben ik dus mooi aan ontsnapt,
gelukkig maar, mijn arm knieke...
Toch maar spagethi gegeten, anders geraak ik ni meer int stad, de viskes zijn voor morgen, mmm.
Fantastisch mooie stad bij nacht da Porto. Ik ga zekers seffens nog een nachtwandeling doen in de oude stad langs de majestueuse Douro, goe weten !
Nu wa iternetten en... inderdaad e pinke derbij, nen donkere Sagres, 't is wel genen trappist of ne Leffe vant vat maar als cerveja mag het er zijn.
Tijdensmijn nachtwandeling aan de Duoro aangekomen.
Ni te doen dees stad, nachtleven langs de rivier, bruisend !
Ik vind nauwelijks een plaatske op een terraske langst water van de Duoro en
ik zit nog maar pas of langs de overkant, boven De Portohuizen van ;
Sandeman = Calem = Delaforce Croet = Taylors = Dows = Barros =
En daarbovenuit prijkt fier en zacht verlicht een enorme burcht die uitkijkt
op al het plebs daar beneden, indrukwekkend in de nacht.
Mijn flitske van mijne camera kan daar langs geen kanten tegen op, baterij
opladen en morgenavond filmen zalt beste zijn.
Nu terug tentwaarts want da spel(campissimo Pradena) sluit om 1u en als ik
voor de poort sta moet ik de nacht hier in de oude stad doorbrengen, ni
slecht als ik er over nadenk...
Toch op tijd binnen, de slaapzak in en morgenvroeg is lekker uitslapen,
Frans is ni in de buurt om tegen 6u45 aan mijn tent te komen schudden.
Morgen naart strand van Porto, lekker lui beachen.
Hasta luego my friends, tot morgen
Gerd
Dag 6
Ola,
Porto by day
Uitslapen is er in deze contreiren precies ni bij, alhoewel ik ver van alles afsta, begint het leven hier rond 5u30.
Veel lawaai, claxons, bussen, honden en zelfs ne plaatselijken haan doeter aan mee, midden in de stad !
Effe omdraaien en nog voortdutten...
Tegen 9u30 de stad in met de bus.
Recht naar mijn vriendinneke in de toeristische dienst(goe kontakt gehad, gisteren bij't binnenkomen met de fiets in Porto, ze verbood mij met mijne velo door Porto te rijden want die portugezen zijn allemaal zotten op 4 wielen volgens haar !
Ze raad mij een buskaartje voor 3 dagen voor 9 euro, aan.
Als je weet dat 1 ritje: 1,20 euro kost, is dat dadelijk geklonken.
Een toeristische rondrit met nen open dubbeldekbus kost 10 euro(ook goe want dien tour duurt meer dan 2 uren) maar daarmee ga ik wachten op de Frans want die heeft maar énen dag uitgetrokken voor deze stad.
Ik dus op weg met mijn 3-daags-buskaartje.
Bus op, metro in en der is ook nen ouwe tram die langs de Douro naar de plages rijd, 15 km verderop.
Eerst naar de portooever om in de kelders van één of ander wereldbekend portomerk de plaatselijke aperitief te proeven en ik wil jullie nu al zeggen: ni slecht ! helemaal(hips) ni slekt(hips)
Bij't buitenkomen, een piepklein restaurantje binnen duiken en een groot bord sardinekes binnenspelen met 1 fris pinke Sagres bier, om ewa te ontnuchteren na dien 50 jarigen Porto van daarjuist.
Op tijd alles op om met nen boot, het water op te gaan.
Ik ben klaar voor den triathlon van Porto.
Naar de camping lopen(bergop door heeeel Porto), de fiets nemen, naart strand crossen(20 km verder) en naar China zwemmen !!!
Ik ben dus gaan alleen maar gaan zwemmen hé, wel in den ijskouden oceaan !!
Den Atlantic !!10 minuutjes tussen de brandingsurfers is wel genoeg om er 2 uren in 30°, tegen te kunnen.(ijskoud maar dan ook : ijijijijijskoud !!!!)(niks meer terug te vinden van mijn gereedschap
Knappe portugese meisjes bij de vleet, op die stranden .
Dan maar terug naar het centrum Porto, vooraleer ik terug moet afkoelen in den Atlantische oceaan
Ik trek heel de bovenstad te voet door, bekijk alle hoekjes en kantjes en nu zit ik hier al een uurke te wachten op nen bus die me terug naar mijn tentje brengt...
* Volgens mij zijn de bussen in staking deze namiddag.
Ik zit hier al een uur te wachten op ewa busbeweging...
Ten lange laatste toch maar de metro proberen, als khem vind...
Met mijn beste Portugees vraag ik aan een paar werkloze buschauffers, waddater aan d'hand is : "Por favor senores, problemos autocarros ?"
Moede weten dat het portugees als gesproken taal totaal anders klinkt en uitgesproken wordt, dan dat het wordt geschreven.
Dus mijn tong 2x rondgedraaid, veel oe's en sj's der tussen gefoefeld en...
" Poer Favoejr senioerech problemoch auitoicarros ? "
begint der mij daar één van die mannen in zijn beste brabbelportugees, al roepend nen uitleg te doen :
(heel da plein vol met wachtend volk, keek naar ons)
datter ne camion gekanteld is en nen toevoerweg naart centrum daardoor wordt geblokeerd !
Ok, dan toch maar de subway nemen, " Numero uno " das de lijn die ik moe vinden.
10 stappen verder keer ik terug op mijn passen want der komen een 100-tal bussen het grote plein opgereden
)De weg was inneens terug vrij veronderstel ik...
Dus ben ik met bus 50 opweg naar min tenteke.
Straks nog effkes terug(met mijn buskaartje in de hand) om te internetten(met een pinke derbij natuurlijk) en eens vroeg in bedje want morgen staat de Her Franz der en ist schoon leven gedaan.
Juist een berichtje binnengekregen van Frans :
Eerst sightsee CHAVES. Dan gekozen voor bergroute CHAVES-MONTALEGRE. Mooi. Spijtig van de verwoesting door bosbranden. Lunch in grensbergdorp. Terug in Spanje! Nog 15km.
Voila, da wete ook weeral.
