Ik ben Chris
Ik ben een vrouw en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 26/11/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Praten, lachen, lezen, dansen, film en cultuur.
Met ons tweetjes (ik en mijn dochter) is het heel leuk en gezellig. Met Danna erbij wordt het zeker en vast nog leuker.
01-12-2013
1 december 2013
Nog 25 dagen en het is kerstmis, hoe kan dit nou, waarom gaat het zo snel....nog eventjes en het is weer eindejaar !
Voor ons gezinnetje zijn het nu 24 rustige dagen. Examentijd komt eraan, verdediging eerste deel GIP voor Gita. Het zullen voor haar stresserende dagen worden maar ik ben er zeker van dat ze alles tot een goed einde zal brengen.
Na de luie, rustige donderdag is het weekend weer aan een hels ritme gepasseerd. Vrijdagmorgen brunch en op de middag een andere afspraak met vrienden. In de late namiddag was het snel omkleden om allemaal richting Zemst te rijden voor een drank/snackske ter ere van mijn schoonzus haar verjaardag. Altijd gezellige boel daar, het vocht vloeit rijkelijk en de hapjes zijn telkens weer verrassend en lekker.
Zaterdagmorgen was het voor Danna en mezelf vroeg dag daar er een activiteit georganiseerd werd door de Rotary ouders. Ik ben een beetje een buitenbeentje daar ik geen lid ben maar ik ben gastouder voor een Rotary lid vandaar de uitnodiging. Ik heb Leuven op een heel ander vlak leren kennen. Met een gids heb ik plekjes gezien waarvan ik het bestaan niet wist.
De zon scheen, het gezelschap was tof, de lunch was lekker,ons dagje Leuven was Top! Als buitenstaander is het tof om de verhalen van de ouders te horen die zelf op uitwisseling zijn geweest, hun kinderen die nu zelf gaan en de uitwisselingstudenten uit het buitenland die nu bij hen logeren......de cirkel is rond.
Danna heeft weer een aantal nieuwe studenten leren kennen uit alle landen van de wereld. De opmerkelijkste naam die ik onthou is een Taiwanese studente met de naam Ting Ting, zeg nu zelf zo een naam vergeet je nooit he.
Tegen half zes zaten we terug op de trein richting Mechelen en moesten we rennen voor het avondprogramma. Ik had een diner afspraak met Micheline en Danna ging naar toneel met Martine en vrienden. De eigenaars van het Mechels theater zijn Ann en Rik die haar volgende gasthouders zijn. Ze hebben sinds enkele weken een puppy en Danna is al helemaal verkocht. Ze heeft een hele gezellige avond gehad, spijtig dat ze niets verstond van ons Mechels dialect. Ze zei me dat er veel gelachen werd, het zal dus heel komisch geweest zijn.
Tegen half twee 's morgens lagen we allen in ons bedje en vandaag zondag heb ik heel de dag, je raadt het al.....gekuist! Het huis is weer helemaal aan de kant en na een weekje vakantie zijn mijn batterijen terug opgeladen om er terug tegenaan te gaan .
Danna heeft vandaag een namiddag met de zus van Maryline opgetrokken, ze hebben gevolleybald en daarna een lekkere pita gaan eten.
Nu zitten we allemaal in de zetel, dekentje, voetjes omhoog want het is de finale van SYCTYCD.........
Wow, blijkt dat ik het woord pyjama al een paar keer verkeerd heb geschreven bij vorige posts. Ik schreef het namelijk zonder j, pyama dus maar het moet pyjama zijn. Bedankt IPad woordenboek, er komen serieus gaten in mijn hersenpan of is het omdat ik al een hele week niet veel hoef na te denken, lol.
Het was een zalige namiddag, mijn babybezoek bleek ook heel relax te zijn. Ik dacht twee baby's, dubbel gekrijs, dubbel geween. Niks, nothing, de nada...twee zalige babietjes. De ene lag te slapen in de box en de andere lag lekker in de armen van mama. Ik heb ze beiden in mijn armen gehad en papje gegeven. Fantastisch gevoel toch, zo'n kleine prutskes knuffelen. Die kleine handjes rond je vinger en als ze lachen smelt je helemaal....automatisch denk je aan je eigen kleintje die zoveel jaar geleden in je armen lag. Niet vergeten er van te genieten is de boodschap want ze groeien zo snel.
Effe een ander scenario toen ik thuiskwam, twee grote dochters keken me aan, elks met hun Mac op hun schoot en smartphone in de hand: dag mama, hello....dag meisjes en hop, ogen terug naar de laptop....terug in het heden. Ik trek mijn jas en schoenen uit en begin patatjes te schillen voor het avondmaal maar kan toch niet nalaten om nog even te mijmeren en na te genieten van het gekroel van baby's in mijn armen deze namiddag.........neen Chris, uw tijd is gepasseerd !
