1.. Bij de verkiezingen van juni 2007 heeft de kiezer de kaarten wel bijzonder moeilijk en ingewikkeld gelegd. Hierdoor moesten water en vuur willens nillens worden verzoend. En het was maar nipt!! Slechts 2 zetels scheelde het of we hadden een linkse regering (CD&V-NVA, sp.a-spirit, CDH en PS) kunnen vormen. Dit had de zaken alleszins vergemakkelijkt. Omdat de PS electoraal lang niet zoveel te verliezen heeft in de Brusselse rand als de MR van Reynders en omdat het FDF van Maingain niet in de debatten moest betrokken worden, zou het veel gemakkelijker geweest zijn om tot een overeenkomst over BHV te komen. Op sociaal-economisch vlak zouden de standpunten veel dichter bij elkaar hebben gelegen. Het NON van Milquet zou getemperd zijn door Di Rupo. En ook Bart De Wever zou waarschijnlijk eieren voor zijn geld hebben gekozen wetend dat hij - ondanks zijn afkeer van de PS - met Di Rupo meer zaken kon doen dan met Reynders. 2. De erfenis van twee regeringen Verhofstadt was verpletterend. Acht jaar werden de echte problemen onder de mat geschoven of vooruit geschoven naar de volgende regering. Van een echte staatshervorming werd geen werk gemaakt, een oplossing voor het probleem BHV werd niet gezocht - ondanks het arrest van het Grondwettelijk Hof dat BHV moest opgelost worden voor 24 juni 2007, begrotingen werden creatief opgesmukt om de schijn van een evenwicht overeind te houden, de kadootjescultuur hield aan waardoor de premier in 2008 zelf moest toegeven dat de kas leeg was. Daardoor was het vanaf het eerste ogenblik van het aantreden van Leterme I duidelijk dat de buikriem moest aangehaald worden en minder zou kunnen uitdelen en dit met de liberalen en hun stokpaardje van belastingvermindering aan boord ; dat het verrotte dossier BHV op tafel lag en om een oplossing schreeuwde want het zou ernstige regeerwerk onmogelijk maken en dit met het FDF en de NVA, die in dit dossier lijnrecht tegenover elkaar staan; dat ber gordiaanse knopen moesten worden ontward i.v.m. de staatshervorming en dit met de franstaligen aan tafel die vanaf het begin alleen maar neen zegden omdat zij nu eenmaal geen vragende partij waren. 3. En alhoewel het samengaan met de NVA en het meer Vlaamse karakter de CD&V op korte termijn geen windeieren heeft gelegd, werd door deze opstelling de communautaire lat zeer hoog gelegd, blijkbaar te hoog. Dat de partij dan op 15 juli 2008 niet consequent genoeg handelde om toch over de lat te kunnen gaan en de indruk wekte de post van eerste minister te verkiezen boven rechtlijnigheid, heeft de partij veel geloofwaardigheid en wellicht ook veel kiezers gekost. Dat de NVA na de nieuwe en niet gehaalde death line van september 2008 definitief afhaakte verzwakte in grote mate de positie van Leterme. Zijn regering had geen meerderheid meer aan Vlaamse zijde en kreeg er een geduchte opposant bij. 4. De absolute onwil van Joëlle Milquet vanaf de eerste dag van de onderhandelingen om met Reynders en vooral zonder Di Rupo in een regering te stappen - hetgeen voor een groot deel haar NON verklaart - de persoonlijke wanverhoudingen tussen de hoofdrolspelers die varieerden van haat tussen Reynders en Di Rupo tot afkeer van de liberalen voor de "tsjeven" zorgden vanaf de start voor een groot wantrouwen tussen de betrokkenen en maakten het onmogelijk om in een sereen klimaat te onderhandelen. 5. De regionale verkiezingen van 2009 hingen vanaf het begin als een zwaard van Damocles boven elke onderhandeling. Niemand was bereid toegevingen te doen uit schrik verbrand of geschonden aan die verkiezingen te moeten beginnen. Vooral aan franstalige kant was de strijd soms bitsig : na de overwinning van de MR (23 zetels) en de nederlaag van de PS (20 zetels) wilde Reynders zijn partij blijvend tot de grootste van Wallonië maken, terwijl Di Rupo in 2009 tot elke prijs zijn stemmen wilde terugwinnen. Milquet kon, mocht en wilde haar coalitie met de PS in de Waalse regering niet in gevaar brengen. CD&V was terecht bang dat het niet nakomen van haar communautaire verkiezingsbeloften zou afgestraft worden. Open VLD wilde blijkbaar zo snel mogelijk opnieuw verkiezingen om hun verloren positie te heroveren en hadden er alle belang bij om Leterme stokken in de wielen te steken zodat er in juni 2009 gelijktijdige verkiezingen voor Europa, Vlaanderen en de federale staat konden plaatsvinden. Op die manier waren alle partijen verplicht het hard te spelen. 