Ondertussen ben ik al een maand hier in San Jeronimo. Alles gaat nog altijd super! Ik voel me heel goed in mijn gastgezin en vind mijn project ook nog altijd erg boeiend. In deze blog wou ik jullie graag een inkijk geven in mijn dagdagelijks leven.

Aangezien er hier een probleem is met het water, moet ik steeds voor 6u douchen, anders is er helemaal geen water meer. Mijn typisch ontbijt bestaat uit veeeel rijst, vaak met kip en meestal met groenten. Ik krijg ook regelmatig een (kippen)soepje. Daarna vertrek ik tegen 8u naar mijn project. Op maandag, woensdag en vrijdag help ik voormiddag respectievelijk de leerkracht/handwerk-leerkracht of de psycholoog. Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat elke oudere zijn/haar werkbundel heeft (met tekeningen, oefeningen,..), ik help met tekenen en kleuren (“in welke kleur moet ik de zwaan kleuren?”) en ik ben voornamelijk ook gewoon aanwezig. Sommige ouderen hebben veel bevestiging nodig: “ja, de achtergrond van de tekening mag je ook kleuren”, en aandacht in het algemeen is ook altijd welkom. Ik probeer hen steeds te bevragen naar hun gezondheid en hoe het in het algemeen met hen gaat; op deze simpele vragen krijg ik vaak urenlang antwoord. Het lijkt hen deugd te doen om hun verhaal te kunnen vertellen, dus ik luister maar al te graag.

Op dinsdag en donderdag neem ik enkele ouderen mee naar de universiteit om hun tandprothese te laten maken. Doorheen de hele week probeer ik ook hier en daar wat Quechua te leren. Dit is de traditionele taal van Peru en omstreken, vanuit de tijd van de Inca’s. Sommige ouderen kunnen geen woord Spaans, dus voorlopig is het met hen nog gebarentaal- maar dat lukt ook behoorlijk goed!

Tijdens de middag ga ik thuis eten, aangezien dat maar een tiental minuten is van mijn werk. Ook hier is het meestal rijst met kip en groenten. Een uurtje later vertrek ik weer om te helpen met allerlei administratieve taken. Dit kan gaan van digitalisering van documenten tot nogal interessante taken zoals het inpakken van ringmappen in kaftpapier zodat alle ringmappen dezelfde kleur hebben…

Afhankelijk van hoe druk het is, kan ik naar huis tegen 16u, 17u of 20u, 21u. Na een lange werkdag volgt er nog een heerlijke maaltijd; deze keer is het meestal euhm.. tja, kip en rijst eigenlijk. Als ik de kans krijg, ga ik slapen tegen 20u aangezien ik om 5u steevast wakker ben door de inschijnende zon en de markt die opstart.

Ik doe nu wel lacherig over het eten, maar het is elke keer wel écht heel lekker! Ook is mijn gastmama erg creatief: het zijn altijd wel andere groenten of op een andere manier klaargemaakt, dat het keer op keer weer genieten is. Ik eet ook regelmatig een eitje, bakbananen, choclo (yeeeees!!!), pasta,..

In het weekend probeer ik altijd wel IETS te doen: soms spreek ik af met mijn Cusco- Buddies (we zitten met 4 van de opleiding in regio Cusco), andere keer doe ik iets met mijn gastgezin,..

Zo, hopelijk hebben jullie nu een beter zicht op mijn leventje hier in het mooie Peru.

Saludos!

08-12-2018 om 00:23 geschreven door Galiene  

Alles nog steeds heel goed hier! Mijn eerste werkweek zit er ondertussen al op. Ik heb de kans gekregen om letterlijk elke dag iets anders te doen. Ik bezocht verschillende projecten die allemaal iets te maken hebben met de gemeente (mijn stageplaats is letterlijk: gemeente San Jeronimo) .

Maandag begon ik bij een project voor ouderen. Het gaat voornamelijk over kwetsbare ouderen, op welke manier dan ook (fysiek, economisch, sociaal,..). Het project zorgt voor een ‘thuis’ voor deze mensen. Ze doen activiteiten zoals handwerk, schilderen, tekenen, dansen,.. Op sommige dagen komen er fysiotherapeuten om massages te geven of om bepaalde therapieën uit te voeren. Op andere dagen komt er een psycholoog.

 Ook krijgen ze de kans om hun tanden te laten verzorgen, in samenwerking met de universiteit hier. Het project brengt de ouderen naar de faculteit geneeskunde, en daar krijgen ze de nodige verzorgingen door studenten tandheelkunde (weliswaar onder begeleiding). Dit kan gewoon het verwijderen van tandsteen zijn, maar ook het maken van volledige protheses. Bovendien krijgen deze ‘abuelitos’ (= opa’s en oma’s) elke dag een ontbijtje en een zeer degelijke middagmaaltijd – vaak is dit, helaas, de eerste en laatste echte maaltijd voor hun. Vanaf de eerste moment voelde ik me heel erg goed in het project. Iedereen die hier werkt, doet dit met veel passie en met heel veel liefde voor de abuelitos. Ik hoop dus ook dat ik hier kan/mag blijven werken.

Maandagnamiddag was het al direct feest: het was ‘dia del trabajador municipal’ (= dag van de gemeente- medewerker). Er was veel muziek, eten en drinken. Mijn gastzus (eigenlijk mijn gastmama maar ze is maar enkele jaren ouder) is echt een hele plezante madam dus ik moest wel elke keer mee gaan dansen. Op het einde heb ik zelfs met de burgemeester gedanst!

