Ze liepen door de donkere straat, allebei diep weggedoken in hun jas, handen in hun zakken. Ze zeiden niks tegen elkaar. Met snelle tred liepen ze door. Langzaam begon het te sneeuwen. De vlokken dwarrelden eerst langzaam en later dicht op een om hen heen. Plotseling bleef Jaap staan. Hier is het zei hij zachtjes. Ze stonden voor een donker huis waarvan de ramen bedekt waren met ijzeren staven. "Weet je het zeker"? vroeg Hans. Ja we moeten wel anders zullen we er nooit achter komen wat opa nou precies bedoelde.
Jaap was vijf jaar toen hij tegen zijn moeder zei dat hij dit jaar helemaal niks wilde hebben voor kerst of zijn verjaardag of welk feest dan ook als hij maar een broertje zou krijgen. Zijn moeder had hem lachend aangekeken en gezegd dat broertjes niet aan de bomen groeiden en dat hij dat maar moest afwachten. In werkelijkheid was zijn moeder toen al in verwachting. Negen maanden later werd Jaap zijn wens vervuld, zijn broertje Hans werd geboren. Vanaf die dag was Jaap de beste grote broer die je maar kon wensen. Hij was niet bij de wieg weg te slaan. Maakte flesje melk klaar en liet zijn broertje alles zien en vertelde hem vanaf de eerste dag de meest geweldige verhalen. Toen Hans wat groter werd nam Jaap hem overal mee naar toe leerde hem fietsen en knikkeren, maar hun meest favoriete bezigheid was toch wel op bezoek gaan bij opa. Opa was een hele grote nogal nors ogende man. Hij woonde alleen in een klein huisje ongeveer twee straten bij Hans en Jaap vandaan. Als Hans en Jaap bij opa aanbelden werd er meestal niet open gedaan, elke keer verzon opa namelijk een andere manier voor hen om binnen te komen ze moesten dan samen uit zien te vinden hoe ze dat voor elkaar moesten krijgen. Opa zorgde er altijd voor dat er wel iets van een aanwijzing te vinden was. Hij had bijvoorbeeld een keer met een krijtje pijlen op de stoep getekend, toen ze deze volgden kwamen ze achterom bij de poort van de buurvrouw van opa uit. Hans en Jaap waren een beetje bang voor deze vrouw, want opa had hen een keer verteld dat hij haar 's nachts wel een rond had zien vliegen op een bezemsteel, nu geloofden ze dit niet helemaal, maar je kon maar nooit weten. Ze wisten wel dat opa graag spannende verhalen voor ze verzon en dat de meeste fruitautomaten verhalen helemaal uit zijn duim gezogen waren, maar soms waren ze zo echt en spannend verteld dat ze er wel eens aan twijfelden of er misschien toch een stukje waarheid in kon zitten. De moeder van Jaap en Hans was dan ook vaak niet zo blij met de vele bezoekjes aan de altijd op gokkasten spelende opa, omdat ze nogal eens haar bed uit moest om een van haar twee jongens en soms zelfs allebei te troosten, omdat een van de, misschien iets te spannende verhalen van opa, er voor gezorgd had dat ze gillend wakker waren geworden uit en enge droom.
Maar goed deze keer kwamen ze dus terecht bij de poort van de buurvrouw en de jongens stonden daar wat onzeker bij die poort. De laatste pijl die ze gevonden hadden stond enorm groot op de poort getekend. Dit kon niks anders betekenen dan dat ze de tuin van de buurvrouw, die misschien wel een beetje een heks zou kunnen zijn, in moesten gaan. Eerst dachten ze, dit gaan we niet doen, we draaien om en gaan weer naar huis, maar hun nieuwsgierigheid won het natuurlijk van hun angst. Samen konden ze de hele wereld aan... toch?? Hans kroop achter Jaap en zei ga jij maar eerst! Jaap wilde zich niet laten kennen en duwde zachtjes tegen de poort. Met een luid gekraak ging deze een stukje open. Jaap sprong achteruit en viel bovenop een gokautomaten verslaafde Hans! Jaap gaf een harde schreeuw en Hans zag onder zijn broer vandaan waarom, een zwarte kat met grote groene ogen stak zijn kop om het hoekje van de poort. Zie je wel zei Jaap opa zei het al. Jaap en Hans lagen verstijfd op de grond toen de kat heel rustig op hen af stapte en ze spinnend kopjes begon te geven. Hans was de eerste die zich weer kon bewegen en moest lachen om hun eigen schrik. Ze aaiden samen de zwarte kat, deze genoot van de aandacht en draaide zich toen langzaam om en ging weer door de poort de tuin in.
