|
Lc 15, 1-32: de Barmhartige Vader
Jezus,
waarom moet het vaak zo extreem worden
voor we de overweldigende nieuwe kansen
van de Vader in ons leven laten gebeuren?
"Al het Mijne is het uwe!" zegt Hij tegen
de oudste zoon, die jaloers en gepikeerd
reageert bij de feestelijke welkom
voor degene die alles verbraste en
iedereen in de steek liet.
Hoe moeilijk is het in te treden
in die 'vreugdevolle barmhartigheid'!
Herkennen we ons dan helemaal niet
in de rebelse zoon, die niet enkel
droomde van vrijheid, maar
zijn zogenaamde keurslijf afgooide:
alle remmen los en uit de bol ging?
Hoeveel zotte gedachten komen ook bij ons op,
die we verdringen en door plicht,
ijver, trouw volledig onderdrukken?
Waarom is er niet over te spreken?
Is er geen tussenweg haalbaar?
Is hard werken en veel geld verdienen
uiteindelijk gelukkigmakend?
Hoeveel mensen profiteren nog van
hun prachtige tuin en privézwembad?
Hoe zijn de relaties onderkoeld geraakt?
Is het zwijgen en opkroppen dagelijkse kost
bij gebrek aan tijd voor elkaar?
"Al het Mijne is het uwe!"
"Wees blij, want je broer was dood
en is weer levend geworden!"
Wie is er nu eigenlijk
op een doodlopende weg geraakt,
al heeft hij zichzelf gedragen
als een voorbeeldig werkpaard
i.p.v; als een zoon die alles deelt
met zijn Vader?
Jezus,
help ons te werken aan gesprek, ontmoeting, delen van
onze gevoelens, dromen en onderlinge relaties.
Geef ons de Heilige Geest van Liefde en Waarheid
om de ware Vreugde te ontdekken.
Maak ons één. Kom, Heilige Geest, alles delen
wat ons leven tot een feest van vriendschap
en vergeving maakt.
Open de deur van ons hart
als we gesloten over onszelf buigen;
zo zielig alleen achterblijven...
tenzij... Je ons bekeert!
|
