Zoals jullie ondertussen wel allemaal weten, ben ik al bijna een maand terug thuis. Alles is nog altijd vrij raar, maar het begint stilletjes aan te wennen. Ik kijk nu met heel veel blijdschap en vreugde terug naar mijn onvergetelijk jaar in het mooie Ecuador. En ik weet ook dat ik zo snel mogelijk nog eens terug wil!
Nu is het tijd om alles achter mij te laten, en dus ook deze blog. Ik hoop dat jullie het fijn vonden om af en toe eens iets van mij te horen! Ik vond het in ieder geval heel fijn om jullie op de hoogte te houden, ookal duurde het soms wat lang...
Voor diegene die ik nog niet gezien heb, tot snel!
Dit zal waarschijnlijk mijn laatste blogbericht zijn, aangezien ik binnen 9 dagen op Belgische bodem sta..
Gisteren was het dus mijn verjaardag, en omdat het ook een vroeg afscheid was, hebben we een heus feest gehouden. Op ons dak stond een tent, met DJ, met discolampjes, ballonnen en versieringen, we hadden een bbq en een grote taart. Natuurlijk, typisch Zuid-Amerika, was er ook een piñata, een constructie van karton met snoepjes, speeltjes,... in :)
Al mijn vrienden en familie waren uitgenodigd en we hebben de hele avond volop gedanst! Ineens kwam er een groep 'Indigenas' boven, die hebben toen ook nog enkele liedjes gebracht en daarna nam de DJ weer over. Aangezien het toen nog exact 10 dagen was voor mijn vertrek, waren er natuurlijk ook wel wat traantjes bij. Dit is sowieso de laatste keer dat ik iedereen nog eens samen heb kunnen zien, wat zeer triestig is, maar ik heb er echt van genoten.
Ookal komt het nu echt wel héél dichtbij, ik kan het nog altijd niet geloven, mijn Belgisch leven is zo vaag en lijkt zo lang geleden.. Ik ben echt nog niet klaar om te vertrekken, letterlijk en figuurlijk. Ik heb nog geen idee hoe ik al mijn spullen in 1 valies ga krijgen en ik heb het gevoel dat ik hier nog zoveel moet doen en zien... En natuurlijk mijn lieve familie, vrienden en vriendje achterlaten, wordt ook niet makkelijk, er gaan veeele traantjes gelaten worden.
Aan het begin van deze maand ben ik samen met AFS naar het Amazonewoud geweest. Het was echt de max, we zagen roze (rivier)dolfijnen, vieze taratulas, reuze sprinkhanen, krokodillen, slangen, een uiltje, piranhas, mega-schattige nacht-aapjes, giga vogel (die een aapje aan het opeten was), en zo veel meer. We sliepen daar in echte hutjes, één groot dak en daaronder een houten constructie met 4 'kamers'. Wel leuk dat we zo de verdwaalde vleermuis snachts konden bekijken of zelfs de schattige vuurvliegjes, die wel wat op sterren leken. Ook zijn we naar een 'comunidad' geweest, een soort van indianenstam, die nog altijd daar wonen. In tegenstelling tot de strooien rokjes en halfnaakte mensen, die jullie zich nu inbeelden, zaten ze gewoon in hun jeansbroeken en all stars. Spijtig maar kom. De sjamaan van het dorp echter zag er wel iets 'typischer' uit. Hij 'reinigde' een aantal AFS'ers, met netels en een, euh, mooi liedje.
We zijn ook nog gaan zwemmen in een prachtig meer, bij zonsondergang. Gezellig tussen de slangen, krokodillen, en dolfijnen! Het was een hele leuke trip, een echte aanrader!
Daarna zijn we met AFS de Cotopaxi gaan beklimmen: een hoge vulkaan, waar zelfs sneeuw ligt. Toen we naar boven wandelde, was het aan het sneeuwen, het was dan ook echt zooo koud! Ik had behoorlijk wat last van hoogteziekte maar ben toch bijna bij de 5000 meter geraakt!
Afgelopen week heb ik nog een reisje gemaakt, een trip door Ecuador, we zijn op verschillende mooie plaatsen geweest maar daar ga ik pas later over schrijven. Ik mocht deze trip van AFS niet maken, dus ga er mooi over zwijgen totdat het 'veilig' is :)
Voila, een korte update en de rest zal ik jullie waarschijnlijk zo kunnen vertellen aangezien het nog maar 28 dagen zijn.