Buenas tardes amigos,
Gerd
Dag 7
Porto-Riccocoo
Ola,
Volgens mij bestaat er geen rassenprobleem, huidskleuren discriminatie of staan ze lichtjaren voor met de homohuwelijken in dit Porto van vandaag.
Feit is dat om 4u30 vanmorgen, nen hese, uitgeputten haan en ne al even onbekwamen operahond hun blijde boodschap over het resultaat van hunnen 1ste huwelijksnacht de wereld in gehuild/gekraaid hebben. Een duet dat in "Adia van Verdi" ni zou hebben misstaan.
Da heeft zo een uurke geduurd tot ze volgens mij uitgeput zijn gestorven of ze niet meer op konden tegen het lawaai van de ontwakende stad.
Gisteren nog hollanders als geburen voor de nacht gekregen. Een lange blonde(natuurlijk) en ne grote zwarte man, vree stillekes, het enige wat in deze morgen heb gehoord was "Goeiemoorge"
Na hun ochtendlijke wasbeurt waren ze al opgekraamd en vertrokken ze met hunne afstandse Citroen Bx vant jaar stillekes('t beestje moest een kwartierke warmdraaien of wakker worden vooraleer hij wou rechtkomen op zijn wielekes en dan nog met het nodige gepiep en gefluit, echt iet voor nederlanders, op reis met een ouwe knar(dien auto bedoel ik hé)
Ondertussen zijn mijn onderdelen proper en op orde geschikt.
Ik heb gisteren een hammeke en eieren gekocht dus...! jep spek met 3 eikes(kem toch wel een panneke bij sekers
, verantwoord overgewicht !) en vers bruin brood, precies lijk thuis sie.Vandaag beachen, afwaske gedaan, de fiets klaargemaakt en op schok.
Deze keer richting oceaan langs de noordkant van Porto les Bains. Onderweg, het prachtige voetbalstadion van Fc Porto bezocht en verderop een enorm park doorkruist om via den Avenida Da Boavista aan den oceaan uit te komen voor het Castello do Queuo waar de Portouanen boven een rond verkeerspunt een enorm groot blikskesnet hebben gepannen, onwaarschijnlijk groot, moderne kunst of een opvangcentrum voorwegwerphuizen veronderstel ik... Denkelijk just leeggehaald want het hangt te wapperen in de sterke zeewind waar ik de laatste 15 minuten tegenop boks met mijne Koga.
Stormwind ! Niemand opt strand, dus fiets ik verder tegen de krachtige zeewind in naar een soort Nieuwpoort aan den oceaan.
Aan de linkerkant van de dijkstraat, vismijnen en aan de rechterkant, 10 tallen piepkleine restaurantjes met elk ne groten barbeque voor de deur waar de sardinekes hunne pitoresque geur in de wind los laten, merde ! da ruikt lekker en ik heb just spek met eieren gegeten
Rechtsomkeer dan maar, richting Porto Cuidad langs de oceaankant, langs de monding van de Douro en zo onder de talrijke bruggen door met de stevige wind in de rug(bijna ni trappen
, tof)Het centrum ligt algauw 15 km van Castello do Queuo met overal langs het water een voet-fietspad, kronkelend door en over alles heen, inhammen, dijken, onder straten. bruggen, enz... toch attent van de Portugezen om da pad speciaal voor mij daar aan te leggen.
In het centrum aangekomen is het weer kijken op de stafkaart van de ingewikkelde stad om je weg te vinden in de wirwar van onrechtlijnige straatjes, langs alle bezienswaardigheden(en tzijn er veeel) omhoog tot den top van den heuvelrug waarop Porto is neergeplant en zo terug naar Campissimo Prelado.
Frans bericht dat hij der vandaag ni geraakt(ge moe ni vragen oen gemakkelijk parcours !) maar morgen tegen 18u zalt wel lukken(toch ne straffe fietser)
Eten maken(noedels met alles op en aan, gevonden in ne chinese supermarkt) en ne lange siesta doen vooraleer ik terug de stad intrek, tot vannavond laat.
Salute mi amogos, asta magnana
Gerd
Dag 8
Ola,
Porto-Metro
Gisterenavond de Metro uitgeprobeerd.
Spiksplinternieuwen toestand, aan alles te zien.
Vanuit Campissimo Prelada een 1/2 uurke te voet(terwijl den bus voor de poort stopt) door sloppenwijken, waar iedereen me bekijkt gelijk een koe naar een kommeke melk...
Stappeke rapper dus en ergens achter nen hoek, verdoken, kom ik spoorrails tegen, zomaar tussen de hofkes en de achtertuintjes... Een perronneke, nieuw, met enkele wachtende alochtonen, wijzen derop dak goe gegokt heb. En inderdaad, na 10 minuutjes komt daar een futuristisch treinstel af waar ze in Parijs stikjaloers op zouden zijn.
Nergens een kaartjesknipper/machien te zien en met een lichte aanraking op ne verdoke designknop schuift 3m wand van de wagon opzij en stap ik in de toekomst.
Prachtig mooi, gekoeld(oe doen ze't als elke 2 minuten die deuren van 3m openschuiven...) zachte klapzitjes en super onrechtstreeks verlicht.
Met een melodieus "Ping Pong" geluid schuift het metrostel tussen de huizen door in een bedding van beton, ongeveer 4 meter lager dan de omgeving, precies in een grote afvoergoot...
Telkens we een station naderen roept een airportstem de naam van de halte af waar we zo dadelijk stoppen : Viso... Ramalda... Francos... Casa da Musica... Casa Michaelis... Lapa... Trindade... Bolhoa... Campo 24 do Agosto...Heroismo... Campanha...Bonoia... Estadio do Dragao... allemaal very Star Trekachtig, ik verwacht elk moment Captain Kirk die om mijn kaartje vraagt(hetzelfde kaartje waamee ik al 3 dagen Porto rondklets) Bij Estadio do Dragao doet de Prinses Mathilde-omroepster nen helen uitleg waaruit ik tenslotte uit begrijp dat dit het eindstation is en inderdaad, iedereen stapt uit...
