Gisteren zijn Tim, Astrid, Jens & Roel terug naar huis vertrokken. Het was een fantastisch weekend en het zal nog wel even duren eer ik bij geslapen ben!
Vrijdag:
Op tijd op gestaan, gedoucht en naar de winkel gegaan. Om 3u moest ik dan aan de basiliek St-Dennis zijn voor het vak FC&C. Om 4u moest ik dan richting gare du nord vertrekken want Tim zou rond half 5 aankomen.
Ik was net op tijd op het perron om Tim nogmaals van harte welkom te heten in Parijs. We hebben dan onmiddellijk de metro naar zijn hotel genomen, snel naar mijn foyer gegaan en daarna iets gaan eten. Gezellig een pizza gegeten in een brasserie bij hotel de ville.
Na het eten hadden we afgesproken bij Kristina voor onze wekelijkse gossipnight (die is normaal woensdagavond maar haar ma was hier dus hebben we het uitgesteld tot vrijdag). Cava, Gossip Girl, Glee en Desperate Housewives zijn een goeie combinatie om de avond te starten!
Na de gossipnight zijn Tim en ik er nog eentje gaan drinken. De bedoeling was eentje en de laatste metro naar huis nemen, uiteindelijk zijn we door de regen kunnen wandelen en lagen we om 3u in bed!
Zaterdag:
In afwachting van de anderen zijn Tim en ik iets gaan drinken op place de la République. Om half 1 was het dan zo ver: Astrid, Jens & Roel waren ook in Parijs aangekomen! Bagage op de kamer achter gelaten en lekker gaan lunchen op rue Rivoli.
Na de lunch hebben we de metro naar avenue Montaigne (dure winkelstraat!) genomen en daarna ook nog naar de Champs Elysées geweest. Zara, H&M en Massimo Dutti gedaan, een snackje van McDonalds tussendoor genomen en de metro naar mijn foyer genomen.
Daar kreeg Tim dan eindelijk zijn nieuwe broek in ontvangst, waarna ik hen tot aan de metro heb begeleid zodat zij zich konden gaan omkleden in hun hotel en ik mij kon gaan omkleden op mijn kamer.
De avond hebben we dan goed ingezet met een lekker dinner in l'Orangerie (Île st Louis), waarna we de metro naar parc Champs de Mars hebben genomen om champagne in stijl, onder de Eifeltoren te drinken.
Tijdens die voordrink zijn Levi & Inge dan ook in Parijs aangekomen en ons komen vergezellen.
Toen de champagne op was zijn we dan op zoek gegaan naar een plaats om iets te gaan drinken, dat bleek moeilijker dan gedacht, maar uiteindelijk toch een redelijk goeie plek gevonden.
Het hoogtepunt van de avond, daarentegen, moest nog komen. Het café liep leeg en ze wilden duidelijk afsluiten dus hebben wij ook onze rekening betaald en zijn we op zoek gegaan naar een plek om de avond af te sluiten. Heel toevallig zijn we dan ergens binnengegaan. Op het eerste zicht leek het een kleine bar, niet veel volk en rare muziek, maar de buitenwipper zei ons dat er nog een verdieping naar beneden was. Wij dus onmiddellijk de trap naar beneden genomen waar het heel vertrouwd was. Het leek er namelijk sprekend op 'the seven oaks', een bar in Leuven waar we altijd naar toe gaan als we daar op stap gaan.
Ondertussen was de klok verzet en ook daar begon het leeg te lopen dus hebben we de taxi naar huis genomen. Ik lag in bed om half 6, nieuwe uur (voor de rekenkundigen onder jullie, ja dat is half 7!!!!!!).
Zondag:
Ik moest jammer genoeg eerst nog voor school werken dus ik heb de lunch moeten missen, maar de andere zes hebben een lekker brunch genuttigd aan de Bastille. Ik heb hen daarna vergezeld en na de lunch hebben we een boottochtje over de Seine gedaan. Dat had ik nog niet gedaan en het weer was er perfect voor!
Na de boottocht kregen we allemaal een beetje honger en wat beter als snack dan een Franse crêpe? Na onze lekkere pannenkoeken hebben we de metro naar het Louvre genomen en zijn we van daaruit tot aan de de McDonalds op de Champs Elysées gewandeld. Onderweg in parc les Tuilleries, mochten we dan een fantastische zonsondergang (foto zelf genomen!) meemaken!
Na het laatste avondmaal hebben we afscheid genomen van Levi & Inge, zij gingen nog een wandelingetje doen voor ze terug naar hun hotel gingen en ik ben met de anderen tot aan hun parking gegaan. Daar afscheid genomen van elkaar, zij in de auto gestapt richting Retie/Kasterlee, ik in de metro gestapt richting Île st Louis.
Toen ik onderweg van de metro naar mijn foyer was, besefte ik nogmaals hoe geweldig het is om in Parijs te mogen wonen, wat een fantastische omgeving dit is en wat voor een onvergetelijke tijden ik hier aan het beleven ben! Ik heb nog enkele weken om er van te genieten, maar weet nu al dat ik het hier ongelooflijk hard ga missen!
Een aantal onder jullie hebben mij al gevraagd: "Wat denk je dat het moeilijkste gemis zal zijn? Het vertrek naar Parijs of het terugkomen naar Retie?" Ik kan jullie nu al met zekerheid antwoorden dat het terug naar huis komen het moeilijkste gaat zijn. Nu moeten jullie niet gekwetst zijn, natuurlijk mis ik jullie hier ook heel hard, maar het zit zo. Toen ik 30 augustus van iedereen afscheid had genomen, wist ik dat ik jullie vier maanden later allemaal terug zou zien (en diegenen die op bezoek kunnen komen zelfs vroeger). Maar als ik hier in december vertrek, weet ik dat ik de meeste mensen waar ik hier heel close mee ben geworden, waarschijnlijk nooit meer ga terug zien! Met enkelen hier heb ik echt wel een heel close band gekregen en dat gaat toch raar doen om elkaar enkel nog maar over het internet te horen...
Vandaag is het maandag. De tiende week van 16 is officieel begonnen. Ik heb lekker lang uitgeslapen want het is mijn laatste dag vakantie. Ik heb nog een beetje werk voor school en heb net nog een machine was gedaan aangezien ik zonder sokken zat! :) Morgen vlieg ik er terug in met twee presentaties => fingers crossed!
Ik had veel dingen gepland die ik tijdens mijn vakantie wou af hebben, uiteraard is nog niet de helft gelukt, dus ook de foto's laten nog op zich wachten. Ik hoop jullie tegen het einde van mijn verblijf hier een hele mooie fotoreportage te kunnen laten zien (dat lijkt me een realistischer deadline, sorry!) :D
Klinkt als de titel van een goed stripboek niet? (Denk: Jommeke/Suske & Wiske/ Kiekeboe...) Wel, ik kan alleen zeggen dat ik hoop dat het ook zo goed eindigt als de stripverhalen altijd doen.
Omdat jullie mij allemaal zo graag horen vertellen, zal ik jullie belonen met de lange versie ;)
Omdat Tim, Astrid, Jens & Roel dit weekend in Parijs zouden zijn, had ik geen tijd om in het weekend mijn boodschappen te doen. Daarom had ik besloten om vrijdag voormiddag, voor Tim zou aankomen, al mijn boodschappen voor de komende dagen te doen. Ze hadden net de rekken in de supermarkt aangevuld, dus alles bleef nog lekker lang houdbaar, dus had ik goed wat slaatjes en yoghurt gekocht.
Zaterdag ben ik uiteraard niet aan de koelkast geweest want mijn vrienden waren in Parijs, maar doordat ik zondag de lunch had moeten missen door schoolwerk, had ik zondag snel pasta uit de koelkast genomen en die stonk! Niet normaal. Ik vond het maar vreemd, maar het duurde niet lang voor ik door had wat er aan de hand was. De koelkast was niet meer koud en dat wou zeggen dat de roquefort die ik in de koelkast had zitten dat ook niet meer was! Vreselijk! Ik dus onmiddellijk die roquefort al maar weggegooid, die was al open geweest en stonk toch veel te erg, net zoals een pak yoghurtjes dat ik niet meer vertrouwde. Daarna ben ik dan naar de balie gegaan waar ze mij de sleutel van de 'maaltijdkoelkast' hebben gegeven. Dat is de koelkast waar normaal 's avonds de plateaus, van de meisjes die later dan 20u aankomen, in worden gezet.
Gisteren wil ik mijn slaatje uit die koelkast gaan halen, dus ik ga de sleutel vragen en de vrouw aan de balie zegt dat ik mijn spullen uit die koelkast moet halen want dat ze die de volgende dag nodig hebben. Ik vraag dus of mijn koelkast gemaakt is, maar dat was niet het geval. "Waar moet ik dan mijn eten laten?" Antwoordt zij dat ik dat bij iemand anders in de koelkast moet steken. Ik had net mijn boodschappen gedaan dus ik had een volle koelkast, dat wou dus zeggen dat ik iemand moest zoeken die een lege koelkast had en die is er dus niet. Ik leg dat aan haar uit. Ok, ik moest alles in een plastieken zak steken en daar duidelijk mijn naam op schrijven.
Ik steek dus alles in een zak van 'bhv' en plak die toe met een groot geel briefje met mijn naam en kamernummer op.
Toen ik vandaag terugkwam van school zag ik dat er een man bezig was aan de koelkast. Dus na het eten check ik en ja hoor, hij is terug koud! Dus ik ga naar de maaltijdkoelkast want die is niet op slot zolang de kok nog daar is en ik vind mijn zak niet. Dus ik vraag de hulpkok of hij weet waar mijn zak is en dat weet hij niet. Hij wist niets van een zak.