Zoals jullie al wel gehoord hadden of gezien of facebook, ben ik dus net naar de Galapagos eilanden geweest. Iedereen zegt dat dit echt een 'once in a lifetime experience' is en dat kan ik wel bevestigen! Na een vlucht van zo een 2,5 uur vanuit Quito, kwamen we aan op de luchthaven van Baltra. Van daaruit gingen we met de boot naar het hoofdeiland Santa Cruz. Daar kregen we middageten en dan vertrokken we met de boot naar het grootste eiland Isabela. Klein detail, het is zo een 2,5 uur op de boot, met gigantische golven, dus het eten kwam bij velen bijna terug boven...
Aangekomen in Isabela, begrepen we onmiddelijk waarom dit zo een touristische trekpleister is: overal lagen zeeleeuwen, leguanen of krabben te rusten en ook in het water was veel beweging. De eerste dag zijn we enkel 's avonds nog naar een meer geweest waar flamigos zaten en daarna snel ons bedje in na een eerste korte verkenning van het dorpje.
Dag 2: 16 km wandelen naar de vulkaankrater Sierra Negra, de tweede grootste van de wereld. Gelukkig was het niet zo vreselijk warm, en bleef de zon een beetje verscholen, maar toch was het een stevige tocht. We kregen veel uitleg over vulkanen en kraters in het algemeen maar ook over deze specifiek. We wandelden nog even door tot aan de vulkaan Chico. Vandaar keerden we de hele weg terug, zucht!
Dag 3 zou de beste dag van de week moeten worden... We gingen snorkelen, daarna met haaien en schildpadden zwemmen en afsluiten met de typische vogels-met-blauwe-pootjes en schildpadden. Mijn dag verliep echter niet zo... Terwijl ik aan het snorkelen was, werd ik gestoken door 'agua mala', een soort zeewier-beest. Is te vergelijken met een kwallenbeet, en deed vreselijk pijn. Na alle hulpmiddelen geprobeerd te hebben, en na 2 uur pijn, hebben ze me dan toch maar naar het ziekenhuis gebracht. Daar namen ze bloed en zagen ze dat ik een alergische reactie had op de steek. Na een injectie, medicijntjes en een crème mocht ik terug naar het hotel om uit te rusten. Had ik echt wel nodig want had verschrikkelijke pijn. Deze steek tastte namelijk ook mijn spieren aan, mijn armen en rug deden helemaal niets meer, mijn benen konden mij nog net dragen.
Dag 4: terugkeer naar de hoofdeiland Santa Cruz. De pijn was al een stuk beter, maar het was die dag toch nog afzien. Deze dag gingen we naar 'la Estacion Charles Darwin', een centrum voor schildpadden eigenlijk. Daarna gingen we nog wat andere schildpadden bekijken, maar dan in het echt, zonder kooitjes of hekken. En om de dag af te sluiten gingen we naar Tortuga Bay. Waaaaaw dit was echt de max! Het is vrij ver wandelen ernaartoe, zo een uurtje, maar eens daar, is het echt de moeite waard! Ik mocht helaas niet in het water maar heb dus wel genoeg fotos kunnen nemen. Bijvoorbeeld van de twee baby-haaien die voor mij voeten zwommen. Dit strand is echt een strand 'uit de boekskes': helder, transparant blauw water, wit zand en wat bosjes om het af te maken.
Dag 5 en direct de laatste dag, zijn we enkel nog 2 kraters gaan bekijken om daarna door te rijden naar de luchthaven.
Ondanks de pech vond ik het echt wel een geslaagde reis, en ik ga zeker nog eens terug! Nu terug een aantal weken normaal terug naar school zonder grote plannen...
Het is weer lang geleden dat ik nog eens een blog schreef, maar er is gewoon niet zoveel gebeurd de laatste weken. Wel heb ik dit weekend meegedaan met een marathon van de plaatselijke 'bailaterapia', te vergelijken met zumba :). Ik ben al een tijdje terug bezig met deze zeer aangename hobby! Het word georganiseerd door de overheid in het project 'Ecuador ejercitate', een degelijke vertaling: Ecuador, beweeg of doe aan sport! Zowel smorgens als savonds word er dus in het plaatselijke colluseum, of euh, basketbalzaal, een bailaterapia-sesie georganiseerd: volledig gratis! En dat van maandag tot vrijdag. Zowat in elke 'barrio' is er wel zo een project. Wij hier in Carcelen alto, hebben veel chance met onze 'instructores', zo geweldig mensen! Een enthousiast duo jong-volwassenen die er elke avond staan met een grote smile en veel plezier maken tijdens het dansen. Het is echt elke dag weer een feest met hun!
