|
We zijn twee daagjes ver met het spuiten van Puregon en alles gaat voorlopig zoals het gaat. Goed, dus. Ik heb niet zoveel te vertellen, al ben ik er natuurlijk wel constant mee bezig in mijn hoofd en doen zwangere collega's er me ook wel altijd aan herinneren, waarvoor dank.
Dus misschien is het maar eens tijd om de moppentrommel open te trekken: een selectie onbedoeld lompe opmerkingen die ik al heb mogen ondergaan, en waarschijnlijk herkenbaar zijn voor veel andere koppels in onze situatie. Ik weet wel dat mensen dit echt niet zo bedoelen, en er ook helemaal niet zo vaak aan denken als ik, waardoor iets er soms sneller uitgeflapt wordt dan de bedoeling is. Maar ik gun mezelf wel het voorrecht om ze hier, anoniem, op te schrijven en er met een glimlachje naar terug te kijken én erbij te schrijven wat er op zo'n moment in mijn hoofd omgaat. Let op, niet voor gevoelige zieltjes, mijn gedachten zijn namelijk nogal ongecensureerd.
Eerst een héél herkenbare, wanneer het maar niet lukt om zwanger te blijven of te worden: 'Maar ge moet er niet aan denken, dan komt dat vanzelf'. ('Bij mijn weten lukt zwanger worden sowieso niet vanzelf, en komen er wel wat inspanningen bij kijken. Maar ik denk vooral: gij hebt gemakkelijk praten! Ik ben rustig en relaxed! ' ) (zelfs mocht dat laatste niet zo zijn, denk ik dat nog. Het doet er ook niet toe! ).
Dan nog eentje: 'En, wanneer gade gij eens tegen de hoek van een ronde tafel lopen he?'. ('Niet, een ronde tafel heeft nooit maar dan ook nooit hoeken, kalf')(en wie in godsnaam heeft ooit die uitspraak bedacht???)
'En, wanneer gaan jullie er eens aan beginnen?' (Daar heb ik zelfs geen antwoord meer op.)
Vandaag een goede, van een zwangere vrouw: 'Ja, zeg, wij waren er genoeg op voorbereid, hebben lang genoeg moeten wachten, wel zeven maanden eer t raak was.' Mijn antwoord: 'zo lang is da ni he *brede glimlach *' en toen werd het stil aan de overkant. Soms hou ik er echt van om mensen een ongemakkelijk gevoel te bezorgen, is dat gemeen van mij?
'Uwe man weet toch hoe t moet, anders wil ik t wel nekeer voordoen zeh!' ('B-W-E-I-K-E-S, wegwegwegweg')
Iemand over een gemeenschappelijke kennis: 'Gohja, tis al tien jaar geleden dage elkaar hebt gezien, ik dacht daze mij zou vragen of ge ondertussen al kinderen had' (stilte van mijn kant, alle omstaanders werpen betekenisvolle blikken, plaatsvervangende schaamte), persoon gaat verder: 'Ahja, ge had er ondertussen wel tien kunnen hebben!' (ten eerste heb ik, in tegenstelling tot de persoon in kwestie niet de neiging om mij in grote aantallen voort te planten en ten tweede: volgens mij zijn mensen die geen lichaamstaal weten te interpreteren echt dom, ze vatten namelijk meer dan 90% van onze communicatie niet. Ik maak er dus geen woorden aan vuil en zeg gewoon uitdrukkelijk: HA-HA-HA)(maar ik denk dat ook sarcasme niet begrepen wordt door deze persoon).
'Gij nog geen kindjes?' 'Nee, k heb nog tijd he' (het was een beleefdheidsgesprek, vandaar het redelijke antwoord) 'Goh, ge zijt toch bijna dertig e, dan wordt t toch wel tijd he.' (alsof het nog niet erg genoeg is dat ik grijs word én mijn Masterplan in t water is gevallen, zit gij er mij hier nog eens met mijn neus in te duwen?')
Iemand die helemaal op de hoogte was van de situatie en net een baby had: 'Hier, neem gij hem maar efkes, dan kunde al oefenen.' ( 'hoe graag ik dit ook zou doen nu om een statement te maken, een baby mag je niet laten vallen, en vooral: hij heeft al pech genoeg met zijn moeder ')
En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Ik zou er wel graag nog van anderen ook lezen, bijvoorbeeld in het gastenboek.
Gelukkig zijn er ook wel wat mensen die er niet van uit gaan dat iedereen een perfect gezinnetje wil (ik ben echt dankbaar dat er zulke mensen bestaan), en heel wat mensen die weten dat er veel koppels vruchtbaarheidsproblemen hebben en daar dan ook rekening mee houden.
Hoewel bovenstaande vragen me vroeger altijd konden doen omslaan in een labiel wrak, kan ik er de laatste tijd goed mee om. Ik negeer de vragen, antwoord heel rustig of begin over iets anders zonder met een wrang gevoel achter te blijven. Er zijn genoeg andere zaken om me in te frustreren, mocht ik dat gaan missen.
|