Dus ik ga naar de balie, leg dat uit en zij zeggen dat ik het aan de kok moet vragen. Dus ik terug, vraag het nu aan de kok zelf en hij zegt 'ah is dat uw zak, wacht ik haal hem' Oef! Mijn eten teruggevonden. Of toch niet, hij komt naar mij toe met een klein plastieken zakje. Ik leg hem uit dat dat niet mijn zak is, dat ik een grote zak had met bhv op en een geel papiertje met mijn naam. Hij zegt mij dat het de enige zak is die hij heeft gevonden dus dat hij mij voor de rest niet kan helpen en dat ik het morgen misschien eens aan de poetsvrouwen moet vragen.
Ik dus terug naar de balie, leg dat helemaal uit dat hij niet weet waar mijn zak is. Zij gaan het morgen aan de poetsvrouwen vragen en anders konden ze mij niet helpen zeiden ze (?)! Ik hen ook uitgelegd dat ik wel net mijn boodschappen gedaan had en dat daar dus wel redelijk wat van mijn eetgeld in die koelkast zat. Enige reactie 'malheuresement....blabla...als de poetsvrouw het morgen niet weet kunnen we u niet helpen'!
Allemaal fingers crossed dus dat ik morgen mijn eten terug heb!!
Man man, boos worden in het Frans is vermoeiend hoor!
Ik ga deze middag naar beneden, check m'n eigen koelkastje nog eens (misschien was iemand zo goed geweest om t ondertussen daar in te steken aangezien de nummer van mijn koelkast duidelijk op die zak kleefde), maar daar zat niets in.
Dus ga ik nog eens in de grote koelkast kijken, ook niets. Marie-Jo, het hoofd van de poetsvrouwen staat daar, dus ik vraag het aan haar ook nog eens. Zij wist van geen zak, maar ging eens kijken in de koelkast van de kok, maar dat had hij gisteren al gedaan dus k wist dat dat niets zou uithalen.
Ik dus naar de balie, vandaag zat er iemand anders. Ik leg dat helemaal uit en zij antwoord mij. "Tja, als niemand het weet zijn dan kan ik u niet helpen." Ik antwoord dus "Wilt ge nu zeggen dat ik gewoon even 25 kwijt ben en geen eten meer heb?" zij: "Misschien dat een ander meisje het genomen heeft, ik kan u niet helpen"
En toen stonden de tranen in m'n ogen van colère dus ben k terug naar m'n kamer gegaan. Nu moetk dus veel vroeger vertrekken en nog ergens anders eten gaan zoeken en dan straks of morgen maar weer opnieuw boodschappen doen :(
Ok, mijn eerste berichtje vanmorgen was niet zo opgewekt dus hier een tweede (hoewel het technisch gezien al de volgende dag is).
Ik was deze middag dus lekker 'pissed' omwille van het feit dat mijn eten weg is en ik moest dus vroeger naar school vertrekken om ergens onderweg nog te kunnen eten.
Ik wou naar de McDonalds gaan want daar is nu een wedstrijd aan de gang met monopolypuntjes en ik ben eigenlijk goed bezig dus had ik besloten mijn spaarkaart wat aan te vullen (geluk bij een ongeluk, of zoiets). Zijn ze toch wel niet de dichtsbijzijnde McDonalds aan het verbouwen! (Het is was echt m'n dagje niet)
Ik wandel dus terug (dan maar Quick en geen spaarpuntjes) en wordt aangesproken door een man. Hij vraagt of ik van in de buurt ben en beloofd me dat hij me niet te lang zal lastig vallen. Ik dacht dus (naïef, iemand?) dat hij de weg moest weten, niet dus! Begint hij daar van alle complimentjes af te ratelen, zo snel dat ik er natuurlijk maar de helft van begreep. Dus ik sta daar met een verbaasd gezicht te proberen ontcijferen wat hij zei, vraagt hij waarom ik zo kijk. Ik leg dus uit dat ik van Vlaanderen ben en mijn Frans dus niet perfect is (bijna maar net niet helemaal heh, haha). Waarop hij mij begint te complimenteren dat ik er toch echt wel Parijs' uitzie, dat hij nooit had kunnen denken dat ik niet van in de buurt was, blabla (zie mannekes, ze trappen er in hier eh. Ze denken dat ik een echte ben!!). Dan begint hij een theorie dat Vlaams toch niet zoveel met het Frans verschillend (Flamand - Français, klinkt een beetje hetzelfde?). Ik leg hem uit dat Vlaams eigenlijk gewoon Nederlands is (maar mijn Nederlandse klasgenootjes vinden dat ik mij niet als Nederlandse mag voorstellen, dus doe ik dat niet meer), dus vraagt hij om iets in het Nederlands te zeggen. Ik zeg dus: "Ik heb eigenlijk niet veel tijd momenteel." Waarop hij uiteraard vraagt wat ik net zei en ik hem dat uitleg. Hij blijft me maar complimenteren maar het was genoeg geweest hoor en ik had effectief niet zoveel tijd.
Ten eerste wil ik duidelijk maken dat het helemaal mijn type niet was, maar hij was vriendelijk en ik had nood aan iets positief dus ik heb het maar allemaal geslikt als zoete pap. Ook al weet ik wel dat het allemaal 'dikke zever' was, soms heb je dat eens nodig, hé dames?
In verband met dat echt Parijs' zijn.
Ik voel me hier inderdaad al helemaal thuis. Als ik over de Champs Elysées wandel of op een andere drukke plaats, erger ik mij altijd aan 'de touristen/de buitenlanders' wat ik zelf wel grappig vind. Ook vind ik het super om in mijn joggingbroek op de metro naar Kristina te zitten, want zeg nu zelf, touristen nemen geen metro in 'huiskledij' en vooral als ik mijn boodschappen ga doen en met mijn trolley naar rue Rivoli wandel, dan word ik vaak aangesproken door touristen om de weg te wijzen. Super toch? Soms, als ik de weg niet weet, denk ik stiekem, zou ik nu niet gewoon iets zeggen enkel om te doen alsof ik het hier allemaal weet, maar zo slecht ben ik nog net niet hoor!
Maar een echte Française zal ik nooit zijn vrees ik. Ik zeg altijd dat mijn benen mij verraden, de echte Parijse stereotypen vallen op door hun 'stekkebenen' en daar komt dan ook nog eens bij dat zij meestal donker gekleed gaan. Zwart en grijstinten zijn hun favorieten. Ik steek dan ook af op straat als ik mijn rode jas draag of een knal groen kleed aan heb. Maar dat vind ik niet erg, aandacht is aandacht (haha).
Ok, hier ga ik het bij laten voor vandaag. Morgen (technisch gezien vandaag dus) heb ik geen les en ga ik lekker uitslapen (als de werkmannen niet weer lawaai beginnen maken!) en daarna boodschappen doen en Frans en Duits leren.
De lesweek zit er alweer op en daar treur ik niet om.
Vandaag stonden er twee testen op het programma dus ben ik gisteren heel flink thuis gebleven om te leren. Kom ik deze ochtend om half 9 in de les Frans aan. Had de leerkracht beslist de test uit te stellen naar volgende week aangezien we een les gemist hadden doordat zij ziek was de week voor de vakantie. Zij vond dat blijkbaar heel vanzelfsprekend dus iedereen stond daar voorbereid en geen test te zien. Eerder had ik jullie al gezegd dat we die gemiste les moesten inhalen en dat we daarvoor twee keuzes kregen. Zoals ik dus al vermoedde hebben de meeste van mijn medestudenten niet lang nagedacht en voor de (op het eerste zicht) gemakkelijkste optie gekozen, dat wil dus zeggen dat we nu een week langer les hebben dan gepland en ik vrijdag 17 december niet meer kan uitslapen maar om half 9 examen Frans moet gaan maken. De andere optie (waarvoor ik had gekozen maar de rest dus niet) was om de vier komende weken een half uurtje vroeger te beginnen. Ik redeneer dan: je moet toch uit bed, dat half uur voel je echt niet. Daartegenover staat wel dat als de wekker 17 december om 7u afgaat we allemaal zullen beseffen dat we dat hadden kunnen vermijden en 3u langer hadden kunnen slapen die dag. Achja, ik zal er mij bij moeten neer leggen zeker? Er was nog één jongen in mijn les die ook voor mijn optie had gekozen omdat hij blijkbaar vrijdag 17 december om 9u op zijn vliegtuig naar huis (ergens in Azië) moet zitten, de leerkracht ging zien wat ze voor hem kon doen. (Dat ze voor mij dan ook maar een andere datum verzint hoor...)
Waar ik tijdens die les ook niet goed tegen kan. De les begint om half 9 en er was een jongen die om half 10 nog durfde binnen komen! En hij krijgt gewoon nog een aanwezigheid (dan had ik ook wel een uurtje langer kunnen slapen hoor). Een beetje later vertrok er dan een meisje al halverwege de les en nog twee zijn meer dan een half uur voor het einde vertrokken. Dat vind ik wel gemakkelijk hoor, volle participatie krijgen en maar half de inspanning leveren. Achja, bij neerleggen?
Daarna was het tussentijds examen Duits.
We moesten de grammatica die we in de les gezien hadden kennen en de woordenschat van 5 van de geziene teksten. Hij had ons ook verteld dat er één deel grammatica op het examen zou staan, één deel 'begrijpend lezen' en één deel schrijven.
Eerste oefening was woordenschat, opdracht: "geef de juiste Franse uitdrukking voor de volgende woorden." Ok, viel dat even tegen, van twee woorden wist ik de betekenis niet. Maar van de woorden die ik kende, kende ik maar van twee de Franse uitdrukking. Ik heb dus overal een omschrijving in het Frans geschreven. Zodat de leerkracht kan zien dat ik wel weet wat het woord betekent maar dat ik gewoon de letterlijke vertaling niet ken. (In de les geeft hij namelijk maar zelden de letterlijke vertaling, meestal legt hij het woord gewoon uit in het Duits of in het Frans als het niet anders kan.) Hopelijk heeft hij dus begrip voor mijn situatie.