Nu, dit weekend was het dus de marathon. 3 uur aan een stuk dansen en aerobics, toch niet te onderschatten hoor! Ik heb samen met mijn Duitse vriend Roman en mijn vriendje Jon meegedaan. Er waren zo een 30-tal 'instructores', de ene al meer 'gay' dan de andere, wat voor mijn vriendjes een shock was hahaha :) Ik was me zo goed aan het amuseren toen ze aangekondigden '45 minutos mas', waaat? Het ging echt zo snel, omdat het zo fijn was! Nu, er waren natuurlijk ook prijzen. Ik had er natuurlijk niet op gerekend, wat wil je, als blanke en niet-al-dansend-en-bewegend-opgevoed?? Toch ben ik er echter op de ene of andere manier in geslaagd tweede te worden! In het algemeen waren we met zo een 250 dansers, maar in mijn categorie (jongeren) zo een 30-tal. Toch wel een beetje indrukwekkend, vind ik zelf :D
Ik heb dus een maand gratis fitness gewonnen, en het beste is: die fitness is zo een 15 huizen van mijn huis :) Ik ga er dus echt wel gebruik van maken!
Voila, dat was het weer, nu ga ik naar de cinema met mijn familietje...
Het is al weer eventjes geleden dus hier komt weer een uitgebreid verslag!
Zoals jullie misschien nog wel weten had ik eerst een gastgezin toegewezen gekregen in Guaranda, een klein bergdorpje. Door een soort van 'technisch probleempje' is dat helaas niet doorgegaan en ben ik dus in Quito geplaatst. Nu, mijn 'zusje' van mijn eerste familie in Guaranda bleef maar aandringen dat ik hun eens ging bezoeken. Ik zag dat iets minder zitten omdat ik echt wel nerveus was hen te ontmoeten, maar twee weken geleden (in de vakantie) heb ik het dan toch gedaan!
Mijn Quito-familie bracht mij naar daar (zo een 5 uur met de auto), zij gingen daar ook zelf een tour maken. Mijn Guaranda-familie bestaat uit een mama en papa, een oudere broer en jongere zus. Hun huis is echt wel heel sjiek: 3 verdiepingen en allemaal heel netjes en proper. En oh ja, dat is dus één van de vier huizen die zij bezitten... De familie valt best mee, ik zou daar ook wel gelukkig zijn maar vind mijn Quito-familie toch net iets geweldiger!
Ze hebben echt heel goed voor me gezorgd, de mama is ontzettend lief, het zusje zeer verlegen en stil en de papa wilt echt alles weten over België. Ondanks het feit dat ik maar een weekendje bleef, hebben ze mij zowel de stad laten zien als enkele uitstapjes naar wat andere leuke plaatsen. Ik ben er vrij zeker van dat ik nog wel eens een weekendje terugga, ik voelde me er echt wel goed!
En dan deze week..... AFS Ecuador organiseerd elke jaar een 'korte uitwisseling', we gaan dus voor een weekje naar een andere stad bij een andere familie wonen. Ik was één van de vier 'uitverkorenen' die naar de kuststad Esmeraldas mochten gaan. Het viel anders wel behooooorlijk hard tegen! De warmte, de vochtigheid en de bijhorende muggen maken deze bestemming al niet al te aangenaam maar mijn 'familie' was echt de hel!
Mijn 'mama' vroeg na 3 dagen eens aan haar dochters wat mijn naam eigenlijk wel was. De laatste dag vroeg ze of ik het fijn leven vond in Italië... Zij was dus to-taal niet geïntereseerd. De zussen (11 en 14) vonden het geweldig omdat ze nu iemand hadden die kon helpen een kant te kiezen als ze weer eens ruzie hadden. Constant hadden ze ruzie en dan moest ik zeggen wie gelijk had, en wie dus de leukste was, man man man! Ook vonden ze het leuk om met mij te 'spelen', in mijn voeten bijten, mij 'massages' geven totdat ik blauwe plekken had, mij veel te lang onder water duwen en mijn dan uitlachen als ik bijna ging wenen van de schrik,.. En omdat de mama zich van die kinderen niks aantrekt kon ik feitelijk niks doen tegen die twee duivels.
