|
De storm op het meer: Mc 4, 35-41
"Laten we oversteken", zeg Je, Jezus!
Wat Je vraagt lijkt wel duister.
Een uitdaging is het, om het veilige te verlaten
onbekende mensen te ontmoeten; gevaren te trotseren,
en doorheen woelige wateren te klieven.
Spanningen loeren onvermijdelijk om de hoek.
Maar met Jou in de boot durven we het aan
onze horizonten te verbreden en open te staan.
"Meester, raakt het U niet, dat wij vergaan!"
zo spreken wij! Roepen, tieren, verwijten maken...
Paniekzaaiers zijn we, als we niet meer
op eigen krachten kunnen rekenen.
Al onze ervaring, onze wetenschappelijke kennis, ...
niets lijkt nog te helpen bij wat ons overkomt.
Waar anders dan bij Jou kunnen we terecht?
Je 'slaapt', Je lijkt wel doof en blind geworden,
zelfs ongevoelig voor onze moeilijkheden!
Wij, die met Jou op weg zijn gegaan!!!
Op jouw Woord nog wel!
"Zwijg stil!" is Je antwoord.
Ons gepraat, ons geanalyseer, onze vele uitingen
van angst: ons geraas, onze aanklacht en zoeken
naar schuldigen ... wat heeft het opgeleverd?
Zwijgen en bidden in vertrouwen, rustig en zonder te dwingen,
ja, dat zou heel wat respectvoller geweest zijn.
Vergeef ons Heer, van hemel en aarde,
van zee en land, van wind en regen...
Wie zijn wij om Jou ter orde te roepen?
Je bent de Zoon van God en alles is door Jou geworden.
Je bent de Alfa en de Omega, het begin en het einde!
"Waarom zijt gij zo bang,
Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?"
Jezus, wij danken U, wij aanbidden U, wij knielen voor u neer.
Ons geloof is nog veel te klein inderdaad.
Ons vertrouwen zit nog vol barsten en verwijten
als het niet loopt zoals wij het willen of verwachten.
Kom, de stormen in onze geest, in ons hart,
tot in onze wil en ons gelovig inzicht bedaren.
Maria, Ster der zee,
laat ons niet leven zonder Jouw lichtbaken
op de woelige zee van ons leven.
Dat we nooit wanhopen, omdat we niet direct
voelen dat de Heer in ons bootje meereist.
Leer ons te bidden in vertrouwen en overgave
in alle omstandigheden van ons leven.
|
