Ik ben biseksueel en heb net een relatie achter de
rug met een meisje dat 13 jaar jonger was dan me. Ik heb ongelooflijk geleden
onder het feit dat ze me plots liet vallen. Bovendien heb ik enkele maanden
nodig gehad om over het einde van deze verhouding te komen, een relatie die nog
niet eens de tijd had gekregen om te beginnen. Wie had haar wel makkelijk
kunnen vergeten? Iemand die zo seks uitwasemt, dat komt maar één keer in de
duizend jaar, en dan nog. 'Ze' geef ik Iris als naam omdat ze zoveel weg heeft
van die vergankelijke bloem met dezelfde naam: een lange stengel die snel
bloeit en waarvan de twee of drie blaadjes, licht als gaas, bijna doorzichtig,
snel afvallen waarmee een ietwat obsceen hart wordt onthuld dat op het uiteinde
van een levenloze steel prijkt.
We hebben samen veel meegemaakt en dan heb ik het over het seksueel vlak. Pas
nadat ze verliefd op me was geworden, ontdekte ze de dringende begeerte om extreme
dingen te doen. We hielden nogal van wild en op openbare plaatsen met andere
mensen erbij, dit vonden we echter opwindend. Ze wilde elke seconde van elke
dag met me beleven. Maar je moet vooral niet denken dat ze eenvoudigweg gek
was. Verre van. Alles wat we in twee weken tijd hadden beleefd, had zij voor
het eerst gedaan, en alleen maar omdat ik het was.
Gedurende de maanden die volgden, had ik dus moeite om dit allemaal achter me
te laten. Ik had diverse malen geprobeerd om haar terug te krijgen, maar zelfs
al had ze telkens een nog steeds voelbare aantrekkingskracht opgebiecht, ze was
nooit op de afspraken verschenen, zonder ooit uit te leggen waarom niet of zich
te verontschuldigen.
Het tweede jaar, in augustus, was ik op het platteland, in her huis dat m'n
vader me elke zomer ter beschikking stelt, toen een onbekend nummer op het
scherm van de mobiele telefoon verscheen. Het was over tussen haar (Iris) en
Diane. Ik wilde geen troostprijs zijn dus ze liet me koud. Ze had me er echter
wel van overtuigd dat ze dit keer gewoon een goede relatie wilde en die week
ging er geen dag voorbij dar we niet met elkaar belden. Iets was bezig
bliksemsnel weer tot bloei te komen. Het komende weekend ging ik haar in
levende lijve zien en dan samen de verloren tijd zouden inhalen, en snel ook.
Maar ze kwam niet.
Dit was het begin van een hele zware periode voor mezelf. We spraken steeds af
maar telkens liet ze me alleen achter zonder me te verwittigen. Ik heb
verschillende malen m'n eten mogen weggooien die ik aankocht om samen met haar
op te eten. Steeds had ze uitvluchten. Ze was bij haar ouders of moest
overwerken of was ziek of was te moe of ... Er was altijd wel een reden die ze
verzon. Ik werd steeds woedend want ik wachtte op haar, maakte m'n bed op,
kocht eten en het was telkens voor niets geweest. Ze zei ook dat ze geen gsm-persoon
is en daarom niet veel belde en stuurde. Haar gsm was echter steeds snel plat.
Ik heb honderden berichten op haar voicemail ingesproken en steeds bleven deze
berichten onbeantwoord. Iris was ook Heroïne verslaafd en ik wou absoluut dat
ze daarmee stopte. Soms kwam ze toch eens af maar toen was het meestal na haar
werk. Ze werkte namelijk in een nachtclub en moest telkens werken op vrijdag,
zaterdag en zondag tot 4u in de morgen. Ik vermoed dat ze enkel bij me bleef
slapen om een slaapplaats te hebben. Ze zag wellicht nog meisjes, zou ze het
ook met jongens doen? Het kan ook niet anders want als ze bij me was verlangde
ze nooit naar me. Op een dag belde ik naar haar omdat ik haar weer een tijdje
niet hoorde en ze nam op en ik voelde op de manier ze antwoordde dat ze niet
alleen was. Wie was er bij haar? Waarom doet ze geen moeite in onze relatie? In
welke nachtclub werkt ze? Bij wie is ze als ze niet bij mij is?... Op een
bepaalde dag kon ik me niet inhouden. Iris was de deur uit om sigaretten te
gaan komen en haar handtas stond nog bij me... Ik zag enkele agenda's zitten.
Ik nam er één uit en hoopte dat het de juiste agenda was. Ik las over een C. en
P. waarmee ze avontuurtjes beleefde. Er stond niets over mij in. En dus
confronteerde ik haar met deze feiten en vertelde dat het al zeer lang geleden
is.
Ik zag veel af van de relatie die we hadden. Ik hoorde haar maar af en toe. Ze
speelde met mijn voeten en ik liet ze doen.
Op een dag was mijn beste vriendin Stella het beu dat ik depressief thuis zat.
Ze nam me mee en we gingen naar mijn vakantiehuis van m'n vader. Ik dacht
steeds dat ze nog zou bellen maar dit gebeurde niet. We stonden op een brug en
Stella zei dat er slechts 1 manier was op er een einde te maken aan dit
spelletje waar ze steeds dieper en dieper in verzeild geraakt. Ik moest mijn
gsm nummer weggooien. Dan kon Iris nooit meer bellen want vroeg of laat zou ze
toch weer begonnen zijn. Ik deed dit echter niet. Ik wilde niet. Stella was
ietwat teleurgesteld maar deed niets. Ik bleef echter zagen en depressief doen
tegen Stella waardoor ze besloot me alleen achter te laten. Ik moest het alleen
verwerken. Ze vertrok dus en ik bleef helemaal alleen achter in de villa
omringd met bos. Dagen bracht ik door in m'n bed.
Op een dag wilde ik naar buiten. Ik verliet het huis en liep het bos in. De
wolken waren in de lucht maar dit kon me niet schelen. Ik liep maar verder en
verder... tot ik besefte dat ik niet meer wist waar ik was. Ik had namelijk het
pad verlaten. Ik was verdwaald, het regende ondertussen... Ik riep mijn woede
over Iris uit en gooide tenslotte mijn gsm in een struikgewas. En liep
vervolgens verder. Gelukkig vond ik het pad terug en geraakte ik veilig thuis.
Ik was herboren en voelde me een ander mens. Ik heb haar uit mijn leven
verwijderd. Nu kan m'n leven zonder haar beginnen.