Tweede vraag was de tekst begrijpend lezen. Opdracht: maak een samenvatting. Ik lees de tekst eens en zag het al helemaal zitten. Het ging over een Duitse manager die ging samenwerken met een Britse manager en die met stereotypen geconfronteerd werd. Toen las ik de opdracht een tweede maal: maak een samenvatting in het Frans. Oei, dat was al wat moeilijker. Want ik begreep de tekst in het Duits, kon hem wel vertalen naar het Nederlands. Maar voor een samenvatting in het Duits kon ik gewoon de woorden uit de tekst hergebruiken, nu moest ik ineens nog een tweede vertaling gaan maken. Ik denk dat ik het niet al te slecht heb gedaan en hoop opnieuw op een beetje begrip van de leerkracht dat Frans niet mijn moedertaal is.
Derde vraag: vergelijk twee landen en gebruik daarvoor 8 komparativen zoals we in de les gedaan hebben. Ik heb gemakkelijkheidshalve België en Frankrijk vergeleken en ik denk dat ik het niet slecht gedaan heb.
Vierde en laatste vraag: Schrijf een telefonische dialoog tussen een huurder/koper en een makelaar. Ik denk dat ik dit redelijk goed gedaan heb, hoewel ik mij net al één inhoudelijk foutje herinner, maar ik denk dat hij dat wel over het hoofd zal zien.
Nu maar hopen dat mijn Duits ook nog van hoog genoeg niveau was. Ik heb vandaag ook mijn handboek gekregen van de leerkracht. Jeuj, een grammaticaboek Duits in het Frans! Maar er staan ook oefeningen in die we vanaf nu elke les gaan gebruiken en anders moet ik elke keer kopies maken uit de anderen hun boek en het is geen duur boek dus heb ik maar besloten het ook te kopen.
Tussen mijn les Frans en Duits heb ik elke vrijdag 1,5u vrij, dat ik alleen moet doorbrengen. Om het mezelf gemakkelijk te maken ga ik dan meestal naar McDonalds en aangezien ik nu puntjes aan het sparen ben kwam dat goed uit.
Ik had een big mac menu besteld dus ik had vier puntjes gekregen, dus zat ik daar alleen in de McDonalds, zoals een klein kind mijn puntjes op mijn spaarkaart te kleven. Tikt er opeens een vrouw op mijn schouder, of ik graag hun puntjes ook had. Zij en haar tafelgenoot hadden allebei een koffie genomen en dus samen ook nog eens 4 puntjes. Ik vraag mij af hoe zielig ik eruit gezien moet hebben met mijn spaarkaartje op mijn schoot! :) Jammer genoeg had ik al de puntjes al die zij mij nog gegeven heeft, maar ik heb het haar niet gezegd en vriendelijk dank u gezegd, nog een babbeltje geslagen en goeiedag gezegd.
Onderweg naar huis zat ik op de metro te wachten en aan de overkant van het perron stonden de Franse postmannen en -vrouwen te wachten op de metro. In Parijs rijden die namelijk niet met de fiets. Zij hebben ieders een karretje met 4 wielen dat je kan duwen of met 2 wielen dat lijkt op een boodschappentrolley. Nemen de metro tot aan de straten van welke ze de brieven bij hebben, verdelen de brieven en nemen dan de metro terug naar kantoor. Blijkbaar moesten er een paar tegelijkertijd vertrekken (of terug naar kantoor) want ze stonden met z'n zevenen gezellig macarons op het perron te eten. Ik vond het wel grappig, dus heb ik er een foto van getrokken. Het deed me eigenlijk ook denken aan de periode dat ik vakantiewerk bij Bpost ;) gedaan heb, daar maakten ze het ook altijd gezellig tijdens de koffiepauzes.
Ik weet nog niet goed of ik vandaag op stap ga. Vorig weekend een zwaar weekend gehad en tegen maandag en dinsdag nog twee grote werkjes af te werken. Maar langs de andere kant heb ik mijn 'erasmusgenootjes' al eventjes niet meer gezien dus als ze sms-en zouden ze me wel eens kunnen overhalen.
Het begon deze ochtend al goed met een dringende mail van mijn school in België. Die heb ik dan maar onmiddellijk beantwoord.
In de namiddag besloot ik mijn was te gaan doen. Het heeft me meer dan 3uur geduurd voor twee machines was en één droogkast. Om op het einde van de droogkast tot de constatatie te komen dat alles nog nat was en helemaal niet fris rook zoals ik had gehoopt! :(
Terwijl mijn was in de machines zit blijf ik altijd in de buurt, uit schrik dat de machine vast loopt of dat iemand mijn spullen eruit neemt ofzo (geloof me, ik ben minder wantrouwig dan het lijkt, dat gebeurt hier soms). In het washok staat een oude bureau, dus ik ga altijd daar op zitten om een boek te lezen ondertussen.
Ineens hoor ik iets ritselen. Raar. Ik kijk een beetje op van mijn boek en ik zie plot EEN MUIS LOPEN! Ik wist niet dat ik zo hard kon gillen! Komt er iemand (natuurlijk!) tot bij mij gelopen: "wat is er aan de hand?" "Een muis!" Die meiden waren helemaal niet zo verbaasd als ik, vreemd. Achteraf zegt zo een meisje tegen mij, je weet toch dat dat geen muis was. Ik zeg wat bedoel je, dat was een rat. Ik zeg nee, ik ben 100% zeker dat dat een veldmuis was. Waarom zitten hier ratten!?!?
Blijkbaar is het dus niet zo'n goed idee om 's nachts in de refter te komen want dan lopen daar blijkbaar regelmatig ratten. (WAT!!!!!?????) Ik durf hier dus niet meer te eten.
Terwijl ik op mijn was stond te wachten was ik een babbeltje aan het slaan met Katja want zij wou haar quiche klaarmaken. Toen kwamen we er achter dat de oven ineens niet meer werkte en de kookplaten werkten ook niet meer. Maar de microgolf nog wel. Ik zeg tegen Katja dat ze de oven gewoon in het onderste stopcontact moet steken want ik had al snel door dat de kookplaten en over op hetzelfde circuit zaten en dat dat andere stopcontact op een ander zat. Zij doet dat dus en de over werkt terug. (Valerie de elektricien?) Toen was er nog een ander meisje, zij wou pasta maken. Omdat de kookplaten dus niet werkten had zij warm water genomen en wou ze het in de microgolf opwarmen (ik heb haar erop gewezen dat haar kookpot niet in de microgolf mocht. "Ahja omdat dat een plastiek handvat heeft?" "Euh nee, omdat dat ding van ijzer is gemaakt!!"). Dus zij steekt haar kommetje met pasta in de microgolf en ineens gaat het licht in de gang uit. OEPS Blijkbaar ben ik dus toch nog niet helemaal op de hoogte van elektriciteit want blijkbaar zijn die circuits hier maar gemaakt voor net hetgeen dat er aanhangt en doordat wij de oven daar bij op hadden aangesloten is het dus overbelast geraakt. :) Katja dus naar de accueil, zij ging dan de man van de directrice proberen te gaan halen in de hoop dat die het kon oplossen want de klusjesman komt in het weekend niet.
Nu ben ik dus eindelijk terug in mijn kamer met veel meer natte was dan ik had gehoopt! Duimen maar dat er niets stikt want ik heb maar een beperkte plaats om alles te laten drogen en sommige dingen hangen momenteel dus over elkaar.
Na zo'n dag blijf ik dus maar wat graag thuis. Lekker met een filmpje in bed.
Momenteel zit ik wat in een winterdipje... Alles wat fout kan gaan lijkt fout te gaan... Een van die dingen is mijn computer die stuk is, echt héél stuk. Dat wil dus ook zeggen dat ik waarschijnlijk alle foto's die ik tot nu toe in Parijs genomen had kwijt ben (er moet een nieuwe harde schijf in dus het zal van de inspanningen van de acer-mannen afhangen of ik die ooit terug ga zien) want daar had ik nog geen back-up van gemaakt. Gelukkig had ik wel het meeste van mijn schoolwerk geback-uped en staat een deel van het verloren materiaal nog op e-mail.
Dankwoordje:
Aan Laura die zo lief is om mij haar oude computer deze week te lenen.
Aan Nele & Yvette die mijn oude computer mee naar Parijs brengen en mijjn kapotte mee terug naar België nemen.
Aan mijn papa die mijn oude computer naar N&Y heeft gebracht en daar na het weekend mijn kapotte gaat halen om hem naar de winkel te brengen.
En aan mijn lieve broer die mij zijn oude computer nog eens uitleent en mij telefonisch geholpen heeft om de laptop in eerste instantie zelf te proberen te maken.
Maar ik wil jullie natuurlijk niet van deze blog jagen met al mijn negatieve gedoe. Daarom ook goed nieuws, alles loopt mis, behalve mijn schoolresultaten, wat aan het einde van de rit toch nog het belangrijkste is!
Duits midterm (het examen waar ik jullie over geschreven heb): 13/20. De mensen die mijn verleden met de Duitse taal kennen weten dat dit een zeer goed cijfer is voor mij en nog meer omdat het in het Duits/Frans was, wat het toch nog een extra moeilijkheidsgraad geeft.
Frans midterm: 14/20. Dat was zo ongeveer het beste van de klas. De meesten waren gebuisd of hadden een 10 dus de leerkracht gaat ons volgende week een extra taak geven om onze punten 'op te krikken'.
Cross cultural communications: 14/20. Dit is een gemiddelde van de eerste twee opdrachten die we hebben gekregen en het midterm dat we hebben afgelegd. De eerste 3 punten tellen voor de 50% en de eindpresentatie in groep telt nog eens voor 50%. Ik zit in het groepje bij Sarah (Canadees), Catherine (Zweeds) en Tom (Belg (Vlaming) maar doet zijn volledige opleiding in Parijs). Tom heeft één taak niet ingeleverd en moet daardoor nog wat punten goed maken, dus dit vak komt in orde.