6. Maar ook de figuur, de persoonlijkheid van Leterme bepaalde de loop der dingen. Als een godenkind (zeer gewaardeerd en succesvol Vlaams minister-president, 800 000 voorkeurstemmen) verscheen hij ten tonele maar kwam terecht in een Grieks drama vol intriges en kuiperijen. Dit was Leterme op Vlaams niveau duidelijk niet gewoon. Daar verliep alles in peis en vree in een sterke coalitie van de 3 grote partijen zonder al te sterke oppositie. Zijn onervarenheid op het federale niveau dwong hem vanaf de eerste dag in het defensief en zorgde voor een gespannen sfeer.Zijn verhouding met deFranstalige media, waarmee hij als minister-president nooit te maken had, was binnen de kortste keren verziekt waardoor die media de gelegenheid kregen een zure, ontoegangelijke, weinig toegeeflijke premier op te voeren voor de de Waalse publieke opinie. Zijn onervarenheid op federaal vlak maakte dat hij zich weinig kon inleven in de gevoeligheden van de Waalse politici, waardoor het vinden van compromissen wellicht veel moeilijker werd. Zijn halsstarrig vasthouden aan de post van premier leidde tot een val in de peilingen van kranten en TV-stations, zowel voor hemzelf als voor zijn partij, hetgeen hem bij een deel van zijn achterban zeker niet in dank werd afgenomen. Zijn gezondheidsproblemen deden bovendien de vraag rijzen of de man wel stressbestendig genoeg is voor de job van eerste - minister. Een vermoeden dat gesterkt werd door het feit dat hij op cruciale momenten nogal eens de verkeerde woorden in de mond nam ( het Brabançonne-incident) of bitsig reageerde op partijgenoten (Dehaene) of andere politici die durfden kritiek uitten (Tobback)
Dit alles leidde ertoe dat het godenkind Leterme op 18 maanden tijd moest afdalen van de Olympus om uiteindelijk terecht te komen in de Hades, waardoor de man tenslotte verbitterd en eenzaam achterbleef waardoor hij ook steeds meer "cavalier seul" ging spelen en eigengereid optrad met als fataal hoogtepunt zijn brief over decontacten van zijn kabinet met de magistratuur : het begin van het einde.
Het stond in de sterren geschreven maar Leterme komt in 2011 terug met zijn ploeg (Van Deurzen en Vervotte). De weg zal echter moeilijk, zwaar, maar louterend zijn.
Op drie dagen tijd (17,18 en 19 december 2008) mocht de heer Ghislain Londers driemaal schieten op de regering Leterme. Nadat de prooi een eerste maal aangeschoten was via een mondelinge verklaring " het kabinet Leterme wekte de betreuringswaardige indruk de rechtsgang te beïnvloeden over de uitverkoop van Fortis" mocht hij op 19 december de doodsteek geven in een brief waarin hij duidelijk schrijft dat er geen juridisch bewijs is van een poging tot belemmering van de rechtsgang, maar ongetwijfeld belangrijke aanwijzingen in die zin. Met alle respect voor de hoogste magistraat en het hoogste rechtscollege maar zou de voorzitter van het Hof van Cassatie in zo'n delicate zaak niet beter zwijgen tot hij wel over bewijzen beschikt ? En dan rijst de vraag waarom deze uitspraken, waarom deze brieven op dit ogenblik, zeker als de man moest weten dat hij hiermee het doodvonnis van de regering tekende waarmee ik wil zeggen dat er hier weliswaar geen juridisch bewijs is voor een duidelijke inmenging in en sturing door de rechterlijke macht van de wetgevende macht maar toch een belangrijke aanwijzing in die zin. Een parlementaire onderzoekscommissie zal moeten proberen duidelijkheid in deze zaak te brengen maar zal ze dat kunnen zonder materieel bewijs. Het is en zal blijven een spelletje van kat en muis, van woord tegen woord waarin twee cruciale vragen moeten worden opgelost. 1. Wat heeft Jan De Groof, echtgenoot van rechter Schurmans, gezegd tegen kabinetschef D'Hondt van Yves Leterme.? Iedereen neemt in deze blijkbaar klakkeloos aan, zonder enig materieel bewijs aan wat de heer Londers in zijn rapport schrijft. Laten we even veronderstellen dat Jan De Groof - zoals hijzelf beweert - aan Hans D'hondt alleen maar zijn beklag gedaan heeft over de bijna onmenselijke druk - met haast fysieke bedreigingen, haar directe chef Delvoie die de polioie laat langs komen om haar te zeggen dat ze moet terugbellen, de voorzitter van de 18de kamer van het Brusselse hof van beroep die persoonlijk aan huis bij de zieke magistrate komt om haar te dwingen te tekenen - die vanuit de magistratuur werd uitgeoefend, dan is er niets onwettelijks gebeurd. Stel dat hij wel gerept heeft over een dramatische wending in het Fortisdossier en dat D'Hondt dit niet onmiddellijk gemeld heeft aan Cassatie dan heeft Londers, die toch omschreven wordt als iemand die niet met zich laat sollen, een uitstekende gelegenheid om de puntjes op de i te zetten en de politiek in discrediet te brengen. 2. Wat heeft Vandeurzen de procureur-generaal opgedragen? Zelf blijft de minister, van wie vriend en vijand getuigt dat hij een zeer integer man is, bij zijn bewering dat hij geruchten opving dat er iets mis liep bij rechtbank en het vonnis i.v.m. de Fortisdeal en dat hij daarom de procureur-generaal opdracht gaf uit te zoeken wat er aan de hand was. Nergens in het rapport van Londers staat dat dit onwettelijk is, wel dat het het hoogst uitzonderlijk en nog nooit voorgekomen was. en juist daar wringt weer het schoentje. blijkbaar was de magistratuur gewoon van te werken met een minister van justitie die zich niet inliet met de gang van zaken in hun gesloten kring en vond ze het tijd om ook hier de puntjes op de i te zetten en de minister te laten voelen wat zijn plaats is en wie de lakens uitdeelt. Weliswaar een scenario zonder harde bewijzen, maar de feiten en vermoedens laten toe deze affaire ook in die zin te interpreteren.