Bovendien was de stad afschuwelijk lelijk, de mensen ontzettend onbeleefd en de straten vreselijk vuil. Ik ben dus nu echt wel heeel blij dat ik terug thuis ben bij mijn geweldige familie! Het was een boeiende week!
Zoals jullie in mijn vorige blog al konden lezen, ben ik dus dit weekend naar Santa Elena geweest met AFS. Het was een ritje van zo een 13 uur met de bus, maar met die andere afs'ers verveel je je nooit! :)
We kregen dit weekend vooral uitleg over de komende georganiseerde afs-reizen. De Galapagosreis, een reisje naar de Amazone en een tocht naar de Cotopaxi (vulkaan). Ik kan al niet meer wachten!! Ook hebben we dit weekend tijd gehad om met alle 75 uitwisselingsstudenten te praten en ervaringen te delen. Hierbij heb ik weeral begrepen dat ik echt wel de lotto gewonnen heb met mijn familie! Natuurlijk hebben we ook veel gezwommen daar, aangezien we aan de zee zaten, en er ook een zwembad was in het hotel :).
Het was echt wel een supertof weekend, alleen een beetje kort: zo een dag reis en een dag daar zijn!
Sinds Kerstmis heb ik een beetje in een dipje gezeten, ik wou niet meer constant bij mijn gezin zijn, omdat dat nogal vrijeisend is. Het is namelijk niet enkel mijn gezin, maar ook de andere 100 familieleden die met mij willen praten, dingen met mij willen doen. En dat terwijl ik me niet op en top super voelde, pff.. Ik heb me dus echt wel een aantal weken een beetje 'afgesloten', en ondertussen gaat het terug een stuk beter! Ik merk terug waarom mijn gezin en familie zo super is!
Eindelijk terug die toffe gespreken met mijn zus, samen pannekoeken bakken met mijn zusje, mijn broer helpen met zijn kreupel been (voetbalaccidentje), mijn superlieve mami die speciaal voor mij chocoladepudding meebrengt en mijn papi die mij altijd terug doet lachen.
Een tof familie-gevoel-moment: vrijdagmorgen (id vakantie), mijn zusje komt mij wakker maken om te gaan ontbijten, ik draai mij om en kreeg een hele lading carnaval-schuim over mijn gezicht. Even later komt mijn papi nogmaals roepen (was het schuim aan het opruimen, vandaar dat ik nog niet ging eten), draai ik me weer om, mijn hele kamer vol schuim, ik inclusief... Waaaw, zo geweldig is mijn familie dus :D
Hopelijk is het klein dipje nu helemaal terug verdwenen!
Het is alweer eventjes geleden dat ik nog iets heb laten weten, vandaar nog eens een korte update. Over het algemeen alles nog heel goed hier in het momenteel iets nattere Quito (winter! Oftewel regenseizoen). Onlangs, de 12e namelijk was het de verjaardag van mijn Italiaanse vriendin en klasgenoot en we werden uitgenodigd bij haar thuis. Zoals ik misschien al verteld heb, woont ze ondertussen bij haar nieuw gastgezin, waarvan de gastbroer een jaar in Alken woonde. En zijn Belgische familie is op bezoek hier in Ecuador, waardoor ik dus nog eens een avond Vlaams heb kunnen praten!
We gingen tegen een uur of 6 s'avonds naar het tweede huis van Pamela in Tumbaco, zo een uur van hier. Daarna gingen we pizza maken, traditionele Italiaanse pizza. Natuurlijk duurt dat behoorlijk lang dus we hadden al snel door dat we laat terug thuis zouden zijn. Tijdens het wachten heb ik met alle Belgen gekletst, mama, papa en zus van Ecuadoriaanse Steven. Ook waren er Belgische vrienden van deze familie aanwezig, een koppel dat momenteel voor 9 maanden in Ecuador woont. Het was echt heel interessant met hun allemaal te praten! Daarna was het tijd voor de taart, en het 'lang zal ze leven' in 4 verschillende talen: Italiaans, Spaans, Engels en Vlaams!
Een uurtje later was de pizza eindelijk klaar, de helft van de gasten (familie van Pamela) was al naar huis want het was al zo een 10 uur :) De pizza was echt lekker maar door de zware chocoladetaart van ervoren kreeg niemand veel binnen. Na het opruimen vertrokken we eindelijk terug naar Quito, het was dik 12 uur voor ik thuis was en de volgende dag ging de wekker voor ons weer om 5u30, zucht!