Advertising strategy midterm: 18,5/20. Voor dit vak tellen alleen de punten van het midterm en van het eindexamen, maar dat examen zal in dezelfde aard zijn als het midterm, dus ga ik er van uit dat dat ook wel zal lukken.
Vrijdag heb ik mijn eerste test van Frans atelier, maar ik had het grootste deel daarvan vorige week al voorbereid. Ook moeten we voor dit vak elke week taakjes maken die meetellen voor onze participatie.
Voor luxury brand management krijgen we maar één punt voor heel het semester en dat is namelijk dat van de eindpresentatie. We hebben doorheen de semester wel al enkele presentaties moeten doen dus hij heeft gezegd dat als de eindpresentatie niet fantastisch is hij ook naar die presentaties kijkt (welke goed waren.) maar we hebben gisteren een 'oefenpresentatie' van ons eindwerk mogen geven en hij was er wel tevreden over. We hebben nog wel wat werk maar al bij moet dit dus ook wel lukken.
Ik denk dat het dit zo ongeveer was. Morgen is het ook in Frankrijk een feestdag maar mijn school maakt vrijdag de brug niet.
Vrijdag: test van Franse workshop gehad die volgens mij wel redelijk goed gegaan is, hopelijk weet ik mijn punten volgende les al. Na Frans nog Duitse les gehad en toen kon het weekend beginnen. In de namiddag heb ik nog wat boodschappen gedaan en 's avonds ben ik braaf thuis gebleven.
Zaterdag zijn Nele en Yvette naar Parijs gekomen. Zij zijn rond de middag aangekomen en hadden geen goed weer vanuit België mee gebracht dus moesten we het met veel regen doen. Gelukkig hadden zij Parijs allebei al eens gezien dus moesten we niet alle toeristische dingen gezien hebben en zijn we dus heel vaak iets gaan drinken en hebben we lange maaltijden genuttigd.
Zij hadden ook Yves zijn oude laptop bij dus nu kan ik terug volledig aan de slag gaan op de computer, waarvoor dank broertje!
Avontuur van de week. Vandaag (zondag) was het na de middag droog dus hadden we besloten om de metro te nemen tot aan het Louvre, de roltrap in de pyramide naar boven te nemen en dan door jardin des Tuilleries, over de Champs Elysées naar de Arc de Triomphe te wandelen. Zo gezegd zo gedaan, metro in, uitgestapt bij de halte 'musée du Louvre - Palais royal' en door het winkelgedeelte tot aan het museumgedeelte gewandeld om naar de roltrap te gaan. Voor je het museumgedeelte binnen mag echter, moet je je handtas door een scanner laten gaan. Jammer genoeg waren de mensen die er vandaag zaten ijveriger dan diegenen van vorige keer en zagen ze dat ik een zwitsers zakmes bij had. Ik moest dit dus afgeven tot ik het museum terug zou verlaten, ik leg dus uit dat wij gewoon de roltrap in de pyramide naar boven wilden nemen en dat ik dus niet terug langs die controlepost zou passeren maar ze waren niet om te praten, ik mocht niet binnen met mijn zakmes. Dus hebben we een andere uitgang genomen en rond het museum tot aan de pyramides gewandeld. Het stomme is dat enkel je handtas daar gecontroleerd wordt dus volgende keer steek ik gewoon mijn zakmes in mijn jaszak denk ik en dan kraait er geen haan om.
Je moet mij nu ook niet vreemd vinden omdat ik een zakmes in mijn handtas heb zitten, daar zit een verhaal achter. Mijn vava* gaf meestal hetzelfde cadeau aan al zijn kleinkinderen. Hij kocht dat dan aan het einde van het jaar en maakte die cadeautjes klaar voor ons 7 en ieders kreeg zijn/haar cadeautje met op zijn/haar verjaardag. Aangezien ons Lotte 2 januari al verjaart wisten we dus al vaak wat we zouden krijgen en het laatste jaar had hij dus voor ieder van ons een zwitsers zakmes voorzien waar onze naam in gegraveerd staat. Ik heb dus een gepersonaliseerd zwitsers zakmes waar 'Valerie' op staat en ik heb dat elke dag bij en gebruik dat heel vaak en als ik 's nachts alleen naar huis moet wandelen dan zorg ik altijd dat ik het in mijn hand klaar heb voor als ik overvallen wordt :)
Dat is dus het verhaal van het zwitsers zakmes.
Ondanks het feit dat we niet zo veel hebben gedaan dit weekend ben ik toch redelijk moe en ga ik vandaag waarschijnlijk op tijd in mijn bedje kruipen. Slaapwel allemaal!
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan...
Deze week is ook alweer half om en het begint hier serieus op te korten, jullie moeten mij nog maar 33 dagen missen en ik ben alweer thuis!
Gisteren kreeg ik ineens een 'aanval' en ben ik als een rasechte huisvrouw aan de slag gegaan. Kamer opgeruimd en gepoetst en de was gedaan. Morgen zou ik nog enkele machines was moeten doen maar ik heb geen kleingeld meer :s Daar moet ik dus nog iets op gaan zoeken en dan ook de strijk doen.
Voor mijn was ben ik gisteren naar de 'laverie' geweest want hier was het water gisteren afgesloten dus ik dacht dat de wasmachines dus ook wel niet zouden werken... Die machines doen er iets minder lang over om te wassen, maar de droogkast daar is nog minder waard dan hier en alles is er veel duurder. Voortaan blijf ik dus lekker in mijn vertrouwde omgeving en doe ik mijn was terug hier.
Vandaag heb ik weer een kaartje aangekregen! 'Van Rethy tot Retie' van mijn lieve familie! Dankjewel, het is altijd heel leuk om post te krijgen :)
Omdat de Sint in België al is aangekomen wou ik eens checken of hij misschien ook in Parijs binnen vaart over de Seine, maar ik kan online nergens vinden of dat het geval is, wat ik wel jammer vind want dat leek me wel super leuk om de Sint op zijn stoomboot over de Seine te zien varen!
Het drukste deel van mijn lesweek zit er al op, morgen een dagje vrij en vrijdag nog Franse en Duitse les. Vanavond is het weer 'gossipwednesday' Jenny gaat ons vandaag jammer genoeg in de steek laten, maar Kristina en ik houden het tempo hoog en zetten door. Ik ga nu dus naar haar toe vertrekken dat we allebei nog op een degelijk uur in bed liggen.
Vandaag is het de eerste dag van mijn laatste maand in Parijs en ik geniet nog steeds van elk moment dat ik hier mag beleven!
Donderdag had ik een dagje vrij en ik heb er van genoten. Vrijdag daarentegen stond er terug les op het programma. Met mijn voorbereidingen in mijn kaft vertrek ik dus vrijdagochtend naar mijn Franse workshop. Ik krijg daar goed nieuws te horen dat ik ook voor mijn tussentijds examen van dat vak een 14/20 heb gehaald en de dag was dus al goed begonnen.
Die les heeft meestal een gelijkaardige structuur. We krijgen de tekst van het lied dat we die dag mee gaan werken. Ieders leest de tekst voor zichzelf en duidt de woorden die hij/zij niet snapt aan. Dan bespreken we alle woorden die we niet kennen. Het is de bedoeling dat we aan elkaar de woorden uitleggen in het Frans dus als ik een woord niet ken weet een van de Aziaten het meestal wel en dan vat de leerkracht de omschrijving samen op het bord. Daarna bespreken we de opbouw van de tekst. Dit door middel van vragen. Sophie, mijn lerares, geeft ons een vraag bij elke alinea en die moeten we dan per twee beantwoorden. Daarna beluisteren we het liedje met de clip erbij en bespreken we of onze antwoorden juist waren of dat de zanger/zangeres misschien toch iets anders bedoelde met de tekst dan dat wij dachten. Aan het einde van elke les krijgen we dan een opdracht. Die houdt altijd verband met het lied dat we die dag gezien hebben. Een tekst schrijven van X aantal regels die rijmt en ofwel over hetzelfde thema gaat ofwel met dezelfde structuur is opgebouwd. Dat gaat ook volgende week de volgende test zijn, hier kan ik dus geen voorbereidingen voor treffen. We gaan dan in de les een tekst zien en tijdens de laatste 45 minuten moeten we zelf een tekst van 15 regels schrijven die rijmt, dezelfde structuur heeft en over hetzelfde thema handelt. Spannend!
Nieuw woord dat me uit deze les het meest gaat bij blijven: 'Paname' (bij deze ook een Franse les voor jullie). Paname is een informele naam voor 'Paris'. Als jullie dus een echte Fransman tegenkomen de komende maand kunnen jullie zeggen: "Une copine de moi habite à Paname." ;)
Na de Franse les heb ik geluncht met William (buiten mij de enige niet-Aziaat in onze Franse workshop) in McDonalds natuurlijk. Vrijdags heb ik maar een uurtje tijd en in de buurt van mijn school is niet echt iets panos-achtig ofzo waar ik rustig een broodje kan gaan eten, dus 'tis van de moetes'. Ik bestel dus mijn big mac menu, maar de hamburgers waren nog niet klaar, die zouden ze dus wel naar mijn tafel brengen. Ik zat dus rustig mijn frietjes al op te eten toen ik iemand met mijn hamburger en nog drie anderen zag komen. Ik zeg dus 'De big mac was voor mij'. Hij geeft mij de big mac en zegt 'Deze twee (egg mcMuffins) zijn voor het wachten en deze (cheeseburger) is van de kok' (of zoiets...) Ik kijk dus richting de keuken om te zien of er iemand aan het kijken is naar mijn reactie maar ik zie niemand. Ok, misschien heb ik het verkeerd begrepen, misschien vond hij me te mager en moet ik meer eten. Ok ik moet mezelf niet voor de gek houden, dat is ook niet realistisch. Waarom ik dus exact 3 extra hamburgers heb gekregen weet ik niet maar ik had natuurlijk meer dan genoeg gegeten met mijn big mac menu! Dus ik pak die drie hamburgers in een servet in en vertrek samen met William naar het mba-instituut (Franse les krijg ik aan Alip, op een andere locatie). Op de hoek van die metro zit een man met een bordje 'Ik heb honger, geef mij alstublieft geld voor eten.' (Uiteraard stond dat er in het Frans maar ik heb het maar onmiddellijk vertaald.) Dus ik geef hem mijn drie hamburgers en was weer trots op mezelf met weer een goede daad.