Ook ik dus en ik bevind mij op een kade, nieuw, onafgewerkt, zoals alle stations die we tegen gekomen zijn. Nergens info, geen kaart, niemand om een vraag aan te stellen dus maak ik mijne vinger nat, steek hem in de lucht en na wa roltrappen her en der sta ik op een perron waar juist een ander metrostel binnenschuift(allemaal bijna geruisloos !?) Gewoon instappen, we zien wel(met min kaortche in d'hand komekik...)
Blijkt dat er 3 richingen zijn, lijnen dus : A-B-C en de D in aanbouw.
Kruising van al die lijnen is Estation Trindade.
Daar aangekomen verlaat ik de nieuwen ondergronds van Porto die heel mooi, futuristisch aandoet maar waar niks te beleven valt.
Terug bovengronds in de gezellige avonddrukte wandel ik binnendoor(ik begin het ier al aardig te kennen zenne) naar mijn cybercaféke, zeg "Ola" aan mijne maat achter den toog, bestel nen blonde Sagres en zet me achter ne Pc.
Vandaag probeer ik al mijn foto's op te sturen naar mezelf. Da lukt ook vrij goe(met de hulp van mijne maat achter den toog
) maar al die PC-bakskes die zijn ooh zo traag, dat ik een cd'tje koop en alles der op brand. Veel sneller en geen kwaliteitsverlies + nog plaats genoeg voor de volgende reeksen)Ondertussen ist al 22u45... te laat voor den bus dus steek ik buiten mijn polleke in de lucht en dadelijk heb ik nen taxi te pakkenen, duik een beetje later mijne slaapzak in, Buenes Noches.
Na de produktieven dag van gisteren doe ik het vandaag zaterdag rustiger aan.
Frans sms't dat hij rond 15u30 der zal zijn.
Ik ga op zoek naar een klein fleske vloeibare zeep om mijne was te doen(das ondertussen wel nodig want als kampeerder/fietser maakte wa vuil ! ) Half de stad rondgefietst vanmorgen en int winkelke op 50m van de Campissimo toch maar een doosje poeder gekocht... Allemaal vloeibare zeepverpakkingen van 3 tot 5 liter, zie me daar nog 3 weken met rondsleuren hé.
Een stuk Bachaljau gekocht en eten gemaakt, siestake gedaan en juist als ik aan de was wil beginnen, duikt de Frans op zijne fiets op aan den ingang van mijn privé laantje, totaal uitgeput(hij krijgt zelfs zijn been ni meer over zijn buis) Na de nodige begroetingen, fiets ik naar't winkelke en haal dien uitgedroogde backpacker een paar 1/2 liters bier want das nu echt wel nodig.
Als wij onze wedervaren hebben bijgepraat besluiten we rechtover de camping in een ècht Portugees rsetaurantje te gaan eten, daarna de stad in te trekken naar mijn cybercaféke en daarna de "Fado" op te zoeken en we zien wel hoe da afloopt...
)Tenho de ir, ac manhâna esta é domingo, cumprimentos a tudos
Gerd
Dag 9
Olal,
Porto-tour-caves
't Is dus niks geworden met de Fado.
Na het internetcafétje zijn we rustig naar de benedenstad richting oevers Douro, gewandeld...
Ook de Frans stond in bewondering voor de mooie gebouwen en omgeving waar we doorslenterden, alles feeriek verlicht, met als orgelpunt om het hoekje, de Douro en aan de overkant de neonverlichtingen van de Porto Vino Caves(kga ze ni allemaal opnoemen deze keer) met de prachtige burcht boven alles uit...
Langs een kleine passerelle kwamen we op een pleintje aan de oever, geheel versiert, vol met dansende inboorlingen, op de muziek van een orkest dat op een podium zijn best deed om iedereen uit den bol te laten gaan. De Frans begon al dadelijk op het ritme mee te deinen maar da was buiten de waard van zijn kniekes en zijn oververmoeide lichaam gerekend.
Het was het feest van de Madonna "d'O" ( vraag mij ni wat dat wil zeggen, "O" = water zeker, om te bedanken voor de goede visvangst ofzo...)
Een bitteke verder op weer een prachtig verlicht plein met heel mooie gebouwen daar rond, viel de Frans zijn oog op een reeks taxi's op een standplaats en de beslissing was snel genomen : gene Fado vanavond maar zalig dromen int tentje.
Na wa onderhandeld te hebben met den taxichauffeur, reed hij ons(gelijk ne F1 driver) voor 5 euro naar de Prelada(deze keer juist geschreven
)Tentje in, oogskes toe en dodo.
Vandaag zondag, om 8u30 uit de veren, Frans ziet er al terug menselijk uit en ik maak spek met eieren, Frans de koffie. Met een boke in de hand nemen we de planning door voor vandaag.
Deze morgen naar de winkel, nogwa rustig aan, fietsen nakijken(bij de Koga zal da ni veel moeite kosten, da beesteke heeft nog ni veel moeten presteren
, bij de Frans, wiens vering vooraan stuk is, ligt da iets moeilijker. Hij vijst de voorvork open en probeert met het gerief dat ik bij heb, die vering enigszins te blokeren, hetgeen na een tijdje toch redelijk lukt)Na het middagmaal, nemen we den autobus 50, 49 of 87, richting "Ponto do Infantille" alwaar we de Porto Tour met nen dubbeldekbus gaan meedoen. Het grote voordeel is dat je met deze manier van rondrijden, overal voorbij de mooiste toeristische bezienswaardigheden komt, uitleg krijgt van ne plaatselijke gids en waar je maar wil, kunt uitstappen en bezoekskes afleggen, om terug op te stappen naart volgende punt. Eén van die bezoekpunten wordt dus de Sandeman rondleiding mèt degustatie !
Middag maal wordt spaghethi " A la Casa Gerardo "
Na de siesta om 14u de "Centro do Cuidad" in.
En den tour is ni slecht, alleen de buitenste wijken horen niet thuis in het rijtje van bezienswaardigheden van Porto.
Mooi is hoe we op de Atlantische Oceaan uitkomen met de zon recht naar ons, glinsterend op het bruisende zeewater.
We schuiven aan met de tourbus(feesten van de Madonna do " O " wete wel)langs de kade: Cais da Ribeira. de eerste groothandelaar van de wereldberoemde wijn uit Porto om de stroom via de Ponte de Imfante, naarde kelders van Sandeman Port om te degusteren.
