God,
vandaag zeg Je ons in de lezingen
hoe blij we mogen zijn.
'Jubel van vreugde, verheug je
en wees blij, met heel je hart.' (Sefanja)
Je laat ons niet alleen,
Je draagt ons geen zonden achterna.
Je zegt telkens weer:
'Vrees niet,
laat je handen niet verslappen.' (Sefanja)
Je bent bij ons als een reddende held!
Maar wat ik zo mooi vind, is dat Je zegt:
'Uitermate verheug Ik me om jou'
Door jouw liefde maak Je me nieuw
en daar reken ik echt op, weet Je.
Maar God, ik reken er ook op
dat je ons helpt te doen wat we zelf
kunnen doen vanuit Jouw kracht en Liefde.
Paulus geeft zoveel goede raad aan de Filippenzen.
Hij wist wat er allemaal in een gemeenschap,
in een gezin kon mislopen;
'Verheug je ten allen tijde. Nog eens verheug je!
Je vriendelijkheid moet bij alle mensen bekend zijn.
De Heer is nabij!'
Help me, God,
die vreugde te zaaien om me heen
door gewoon vriendelijk en attent te blijven,
zelfs als de omstandigheden gespannen zijn tussen mensen.
Dan is een luisterend oor, een helpende hand,
een gewoon rustig verder doen met de glimlach
voor sommigen al een herademing.
Het is nog wel niet die extatische vreugde,
maar toch kan ik me innerlijk verheugen,
als ik zie dat er nog dienstbaarheid mogelijk is,
nog goede wil om bv. te versieren,
af te ruimen, iets te gaan halen...
De bijdrage van elkeen waarderen kan ook echt
vreugde laten groeien en de bezorgdheid ontkrachten.
Ik ben je dankbaar, Paulus,
ik ga zoals je mij aanraadt:
'al mijn wensen bij God bekend maken in gebed en smeking,
maar nooit zonder dankzegging.'
Ik ga al danken en loven,
want als ik iets vraag dat anderen rustig en
vreugdevol maakt, dan is het al aan het gebeuren,
om te beginnen in mijn eigen hart.
Super, God, ik voel de vreugde al groeien.
Het lijkt me allemaal eenvoudiger door al die goede raad.
|