Daarna Duitse les waarin we deze keer niet zoveel gedaan hebben. Een filmpje over 'huurwaanzin' dat op de website van de 'Spiegel' (Duitse bekende krant!) staat. Het zit dus zo dat de vraag naar appartementen in Hamburg en Berlijn heel hoog ligt en het aanbod heel laag. Daardoor kunnen verhuurders veel meer geld vragen dan het appartement eigenlijk waard is en moeten heel veel mensen heel lang zoeken voor ze een nieuwe woonst vinden. Dat filmpje hebben we dan uitvoerig besproken en de onbekende woordenschat behandelt.
Ik ben er ook achter gekomen dat het examen van Duits normaal gezien blijkbaar pas voor januari gepland staat dus heb ik mijn leraar gevraagd of ik het mijne 17 december misschien mag afleggen. Hij zij dat hij het eens ging bekijken maar dat hij wel iets zou kunnen regelen. Ik ga hem hier een week van te voren nog eens aan herinneren.
Daarmee zat mijn lesweek er dan weer op en kon het weekend beginnen. Jenny had twee bezoekers uit Noorwegen en daar ben ik iets mee gaan drinken. Vanavond gaan we waarschijnlijk op stap maar ik ben niet van plan het laat te maken want ik heb een aantal deadlines staan morgen.
Ook ben ik begonnen om nieuwe foto's te maken, voor het geval ze bij 'acer' de inhoud van mijn harde schijf niet kunnen herstellen. Ik vind het alleen heel jammer dat ik de foto's van Parijs in het zonnetje nu wel kwijt ben.
Elke maandag, na de Franse les, heb ik een 'lunchdate' met Toby & Fox. We hebben dan namelijk drie uur vrij voor onze volgende les begint en babbelen dan over van alles en nog wat! Vandaag zaten Toby en ik nog eventjes buiten aan de school, voor onze les begon en we hadden het over wat we allemaal missen van thuis. Dus:
Volgende keer, wanneer ik op reis ga neem ik mee...:
- Groentesoep van mama (de zoute, niet de gemixte ;))
- Een durum met kaas, ananas & currysaus van bij Montez
- Een frietje met satékruiden, megamix & joppisaus van frituur Afrit 26
- Bob (onze kat, ook al ben ik er allergisch aan)
- De stoof
- Mijn dubbel bed
- Mijn kasten (=kastruimte)
- Mijn fiets om op stap te gaan (geloof het of niet)
- Een bad
- Rolluiken
- De aldi
- Frisse lucht uit Retie
- Een mals grof van bakker Jan
- ...
Er zijn waarschijnlijk nog zoveel meer dingen die ik momenteel even vergeet maar die ik dus ook mis! Dit gemis komt jammer genoeg met een dubbel gevoel. Over 28 dagen is dit allemaal terug binnen handbereik maar moet ik voor een veel langere tijd het leven in Parijs missen! Zoals ik al vaker heb geschreven geniet ik dus met volle teugen van elk moment hier. Je kan het niet geloven hoe gelukkig ik elke ochtend ben dat ik langs/over de Seine naar school mag wandelen. Dat ik de Eifeltoren zie, net voor ik de straat van mijn school indraai, hoe mooi verlicht Île st Louis is elke keer ik terug kom van school/op stap gaan en nog zoveel meer, het is een onbeschrijflijk gevoel om hier te mogen wonen/leven!
Geef me vuur Nee geen lucifer natuurlijk maar passie elk uur!
Ik was eerst niet van plan om een berichtje te schrijven vandaag want dat zouden er wat veel worden voor deze week, maar dat voornemen had ik voor het eten genomen.
19u: etenstijd. Woensdag = frietjes! Dus: slaatje, frietjes met varkensstoofvlees en goeie mayonnaise (jaja, de enige plek in Parijs waar ze goeie mayonnaise hebben!), twee mandarijntjes en kaas! Na het eten zat ik nog rustig aan tafel te babbelen met Katherine & Rachel toen ineens het brandalarm afging en Lucille (een van de 'belegeidsters' hier) ons kwam vertellen dat we zo snel mogelijk naar buiten moesten!
In de gang kwamen we dan een brandweerman tegen en die had een rookmachine in de gang neergezet.
Wij allemaal naar de binnenkoer maar het was blijkbaar een serieuze brandoefening dus we moesten naar de evacuatieplaats: Quai d'Anjou = naast de Seine (ik kan ergere plekken bedenken).
Na een tijdje mochten we dan eindelijk terug naar binnen en moesten we met z'n allen terug naar de refter want daar had de brandweerman nog iets te vertellen. Hij zou het kort houden, niet meer dan 15 minuten. Realiteit: een uur! Maar ik moet zeggen, zijn presentatie heeft gewerkt! Eerst begon hij met uit te leggen wat we moeten doen als het brand, maar hij focuste niet zozeer op de dingen die iedereen al weet (deuren & ramen dichthouden, geen lift gebruiken, plat op de vloer,...) maar meer op wat je bijvoorbeeld moet doen als je weg verspert is (terug naar je kamer gaan, deur sluiten (niet op slot!) deken of iets tegen de kieren van de deur leggen, raam gesloten houden en zichtbaar voor de raam gaan staan). Zo'n dingen. Dan liet hij ons filmpjes zien over hoe snel een brandhaard kan ontstaan en vooral hoe snel dat zichzelf verspreid! En meer rampscenario's. Geloof me, ik ben bij het volgende brandalarm sneller buiten (ook al omdat hij dreigde dat hij bij de volgende brandoefening de elektriciteit zou plat leggen en een tafel voor de deur zou plaatsen om te zien hoe we zouden reageren!!!).
Maar eind goed al goed, ik ben terug veilig op mijn kamertje en ga zo dadelijk in mijn bedje kruipen, de plicht roept morgen terug!
Ondertussen is het alweer vrijdag. Zijn jullie al aan het aftellen om mij terug te zien/horen? ;)
Donderdag was een rustige dag. Ik ben twee uurtjes naar school gemoeten voor een zeer productieve vergadering voor public speaking, want daar hebben we volgende dinsdag eindpresentatie van. We moeten een politieke partij oprichten en drie standpunten komen verdedigen. Ik zit met vijf anderen in een groep: een Frans meisje, een Mexicaans meisje, een Canadees meisje, een Chinese jongen en een Oostenrijkse jongen. Wij hebben wel een goed team. Het is een moeilijke opdracht maar we denken dat we wel een redelijk goed standpunt gevonden hebben.
Voor de rest heb ik het vrijdag heel rustig gehouden en lekker op tijd in mijn bedje gekropen;
Vandaag vrijdag is het beginnen sneeuwen in Parijs. Ik heb gehoord dat het bij jullie gisteren al gestart is? Wel hier heeft het vandaag tien minuten gesneeuwd in de namiddag en uiteraard bleef hij niet liggen, maar het was zeer mooi.
Mijn dag begon zoals elke vrijdag met mijn Franse workshop: vandaag hadden we een tweede tussentijdse evaluatie. Deze keer moesten we in de les een tekst schrijven die aan enkele criteria voldoet:
- 3 alinea's van telkens 4 regels
- Gekruist eindrijm (ABAB)
- de ene alinea mag niet op de andere rijmen
- de tekst moet starten met "J'ai reçu"
- het moet een verhaal zijn (waargebeurd of fictief)
Willen jullie weten wat ik er van gemaakt heb? (Pech als je antwoord 'nee' is want ik schrijf het toch lekker. Het is niet mijn beste werk, maar ik ben er toch trots op. Ik vind het echt niet gemakkelijk om zo even te rijmen in het Frans hoor!)
J'ai reçu un cadeau
L'emballage était coloré
C'était un manteau
Pour mon anniversaire, le jour je suis née.
La surprise était de mes parents
Et aussi une tarte avec des fruits
Un écharpe et des gants
Une tarte avec vingt-deux bougies.
Mes amis j'ai rencontré le soir
Une fête pendant toute la nuit
Pour célébrer et quelque chose à boire
Et le lendemain, j'ai dormi.
Na de Franse les had ik dan weer anderhalf uur pauze, gezellige geluncht met een van de Chinezen uit mijn klas (sorry ik ben niet goed met Aziatische namen) en samen naar school gegaan.
Toen was het tijd voor de Duitse les. Vandaag ging het over studeren in het buitenland dus de leerkracht vestigde constant de aandacht op mij. Het begon eigenlijk al aan het begin van de les "Valerie, Sie sind immer so pünktlich" waarna hij begon uit te leggen dat hij dat natuurlijk zeer positief bedoelde. Waarom zegt hij dat, omdat ik altijd 15 minuten te vroeg in zijn les zit en dat echt niet een gewoonte is van de Franse(n)(leerlingen), die komen meestal een kwartier te laat nog binnen. Vandaag duurde de Duitse les redelijk lang maar uiteindelijk kwam er dan om half twee toch een einde aan.
Jullie herinneren je misschien nog dat ik heb uitgelegd dat ik, om naar school te gaan, elke dag 45 minuten onderweg was en drie metro's moet nemen. Lijn 7 voor twee haltes, lijn 10 (bijna heel de lijn) en erna lijn 9 opnieuw voor maar twee haltes.