Wat we ook doen maar... te laat. Door de files komen we aan de Portokelders om 18u11... te laat dus en daarom gaan we dadelijk eten, ik nen Dorade op zijn portugees en Frans 1 of andere vis...
Den bus genomen daarna en in de middenstad ons cybercafèke binnengevallen om nog ne laatste keer onze vrienden op de hoogte te brengen van de laatste evoluties want morgen gaan we der vandoor, weg van Porto, langs de Douro 75 km door een vallei bechermt door Unesco, ik verwacht er veel van...
Asta luego,
Gerd
Dag 10
Ola,
Porto langs de Douro
Op tijd opgestaan, uitgebreid ontbijt aan de tent, afwas, inpakken, betalen en weg wezen.
om 10u op schok dus langs de Rua de Monte dos Burgos over den Avenida da Boavista, rond de Plaça de Mousinho de Albuquerque naar de kaaien langs den Douro, door de oude stad, onder al die bruggen, Porto uit over den N108.
Een moeten 65 km langs de Douro fietsen, een makkie, zachtjes golvend landschap...
In het begin gaat alles naar wens, we schieten goed op en na +/- één uurke bollen staat er 20 km op den teller.
We rijden op den oever, drukke baan maar mooi, met op het water, een toeristen boot die stroomopwaarts met ons meevaart.
De Douro is heel breed en met de morgend zon int water is het plezant fietsen, af en toe een fotoke of e filmke, 't leven is mooi.
Km 25, verlaat den N108 de Douro want die begint aan zijn kronkelend bestaan.
En wij... ja, wa dachte... jep omhoog ! en ni zomaar omhoog nee, heeel hoog !
Om eerlijk te zijn, hoe hoger. hoe mooier.
Prachtige zichten, zijrivieren die bij de Douro invloeien, stuwdammeke, grote plezierjachten en jachtjes, elk dorpje onderweg aan de stroom heeft zijn " Sint Anneke Plage "...
En wij ondertussen maar stijgen.
In cijfers(Pol !) : we hebben vandaag 85 km gedaan waarvan 55 km tegen 5% tot 12% ... , 700m gestegen meneer !
En als kers op de taart, op zoek naar slaaponderkomen, komen we na een prachtige afdaling naar Ribeiro aan de Douro, die ligt te roepen naar mij !
We zijn dus op zoek naar een kamer en die wordt ons door ne Portugees gewezen, 500m verderop in een hotel aan de oeverkant van een verbreding in de Douro.
Toch vraagt de Frans nog is de weg en dien ezel van ne Portugees zegt dat er 1 km verder ook ne camping is... miljaar !!
Wij dus daar naartoe(ik kijk met lede ogen naart verdwijnend hoteleke in de verte...
)Blijkt dat het 1 km steil omhoog is en in het volgende dorp aangekomen wijst nen inboorling naar omhoog boven mijn hoofd, daar is de camping... Ik bekijk de Frans met opengesperde ogen, stikkapot, pijn in mijne knietje dat het ni schoon is en die wijst doodgemoederd naar een terraske en zegt : " nemen we eerst een pintje of beginnen we er dadelijk aan ? " Hij meent het !
Ik weet dat als ik een pint drink, ik nooit boven geraak en trek mezelf terug op gang.
't was dus inderdaad hooog boven ons hoofd, tegen 12% omhoog en dit gedurende zeker 2 km !!
Dat was dus den doodsteek voor mijne knie, gewoon in frène(kapot int vloms) Halfweg moest ik stoppen en mijne volgepakte fiets omhoog duwen.
Helemaal boven aangekomen blijkt die rotcamping gesloten te zijn ! Allemaal moeite voor niks geweest(arm knieke)
Frans komt dan met het lumineuse idee om over het hek te kruipen en de fietsen en al de bagage der ook over te smijten... en uiteindelijk is dat zo ook gebeurd want na 3 x telefoneren naar een nummer op de deur en 3 x de telefoon voor onze neus afgesmeten, is het ondertussen al donker aant worden en dus gene weg terug...
Hopelijk kan ik morgen nog verder met mijn knieke maar ik betwijfel het, want om hieruit te komen en verder te fietsen wacht ons al dadelijk een beklimmingske om U tegen te zeggen, we zien dus morgen wel,
Ate luego,
Gerd
Dag 11
Ola
Riebeiro-Pesso do Regua
Na ne rustige, korte nacht, ontbijt aan de tent, vragen we ons af of we weer alles over de poort moeten proberen te werpen/sleuren...
En plots, tegen 8u30 gaat de poort open en komt er nen auto binnengereden op de camping.
Een man stapt uit en zwaait van ver "Ola" .
Kort daarna komt hij onze paspoort vragen maar met de wind van voor en ne manageruitleg int engels op zijn Franses, die der mag wezen, was 't antwoord duidelijk : njet, we give no pasport, no money, nothing !!! (we come from Bornem)
Hij moest maar gekomen zijn gisterenavond en ni den telefoon 3 x opgelegd voor welke reden ook.
Hij staat daar met zijne mond vol tanden onderdanig naar de Frans te luisteren en druipt uiteindelijk af met zijne staart tussen...
Bij het buitenrijden kan der nog juist nen "Bon dias" bij hem af en weg zijn we.
Herinneren jullie je gisteren, we waren helemaal naar de Dourooever gezakt, 200m gestegen voor de camping en dus moeten we helemaal terug naar den bovenste etage, naar den hoogsten heuvelrug om onze trip voor vandaag verder te zetten.
4 km tegen 6 à 11% stijgen op 40 minuten, das 1 km per 10 minuten... te zwaar voor mij knieke inderdaad, zelfs op mijne kleinste plateau sleur ik mij bijna op 1 been omhoog.
Afzien is ok maar iets stillekes aan kapotrijden doet wel pijn, vooral kwestie "morale" hé.
Nog zoveel te doen...
Toch boven geraakt, op mijn tandvlees en eens op de rand is de belonning ongelooflijk.
We fietsen 37 km op den bovenste "Corniche" boven de Dourovalei, magnifique, beautiful, enig !!
Al die inspanningen verdwijnen int niets en we sukkelen van het éne droom-verzicht naart andere, filmen overal en maken foto's bij de vleet, we weten soms ni welke shoot eerst kiezen... we schiften ze achteraf wel.
