|
Leven begint als je vijftig bent, zeggen ze,
de kinderen zijn groot , ze zijn aan het werk of het huis uit,
je bent gesetteld,
huisje, tuintje, goed job met een vast inkomen,
je denkt aan profiteren van het leven, wat reizen, lekker eten en gaan eten,
je bent nog in goede conditie en je voelt je klaar om eens aan jezelf te denken,
eindelijk vrij maar dan komt het,
kleinkinderen worden geboren, ze zijn zo lief oma en opa, kunnen jullie er niet eens opletten,
je wil je kinderen vooruit helpen, opvang kost geld dus ja, voor je het weet ben je twee dagen per week babysit,
je ouders worden ziek, hebben hulp nodig, zij hebben toch voor je gezorgd, je grootgebracht, dus daar wordt ook wat mantelzorg van je verwacht,
een bejaardenhuis is toch zo duur, dus we houden ze zo lang mogelijk in hun vertrouwde omgeving, doen uitstappen met hen,
we laten ze genieten,
we vinden dit alemaal een beetje onze plicht en ...
we doen het niet tegen onze zin maar,
voor we het weten zitten we in een vast patroon, zitten we gevangen in een neiuwe routine,
het leven glijdt voorbij,
je kijkt om en ziet dat het goed is,
maar de vrije tijd zo kostbaar,
wordt schaars en dromen moeilijk verwezenlijkbaar,
als het dan lukt een verre reis te realiseren, is de voldoening zo kostbaar omdat het lukte even te vluchten, weg van dit hectische leven,
toch bedankt voor de kleinkinderen beste zonen en dochters,
en vooral bedankt voor het leven pa en ma zonder jullie liefde, zouden alle geluk, zorgen, hoop en voldoening van heden aan mij voorbijgegaan zijn.
15-12-2015, 21:07 geschreven door Cornelio Kilo 
|