Het was een vermoeiende zondag maar het feit dat ik een Cristal gekregen had van de Belgische familie maakte het allemaal de moeite waard! :)
Voila, nu heb ik sinds vandaag een maandje vakantie en dat gaan we goed inzetten door een weekendje strand met AFS! Daarna zal het rondreizen worden: zalig!
31 december zelf hebben we niet zo veel gedaan. Zoals ik in mijn vorige blog al vertelde, hadden we al 2 monigotes. Dit zijn 'poppen' van karton en papier die worden verbrand als symbool van alle slechte dingen van het afgelopen jaar. Maar we hebben er ook een aantal zelf gemaakt: broek en t-shirt aan elkaar vastnaaien, de pijpen en mouwen dichtnaaien en opvullen met papier en karton. Daarna hebben we een heel normaal avondeten gehad en daarna gingen we naar buiten. Daar hadden we een tent gezet met de nieuw gekochte gigantische stereobox en discolampen. Hetgene wat ik veruit het leukst vind over het nieuwjaar hier zijn de viudas! Dit zijn mannen en jongens die zich verkleden als vrouwen en dan op straat voor elke auto gaan dansen om een centje te verdienen. Het verhaal hierachter is dat ze zogezegde weduwen zijn en nu dus geen geld meer hebben. Echt goed heb ik het niet begrepen maar het was gewoonweg geweldig om te zien! Terwijl wij dus buiten zaten deden mijn neven hun uiterste best zo mooi mogelijk te dansen om wat geld te krijgen: heerlijk zich!
Om middernacht dan werden de poppen aangestoken en natuuurlijk ook wat vuurwerk. Ook werd iedereen gekust en geknuffeld met wensen op een gelukkig jaar. Daarna werden er druiven uitgedeeld: 12 voor elk. Bij elke druif hoort een wens, 12 wensen voor de 12 maanden van het volgend jaar. Ook is het belangrijk die dag een rode of gele onderbroek te dragen, helpt voor extra geluk! :)
In het algemeen vond ik Nieuwjaar hier niet zo speciaal maar kerstmis maakt alles meer dan goed!
Dan wil ik nog vertellen over mijn dag vandaag. Roman, Debora en ik vertrokken tegen de middag naar de artisanale markt, een uurtje van onze school, om een cadeautje te kopen voor Pamela, onze 4e uitwisselingsstudent. Twee rugzakjes, 6 paar oorbellen, een sjaal en een ijsje later vertrokken we naar la Foch, een toeristisch plein. Daar gingen we een fris pintje drinken op een terrasje in de zon. Daar kwamen we 2 vriendinnen van Roman tegen en zijn we dus maar gezellig bij hun gaan zitten. Daarna zijn we samen met hun naar een shoppingcentrum gegaan: met 5 jonge mensen in een veel te kleine auto met veel te luide muziek: heerlijk! Na het shoppingcentrum onveilig gemaakt te hebben besloten we maar stilletjes terug naar huis te gaan, maar we kregen eerst nog een uitnodiging om deze avond naar een feestje te gaan: daar zeggen we geen nee tegen!
Jawel mensen, dit is dus het zware leven van uitwisselingsstudenten! Nu ga ik me klaarmaken voor deze avond en morgen ga ik met mijn hele familie ergens wandelen, haha meer weet ik ook nog niet! :)
Hey iedereen, hopelijk nog alles goed daar met iedereen? Er is weer vanalles gebeurd dus is het weer tijd voor een blog-update!
Zoals sommigen al wel weten, is Ecuador opgesplits in 3 streken en de Galapagos. In het Westen heb je de Costa, de kuststreek, in het Oosten de Oriente, de 'jungle' om het zo te zeggen, en de middenstrook is de Sierra, waar ik woon. Voor dit weekend wou mijn familie naar Guayaquil, dat in de Costa gelegen is. En omdat ze wouden dat ik ook wat van de prachtige landschappen kon genieten, gingen we met de auto. Na de traditionele vertraging (deze keer zo een 4 uur), vertrokken we vrijdagavond tegen 20u naar de grootste stad van Ecuador: Guayaquil. Normaal gezien is dat zo een 6 à 7 uur rijden, maar aangezien mijn mama bij elke waterval, berg of rivier wilt stoppen om foto's te maken, duurde het bij ons dus net iets langer.