Ondertussen wordt voor mij duidelijk dat mijn knieke terug aan rust toe is en in Pesso do Regua aangekomen, drinken Frans en ik nog samen een pinke en fiets hij verder, 17 km bergop naar Lamedo.
Ik heb just den bus naar Viseu gemist en daar er gene camping in Pesso do Regua is ga ik opzoek naar een pensioneke.
Na hier en daar nen babbel met alochtone bevolking(heel vriendelijk en begrijpend) volg ik iemand die mij per auto 1 km verder afleverd aan een mooie Portugese die mij een kamer laat zien met 3 bedden, airco, ijskast, grote badkamer en ontbijt inbegrepen, 20 euro voor éne nacht vraagt ?!?
Ok, alst moet dan moet het maar hé
Alles van de fiets naar boven sleuren, douchke nemen, en om 20u, op naart restaurant...
Een berichtje gestuurd naar Frans dat als hij een free bed wil...
Een beetje verder is een cybercafétje dus, das dan ook al ok.
Morgen neem ik de bus naar Viseu en fiets naar vrienden in Oliveira do Hospital.
Ik heb beloofd hun haar te komen knippen en belofte maakt schuld, gekwetst of ni.
In Viseu bel ik wel of ik welkom ben...
Nu ! eten ! very important !
Ate luego
Gerd
Dag 12
Ola, Pesso do Regua - Viseu - Oliveira do Hospital
Stormwind in de valei van de Douro !
Gisterenavond werd ik naar Pesso do Regua city geblazen met ne 6 beaufort in de rug, merkwaardig... zo diep int binnenland.
Hopelijk bleef Frans zijn tentje staan daarboven in Lamedo...
Ik heb terug bacalhau gegeten in 't restaurantje van den baas van het prachtige pension met de franstalige Portugese receptioniste
Al ne langen babbel gedaan met da meiske, da kan frans, engels, spaans en duits... wa zit da daarte doen ? een talentalent in het land van de ééntaligen !
Bon, das haar zaak, ik heb haar mijn adres gegeven om als assistente mee bij de klanten te gaan(amaai da zou wa zijn seg), ze ziet maar hé...
Een fikse avondwandeling(zelfs al mankent) en een goe bed doet soms wonderen.
Bacaljau gegeten dus, das gegarandeer goe voor de stoelgang(overgoten met olijfolie), alles schuift er mooi door, no problemos !
In het gezellige portugese restaurantje, zit rechtover mij aan een tafel met 12 Engelsen, ge gelooft mij nooit : Misses Bouquet ! ietwat magerder maar dezelfde ongelooflijke gelaatsuitdrukkingen.
Ze houd de ganse tafel bezig, runt de obers, den baas vlucht weg telkens als ze zijn kant uitkijkt, ni te doen !
Ik wacht tot onze blikken zich kruisen maar ik ben maar plebs en mij gunt zij geen blik...
Ok dan, opstappen en weg wezen, een wandelingeske tegen de wind in langs de Douro, goe voor de spijsvertering.
Opstaan om 7u maar, als ik wil ontbijten, is die schoonheid blijkbaar nog ni wakker(mooi zijn da moet je als vrouw verdienen met veel te slapen hé, das bekend
) en ne Portugees met wallen onder zijn ba..., sorry ogen probeert iets voor te schotelen dat op een ontbijt trekt (toch een minpuntje dus)8u20 vertrekt de bus naar Viseu en ik peddel met mijn fietske naar het estacion do Pesso do Regua.
De bus is stipt op tijd en enkele buschauffeurs helpen me mijne Koga in te laden.
In plaats van de autostrade te nemen, slaat de autocaroes de weg in naar Lamego ! Verdomme, nu doe ik toch de beklimming van + 17 km naar den top van de valei, welliswaar op een gemakkelijker manier dan de Frans
Langs 101 bochten vliegt dienen bus naar boven, arm fietskes in de bagageruimte
Lamego is toch een grote bergstad. Ik zie de Frans nergens rondbollen, hij zal al onderweg zijn naar de volgende steile klim, Pinhao.
Vandaag staat voor hem een bergrit van +/- 100km op de agenda dus reken maar volgens zijn tellingen op 120km...
Ik ga vannaf Visue mijne knie nog is testen, als goe gaat, een rit van 50 km op en af tot bij de familie : De Brabander-Opdenacker.
Da testje is dus niks geworden, boven de 5% trap ik alleen op mijn rechts been en die knie staat na een tijdje ook in brand, overbelast !
Ik geraak toch in Santa Ovaia en na een telefoontje naar Katleen, die de weg effe uitlegt, begin ik aan een mountainbike afdaling om "U" tegen te zeggen.
Eerst door't dorp waar iedereen mij nastaart, langs een steil smal wegje dat over kaseien uitmond op een aardeweg vol rotsen á la boswegen in de Ardennen, langs dieptes en uiteindelijk sta ik voor een tentenkamp met een zwaaiende Katleen en de kindjes Floris en Kamiel(just uit bad)
De verwelkoming is hartelijk en ik sta dadelijk vol bewondering, het geheel van tenten, campingcar, keuken, geimproviseerde toilet-toestand en last but not least : het huis zelf in volle opbouw.
Alles gelegen op een plateau, langs een helling, die stijl naar een rivier in de diepte loopt.
Het zicht van valleien en bergen is eindeloos !
Ik krijg een plaats voor mijn tentje op een hoger plateau en na het uitpakken en instaleren, wordt het eten klaargemaakt.
Frans laat ondertussen tijding via via dat hij zijne gsm kwijt is en met ne kapoten buitenband ergens onderweg staat maar morgen wel zal toekomen hier bij Jef en Katleen,. Ik ben is curieus, ge kunt hem toch nooit alleen laten hé
Vis met patatjes en paprika's, brood, wijn, tomaten... Restaurant : " Chez Jef et Katleen " evengoe als in Porto.
Na wat afspraken en zelfs effe op internet(ongelooflijk, genen eigen 220v, alleen stromend bronwater, maar die Portugesen trekken dan wel een telefoonlijn van 300m langs nen bergkam... ?! ) wens ik slaapwel aan Jef en Katleen(de kindjes slapen al) kruip onder de wol, 'tis goe geweest.