Beste Barack Nu de triomfkreten en de bazuinen zwijgen en het weer "back to business" is, zou ik u eerst willen feliciteren voor de schitterende speech en de geweldig goed gevonden shakespeareaanse herhaling Yes, we can. Hierbij maak ik toch graag enkele kanttekeningen. Change is het sleutelwoord geweest gedurende heel uw campagne : verandering op buitenlandse politiek, verandering in de gezondheidszorg, verandering voor de enorme groep armen in de VS, verandering in het financieel beleid. Allemaal prima en zonder meer toe te juichen, MAAR
* zult u kunnen opboksen tegen de lobby van de militairen, die na 6 jaar oorlog in Irak vinden dat ze hun werk niet half afgewerkt kunnen achterlaten, can you? * zult u - daar waar het al 20 jaar niet is gelukt en iedereen heeft gefaald - erin slagen de taliban aan banden te leggen ? Zult u gematigde, betrouwbare, geloofwaardige gesprekspartners vinden bij de taliban, Zult u Pakistan kunnen ertoe kunnen bewegen het moslimfundamentalisme in eigen land aan te pakken? can you? * zult u erin slagen de Europese bondgenoten ervan kunnen overtuigen meer grondtroepen in te zetten in Afghanistan? can you? * zult u de eerste regeringsleider zijn die de ongebreidelde vrije markteconomie aan banden kan leggen, daar waar een aantal experten in het recente verleden nog heel duidelijk daarover verontrustende uitspraken hebben gedaan. Ik noem er maar twee : Alan Greenspan : " De wereld wordt bestuurd door de marktkrachten" Hubert de Castries, topman van het Franse AXA : " Il faut accepter que le monde a changé et que le modèle dominant c'est l'économie de marché, tempéré par la démocratie" can you? * zult u erin slagen tegen de wil van bijna de helft van de Amerikaanse bevolking - want bijna 50% stemde toch voor Mc Cain - een fundamentele hervorming door te voeren in de Amerikaanse gezondheidszorg, gebaseerd op een verplichte ziekteverzekering, iets waarvan conservatieven gruwelen. can you? * zult u erin slagen twee oorlogen te beëindigen en zo een deel van het budget voor defensie vrij te maken voor armoedebestrijding in de VS? can you?
Misschien wel, maar u hebt getoond dat u slim en voorzichtig bent want in uw speech zei u al dat er wellicht twee mandaten nodig zullen nzijn om het een en het ander te veranderen, waarmee u uw ambitie voor een tweede ambtstermijn meteen duidelijk maakt en impliciet toegeeft dat de klus zeker niet op 4 jaar zal geklaard zijn. Maar, beste Barack, wij blijven hopen. That we can.
Het was eigenlijk voorspelbaar. Het oosten van Kongo staat weer maar eens in vuur en vlam. En weer kunnen we uren discussiëren over de vraag :wie gaat in de fout? Wie heeft gelijk? Het feit blijft dat opnieuw de man in de straat, de eenvoudige dorpeling, die alles moet achterlaten, het slachtoffer is. En even vaststaand en schandalig en schrijnend is het feit dat blijkbaar niemand in staat is iets fundamenteel aan deze situatie te doen. Telkens opnieuw moet je vaststellen dat de internationale gemeenschap op het ogenblik dat de brand oplaait, brandweerman komt spelen en er meestal in slaagt de vlammen te doven, maar dan het vuur laat smeulen zonder ook maar iets aan de oorzaken te doen. Zolang de politieke klasse van het land - alhoewel via democratische, vrije verkiezingen verkozen - er niet in slaagt haar eerste opdracht te vervullen, nl. er zijn ten dienste van de bevolking, zal er altijd wel iemand opstaan, die onder het mom van in het belang van de bevolking te ageren, in opstand komt tegen het wettelijk gezag. Zolang corrupte politici meer belang hechten aan een eigen machtspositie met de daaraan verbonden graaicultuur, is er weinig hoop voor Kongo. Zolang de enorme winsten van de grondstoffen uit een van de rijkste regio's in de wereld verdwijnen in de zakken van de heersende klasse, terwijl de elementaire infrastructuur,nl. een behoorlijk wegennet ontbreekt, waardoor een vrachtwagen 6 weken moet doen om 600km te overbruggen, zolang zal de onrust in het gebied aanhouden. Zolang het geld van de staat blijft verdwijnen naar buitenlandse rekeningen, ,villa's en kastelen en niet gaat naar de noodzakelijke soldij voor de soldaten, zal het Kongolese leger machteloos blijven; zolang zal het blijven weigeren te vechten en zal het plunderen en roven om toch maar iets aan inkomsten te hebben. Hoe is het anders te verklaren dat een leger met een potentieel van 8 500 000 manschappen er niet in slaagt een legertje van 5 000 rebellen te verslaan. Zolang het geld van landsverdediging verdwijnt in de zakken van hogere officieren i. p.v. naar de opleiding en de betaling van militairen zal het leger er nooit in slagen vrede af te dwingen. 48 jaar reeds is Kongo onafhankelijk; 48 jaar lang is Kongo al verstoken gebleven van een politieke leider die zijn volk echt op de eerste plaats zet; 48 jaar al is er geen vooruitgang geboekt en is er tijd verloren in Kongo. De verantwoordelijkheid van België voor het gebrek aan politieke leiders bij de onafhankelijkheid was groot ; de verantwoordelijkheid van de internationale gemeenschap voor het gebrek aan politieke leiders nu is enorm. Met vereende krachten kunnen de VS, China, Rusland en de EU de Kagame's , de Kabila's en de Nkunda's van deze tijd onder druk zetten, aan banden leggen. Zolang echter zij hun economische belangen belangrijker vinden als de Kongolese bevolking staat Kongo een sombere toekomst te wachten.
