|
Lc 24,13-35
Jezus,
hoe verwonderlijk dat die twee leerlingen je niet herkenen!
'Ze spraken met elkaar over alles wat was voorgevallen.'
Ze waren dus heel erg onderste boven van je kruisdood,
dat begrijp ik wel. Maar toch.
Het is dus niet zo verwonderlijk, dat ik Jou ook niet
steeds herken, wanneer Je met mij meewandelt
en ik overmand door verdriet constant zelf praat,
analyseer en op eigen krachten probeer overeind te blijven.
Jezus, het is een troost te zien, dat de leerlingen een lang gesprek
nodig hebben met Jou en in de Schriften moeten zoeken,
waar Jij dan een nieuw licht op werpt.
Je gaat uit van hun verhaal, van hun vragen,
van hun kennis en achtergrond. Je bevraagt hen en
meer en meer daagt het licht op in hun hart.
Iets gaat aan als een vlammetje van hoop
en de warmte van hun ontmoetingen met Jou
wordt terug aangewakkerd. Hun nieuwsgierigheid,
hun liefde voor de Schrift, hun honger naar
het voedsel van het Woord van God flakkert weer op.
Wat ken Je ons goed, Jezus. Je bespeelt de juiste snaar.
De vraag' Blijf bij ons, Heer
want het wordt al avond en de dag loopt ten einde'
Je ging binnen om bij hen te zijn.
Op hun eigen vraag en verlangen ga Je in.
Je respecteert hun vrijheid.
Hoe ze Jou pas herkenen als de rollen omgekeerd worden.
Jij wordt plots de gastheer en 'neemt het brood
zegent het en breekt het...'
Ineens wordt alles duidelijk,
maar dan ben Je plots onzichtbaar geworden.
Het schijnt hen niet meer te hinderen of zelfs droevig te maken.
Ze kunnen woorden zetten op de muziek in hun hart.
' Brandde ons hart niet in ons, zoals Hij onderweg
met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?'
Ze keren onmiddellijk terug naar Jeruzalem!
Ze zijn zo blij en enthousiast geworden,
dat het niet meer hindert dat het nacht is
en dat ze terug 11 kilometer moeten wandelen.
Ze hebben vleugels gekregen.
En wat gebeurt er? Ze vinden de gemeenschap terug,
die ze ontgoocheld hadden verlaten en
die hebben eenzelfde ervaring opgedaan:
"De Heer is werkelijk verrezen!"
De vreugde is nu unaniem. De nacht is voorbij,
het Licht van de verrezen Heer is doorgebroken.
'Alleluia! Alleluia! Alleluia!' beieren de klokken
op de kerktorens. Ik krijg het koud en warm tegelijk
ik moet er ook bij zijn. Dit wil ik meevieren!
Jezus, Je bent de Overwinnaar op zonde en dood.
Jij en Jij alleen schenkt eeuwig leven.
Jouw Liefde overwint alles en blijft voor altijd trouw.
Alleluia!
|