Adeus compagneros,
Gerd
Dag 13
Ola,
Santa Ovaia
Om 8u begint den betonmolen te draaien 5 m van mijn tentje.
Ok, opstaan dus.
Koud en vochtig geweest vannacht maar de zon is er al en da warmt alles vlug op.
Met de valleien onder ons nog vol mist en de zon daarop is het een prachtig verzicht over een stukske Portugal da weinigen zullen zien.
De ontbijttafel staat al klaar maar aangezien iedereen zijne wekker heeft vergeten te zetten en de kindjes om 8u30 op school moeten zijn, gebeurd alles heel snel.
Katleen gaat mij, als zij de Kamiel em Floris weg doet, boven op den N17 afzetten en ik fiets tot Oliveira do Hospital op zoek naar brood en internet...
Ik test mijn knieke weer maar de weg gaat bergop en mijne knie stelselmatig bergaf(al wa ontstoken denk ik, verdomme !)
In Oliveira do Hospital is, zoals Jef al zei, ni veel te zien.
Den 2de fietsenwinkel staat vol fietsen, mountainbikes wel, en als ik de man achter den toog Agostinio noem, er hangt een kast vol met bekers van wieelrkoersen) en hem vraag naar nen pneuos van 28 inch en een vorkos voor de Gazelle van de Frans volgt nen helen uitleg waarbij ik alleen begrijp dat hij dat ni kan leveren.
Ne simpele naung was ook al goe geweest. Een adres in boemerskonte had hij wel(80 km verder) en na nen obrigado en bom dias fiets ik naart Centro de Cultur de Oliveira do Hospital.
Daar in de bibliotheek kan ik gratis op interneta ls ik stillekes ben en ge kent mij hee, ik ben nog ni binnen of mijne communicator gaat vollenbak af.
Frans aan de lijn, dat hij tegen den avond bij Jef en Katleen zal zijn. Ik hang vlug op en verdwijn snel achter ne Pc voor ik buitengesmeten wordt.
Nog een brood vinden en ik ben tegen 13u terug in Santa Ovaia, juist op tijd voor nen bo en we(Jef en ik) beginnen dadelijk aan de vloer van de slaapkamers.
Na ne gans namiddag vlot gewerkt te hebben, steekt de Frans ineens zijn hoofd beneden door het open gat waar de leefkamerdeur moet komen.
Ik verschiet mij nen bult als ik denk hoe ik beneden in deze vallei ben geraakt...
Bon, hij is er geraakt, nen trekker hé
, en na een warme verwelkoming laat ik de Jef zijn laatste plank alleen leggen(ze ligt er nog ni volgens mij ) en help Frans alles af te laden en boven te brengen op ons privéterras.Katleen is ondertussen terug van de Lidl( !!? jawel de Lidl) en binnen de korste keren seveert het restaurant " Comme chez Katleen " kip met ananas, rijst en currysaus...
Na het eten en den afwas(deze keer voor de Frans) ne gezelligen babbel met een fleske wijn, een wandelingeske over hun landgoed naar hun eigen bronneke(echt waar, prachtig)
Tegen 23u ist toch tijd voor de slaapzak want de Frans is back in town(7u aan de tent rammelen !)
Dus, slaapwel, asta magnana
Gerd
Dag 14
Ola
Santa Ovaia-Coimbra
7u45, eerst Katleen met Kamiel, dan den betonmolen van senor Tomaso die opgestart wordt, zijn beter dan eender welke wekker ten lande.
Alles inpakken, ontbijten en tegelijkertijd 4 langharigen kortwieken, zeg nu nog da mannen maar één ding tegelijk kunnen...
4 nette jonge mensen(behalve de Frans natuurlijk) den dag geknipt laten starten, der zijn slechter manieren om den dag te beginnen.
Frans vertrekt al met zijne fiets uit hel dalleke van 15% stijgingsdraad... slik.
Ik zelf vertrek een bitteke later als Katleen mij rond de middag wil afzetten aan den bus in Oliveira do Hospital.
Na een babbelke met senor Tomaso blijkt dat er smorgens nen bus naar Coimbra rijd en 's avonds ook... pech dus, ik geraak ni weg voor vanavond.
Goe voor de Jef want tegen15u(3 uurkes later) ligt de vloer van het leefgedeelte er, nog ni afgewerkt welliswaar maar de afwerking doet Jef toch zelf later of morgen.
Jef en Katleen besluiten te gaan eten in Coimbra en mij in al hun goedheid mee te pakken en op de camping (waar de Frans ondertussen al is aangekomen) van Coimbra af te zetten... wie ben ik om dat te weigeren
)Met Katleen aant stuur, Floris de ganse rit druk bezig vooraan en Kamiel slapend op de Jefs schoot tussen ons in, bereikten we Coimbra zonder problemen.
Even zoeken en we vonden Frans's tentje terug op de Campissimo Comunal(1 week na de opening, der was nog wel geen warm water en geen begroeing)
De campissimo ligt midden tussen afgebrande bossen(tot aan de rand ervan) zoals heel de streek rond Coimbra. Die mensen, van de stad zelf, hebben veel geluk gehad in die éne verschrikkelijke nacht...
Mijn tentje rap gezet en samen de stad ingetrokken, heel gezellig, overal studenten(Coimbra = Leuven van Portugal) effe gaan eten en een beetje verder een ijsje gesmuld met Floris en Kamiel.
Toen we uit elkaar gingen(met veel gekus enz...) trekken we de hoogstad van Coimbra door in richting Universidade om te kostateren dat alles gesloten is en we de prachtige verlichte gebouwen alleen aan de buitenkant kunnen zien maar aangezien alle poorten toe zijn. Langs de kleine straatjes kunnen we helemaal naar beneden, een taxi nemen naar de campissimo en dodo gaan doen.
Pech want der is veel moois(buiten de vrouwen) te zien in deze stad.
Slaapwel,
Gerd
Dag 15
Ola,
Coimbra-Marinha Grande
't Is ni waar, tegen 4u 'smorgens begint het stillekes te regenen en tegen 7u is alles nat en modderig, plezant om alles in te pakken
Vandaag vanuit Coimbra naar den Oceaan toe. Na 42 km komen we een treinstation tegen en als mijne knie het zolang houd, vertrek ik met el trainos naar Leia en met de fiets naar Marihna Grande.