Twee krasse uitspraken brachten de PS-voorzitter het afgelopen week-end uitgebreid in de belangstelling. Zijn scherpe aanval op minister van Buitenlandse Zaken i.v.m. diens uitlatingen aan het adres van de (corrupte) Congolese bestuurders zal wel bedoeld zijn om zijn Waalse investeerders te vriend te houden maar een werkelijke bijdrage tot de kern van de zaak leveren ze niet. Wat de Frantalige politici in ons land maar niet schijnen te begrijpen is dat je niet rond de pot kunt blijven draaien. Na jaren van een "gedoogbleid" moet je de zaken ook eens scherp durven stellen, of dat nu diplomatiek is of niet. Het kan niet dat Belgisch belastinggeld als ontwikkelingshulp verdwijnt in de zakken van de Kabila-kliek. Ontwikkelingshulp moet blijven en moet zeker opgetrokken worden tot 0,7% van het BBP, maar moet wel terechtkomen waar het hoort : bij de mensen die het nodig hebben. Bovendien het argument gebruiken dat onze invloed in de regio sterk zal afnemen lijkt mij een ernstige vorm van overschattingswaanzin. In vergelijking met de Amerikaanse en vooral de Chineese invloed verdwijnt die van ons in het niet. Daar zal een verdubbeling van de ontwikkeliongssamenwerking noch zalven noch slaan iets aan veranderen.
Ook voor de binnenlandse politiek maakte de PS-voorzitter nog eens een vuist met zijn eis dat er voor 15 juli vooruitgang moet zijn zowel op sociaal-economisch gebied als bij de staatshervorming.of dat de PS anders uit de regering stapt. De vraag is wel welk effect dit dreigement zal ressorteren bij de andere partijen, die in het recente verleden zelf al hebben aangekondigd dat 15 juli de absolute deadline is voor Leterme I. Als voorbeeld van een loos dreigement kan dit wel dienen.
Wekenlang al houdt de olympische vlam de wereld in zijn greep. De protesten - meestal buitengewoon agressief - bij de doortocht van het vuur willen China met de vinger wijzen en andere landen oproepen tot een boycot van de OS.
Terecht
Niemand kan ontkennen dat een aantal mensenrechten - zoals wij die nu in Europa kennen - in China met de voeten worden getreden. De meest in het oog springende zijn uiteraard het gebrek aan vrije pers en meningsuiting, gepaard gaand met een extreem hard repressief optreden tegen mensen die niet in het gareel willen lopen. Het is duidelijk dat de wereldopinie en de beleidsmakers de Chinese bonzen hierop aanspreken.
Maar
Laten we een aantal bemerkingen toch ook in overweging nemen.
1. Met hun politiek van vrije markteconomie gekoppeld aan een politieke dictatuur heeft de Chinese overheid er de laatste 20 jaar wel voor gezorgd dat de meeste Chinezen een veel beter leven kunnen leiden. Zij heeft er voor gezorgd dat de mensen na 40 jaar ellende onder Mao eindelijk een beetje welvarend zijn. Vanuit China zelf hoor je ook weinig protest. Een negatieve benadering zeal waarschijnlijk verwijzen naar de angst voor de repressie, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de Chinezen geen problemen hebben met de huidige gang van zaken omdat ze inderdaad beseffen dat ze het nu veel beter hebben en op de gioede wag zijn.
2. De vergelijking met de periode Mao is frappant. De laatste 20 jaar is de Chinese samenleving er op alle vlakken enorm op vooruitgegaan - zowel sociaal, economisch en ook op gebied van mensenrechten zonder hiermee te willen zeggen dat alles optimaal is. Laten we echter bescheiden zijn in onze kritiek en niet vergeten dat ook in ons land het bijna 90 jaar geduurd heeft vooraleer de rijke klasse bereid was algemeen enkelvoudig stemrecht toe te staan aan de mannelijke bevolking, dat het 50 jaar geduurd heeft vooraleer arbeiders zich mochten verenigen en ere een stakingsrecht werd toegekend..
3. De kernvraag in het debat lijkt mij echter nog steeds : moet(mag) je sport gebruiken (misbruiken) voor politieke doeleinden? In principe zou ik zeggen : hou - zoals je politiek en godsdienst moet scheiden - sport en politiek gescheiden, maar vermits de OS ondertussen zo'n breed maatschappelijk draagvlak hebben is dit een utopie. Maar als je de OS wil gebruiken als een hefboom om de Chinezen tot meer soepelheid aan te zetten, blijft de hamvraag : waarom NU?? Waar waren al de protesten, al de manifestanten op de dag dat de OS aan Peking werden toegekend? In 2000 was de toestand qua mensenrechten in China zeker niet rooskleuriger als nu! Hoe onlogisch is het de Spelen zonder problemen aan een land te laten toekennen om 8 jaar later hemel en aarde te verzetten om een boycot af te dwingen?