Vorige week had ik al gevonden dat ik lijn 9 kon overslaan, dus beperkte ik het tot twee lijnen. Nu vind ik overstappen niet zo leuk en zo 's morgens metrolucht inademen is niet het beste begin van de dag.
Vandaag had ik dan gevonden dat ik in plaats van over te stappen, mijn rit op lijn 10 kan beperken en lijn 7 kan overslaan. Ik win er jammer genoeg geen tijd mee, maar verlies er ook geen mee. Waarom verkies ik dan dit? Wie wil er nu niet elke ochtend langs de Notre Dame naar school wandelen? Ik heb dit nu pas ontdekt omdat ik hiervoor eigenlijk twee 'stations' moet combineren. Ik moet aan station 'Notre Dame' onder de grond gaan, maar dat is eigenlijk de ingang van een totaal andere lijn. Maar mijn Navigopass geeft mij ondergronds toegang tot de ingang van lijn 10 en dus voortaan doe ik het zo (tenzij het regent).
Omdat ik dus vandaag langs de Notre Dame wandelde kon ik zien dat ze daar een grote kerstboom aan het opstellen waren! Ze zijn er nog volop aan bezig dus ik zal jullie het eindresultaat later nog bezorgen.
Plannen voor dit weekend? FAMILIEREÜNIE!!!! :) Nonkel Steven & tante Cecile, nonkel Johan & tante Chantal, Lotte, Julie, Hadewych, Sofie & Herbert komen naar Parijs! Ja ja, je leest het goed, een hele bende! Met mij erbij komen we net aan 10 personen, perfect dus! Ze voorspellen meer sneeuw voor dit weekend maar ik hoop dat het voornamelijk droog blijft dat we optimaal van Parijs kunnen genieten!
Ik had de metro daar naartoe genomen, kom buiten met de gedachte dat het wel gemakkelijk zou zijn om een groep van 4 volwassenen en 5 tieners te spotten, allesbehalve dus! Het liep daar vol met gezinnen en grotere groepen! Ondertussen had ik al een smsje gestuurd dat ik was aangekomen en buiten zou staan wachten. Ik sta volop rond te kijken om te zien of ik hen zie komen aanwandelen hoor ik opeens: VALERIE!!!! En krijg onmiddellijk 4 dikke knuffels!!! Na dit enthousiaste wederzien konden we aan onze wandeling beginnen.
Diegenen die mij al bezocht hebben herinneren zich misschien dat ik het fantastisch vind om gewoon te flaneren in Parijs. Lekker op het gemak alles te voet bezichtigen, dat is citytrippen voor mij en dat hebben we ten volste gedaan dit weekend!
We zijn gestart aan de ingang van de galerie, langs de fantastische kerst etalages gewandeld tot we aan het einde van die straat kwamen en het tijd was voor een eerste koffie. Na de koffie zijn we dan verder gewandeld tot aan de Champs Elysées, daar hebben we een lunchpauze ingelast. Raad eens! Jaja, McDonalds! Nadat we terug energie hadden zijn we verder gewandeld tot aan de Arc de Triomphe. Ik vind het geweldig dat ik bij elk bezoek zelf ook iets nieuw kan bezichtigen van Parijs, wat dus in dit geval de AdT was. Ik had hem uiteraard al wel enkele keren gezien, maar deze keer zijn we ook ondergronds tot onder de Arc gewandeld en hebben we op het plein gestaan. Wat een fantastisch uitzicht op la Defense en op de Champs Elysées.
Daarna zijn we langs de andere kant van de CE terug gewandeld. Om dan te starten aan de VELE kerstkraampjes die ze langs weerszijden van de CE gezet hebben (het stuk waar er geen winkels zijn). Dan door parc les Tuilleries tot bijna aan het Louvre gewandeld. Van daaruit langs de Seine tot aan de Notre Dame gewandeld. Uiteraard moesten Île st Louis en mijn foyer ook bezocht worden dus dat was het volgende op het programma. Ik heb de familie dan een uitgebreide rondleiding gegeven en ze hebben Courtney en Carole (twee meisjes die ook een kamer op mijn gang hebben) mogen ontmoeten. Nog een korte plaspauze en het was tijd om eten te gaan zoeken.
Terug langs de Notre Dame (de andere kant deze keer) gewandeld, richting Saint Michel waar het het goedkoopst is om te eten. Nonkel Steven had online al reserveringen gemaakt om op de eifeltoren te kunnen en dus zijn we om 8u aan Saint Michel vertrokken, de metro genomen tot aan école militaire en door parc Champs des Mars gewandeld. Net op tijd aangekomen en de lift naar de tweede verdieping genomen. Daar eventjes rond gehangen en de lift tot aan de top genomen. Daar hebben we dan lekker lang van het uitzicht genoten en heeft Lotte een eerste souvenir gekregen ;) Terug de lift in naar beneden, vanop de tweede verdieping de trap naar de eerste verdieping genomen (nu kan ik toch ook eens zeggen dat ik de trap van de eifeltoren heb genomen) en dan van de eerste verdieping tot beneden de lift terug genomen.
Ondertussen was het 10u gepasseerd en we waren allemaal wel moe van zo'n lange dag te stappen. Ook was het al heel de dag heel koud dus we konden allemaal wel een warm bed gebruiken. We zijn dan terug door het park naar de metro gewandeld, ik ben naar mijn foyer terug gekeerd en de rest naar hun hotel.
Zondagochtend hadden we om 11u aan metrohalte Anvers afgesproken. Ik was een beetje te laat maar dat was niet zo erg want dat gaf de rest tijd om handschoenen en hoofddeksels te shoppen. Door de straat met alle souvenir winkeltjes gewandeld tot aan het begin van de trappen van de Sacre Coeur. Voor we aan die beklimming gingen starten hebben we eerst een ritje op de paardenmolen gemaakt: ook iets dat ik nog niet had gedaan in Parijs (of in de laatste 10 jaar). Toen waren we er klaar voor: trappen, oplichters (die met hun armbandjes) en bedelaars trotseren! Maar oh wat een geweldig uitzicht is het toch elke keer als je boven komt!
Uiteraard moesten we de kerk binnen (Weynsen als we zijn), alleen hadden we er niet bij stil gestaan dat het:
a) zondag was
b) 12u was
c) de eerste dag van de advent was
Gevolg: misviering in de Sacre Coeur! Bij het binnenkomen kregen we de keuze of we voor de mis kwamen of gewoon de kerk wilden zien. We hebben er toch maar voor gekozen om rustig rond te wandelen. Dit gaf toch een vreemd gevoel hoor, het was een heel plechtige mis. Eén priester vooraan in een paars gewaad, twee anderen (ik ga er van uit ook priesters?) in een paars gewaad erlangs, vier misdienaars in een wit gewaad vooraan met kaarsen en veel nonnen in witte habijten met zwarte kapjes (?). Toen we buitenkwamen voelden we ons echt vreemd, sereen. Het was een heel ander gevoel bij het buitenkomen dan dat we hadden bij het binnengaan.
Omdat we wisten dat er veel mensen zouden buiten komen aan het einde van de mis zijn we rustig verder gewandeld naar Montmartre. Daar konden we wel een opwarmertje gebruiken dus was het tijd voor een Glüwein, terwijl kuierden we verder over Montmartre kuierden en keken we rustig naar deze kunstenaars in actie en hun reeds voltooide werken.
Nadien was het tijd voor een lunchpauze. De keuze van het restaurant bleek achteraf niet zo'n goede: veel te koud binnen en veel te kleine porties maar uiteindelijk had iedereen toch voldoende gegeten om het weekend stilletjes aan af te sluiten.
Op het gemak terug naar de Sacre Coeur gewandeld en de trappen terug naar beneden genomen tot aan de metro. Samen de allerlaatste metro genomen waar bleek dat we het spannendste van het weekend nog niet hadden meegemaakt. De metro komt aangereden en het is er al redelijk druk in, wij stappen daar dan met ons tienen gezellig bij op en net als de zoemer aanduid dat de deuren gaan dichtgaan springen er nog twee mannen bij op de metro. Onmiddellijk daarna laat een van hen 'zijn gsm vallen' en bukt om die op te rapen, dit alles gebeurde onder nonkel Johan zijn voeten. Goede samaritaan als hij is let hij op zijn voeten zodat hij niet per ongeluk op de handen van deze jongeman stapt, wanneer hij plotseling voelt dat er aan zijn broekzak geprutst wordt!!!! De twee mannen hoorden dus samen: één om af te leiden en de andere om iets te stelen. Gelukkig heeft nonkel Johan zijn broek een vreemd stiksel waardoor er nog een flapje over zijn portefeuille zat (bezie het als de flap in je kussensloop) en die gast die dus niet zomaar eruit kon nemen. Nonkel Johan grijpt naar zijn broekzak, die andere gast schrikt, we komen aan in het volgende station en die twee stappen snel uit alsof er niets gebeurd is! Wij hadden geen van allen goed door wat er aan de hand was tot nonkel Johan dat dus begon uit te leggen. Allemaal direct checken natuurlijk of er bij ons toch niets gestolen was (gelukkig niets, maar het was toch te laat geweest om het nog terug te krijgen). Toen kwamen we aan bij metrohalte Stalingrad: ik moest daar nog overstappen naar lijn 7 maar de rest kon van daaruit wandel en tot hun hotel waar hun auto's nog geparkeerd stonden. Op het perron dus afscheid genomen met een dikke GROEPSKNUFFEL!!!! (en veel bekijks van de Fransen om ons heen) en toen was het voor op naar Île st Louis en voor de familie op naar België/Turnhout (met in de auto: huiswerk! jeuj).