Frans fietst door en we zien mekaar op de camping aldaar.
Van bij de start is omlaag naar het centrum op zoek de weg richting Condexeia (een kruispunt om naar de Nationale route af te slaan, kwestie rustige, gevaarloos fietsen)
Eens gevonden, beginnen we aan een zware beklimming van 10 km tegen gemiddeld 8%. Oeps, als opwarmig kan da tellen.
Mijn knieke kreunt, piept, rammelt en mijne rechtse knie is gespannen lijk een pianosnaar.
In éne keer naar boven. Onderweg steekt er opeens ne mountainbiker met 2 zakken en een klein tentje achterop, "En dancant", ons in volle beklimming voorbij...
Ik roep naar de Frans : " alé Frans, komaan jong en Franske steekt 5 tandjes bij en, ongelooflijk maar waar : met volle bepakking, zeker 15 kg meer dan diene Portugees, komt hij tot op 15m !
De Portugees voelt het gevaar in de rug, kijkt om en steekt op zijn buurt een tandje bij. Da is teveel voor de Frans en hij kraakt.
Zozeer zelfs dat ik mijn kans schoon zie en de volgende beklimming zoals die gast : "En dancant" (op één been dan maar) voorbij Frans spurt en eeeeeeerst boven kom !!! waaaaw !! om te vermelden vind.ik !
Dus... het gaat beter met mijn knieke.
Zogoed zelfs dat ik het treinstation voorbij rijd en we samen de nationale route af spurten(soms tegen 3o km/u en meer...)
Zogoed zelfs dat we besluiten de nationale route te verlaten en door een nationaal park langs de oceaan.te rijden.
Fout dus want het landschap begint terug te golven en binnen de kortste keren weigert mijn mank onderdeel(neee mijne kine hé) nog ietske van die zwaren arbeid te doen.
Zwoegen dus tot den teller op 95 km stopt voor een pensioneke in Marinha Grande(ik ging maar 42 km testen! )
Het pensioneke krijgen we op aanraden van de plaatselijke burgemeester die op verkiezingstocht is met zijn hele schepencolege en ons de weg wijst naar het "Pension de Paris"
Ne zeer vriendelijken baas biedt ons een propere kamer met 2 apparte bedden aan, geeft ons al wat te eten(gratis) en na een maaltijd sardinnekes trekken weer de stad in op zoek naar een Cybercafeetje....
Asta magnana,
Gerd
Dag 16
Olá, bom dia , como está ?
Hoje é domingo, dia quinze :
Marinha Grande-Caldas da Rainha
São dez e cinco de manhã,
as doze e três quarto de hora,
o comboio para Caldas da Rainha sai hojo.
Int vloams...
Hallo, goeiendag, hoe gaat het met jullie ?
Vandaag is het zondag, dag 16
Het is vijf na tien, om twaalf uur en drie kwartier, vertrekt de trein naar Caldas da Rainha
Ni slecht hé, 't begint al te vlotten met da portugees.
't Is een zangerig taaltje met veel spaans en vooral franse woorden in verwerkt. Dus als vlaming hebben we weer een voordeel qua verstaan en spreken.
Zolang de mensen hier ni te snel(en da doen ze dus wel) brabbelen, valt het best mee, ze te verstaan.
Ze hebben ook ni veel nodig om zelf te verstaan wat je eigenlijk bedoeld.
De Spanjaarden daarentegen... een ramp, 't moe just zijn met intonaties en nasale klanken en al, of ze snappen niks !!
Portugezen zijn ook veeel vriendelijker en behulpzamer dan hun buurmannen.
Nen "olá "of "bom dia" is meestal genoeg om het ijs te breken en als ge nog nen : "obrigado" of "multo obrigado" der achter bijflapt stralen ze van contentement(da woord kan ik ni int portugees vertalen
Daarjuist nog, hier op het perron van Marinha Grande komt er nen kleinen ouwe man(in versleten rommel kleren) met 2 gevaarlijk grommende honden(kheb is int portugees teruggegromd en twas ok voor hen) op me af met een uitgestoken hand. Hij begint me daar nen helen uitleg te doen waar ik geen speld tussen krijg.
Als ik vraag : fala inglês, fala francês... ?
Begint hij dadelijk int gebroken frans dien uitleg te herhalen.
We hebben zo een uurke lang een 2/3-talig gesprek waaruit blijkt(maar da wisten we ondertussen al) dat de 1/2 van de portugese mannen overal in Europa en de wereld, gewerkt hebben, 10 talle jaren van huis als gastarbeiders.(de 3de grootste stad van Portugal, qua populatie) is .... Parijs, jaja Parijs !!
Hij heeft in de Jura, Grenoble, Lyon, Parijs, Neufchatel, Marseille gewerkt en zelfs 4 jaar Venezuela in gefakt, in zijnen tijd...
Nu is hij al een tijdje terug thuis en werkt nog wa, tranquilement, als bezetter, als't hem uitkomt wel.
Als ik hem mag geloven is hij en zijn familie, eigenaar van de halve stad(!?) en ook nog nen boel huizen in Leiria, een grote stad 12km verder.
Ge moet hem daar zien staan, tranquilement, met zijn 2 luizenbollen van honden bij hem .
Hij sukkelt, na een grote afscheidsceremonie(kga toch mijn handen is wassen seffens) verder naar de kroeg tegenover het station(hij had mij beter uitgenodigd voor een pinke verdomme
Ik kom hem subiet wel tegen als ik iets ga eten op de middag.
Hij is nog maar juist weg of een fotograaf en zijn model(ne vent verdomme, pech) komt ne fotoshoot en een filmke draaien op de rails van dit verlaten stationeke.
Ge maakt hier altijd wa mee sie
Na nen babbel met de fotograaf blijkt dat het model vandaag trouwt... trouwfoto's dus.
Ik vraag of hij seffes ook met de bruid naar hier komt(ik wil ze wel ne kus geven en haar geluk wensen
maar das wishfull thinking dus, met al haar mooie witte kleren, haar hier laten ronddartelen, gaat ni pakken volgens hem.Ik wens dus maar veel geluk aan de bruidegom en ben terug alleen opt perroneke.
