|
Jezus,
ook al kende Je een gewelddadige dood,
Je hebt een overhaaste, maar wel mooie begrafenis
gekend dankzij Jozef van Arimatea, die alles regelde
opdat Je niet in een massagraf van boosdoeners
zou terechtkomen. Je kreeg het graf van Jozef zelf,
prachtig gelegen in een tuin en uitgehouwen uit de rots;
Je dode lichaam werd gekoesterd
door Maria, je moeder, door de andere vrouwen,
o.a. Maria Magdalena, en Johannes, Jozef van Arimatea.
De vrouwen hadden thuis welriekende kruiden
klaargemaakt voor Je lichaam, maar dan wel
na de sabbat...Je zou er niet meer te vinden zijn...
Je lichaam was weg. Je was verrezen!
Wat een paniek bij Maria Magdalena...
zelfs je lichaam kon ze nu niet meer terugvinden.
Jezus,
het is wel heel belangrijk voldoende
tijd en zorg te kunnen besteden aan
het afscheidsritueel bij onze geliefde doden.
Ook al geloven we in de Verrijzenis,
ik weet, dat ik toch telkens speur naar
een teken of de levensgeest wel echt
verdwenen is. Het voor en na
is zo verschillend en overrompelend
dat je het moeilijk kan geloven.
Jezus,
ik lees nergens, dat er kinderen
bij je begrafenis waren, maar ik kan me
voostellen hoe ze eronder geleden hebben
Je niet meer te zien en te horen vertellen.
Je handen niet meer op hun hoofd te voelen.
Niet meer op je knieën te mogen kruipen.
Geef Jij aandacht aan de kinderen, Jezus,
want meestal is hun rouwproces van lange duur
en wie houdt zich bezig met hen?
De volwassenen krijgen alle aandacht
en hebben het druk met regelen.
Jezus,
ik vind het begraven van de doden een mooi
en zinvol gebeuren, dat veel liefde uitdrukt,
maar soms ook een schrijnend tekort
aan eerbied en liefde duidelijk maakt.
De naamloze die sterft in onze straten,
in een verlaten huis met niemand
achter de kist dan de begrafenisondernemer.
Alleen Jij bent dan zijn Welkom en Omarming.
Alleen Jij wast hem dan van alle kwaad
en geeft hem nieuwe kleren voor een
hemels feest na alle duisternis en lijden.
Jezus, help me mensen te omgeven,
die weinig of niemand meer kennen .
Jezus,
op het kerkhof loop ik eigenlijk
wel graag rond om naar de gezichten te kijken.
Me te herinneren wie ze waren en
welke fijne dingen we samen hebben beleefd.
Ik voel me dan dankbaar en kan tot hen bidden
om hulp en spontaan iets toevertrouwen.
Ik ga dan getroost weer naar huis.
Een mooie foto, een bloempje,
het helpt echt wel om verbonden te blijven.
Ik bid Je voor de mensen, die geen geloof hebben
het moet voor hen verschrikkelijk zijn,
dat hun geliefde zo weggerukt is uit dit leven.
Laat hen op één of ander manier toch
ervaren hoe echte liefde nooit vergaat!
Jij, Jezus, Je bent het Leven en de Verrijzenis!
Ik ben er zo dankbaar voor.
|