Door de grote vertraging van 4 uur te laat vertrekken én vele watervalletjes, besloten we maar te overnachten in een klein stadje in de Costa: Quevedo. In de morgen, na een traditioneel ontbijtje vertrokken we dan weer. Eindelijk aangekomen in Guayaquil in de vreselijke hitte, echt waar, warm en vochtig, brr! Ons hotel lag tegenover het leguanenpark van de stad dus gingen we daar maar eerst naartoe. Ik denk dat ik nog nooit eerder leguanen gezien heb, dus ik wist ook niet dat ik daar echt wel bang van ben :D Bah, echt groot dat sommige zijn, en die wandelen rustig over het pad en al, manman, niks voor mij! Ik ben dan maar gevlucht naar de kerk aan de andere kant van het park, echt wel mooi daar. Hele moderne kerk, met zo een 30 televisie-schermen!
Toen we teruggingen naar het hotel, ja hoor, doooor het park, waren er leguanen aan het 'vechten'! Zo een grappig zicht! Toch ben ik maar vlug doorgelopen.. Daarna gingen we een bezoekje brengen aan 'Malecon 2000', de dijk langs de rivier Guayas. Mijn familie besloot eerst een boottochtje te maken met een heuse piratenboot, hahah super! Het was een leuk tripje en heb een tof gesprek gehad met enkele Colombianen. Daarna zijn we een beetje gaan wandelen over de dijk, maar aangezien het zo verdorie warm was en er géééén waterijsjes te vinden waren, zijn we al vrij snel teruggekeerd om te gaan eten.
s'Avonds zijn we dan een wandelingetje gaan maken naar Las Peñas, een bergje met exact 444 trappen maar met een prachtig uitzicht over zowat heel Guayaquil. Super mooi, zeker omdat er nog altijd veel kerstverlichting was én al vuurwerk voor Nieuwjaar. Ook de weg naar de top was geweldig, cafétjes, winkeltjes, discotheken, great! Ondertussen was het al zo een 23u dus zijn we maar vlug gaan slapen. In het algemeen vind ik Quito precies een aangenamere stad om te wonen, het is properder en minder warm. Nu, ik ben maar een weekendje daar geweest dus ik kan mijn mening niet helemaal correct opstellen.
De volgende dag zijn we eerst gaan kijken naar de 'monigotes'. Dit zijn 'poppen' van karton en papier die bij Nieuwjaar opgebrand worden om de slechte dingen van het oude jaar te 'verbranden' en vergeten. Disneyfiguren zijn heel popular als monigote maar ook bijvoorbeeld politieke figuren of voetballers. Hierna gingen we naar Playas, een strand met een zeer originele naam dus. Na een 4tal uur zwemmen en zonnebaden vertrokken we terug naar Guayaquil. Reden? Mijn zusje wou per se de monigote van 'Pluto' hebben. Mijn mama is dan ook nog zo zot geweest om een monigote van zo een 2 meter te kopen, een figuur uit Batman blijkbaar, ondanks het feit dat ik bleef argumenteren dat dat echt niet zo een heel goed idee was. Voor zo een slordige 150 euro hadden we onze monigotes.
Eindelijk vertrokken we terug naar minder warme oorden, terug naar het heerlijk klimaat van Quito. Maar natuurlijk kwamen we weer veel prachtige landschappen en riviertjes tegen en daarom dus weer veel vertragingen. Dus gingen we onderweg maar avondeten. Waw: dat was een paradijs daar! Was een soort van Centerparcs om z'n Ecuadoriaans: overal palmbomen, hangmatten, zwembaden, salsa-muziek, cocktails en super eten! Deed me echt terugdenken aan de Dominicaanse Republiek. En hier was de warmte wél aangenaam! Na een stevig avondmaal maar terug vertrekken richtig Quito.
Na een uur: REGEN, véééél regen, die arme monigote op ons dak, weliswaar ingepakt in plastiek maar dat hielp niet echt veel. Door de regen was er veel vertraging en tegen 2 uur s'nachts zijn we dan maar een hotel gaan opzoeken. De volgende morgen voor de derde poging thuis te geraken. Halfweg kreeg mijn mami het geweldige idee een omweg te maken zodat ik meer kon genieten van prachtige bergen. We gingen dus via Latacunga, een bergstad waar ook enkele uitwisselingsstudenten wonen. Ze had gelijk, de landschappen waren geweldig maar het was wel zo een 2 uur extra in de auto. En nu, ben ik eindelijk thuis na een laaaange tijd in de auto! Gelukkig dat dat altijd plezant is met mijn zusjes en zotte ouders :)
Voila dat was mijn weekendje weg :) Een heel gelukkig nieuwjaar voor iedereen!! xxx