Klein detail, ik ging niet met lege handen naar huis, zij hadden namelijk al een Sinterklaascadeautje voor mij mee gebracht!!! (Stiekem is de helft ervan ondertussen al op!) Speculaas, marsepein, een chocoladegsm, mandarijntjes, letterkoekjes, chocolade munten en kinderbueno-eitjes!!!! SUPER, nogmaals heel fel bedankt voor het cadeautje en het fantastische weekend!! We hebben fantastisch veel foto's getrokken dus als ik geluk heb sturen mijn lieve nonkels die naar mij door?
Voor kerstmis hebben we onder de nichten en neven dit jaar voor de eerste keer namen getrokken, mijn mama had voor mij een naam getrokken aangezien ik momenteel nog in Parijs zit en had mij doorgestuurd voor wie ik iets moest kopen. Goh wat leek me dat op het eerste gedacht toch moeilijk! Maar nu dat ik een heel weekend met mijn vier nichtjes en neefje heb doorgebracht weet ik perfect wat ik ga kopen voor de persoon wiens naam ik getrokken hebben! Ik kijk er al naar uit om mijn cadeautje af te geven en zal het volgende week eens gaan kopen/bestellen!
Ondertussen zit ik terug op mijn kamertje en roept de plicht weer: school. Dinsdag staan er een aantal presentaties en deadlines op het programma en daar moet nu dus ook al voor gewerkt worden! Ondertussen heb ik ook nog maar 22 dagen om van Parijs te genieten voor ik terug naar België/Retie moet keren!
From Paris, with love,
"Queen V"
P.s. Ik weet niet juist hoe de kledij van een non heet en krijg verontrustende zoekresultaten als ik het probeer te googelen dus je zal het moeten doen met habijt en nonnenkapje :)
Ik ben dit jaar al heel braaf geweest! Ik ben geslaagd voor het tweede jaar Public Relations en doe heel erg mijn best om ook in Parijs al mijn examens tot een goed einde te brengen. Ik heb ook al lang geen ruzie meer met mijn broer gemaakt (en nee dit is niet vals spelen omdat we bijna 400km uit elkaar wonen, dus ik vind dat u dat feit door de vingers mag zien).
Mijn familie heeft u al van een beetje werk verlicht en mij al een voorsmaakje gegeven, maar aangezien Parijs niet zo'n grote omweg is van Spanje naar België, geef ik het nog een poging!
Mij maak je altijd blij met speculaas, mopjes en letterkoekjes, mandarijntjes en natuurlijk holgoed! Als een flesje cava niet te zwaar is mag je dat natuurlijk ook altijd meebrengen ;)
Ik snap dat hier iets tegenover moet staan, daarom zal ik mijn best blijven doen op school, heb ik deze mooie plaat zelf ingekleurd, zal ik mijn schoen aan de deur klaar zetten, suikerklontjes en worteltjes voor je paardje erbij leggen en een biertje voor zwarte piet. Ook zal ik mijn lieve lezertjes op de hoogte blijven houden van mijn avonturen.
Ik hoop dat je mijn briefje op tijd ontvangt! Aangezien er geen bezoek wordt toegelaten op mijn kamer, stel ik voor dat je mijn pakjes aan de balie achterlaat. Dit is mijn adres:
Pff, waar te beginnen. Ik heb echt een rotweek voor het moment!
Maandag
Half 9 Duits, niets speciaal gebeurd.
Elf uur laatste les Frans: saai!
Dan 3u pauze gehad. Na die pauze heb ik normaal lbm maar we hadden met het groepje van ps afgesproken dan te vergaderen dus ik zou mijn les skippen. Natuurlijk was iedereen vergeten dat we hadden afgesproken en heb ik voor niets mijn les gemist!
Dinsdag:
Heel de dag les gehad, niets productief gedaan.
Dinsdagavond zou ik om 21u30 naar Harry Potter gaan kijken met enkele Spanjaarden. Stipt om 21u sta ik, zoals afgesproken aan de cinema. 10 minuten later krijg ik een smsje om te zeggen dat zij ook eindelijk zijn aangekomen en om te vragen waar ik ben. Blijkbaar stonden zij aan een andere cinema. Ik dus heel die buurt beginnen rondzoeken, nog vijf andere cinema's tegengekomen om uiteindelijk een sms te krijgen, 5 minuten voor de film begint, dat ik wel aan de juiste stond en dat ik terug naar daar moest komen. Natuurlijk hadden zij ondertussen al allemaal een ticket gekocht dus kon ik alleen in de rij gaan aanschuiven voor een ticket. (Diegenen die mij kennen weten dat ik stiptheid heel belangrijk vind en dat ik slechte organisatie haat!).
De film was gedaan om 0:10, maar de laatste metro hier in Parijs (door de week) vertrek om half 1. Aangezien ik nog moest overstappen ben ik dus onmiddellijk doorgegaan want niemand moest mijn buurt uit. Ik stap op de metro, stap af in 'champs-elysées clemencau' en wil daar overstappen naar lijn 1 die mij tot kort bij huis zou brengen. Kom ik aan de trap, is die afgezet en hangt daar een bord dat lijn 1 'snachts na 23:15 wordt gesloten omwille van werkzaamheden! Daar stond ik dan. Geen tijd meer om een andere metro te nemen, geen geld voor een taxi, ... Te voet dan maar! Alleen zat ik nog met een tweede probleem: mijn foyer sluit om half 2! Ik dus gesnelwandeld van champs-elysées tot aan mijn foyer, in 45 minuten was ik daar en dus net op tijd binnen. Natuurlijk was ik heel bang, zo helemaal alleen naar huis wandelen, zo'n lang stuk, geen kat te bespeuren! Ik had me voorgenomen om niet door 'jardin les Tuilleries' te wandelen maar langs de Seine te blijven omdat daar nog auto's rijden, maar toch...
Woensdag:
Door de dag thuis gebleven en voor school gewerkt. 's Avonds was het 'gossipnight' met Jenny & Kristina en deze keer hadden we bij Jenny afgesproken. De avond zelf was zoals altijd heel leuk, maar toen moest ik dus het openbaar vervoer weer naar huis nemen!
Om naar Jenny te gaan neem ik altijd lijn 7 en stap ik over op de tram dus om naar huis te gaan de omgekeerde volgorde. Ik dus naar de tram gewandeld en Kristina naar de rer aangezien dat sneller is voor haar. Kom ik aan de tramhalte aan, moest ik nog 15 minuten wachten op die tram! Ik besloten van dat niet te doen, terug gewandeld naar het rer-station omdat er veel meer rer's rijden. Kom ik daar aan moest ik nog 9 minuten wachten op die stomme rer! Ondertussen had ik dus mijn tram gemist dus zat er niets anders op dan dit keer wel te wachten.
Na 6 minuten komt er ineens een vreemde kerel langs mij zitten, begint daar tegen mij te praten. Echt niet leuk! Ik wou gewoon naar huis en zat tijdens het wachten rustig mijn boekje te lezen. Ik heb hem een vijftal keer gevraagd mij met rust te laten (wat hij dus niet deed!) Toen ben ik in de trein dus expres in een drukker gedeelte gaan zitten naast een andere man en toen heeft hij eindelijk de boodschap begrepen en is hij na een tijdje ergens anders gaan zitten.
Daarna moest ik dus nog eens 20 minuten stappen tot aan mijn foyer. Tegen dat ik in mijn bed lag was het dus 0:15 (ik was om 23u bij Jenny vertrokken!! Dat duurt normaal een half uur om daar te geraken.)
Donderdag:
's Morgens word ik om 10u wakker gemaakt door het brandalarm. Ze hadden twee dagen geleden briefjes opgehangen dat er vandaag iemand het alarm zou komen controleren en dat we dus konden verwachten dat dat rond 10u zou afgaan, wat dus heel stipt het geval was.
Ok, opgestaan, wat voor school gewerkt en om 13u besloten mijn was te gaan doen. Ik had alles gesorteerd en heb besloten drie machines te draaien (aangezien ik niet meer kleingeld had), waaronder 1 met mijn beddegoed.
Ik dus vol goeie moed naar beneden, ik had ook mijn laptop mee naar beneden genomen zodat ik nog wat voor school kon werken ondertussen. Ik steek mijn ondergoed, pyama en joggingbroek in één machine, doe zeep in het juist bakje en steek mijn beddegoed samen met mijn witte was in het andere machine en doe ook daar zeep in het bakje. Ik sluit de machines en duid aan welk programma ze moeten draaien. Steek 6 in het ding tegen de muur en wil het eerste machine starten. Beweerd dat ding dat de deur niet goed gesloten is. Ergens zit er dus een storing en die machines werken dus niet. Het enige probleem is: ZE GAAN OOK NIET MEER TERUG OPEN!! Mijn was (beddegoed!!!) zit dus opgesloten in het wasmachine. Ik dus naar de acceuil, die vrouw komt mee kijken en zegt mij dat ze iemand gaat bellen. Ik zet mij aan de tafel in de refter. Opeens weer het brandalarm! Iedereen blijft gewoon zitten aangezien het was aangekondigd vandaag dat er testen gedaan zouden worden. Opeens komt die vrouw van de acceuil aangelopen: "Dit is echt! Er is vuur! Allemaal evacueren!!!" WTF! Ok dan, wij naar buiten! Had de kok dus iets in brand laten schieten met echte vlammen als gevolg. De poolse (echt stereotiep, heel grappig) poetsvrouw kwam ook aangehold en die heeft blijkbaar het vuur gedoofd. Na een tijdje mochten we dan terug binnen. Ik zit bij courtney aan tafel terwijl zij aan het eten is. Opeens hoor ik een brandweerautosirene! Komen daar opeens 4 brandweermannen volledig in pak met zuurstofflessen op hun rug en al binnen gelopen. Die hebben dan vijf minuten naar het vuur staan kijken om te zien of het echt uit was en zijn dan terug vertrokken! Wat een stress!