Vandaag is het een dag van niets doen. Ik zal jullie, die aan het werk zijn is allemaal jaloers maken. Deze morgen mijn twee dochters goede schooldag gewenst, pot koffie gezet en in de zetel gedoken. Tv aangezet en een paar opgenomen programma's bekeken. Daarna wat gelezen, iets gegeten en verder niets....
Normaal had ik een lunchafspraak maar die is niet doorgegaan en binnen een dik half uur ga ik op babybezoek. Ik moet me schamen want de baby's, een tweeling zijn al een half jaar geleden geboren. De grote vakantie zat daartussen en ik vond dat ik moeder, vader en kindjes wat rust moest gunnen om hun draai te vinden want 2 baby's is toch iets anders dan voor 1 spruit zorgen. Op regelmatige basis krijg ik wel foto's te zien op Facebook en het zijn twee fantastische kereltjes die ik strakjes in levende lijve ga ontmoeten en knuffelen :).
Het wordt dus hoge tijd dat ik mijn pyama verruil voor een broek en trui en neen ik schaam mij vandaag niet dat ik zolang in mijne pyama heb rondgelopen. De boog moet niet altijd gespannen staan. Er is niets mis met af en toe is niets doen. Een goed evenwicht tussen werk en ontspanning is heel belangrijk in het leven als je een burn down wil vermijden...het leven gaat al snel genoeg dus.....af en toe tijd nemen om te niksen is een must. Ok, genoeg psychiatrisch gebabbel.
Het is nu bijna middernacht, mijn geboortedag zit er bijna op. Zoals elk jaar ben ik weer verwend met leuke kadootjes en heel veel fijne verjaardagswensen van familie, vrienden en collega's.
Bedankt iedereen, het doet een mens goed...het geeft me een boost zodat ik er weer een jaartje tegen kan.
Het is nu eventjes gedaan met feesten, het is een zware, intense maar prachtige maand november geweest. Een maand waarin mijn dochter 18 is geworden en we dat op alle soorten van manieren gevierd hebben. Nu vrijdag is er nog een hapje en tapje bijmijn schoonzus die haar verjaardag viert.
Ik zal blij zijn dat er vanaf dan een feestloze periode komt. Zo is er tijd voor een ontgiffingskuur, niet qua alcohol maar meer voor de late en zware maaltijden en zoetigheden. De examens komen er ook aan en Gita heeft haar GIP dat moet worden afgewerkt en verdedigd bij de jury.
Tijdens de feestroes van de laatste weken heeft Danna ook haar 10 weken Nederlandse avondles afgewerkt en heeft ze een score van 61% behaald, hetgeen heel goed is voor de weinige tijd die ze er heeft ingestoken. Ik concludeer dat ze de basis verstaat maar het niet graag spreekt. Ze wil na de feestdagen een cursus Engels volgen daar ze vindt dat dat een veel interessantere taal is en ze die ook in de toekomst kan gebruiken. Geen ongelijk maar ik zou het leuk vinden dat ze me af en toe zou toespreken in het Nederlands, simpele wederkerende zinnetjes. Ik ga slapen, ik ga naar school, bedankt voor dit of dat, etc..
Ik lig er wel niet meer wakker van daar onze relatie met haar heel tof en hecht is geworden en ze haar draai heeft gevonden. Dat vind ik uiteindelijk veel belangrijker.
Mijn ogen vallen bijna toe....tijd voor mijn bedje....de afwas (jakkes) lacht me toe maar het zal voor morgen zijn. ;)
Het is heel stil op mijn blog maar heeeeeeeeeeel druk ten huize Chriske.
We zijn nog steeds niet uitgefeest maar het begint op zijn einde te geraken...
Morgenavond nog een laatste stuiptrekking, in de letterlijke zin van het woord want het begint door te wegen. Mijn huis is na zo een feestje te vergelijken met een stulpje waar een wervelwind is doorgeraasd en de opkuis daarna is natuurlijk, u raadt het al: pour moi ! Afwassen vind ik helemaal niet erg, ik doe dat zelfs graag met op de achtergrond een goed muziekje. Al de rest, tafels en stoelen wegbergen, rommel opkuisen, meubels terug herschikken en voor de zoveelste keer stofzuigen en opnemen wordt echt te veel.
Maar goed aan alles is een keerzijde en de feestjes zijn altijd plezant dus mogen we eigenlijk niet klagen en belangrijk detail: ik ben thuis de ganse week dus kan ik alles in vertraagd tempo doen en tijdens de afwas effe nippen van mijn tas koffie en een kort verslagje plaatsen want jullie zullen wel denken, die post niks meer......die is haar volgelingen vergeten.....haar pc is gecrasht.......
Zo, koffie is op, nieuwe cd start en ikke vlieg er terug in!
