|
Lc 24, 13-35: de Emmaüsgangers
"Wat is dat voor een gesprek dat gij onderweg met elkaar voert?"
Jezus,
het is echt wel een doordenkertje.
Op wat komt de klemtoon te liggen als we met elkaar praten?
Brengt het ons bijeen in angst en nood?
Versterkt het onze onmacht, ons onbegrip,
onze opstandigheid? Of leren we
te zien hoe Jij met ons meewandelt?
Ik wil graag in elke gebeurtenis zoeken
wat Jouw oproep zou zijn vanuit de Schrift.
Jou aan het woord laten
doet ons hart branden
van hoop en verlangen.
Je schenkt een ander licht en inzicht
dan dat van de wereld.
Kom mijn blinde ogen aanraken
en de vreugde zal terug aanstekelijk worden.
'Hij deed alsof Hij verder moest gaan. Ze drongen bij Hem aan:
"Blijf bij ons..." Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven.'
Jezus,
Je dringt Je niet op.
Het verlangen naar je nabijheid groeit
vanuit je woorden die ons hart verwarmen.
Kom binnen! Kom, en vooral: blijf bij ons!
We maken plaats voor Jou in ons hart,
in ons leven, aan onze tafel...
We denken Je een dienst te bewijzen,
maar Jij bent het die deelt met ons!
Wie ontvangt, kan geven.
Jij bent die onuitputtelijke bron van wijsheid, licht, geestelijk voedsel...
Jij biedt ons je vriendschap aan en een 'eeuwige toekomst'!
Doe het nog eens voor, Jezus,
want we zijn zo traag van begrip.
Wat zouden we kunnen delen, dat Jij ons niet eerst hebt gegeven?
Welk licht en enthousiasme zou er zijn, als Jij niet eerst
het vuurtje had aangestoken in ons hart?
Jezus, sàmen zullen we gaan naar onze broeders.
Ze wachten op ons. Met Jou krijgen we terug vleugels.
We zijn niet meer moe of moedeloos.
Je leeft midden onder ons! Alleluia!
|