Dinsdag mocht ik terug naar het ouderen-project en daar kreeg ik al direct enkele nuttige en interessante taken. Namiddag werd ik officieel voorgesteld aan de burgemeester en werd er beter besproken wat men van mij verwacht.

Woensdag bezocht ik een project van de afdeling ‘gezondheid’ van de gemeente. Ik ging naar een kinderopvang op de plaatselijke markt. De mama’s van deze kindjes werken vaak op deze markt. Naast de kinderopvang, hecht dit project heel veel belang aan voeding. In deze regio zijn er heel veel kinderen met ondervoeding en/of anemie (bloedarmoede). Elke dag moet één mama in de opvang blijven om te helpen en ook om te leren welke voeding ideaal is voor haar kinderen..

Woensdagnamiddag kon ik een ander project bezoeken. Dit project is in samenwerking met de Vlaamse gemeente Edegem. Edegem en San Jeronimo hebben een ‘hermanidad’ (=zustergemeente). Men werkt met kinderen en jongeren die hier naar school gaan. Vaak komen deze kinderen uit een ‘comunidad’, een district in de bergen. Hun ouders sturen hen vaak alleen naar school, en ze moeten dan de hele week alleen in San Jeronimo blijven. Anderen hebben ouders met een bepaalde handicap, waardoor de zorg natuurlijk niet vanzelfsprekend is. Het zijn dus ook hier stuk voor stuk kinderen en jongeren met een bepaalde kwetsbaarheid. In het project helpen ze voornamelijk met huiswerk, en ze krijgen extra les en oefeningen bij moeilijke vakken. De psychologen die hier werken proberen ook hun zelfvertrouwen te verhogen. Dit project vond ik ook geweldig, en hopelijk kan ik hier ook een tijdje meehelpen.

Donderdag kon ik een voorstelling over gezonde voeding meevolgen, gegeven door de gemeente. Het was erg boeiend op te zien waar veel aandacht aan gehecht werd. Ook leerde ik wat meer over de typische producten van hier.

Vrijdag was een zalige dag! Ik kreeg de geweldige kans om op jaarlijkse uitstap te gaan. De uitstap is voor ouderen en ook voor kinderen met een handicap en hun familie. Een grote, gezellige groep met fantastische begeleiders. We gingen naar Huanca, een soort van bedevaartsoord dat in de Heilige Vallei ligt maw: prachtige landschappen. We volgden de mis mee en gingen daarna verder naar laguna de Lucre en weerom: prachtige natuur! We speelden voetbal en genoten van elkaar en van het platteland. Ik heb hier echt geweldige mensen leren kennen!

In het weekend heb ik niet veel gedaan.. Het was vooral bekomen van de drukke week en alles een beetje in orde stellen (vb. regenbestendige botten en dikke jas kopen). Zondagochtend gingen we ‘een wandelingetje’ maken. We gingen van 3300m naar 3700+m… Net iets meer als zomaar een wandelingetje dus! Wel prachtige uitzichten over San Jeronimo.

Sorry voor de lange blog maar mijn internet is nogal beperkt dus probeer ik alles tegelijk te delen ;) 

Saludosss 

15-11-2018 om 23:45 geschreven door Galiene  

Om maar direct met de deur in huis te vallen: alles gaat heel goed!

Na een vlucht van 12 uur kwamen we (ik en 7 medestudenten) eindelijk aan in Lima. Bij het uitrijden van de luchthaven begon het avontuur al: we hadden al bijna een ongeval! Ik heb wel vaker horen zeggen dat het verkeer in Lima echt vreselijk is, en ik moet zeggen: ik begrijp het nu!

We verbleven 2 dagen in een heel leuk hostel. We bezochten het centrum van Lima en de kust. Iedereen vertelde ons op voorhand dat Lima geen mooie stad is, en dat het niet de moeite is om lang te blijven. Toch was ik onder de indruk. Het is niet de mooiste stad die ik ooit zag, maar zeker ook niet de lelijkste. En wat hier misschien wel het allerleukste was: zon, zon en nog eens zon! Helaas heb ik ook de gevolgen van deze felle zon weeral eens mogen ondervinden en staat mijn zonnebril al mooi op mijn gezicht.

Op Halloween (31 oktober) vertrokken we met twee richting Cusco. We kozen ervoor om de bus te nemen, omdat we zo meer van het landschap konden zien en omdat dit iets meer ecologisch is. Het zou een busrit van 21u en 30 minuten worden. Dit weliswaar met een brede leren zetel, beensteun, mogelijkheid tot 160° platliggen, eten en drinken en een tv’tje. Door het verschrikkelijke verkeer in Lima duurde de tocht helaas iets langer. We deden er letterlijk 24 uur over! Nu, in vergelijking met de vlucht naar Lima vond ik de busrit nog behoorlijk comfortabel.

Ondertussen ben ik goed en wel aangekomen bij mijn gastgezin. Aangezien het feestdagen waren (1 -2 november), zal ik pas maandag 5 november beginnen ‘werken’. Ik krijg de kans om eerst verschillende projecten te gaan bekijken en zal daarna kunnen kiezen waar ik het best kan ingezet worden.

Dat was het voorlopig wel!

 Saludos!

11-11-2018 om 22:04 geschreven door Galiene  

20-10-2018 om 00:00 geschreven door Galiene  

23-09-2018 om 11:45 geschreven door Galiene