DE LOTGEVALLEN VAN 2 SPAANSE WINDHONDEN, EEN BELGISCHE WHIPPET EN M'N FASCINATIE VOOR HEN. Yardan de Galgo, Zita de Greyhound en Onyx de Whippet.
01-06-2008
05 - ZITA - 25 APRIL 2008
Op 25 april hebben wij ons Greyhound dametje Zita moeten laten inslapen. Na een ellendig leven in Spanje is ze bij ons terechtgekomen. Het diertje (8 jaar) en zat toen reeds vol reuma. Ze was onze tweede windhond, die we haalden bij "Greyhoundsrescue" bij Josephine. Een al wat ouder dametje die blijkbaar niemand moest hebben voor adoptie. Samen met Yardan en Onyx geeft ze nog een aantal mooie jaren mogen meemaken. Van de koude betonnen vloeren in Ierland en Spanje naar een warm bedje speciaal voor haar. Ondanks haar reuma begon ze zelfs te spelen en "zot" te doen. Het was een speciale "Madam". Liefde kwam ze zelf vragen en als iets haar niet beviel liet ze het duidlijk, met het nodige gegrom, merken. Haar grote hobby's waren languit in de zetel liggen, eten, aan het gras ruiken (dit kon ze uren volhouden) en de baas spelen over de andere honden. WORDT NOG AANGEVULD !!!
Eindelijk. Een koude zaterdagmorgen. We vertrekken vroeg. Afspraak is aan het dierenasiel in Mechelen om 10.00 uur.
Ruim op tijd bereiken we de parking, voor ons reeds heel wat wachtenden. Op het domein zitten de hokken vol met honden, en het valt ons op, vooral Rottweilers zijn hier achtergelaten. Nog geen windhonden te zien. De mensen die mee zijn gegaan naar Spanje om daar hun hond te kiezen krijgen voorrang om hun hond op te halen. Sommigen komen reeds om hun derde hond.
Dan is het uiteindelijk ook onze beurt. De hokken zitten overvol, soms met vier honden in een hok. Het merendeel vraagt niet om aandacht, doch kruipen zover mogelijk weg, weg van de mensen, van hen die hen mishandeld hadden. De mensen die geen reservatie voor een dier gedaan hebben het enorm moeilijk om een dier te kiezen. En heb je er dan een op het oog, dan staat er gegarandeert een tweede of derde liefhebber bij dezelfde hond. Begin er maar aan, wie was eerst??
We wenden ons naar één van de begeleiders, of we onze hond konden zien. Hij keek op z'n lijst en ging naar één van de hokken. Drie honden zaten er in dat hok. "Dit is die van jullie" zei hij. Een lichtbruine, effen van kleur, met één oortje afhangend, het andere rechtstaand. Ik had het kunnen denken. Het diertje was volledig tot tegen de achterste muur gekropen, trillend en rillend over heel z'n lijf. De begeleider probeerde de hond uit z'n hok te halen, het lukte niet. Hij riep er een tweede man bij. Met alle moeite konden ze een riem rond z'n nek doen en hem uit het hok dragen. Ze liepen met de hond naar een stuk terrein waar ze ons de hond overhandigden.
Dit was geen hond meer, een stuk miezerige ellende was het. En deze hoop ellende moest doorgaan voor DE ARISTOCRAAT onder de honden ??!! Ineengekrompen en mager, hij durfde ons zelfs niet in de ogen te kijken, probeerden we hem mee te nemen. En altijd maar proberen om weg te komen, weg van bij ons. Hij zou door het kleinste gaatje in de haag gekropen zijn. Zijn stoelgang was bijna zuiver bloed, echt lopend en rood van kleur. Ik wist het, we wisten wat te doen de eerstkomende dagen.
s'Anderendaags heb ik meteen die mens gecontacteerd. Het scheen dat die honden via een dame van De Pinte ingevoerd werden vanuit Spanje naar Belgie. Al naargelang er adoptieouders voorhanden waren, werden de honden met een camionette naar Belgie overgebracht. Ik heb onmiddelijk met die dame contact gezocht. Ze vroeg me of ik werkelijk interesse had.
Natuurlijk had ik die. We hadden reeds een hondje, een Franse Bulldog. Het hondje hoorde niet, had dit nooit gedaan. Laiko was ook niet meer van de jongste, een jaar of elf dacht ik.
Het zou zeker geen problemen scheppen met de windhond, zei de dame me. Ze vroeg me welke ik moest hebben. Graag had ik een effen kleur gehad, zeker geen gestroomde en ... het moest een mannetje zijn. Geen probleem, over een 14-tal dagen zou ze om een aantal honden gaan. Voor ons zou ze er éen reserveren, een effenkleurige en van het mannelijk geslacht. Voor de afreis zou ze ons nog contacteren voor de bevestiging.
Op een zonnige namiddag waren m'n vrouw en ik aan het wandelen op een rommelmarkt ergens in het "verre" West-Vlaamse Oudenburg. In die tijd was ik bezeten van muziek (nu trouwens nog), meer bepaald rock'n'roll, stijl jaren 60 en begin jaren 70. En waar kun je beter af zijn dan op een rommelmarkt om bepaalde pareltjes op de kop te kunnen tikken? Alhoewel ... de pareltjes kunnen soms toch wel erg diep zitten en de prijs is ook niet meer zoals het eens was.
In het gekruwel van mensen, sloeg m'n oog op een man, een vijftiger, vergezeld van een hond. Een grote hond, gestreept van kleur, mager en mank aan z'n éne poot. Een windhond, zoveel wist ik nu ook wel van honden af.
Een eindje verder kwamen we de man met z'n hond tegen. Nu pas zag ik hoe groot de hond eigenlijk was. Ik streelde het dier zachtjes en raakte in gesprek met de eigenaar. Ik zei hem dat we in Belgie niet meer zoveel windhonden zagen, met uitzondering dan van hier en daar een whippet.
Hij vertelde me dat het dier uit Spanje kwam, en geadopteerd was. Nog nooit eerder had ik gehoord dat er ook in Spanje windhonden waren, ik dacht dat dit enkel een Ierse, Engelse of Amerikaanse sport was. De hond kwam van de hazenjacht en was daar afgedankt omdat hij niet meer voldeed aan de eisen van eigenaars. Hij gaf me z'n telefoonnummer om verder contact met hem te nemen i.v.m. enige inlichtingen omtrent de adoptie.
Bob Dylan's "Highway 61 Revisited" die ik daar kocht, heb ik die dag amper beluisterd.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
