Eindelijk dacht ik dat we doorheen de zure appel waren inzake de integratie van Danna in ons Belgenland.  Zondag en maandag waren superdagen en hebben we ons samen goed geamuseerd en na mijn skypegesprek met de mama van Danna zag ik alles rooskleurig in.

Gisteren zijn we dan weer twee stappen achteruit gegaan.  Danna is terug heel weemoedig, triestig en afwezig.  Woensdagmorgen zei ze me dat ze terug pijn had maar anders dan de vorige week.  Van zodra er iets misloopt hangt ze uren aan de lijn met ouders of liefje omdat ze dan in haar taal kan ventileren.  Een beetje meer dan ambetant voor mij natuurlijk want ik weet dan niet zo goed wat te doen. Ze is wel naar school gegaan maar met veel moeite.   In de namiddag is ze samen met Gita naar haar grootouders geweest om daar te gaan lunchen.  Eten doet ze als de beste dus daar scheelt niets mee.

's Avonds zou ze mee zijn gegaan met Gita naar de mama van haar vriendje maar ze zei dat ze zoveel pijn had dat ze ging thuisblijven. Ik was toch wat ongerust daar ik die avond zelf ook een afspraak had.  Bij het thuiskomen heb ik haar dan een davalgan gegeven en heeft ze toch rustig geslapen.

Vandaag werk ik een halve dag en ga ik met haar naar de dokter en hopelijk valt het allemaal nog mee.

Wordt vervolgd.........................................