1. Na al de verbale agressie van de heer Wilders de afgelopen maanden, is het resultaat in dit filmpje maar pover. Dit bewijst dat de heer Wilders ofwel toch maar een bangerik is ofwel misschien toxh een beetje redelijk, alhoewel ik dit laatste betwijfel.
2. De heer Wilders betoogt dat hij maar één opzet had : een debat op gang brengen; pure nonsens : er wordt al voldoende nafedacht en gedebatteerd over de samenlevingsproblemen tussen allochtonen en autochtonen. dit filmpje is pure provocatie. Een bewijs daarvan ten overvloede is het feit dat nog maar eens de cartoons worden opgevoerd. Hier is niets nieuw en niets relevant aan. iedereen weet ondertussen dat deze cartoons kwetsend overkomen bij een groot aantal moslims. Toch ze nog maar eens tonen kan niets anders zijn dan een daad van wel overwogen provocatie.
3. De heer Wilders eigent zich hier het recht toe op vrije meningsuiting, hetgeen zijn volste recht is. Toch is vrije meningsuiting niet onbeperkt of absoluut. Vanaf het ogenblik dat je doelbewust een groep mensen kwetst, uitdaagt, ga je een brug te ver.
4. Waarschijnlijk zullen er - gematigde - reacties volgen en dan zal de heer Wilders roepen dat hij gelijk had en zijn handen in onschuld wassen. Dit is wel goedkoop : eerst mensen uitdagen en dan roepen dat ze fout zijn door te reageren op een provocatie.
5. Tenslotte toch ook nog deze bemerking. Ieder mens die even wil nadenken, ziet ook wel dat er moslimfundamentalisme bestaat, maar dat het uitgaat van een beperkte groep moslims. Ik wacht nog altijd op een krachtigere veroordeling van dit extremisme door gematigde moslims.
Het zou het debat ten goede komen indien de gfematigden duidelijker afstand zouden nemen van alle geweld, gepleegd door moslim broeders.
Het land staat op zijn kop ; de kranten hebben al een week voer ombladzijden te vullen en commentaar te leveren op alle diensten, die iets met veiligheid te maken hebben dankzij de tot voor twee weken nobele onbekende Abdelkader Belliraj. De man werd in Marokko opgepakt en beschuldigt van terroristische activiteiten. Hij zou ook zes terroristische moorden en een aantal overvallen in ons land bekend hebben? Hij zou ook een betaalde informant van de staatsveiligheid zijn geweest. Niemand die vandaag de ware toedracht kent. Er moet nog een onderzoekscommissie naar Marokko vertrekken om de bekentenissen te verifiëren. Het comité I moet nog zoveel vragen oplossen i.v.m. de informantenrol van Belliraj : Was hij een informant? Sinds wanneer? Heeft hij al bruikbare informatie aangebracht? Wist de staatsveiligheid van zijn verleden? Heeft iemand hier informatie achtergehouden en zo ja, wie? Zoveel vragen, zoveel onzekerheden en toch zoveel mensen die met zekerheid een oordeel menen te moeten vellen. Een beetje terughoudendheid ware hier misschien op zijn plaats. Laat de juiste mensen op de juiste plaats eerst hun werk doen en de ware toedracht uitzoeken. Laten we wel blijven aandringen dat dit ernstig gebeurt en de resultaten blijven opvolgen. we mogen niet met een kluitje in het riet bgestuurd worden.
Het akkoord dat de groep der Wijzen gisteren bereikte was voor jou 'le moment suprême" om de Guy de hemel in te prijzen, los van de vraag of jouw baas daar wel tercht wil komen. Hij heeft het volgens jou toch maar gedaan ; na 8 maanden eindelijk een akkoord. Wat een doorzichtig spel en alleen maar bedoeld om de imagobeschadiging van Yves verder te zetten. Blijkbaar heb je het na 8 maandennog altijd niet kunnen verkroppen dat de man van de 800 000 stemmen jullie met vlag en wimpel heeft afgetroefd. Misschien kan je i.p.v. alle pluimen op de hoed van de Guy te steken de intellectuele eerlijkheid opbrengen om het volgende te overwegen en in de openbaarheid te brengen. 1 Wat is er bereikt? Eigenlijk zeer weinig. De borrelhapjes die nu aangeboden worden hadden Yves, Didier of Elio na 8 maanden ook wel kunnen serveren. En als je al triomfeert met de afspraak dat er over een aantal zaken kan gepraat worden, zonder het minste uitzicht op een overeenkomst, dan leg je de lat wel heel laag. Zelf weet je en samen met jou de hele politieke klasse dit ook wel. Waarom anders uitpakken met "het vertrouwen is hersteld" als de grootste winst. Vertrouwen tussen wie? Als je de groep van Wijzen eens goed bekijkt dan stel je ook wel vast dat de grootste antagonisten en kemphanen niet mee aan tafel zaten. Zo is het niet moeilijk.
2. Misschien is er dus een akkoord omdat madame NON en de andere Bart er niet bij waren. Iets waar de Guy toch weinig verdienste aan heeft.
3. Misschien is er nu een akkoord omdat de Franstaligen eindelijk doorhebben - dankzij de standvastigheid van een groep Vlamingen - dat het - zeker bij een deel van de Vlamingen - nu menens is en dat er iets moet gebeuren. En daar heeft de Guy alleen weinig verdienste aan.
4. Misschien is er nu een akkoord omdat de politici eindelijk doorhebben dat de publieke opinie dit schouwspel niet langer neemt. Ook daar heeft de Guy weinig verdienste aan.