Ondertussen was die vrouw natuurlijk vergeten dat mijn was opgesloten was! Ik dus terug naar de acceuil, die vrouw was nergens meer te bespeuren dus ik dat aan die andere vrouw uitgelegd, die met mij meegekomen, die zag ook dat er niets aan gedaan kon worden. MAAR, blijkbaar heeft de klusjesman vakantie en was zijn vervanger al naar huis! Nu zit ik dus op mijn kamer dit verslagje te schrijven in afwachting van de klusjesman om het wasmachine te maken. Ik hoop dat hij het kan repareren want mijn beddegoed moet echt gewassen en droog zijn tegen vanavond, anders kan ik niet slapen want ik heb geen reservegoed hier! Probleem is, het duurt 2 tot 3 uur om één machine te wassen en te drogen dus ik ga daar nog veel werk mee hebben vandaag!
Dit is echt een week van machteloosheid! Alles loopt fout en niets is mijn schuld dus ik kan er zelf niets aan veranderen en moet het gewoon allemaal laten gebeuren en over me heen laten komen! Plots lijken 18 dagen te veel en wil ik gewoon naar huis waar ik alles ken en mij fatsoenlijk kan uitdrukken als er iets misloopt!
Enige lichtpuntje! Mijn Sinterklaaspakje is vandaag aangekomen! Super! Een zak met chocolademannetjes, een speculoos met chocolade, chocolademunten en letterkoekjes!!! Het is allemaal serieus dooreen gerammeld (er gaat toch niets boven het paard van sinterklaas om zulke dingen te vervoeren eh!) maar het ziet er nog allemaal heerlijk uit! DANKJEWEL SINTERKLAAS! ;)
Donderdag had de wasmachine dus mijn was gekidnapt! Om 16u kreeg ik dan eindelijk te horen dat de reparateur was aangekomen en kon ik eindelijk mijn wasmachines starten. Maar ondertussen was dus één van de twee droogkasten kapot gegaan, dus toen mijn was klaar was heb ik de kleren eruit gehaald en op mijn kamer op kleerhangers tegen de kastdeuren gehangen (mijn eigen geïmproviseerde wasrek/-draad) en de rest in de droogkast gestoken. De rest = beddengoed, sokken, ondergoed (allemaal redelijk belangrijk dat dat droog is). Ik heb de volgende droog programma's achtereenvolgens gekozen:
- katoen, intensief (1,5u)
- synthetisch, normaal (45min)
- hete lucht (20min)
- koude lucht (15min)
- katoen, intensief (1,5u)
- synthetisch, normaal (45min)
Zoals je zelf ook wel merkt heeft dit me enige tijd gekost en om half 12 heb ik besloten om het op te geven en alles uit de machine te halen. Enige probleem, na deze 6 programma's was mijn was nog steeds niet droog! Ik had geen tijd of kleingeld meer om het nog eens te proberen en de vorige zes pogingen hadden al aangetoond dat dat weinig zin had, dus zat er niets anders op dan het daar bij te laten.
Mijn sokken heb ik over mijn verwarming gehangen en meer sokken en mijn ondergoed heb ik over mijn bureau verspreid (was een zicht hoor!). Alleen zat ik dus met het probleem dat ik maar één set beddengoed bij heb, ik dus mijn bed gedekt en mijn pyama aangedaan om te gaan slapen. Eenmaal in bed was het natuurlijk vreselijk koud tussen die natte lakens, maar al snel had ik door dat mijn lichaam als een kacheltje fungeerde waardoor mijn lakens toch nog redelijk snel droogden!
Na zo'n dag had ik alleen echt geen zin om de volgende ochtend om half 7 te moeten opstaan. Aangezien ik mijzelf de vrijheid kon permitteren om 1 les van Frans atelier te missen heb ik dat vandaag gedaan en dus lekker lang uitgeslapen in mijn fris gewassen bedje, zalig! Voor de rest is er vandaag niet veel gebeurd behalve dat ik wat voor school heb gewerkt.
Dit weekend ga ik rustig thuis blijven: wat voor school werken, strijken en poetsen. Maandag is de laatste volledige week, maar ik heb bijna geen lessen meer. Enkel nog Duits en Frans atelier volgende week, waar ik nog les ga krijgen. De rest van de vakken zijn allemaal eindpresentaties en examen van Frans op maandag!
Nog enkele weetjes:
- Ik heb jullie vertelt dat we dit jaar onder de nichtjes en neefjes Weyns 'namen' hebben getrokken voor kerst en ik laat graag weten dat ik denk het perfecte cadeautje gekocht te hebben! Nu alleen nog een geschikte verpakking vinden want de mevrouw van de winkel heeft dat maar stom gedaan!
- De directrice van de foyer is hoogzwanger en daardoor is zij enkele weken geleden begonnen met haar vervangster 'in te werken'. Ondertussen heeft de nieuwe het zo goed als overgenomen en kunnen we enkel haar nog maar spreken. (Mevrouw Meyer zien we alleen nog als het vergadering is onder het personeel, maar is dus niet meer aanspreekbaar voor vragen.) Alleen is de nieuwe mevrouw niet zo'n leuke! We vinden haar allemaal een beetje nep en ze probeert er zich altijd snel van af te maken in plaats van ons echt het gevoel te geven te willen helpen. Ook is zij nieuwe regels aan het invoeren en zij vindt dat daar affiches bij horen! Eén van die nieuwe regels is dat we niet meer zouden mogen douchen na 22u omwille van het lawaai en daar horen dus affiches bij! Een andere reeks nieuwe affiches die ze heeft opgehangen is op elk verdiep aan de trap: een afbeelding van een pump met daar onder 'ceci n'est pas un chausson'. Chausson is pantoffel, nu vraag ik u, verwacht zij nu dat ik, voor ik naar school ga, vier verdiepingen naar beneden ga op mijn sloffen en daar pas van schoenen wissel!? Oh wee als ze een schoenenkast beneden gaat maken hoor (ze is er nog voor in staat)!
- Een iets vrolijker weetje. Kennen jullie allemaal de uitdrukking 'Met alle Chinezen maar niet met den deze'? Wel ik ben er dus achter gekomen dat dat in het Frans ook werkt 'Avec tous les Chinois, mais pas avec moi' :) Dus ik vroeg mij af of de Fransen dat ook kennen en gebruiken. Blijkbaar bestaat er iets gelijkaardig, alleen rijmt het niet. Deze betekenis wordt namelijk gewoon gezegd als 'à l'autre' Saai eh.
- Heb ik jullie al over het intercomsysteem hier vertelt? Elke kamer heeft aan de binnenkant, boven de deur een soort luidspreker hangen. Aan de acceuil hebben ze een paneel waar ze je kamernummer kunnen indrukken en dan kunnen ze dus tegen jou spreken en jij kan antwoorden. Uiteraard werkt dit maar in één richting en kan deze verbinding alleen vanuit de acceuil open gezet worden. Als ik een vraag heb moet ik naar beneden gaan en het persoonlijk vragen. En voor jullie denken dat ze mij hier eventjes gaan afluisteren, je hoort een luide klik wanneer ze de verbinding starten.
- Nog maar 17 volledige dagen en ik kom al weer naar huis! Vandaag overviel het me toch even hoor! Dat wil dus ook zeggen dat jullie vanaf dan deze blog zullen moeten missen! Zoals de titel het zelf aangeeft gaat deze blog over mijn avonturen in Parijs en eens die er op zitten is het hier ook gedaan. Maar geen zorgen, ik laat het jullie uitdrukkelijk weten wat mijn laatste berichtje zal zijn EN er is misschien een lichtpuntje. Aangezien ik hier veel nieuwe mensen heb leren kennen heb ik besloten om, vanaf dat ik terug ben, een blog bij te houden in het Engels met hetzelfde principe, mijn dagdagelijkse 'belevenissen' opsommen. Voor diegenen die mij niet zo vaak meer zien en toch heel geïnteresseerd zijn in mijn bezigheden, jullie kunnen mij vanaf dan daar volgen. Ik ben volop bezig om deze de lay-out te geven die ik wil hebben en laat jullie op tijd weten wat de link zal zijn!
- Volgende week dinsdag en woensdag gaan ze hier in de foyer de kerstversiering ophangen! Iedereen is uitgenodigd om te komen helpen, maar ik denk dat ik het maar ga laten en achteraf zal zien wat ze er van gemaakt hebben. Maar in afwachting daarvan geef ik jullie al een foto van de kerstboom aan de Notre Dame!
Ik wens jullie een fijn weekend toe en aan de Nederlanders en Limburgers alvast een fijne Sinterklaas! De rest moet nog een dagje langer wachten op de goedheilig man.
Voor het vak advertising strategy hebben we een eindopdracht gekregen. In groep moeten we een social media toepassing maken en aantonen waarom men beter onze applicatie gebruikt in plaats van de normale manier van adverteren. Ik zit in een groepje met Alejandra (mexicaans), Marta & Cristina (Spaans) en Charles & Elias (Frans) en onze applicatie heet Zipscount. Het is ingewikkeld om uit te leggen maar ik zal het een poging geven.
Gebruikers loggen in op onze applicatie, wij koppelen dit aan hun facebook en twitter account en aan andere social media die ze gebruiken PLUS aan de gps in hun telefoon. Wanneer wij merken dat zij in de buurt van een winkel van een van onze klanten komen sturen wij hen een kortingscode. Hetzelfde wanneer zij een positief bericht plaatsen op een van hun profielen. Wanneer het een negatief bericht is gaan we hier verder op in.
Dat is zo wat de korte samenvatting, maar waarom ik dit vooral met jullie wou delen is omdat ik toch wel trots ben op het logo dat ik heb ontworpen voor deze applicatie :) De naam van onze applicatie komt van 'zip code' wat dus postcode betekent en verwijst naar het locatie aspect met de gps en discount wat korting betekent. Dinsdag moeten we het inleveren en dinsdag of woensdag is de presentatie.