Den boemel is stipt nop tijd.
Alle hens aan dek om mijne vol bepakte fiets 4 trappen(1m)hoog in den trein te krijgen, pfff.
De rit is eentonig en gemakkelijk, niks te zien.
Rondom mij nen harem kakelende portugese kippen.
En énen ouwen haan maar die is zijne stok al lang kwijt en zit stillekes ineengedoken af te wachten op wadda gaat komen...
We soezelen door't landschap van een soort heide en armoedige loofbomen, dennen, dorpjes en af en toe een stationeke waar éne mens opstapt en éne mens af...
Uiteindelijk komen we Caldas de Rainha ingedieselt (jep, den trein rijd op nen dieselmotor)
Fiets der terug uit en na ne siteseeing van een stadje lijk Oostende bol ik over ne nieuwe weg naar het stranddorp waar de campismo gelegen is(+/- 8km)
Prachtig nieuwe 4 **** camping met alle accomodaties aan boord.
Ook een ... zwembad en ikke der natuurlijk binnen kortste keren in.
Even naart strand en den oceaan fietsen en tot mijn grote vewondering kom ik in een lagune-meer terecht met een volks feest(varkens aant spit) met kraamkes alom.
Eén van die kraampjes verkoopt krabben zo groot als mensenhoofden. Daar is mijn potje te klein voor, dus met spijt int hart neem ik alleen een foto en fiets voort op den boulevard richting Atlantische oceaan,
Onderweg stelen Kite-surfers de show.
Op en af de lagune met sprongen van 10m hoog, indrukwekkend.
Helemaal opt eind breken de hoge golven van de oceaan stuk op het strand.
Mooi volk. Bruin gebakken, als haringen op een rijtje, liggen ze in de zon, de portugese strandmeiskes, jep, ni slecht voor mijn oogskes
Terug landinwaarts.
Tentje rechtgezet en wachten tot Frans der aankomt om het avondeten te maken.
Die heeft dus 124 km getrapt eer hij aanschuift aan de spagheti met een goe linzensausje.
Hij heeft van alles meegemaakt(waaronder ne platten band, den tweede dees rit, das weinig)
En tegen dat we onze wedervarens hebben uitgewisseld is alles donker en gesloten op deze camping en aangezien de fles wijn leeg is, kruipen we noodgedwongen in onze slaapzak.
Morgen Obidos en alst goe gaat, de ganse kust afrijden, 75 km(+ 10%)
Ate manghan
Gerd
Dag 17
Olá,
Caldas da Rainha-Obidos-kustlijn-Cascais
Met volle moed vertrekken we naar Obidos, eerst langs Caldas do Rainha en omhoog naar een middeleeuws dorpje, een bastion dat uitkijkt op zijn omgeving van landerijen en dorpjes.
Van verre zien we het Fort met zijn kilometerslange kantelen boven het landschap uitsteken.
Ne serieuse klim(ge moet afzien als ge iet mooi wilt zien, zegt de Frans altijd) brengt ons terug in de Middeleeuwen.
Kleine straatjes, witte huisjes(Moorse inslag), winkeltjes alom, met kleine kinderkoppekes bestraat en vele toeristen(veel japaners) bewijzen dat dit één van de toppers is uit deze streek.
Echt de moeite waard, zo groots zijn de wallen met hun stoere kantelen. In het fort zelf huist een Pousada(staatshotel) in een unieke omgeving.
We fietsen het ganse dorpje rond(400 inwoners waarvan 1/2 in de toeristische sector werkt) en eten ergens aan de buitenste ringwal een bescheiden middagmaal, rijkelijk overgoten met de plaatselijke wijn.(ik moet toch ni meer fietsen
)Vast staat dat na 5 dagen Feldene(ontstekingswerend middel mijn(ondertussen 2 kniekes) geen beterschap vertonen.
Enkel rust zal soelaas brengen.
Dus scheiden onze wegen wederom en vertrek ik naar Sintra met den tuftuf van Obidos.
We zien mekaar terug overmorgen in Sintra om de ganse kustlijn samen te doen tot in Lisboa. Dat is één van de hoogtepunten van de reis, beter dan Porto zegt de Frans.
Da wil ik eerst wel eens zien dus.
José Rendeiro, i conductoru da combio, helpt mij met mijne velo 1m20 hoger.
Heel vriendelijk placeert hij mijn tweewielig tuig tot op de millemeter juist in het bagagekompart en met een zwaai à la D' Artgnand(1 van de musqoteiros) begeleidt hij me naar mijn plaats tussen het plaatselijk treinvolkske.
Weer nen hoop kakelende madammen, zonder haan deze keer.
Den dieseltrein brengt mij tussen het droge landschap rustig naar Sintra waar ik, geholpen door Pèdro het station verlaat en de stad intrek.
De oude stad ligt helemaal boven op een... heuvelkam, hoe kan het ook anders.
Eerst ga ik naar den Info Touristique do Sintra.
Pech, de capismo van Sintra is gesloten wegens werken allerhande.
Het goedkoopste slaapverblijf(pensionneke) gaat me minstens 40 euro voor een kamer kosten en dat vind vader wel wat veel !
De dichstbijgelegen camping ligt 20 km van Sintra... ni ver(10km) van Cascais, aan de Riviera van Portugal.
Op weg dus.
Waaw, 3 km tegen 7% stijging en 10km tegen 50/u daling.
Das den eerste keer dak in Portugal meer daal dan stijg !
Na de bangelijke afdaling fiets ik op een speciaal aangelegd fietspad(!) langs de prachtige oceaankust naar Praia Guincho(helemaal opt einde van het fietspad)
Zogauw ik uit de luwte van Cascais city ben torn ik op tegen een straf oceaanwindje van zeker 8 beaufort(hier gaat mijn rustig dijktochtje)
Maar zoals de Frans altijd zegt... om iets schoon mee te maken moet ge serieus kunnen afzien !
Mijn knieen kraken, maar op mijn laagste versnelling maal ik de 10 km tegen dien orkaanwiind af tegen soms maar 5 km/u.
20-09-2008, 17:53 geschreven door Geeraard 