5. Misschien is er nu een akkoord omdat Yves 6 maanden hard heeft gewerkt, ondanks alle tegenkanting, en de weg heeft geplaveid voor de Guy, die nu maar de vruchten moet plukken.
6. Misschien is er nu een akkoord omdat uw spitsbroeder Didier een ferme nederlaag heeft geleden en madame NON haar zin heeft gekregen met Elio aan haar zijde, iets waarnaar ze vanaf het begin heeft gestreefd en waardoor ze het land een half jaar tijd heeft doen verliezen. Ook daar heeft Guy alleen weinig verdienste aan.
Beste Bart, denk nu aub niet dat ik een fervente Verhofstadt- of Open VLD-hater ben. Ik heb er geen problemen mee toe te geven dat er de laatste 8 jaren een naantal positieve dingen gebeurd zijn. Wat mij dwarszit is de arrogantie van de macht, die de troika bleef uitstralen. Mijn hoop was dan ook op de voorzitter gericht : minder extreem anti-sjeven ; minder arrogant. Helaas stel ik nu vast dat die voorzitter een serieuze uitschuiver maakt met zijn geroep " Wij hebben het maar netjes opgelost". Maar ik blijf hopen en ben er eigenlijk ook van overtuigd : met een nieuwe lichting Open VLD-ers zal er beterschap komen.
De vraag in DS luidde " Is de onafhankelijkheid van Kosovo een goede zaak?" Begin er maar aan als neutrale waarnemer, want welke houding je ook aanneemt je belandt altijd in het kamp van de pro's of de contra's. Natuurlijk heeft elk volk dat dat wil recht op onafhankelijkheid en dus is de onafhankelijkheid een goede zaak voor de Kosovaren. Natuurlijk heeft elk land recht op het behoud van zijn grondgebied en dus is de onafhankelijklheid een slechte zaak voor de Serviërs. Natuurlijk moet je er begrip voor opbrengen dat de Serviërs, na de veldslagen die zij om dat stukje grond geleverd hebben tegen de Ottomanen, tegen de Nazi's, emotioneel verbonden zijn met het gebied. Natuurlijk moet je begrip opbrengen voor de Spanjaarden als zij vrezen voor afscheiding van Catalanen en Basken en het dus een slechte zaak noemen. Natuurlijk moet je begrip opbrengen voor de Russen als zij vrezen voor afscheidingsbewegingen inde Kaukasus en het dus een slechte zaak noemen. Natuurlijk kun je argumenteren dat deze laatste twee elementen puur eigenbelang nastreven. Maar is dat verkeerd? En toch moet je een standpunt innemen!! Een poging. Rationeel, als Europeaan, zeg ik : het is een slechte zaak. Zo'n klein staatje heeft weinig overlevingskans. Bovendien is Europa zoal versnipperd en bijna onbestuurbaar. Niet nog een klein staatje erbij dat een vetorecht heeft in een aanrtal aangelegenheden. Gevoelsmatig leef ik wel mee met de kosovaren, die al zoveel meegemaakt hebben onder de verdrukking van andere volkeren in de loop van de geschiedenis.
Helaas heb ik nog geen beslissing kunnen nemen en prijs ik mij gelukkig dat ik niet op de stoel van De Gucht zit.
Er is vandaag weer commotie ontstaan rond de artikelenreeks in De Standaard over de afgelopen regeringscrisis, waarin nogal wat vertrouwelijke gesprekken met de koning en sms'jes ter sprake komen. Commentatoren wijzen met een bestraffend vingertje naar Leterme; politici vragen zich hardop af of de media zomaar alles mogen:moeten publiceren. Het moet duidelijk zijn dat de vrije meningsuiting een verworven grondrecht is en moet zijn. Toch stel ik mij vragen bij het tijdstip van de publicatie. Kon dit niet wachten tot na 23 maart als er een beslissing gevallen is over een regering? Door deze publicatie heeft de krant zonder twijfel de huidige gesprekken beïnvloed. De vertrouwelijke gesprekken, die nu openbaar gemaakt worden, blijven zeker in de kleren hangen van de hoofdrolspelers, die zo al een moeilijke persoonlijke relatie hadden m.a.w. deze artikelenreeks zou de verdere onderhandelingen wel eens sterk kunnen bemoeilijken. En dat kan en mag niet de taak van een krant zijn. uitstel van publicatie leek mij hier dan ook op zijn plaats.
De Rooms-Katholieke aartsbisschop van Canterbury maakt de bedenking dat ook in Groot-Brittannië de sharia moet kunnen worden ingevoerd voor moslims. Een interessante maar moeilijke probleemstelling, die we in de toekomst waarschijnlijk niet uit de weg kunnen gaan en waarop wij in het steeds meer multiculturele westen een antwoord moeten vinden. De meeste problemen zie ik op strafrechterlijk gebied : is de sharia te verzoenen met ons strafrecht? Kunnen wij stokslagen, stenigen, handen afkappen toestaan? Zullen in de toekomst de moslims nog onderworpen zijn aan ons strafrecht als de sharia voor hen van toepassing is? Uiteraard zeg je dan automatisch : neen! De vraag is dan wel : hebben wij het recht ons waardensysteem, ons rechtssysteem op te leggen aan andere culturen? Moeten moslims zich ten alle tijde aanpassen aan onze westers rechtsstaat en cultuur? Neen, maar waar trekken we de lijn? Wat kan en wat kan niet? Naast de tegenstelling arm-rijk, de armoedebestrijding zullen ethische vragen zoals deze de 21ste eeuw beheersen. Een uitdaging voor elke regeringsleider en veel belangrijker dan oorlogje voeren om olie of het uitdragen van "het beste staatsbestel dat er bestaat, nl. de vrije markteconomie in een democratie"!!
Terwijl in ons land er steeds meer geijverd wordt om hoofddoeken te verbieden in openbare diensten heeft het Turks parlement vorige nacht een wet aangenomen die het verbod op het dragen van een hoofddoek aan de universiteiten verbiedt. Wat doen we hiermee? moet de scheiding Kerk-Staat zo absoluut zijn dat hoofddoeken totaal moeten verboden worden? Moet het liberale vrijheidsprincipe zo absoluut zijn dat eenieder voor zichzelf moet kunnen beslissen wat hij draagt? Als we nu eens het principe van de verdraagzaamheid op de eerste plaats zetten. Geen probleem voor mij dat iemand achter een loket een hoofddoek draagt als zij maar bekwaam is en mij competent kan helpen. Wel zou ik graag weten dat zij de hoofddoek draagt uit overtuiging en niet omdat ze vanuit haar cultuur gedwongen wordt. Of is dit misschien al niet meer verdraagzaam? En wat als ik er nog steeds problemen mee heb dat iemand in burka door onze straten zou wandelen? Ben ik dan racist, onverdraagzaam?
Het was me weer het journaal om 13 uur. Het vlees is te goedkoop alhoewel de klant bij de beenhouwer echt veel betaalt. De distributie zou 5 maal de prijs vragen dan het product aan de basis. Nu moet iedereen zijn kost verdienen, maar dit lijkt mij echt overdreven om niet te zeggen schandalig. Is het weer te eenvoudig gedacht dat we zouden afspreken enkele schakels in de distributieketen over te slaan en het zo allemaal een beetje beterkoop te maken en de producent toch meer te betalen? Nu als de trend zich voortzet, nl. dat er een groot tekort dreigt aan beenhouwers, dan zullen we in de toekomst misschien wel verplicht worden ons vlees in het groot aan te kopen en het zelf te versnijden en charcuterie voorverpakt te kopen. Waar gaan we naartoe als de twee basisberoepen voor ons voedsel, de warme bakker en de beenhouwer, wegvallen? Toch maar Hegeliaans optimist blijven? De wereld gaat er altijd op vooruit en voor dit probleemvinden we wel weer een oplossing. Minder gerust ben ik met het bericht dat in de Alpen de eerste skistations moeten sluiten wegens de opwarming van de aarde. Op 1500 - 1600 meter is het onmogelijk om skiliften nog rendabel uit te baten wegens onzekerheid over de sneeuw. De verwachting is dat er in de volgende jaren nog tientallen Franse dorpen hun skiliften moeten sluiten. Is er nog meer bewijs nodig om er zeker van te zijn dat de aarde opwarmt en dat we aan een warme tijd begonnen zijn? Gaan we er iets aan doen of leggen we ons erbij neer dat we naar een twee-seizoenenklimaat gaan : een regenseizoen en een droog seizoen? dat skiën een elitaire sport gaat worden wegens te duur door het beperkte aanbod? dat we afstevenen naar een Middellands Zeeklimaat in België? Misschien toch een aantrekkelijk vooruitzicht !!
Vandaag in de Knack het (al bekende) verhaal gelezen van de schadevergoeding die een Kongolese rechtbank heeft toegekend aan de familie Kabila voor de moord op een tante van de president, een zuster van zijn vader, ex-president : 25 MILJOEN EURO !! toevallig pakt vandaag Le Monde uit met het verhaal van een politie-enquëte over de bezittingen en de bankrekeningen van enkele Afrikaanse presidenten van landen die behoren bij de top-20 van de armste landen ter wereld. Hallucinant. De Gabonees Omar Bongo en zijn familie : 33 eigendommen (appartementen, hotel en huizen) in de beste en duurste wijken van Parijs en Nice. 11 bankrekeningen 3 Bugatti's van 1 miljoen euro per stuk ; 2 Ferrari's van 400 000 euro per stuk; De Congolees Nguesso : La Villa Suzette du Vésinet (Yvelines) 485m² Een appartement van 9 kamers in Parijs (2 470 000 euro) op naam van zijn vrouw Een appartement van 10 kamers in Parijs ( 1 600 000 euros) op naam van zijn zoon; Een "hôtel particulier" van 7 kamers met binnenzwembad ( 3 150 000 euros) op naam van zijn dochter 12 bankrekeningen
En dit met een maandsalaris van 14 940 euro voor Bongo en 30 000 euro voor Nguesso.
Terecht blijven hulporganisaties een beroep doen op de burger en ik heb er geen problemen mee om solidair te zijn met de medemens, zowel in Wallonië als in Afrika. Ik blijf erbij dat het ongehoord is dat wij er niet in slagen 0,7 % van ons BNP aan ontwikkelingshulp te spenderen; Van de andere kant, kan ik niet de idee verdragen dat mijn belastinggeld zou gaan naar bovenstaande misdadigers of naar megalomane projecten aan de andere kant van de taalgrens zoals het circuit van Francorchamps.
Op zijn nieuwjaarsreceptie in Sint-Niklaas haalt Bart Somers nog maar eens hard uit naar CD&V, maar hoe ernstig zijn de drie verwijten? 1. De CD&V is opnieuw een AVC-partij als Somers Vervotte en Schouppe aan het woord hoort. Hoe naief kan je zijn als je iets anders verwachtte? De CD&V is nu eenmaal niet open VLD en de liberale standpunten van belastingverlagingen en uitholling van de Staat zijn uiteraard de hare niet. Dat de vakbond - na acht jaar in het isolement te hebben gezeten - nu aansluiting zoekt bij een bevriende partij om haar doelstellingen politiek vertaald te krijgen is toch de logica zelf. Welke agenda hanteren de liberalen hier? Willen ze echt terug naar het Tachtersysteem en de vakbonden blijvend lam leggen? 2. De CD & V heeft het land zes maanden doen verliezen omdat de partij altijd al een tripartite heeft gewild. Tenzij hij stekeblind is of de onderhandelingen niet gevolgd heeft, moet Somers weten dat Leterme niet gestrandis op sociaal-economische thema's maar op de staatshervorming en dat een staatshervorming niets met een tripartite te maken heeft. Hij weet goed genoeg dat de ondehandelingen niet gelukt zijn door de stugge houding van de Franstaligen, vooral door de NON's van Millequet maar ook door de rabiate houding van de annex van zijn Waalse broeders en Vlamingenhater Maingain. Bovendien zal de machtsstrijd die Reynders in Wallonië speelt en waar hij iets te opzichtig zijn overwinning vierde en dacht dat hij de PS afgeslacht had, ook wel een negatieve invloed gehad hebben op de onderhandelingen. Het is al te gemakkelijk de mislukking alleen bij de CD & V te leggen. 3. Bovendien de CD & V nog beschuldigen van erop uit te zijn Verhofstadt te doen mislukken is te doorzichtig. Somers wil zich blijkbaar nu al indekken voor een mislukking van Verhofstadt omdat hij weet dat ook de premier nooit erin zal slagen een akkoord te bereiken als alle partijen op hun standpunt blijven staan en er zijn nog geen aanwijzigingen dat ze wel zouden doen.
Ze zullen het wel nooit leren. Om te verkopen en een scoop te hebben zijn alle middelen blijkbaar goed. Hoe is het mogelijk dat media, blijkbaar zonder het minste bewijs laten uitschijnen dat iemand - in casu Tom Boonen - een drugsdealer zou zijn. Waar is de deontologie als een journalist niet meer kan wachten tot het parket hier in alle discretie zijn werk heeft gedaan. Onaanvaardbaar. Ware het bovendien niet belangrijker op de eerste pagina uit te pakken met de fratsen van D. Reynders in de Kamer. De ongelooflijke arrogantie waarmee hij de vragenstellers over de "notionele aftrek" weghoonde en het uitzonderlijke feit dat hij - waarschijnlijk bij gebrek aan argumenten - begon te roepen mocht ook wel eens aan de kaak worden gesteld. Hetgeen niet wegneemt dat hij een punt heeft als hij zegt "Kom eerst met bewijzen vooraleer je iemand beschuldigt van fraude" Dit maar om te zeggen dat de deontologische code niet alleen bij de journalisten aan het vervagen is.
De 90-mm-kannonnen van Flahaut komen opnieuw in de actualiteit dankzij zijn opvolger. Zonder een fan te zijn van De Crem vind ik toch dat hij hier een punt heeft. Is het niet godgeklaagd dat een project dat duidelijk tegen de NAVO inging en waarvan het vriendjespolitiek gehalte er vingerdik bovenop lag toch werd goedgekeurd. hoe is het mogelijk dat het vorige kabinet dit goedkeurde; Ik heb maar een verklaring. Ze hebben allemaal boter op hun hoofd als het over vriendendiensten gaat en konden dus niet ingrijpen. Dat De Crem dit nu opnieuw aankaart lijkt mij heel normaal. Dat je hierdoor terugkomt op gemaakte afspraken en dat er contracten zijn, OK en daar moet rekening mee worden gehoude, maar met goede wil moet er een oplossing te vinden zijn; Hopelijk wordt dit vervolgd. Los daarvan heeft Pieter De Crem met zijn loslippigheid (of lapsus) over Kleine Brogel ten overvloede aangetoond dat hij nu nog niet ministeriabel is. Vanaf het eerste ogenblik was duidelijk dat de man snakte naar een ministerportefeuille en zijn enthousiasme en overgemotiveerdheid kende geen grenzen met al zijn uitschuivers tot gevolg. Als er met Pasen een nieuwe regering komt zien we de man waarschijnlijk niet meer terug op defensie. Misschien is er nog een plaats in een ministerie van communicatie.
Eens militair altijd militair? gisteren was de president van Pakistan op bezoek in ons land. Heb je ook opgemerkt dat hij - alhoewel hij gekozen heeft om geen militair opperbevelhebber meer te zijn en in burger was - toch overal de militaire groet bracht. Los daarvan was het toch interessant te horen dat hij erop stond te beloven dat er vrije verkiezingen zouden komen. Benieuwd wat daar op 18 februari van terecht komt. Ik vraag me ook af wat de achterliggende bedoeling was ; zomaar goodwill kweken of bij voorbaat al een aantal bezwaren wegnemen als het toch fout zou lopen met de verkiezingen.
Vandaag is het dinsdag 22 januari 2008. na wat computerproblemen is het gelukt in te loggen op mijn weblog. De bedoeling is van hier een dagboek van te maken met commentaar op de actuele gebeurtenissen. Vraag is of het me lukt om dit vol te houden. We zien binnen enkele maanden wel.
