|
De legende van diaravo en de kracht van ardrius. XML:NAMESPACE PREFIX = O />
1.
Wat een jaar later gebeurde:
We zijn hier live vanuit het pokémon stadion waar alles hier in het honderd draait, het begon allemaal een uur geleden...
1uur vroeger.
Hei korocrack, ben je helemaal klaar voor de pokémon wedstrijd?
Korokoro.(vertaling: ja!)
Dacht ik al, deze keer gaan we winnen er staat ook iets heel kostbaars op het spel. Ik zie het al voor mij, van de enige echte Joren de sterkste pokémon van het heelal te krijgen. Dat zou echt kikken zijn hé!
Korokoro.
He, jongens doe het goed. Ik zit in de tribunen, oké? Ja, duim voor ons! Riep ik Kiara na.
3 kwartier later.
Dit zijn de eerste rondes van de pokémon cup, eerst een daverend applaus voor de regerende kampioen Jeroen die tegen een nieuwkomer speelt Djok!
Klonk vanuit een muziek box.
Ik weet niet of hij kan winnen tegen Jeroen, maar Jeroen was vorig jaar ook een nieuwkomer dus alles kan heel rap veranderen.
Na 10 minuten strijden was er nog geen een van de twee moe niet korocrack en ook niet murruhawk. Ik denk dat er aan deze strijd geen eind komt, misschien zijn ze vergeten voor wat ze strijden.
Als ze de sterkste pokémon van het heelal willen krijgen dan moeten ze er wel een eind aan maken.
Komaan korocrack, ik weet dat het kan, die Jeroen is veel te zwak voor ons.
Hé, dat hoorde ik! murruhawk hij beledigde ons, maak hem maar af!
korocrack, doei je waterslag!
murruhawk, ontwijk en geef een stalen vleugel!
Kijk mensen, wat er nu gebeurd murruhawk met een harde stalen vleugel tegen korocrack.
korocrack vliegt zeker 20 meter verder maar hij blijf staan, ongelofelijk!
Plots sprong een glas kapot, iedereen keek naar de kant van het geluid. Het werd stil, niemand zei iets Maar toen, toen sprong een vreemd iemand uit het gebouw. Helemaal zwart gekleed alleen de ogen waren niet bedekt. Jeroen en ik riepen onze pokémons terug wie weet zat hij achter onze pokémon's aan. Dat bleek niet zo te zijn maar hij was wel uit op de sterkste pokémon van het heelal.
De zwart geklede dief liep het hele stadion rond. Tot ieders verbazing kon hij zo hoog springen als 10 bussen op elkaar. Hij sprong recht op het hokje waar de commentator zat, nogmaals tot ieders verbazing, trok hij met een krachtige ruk het dak van het hokje af. Hij sprong erin en nam de commentator stevig vast. Er kwam dadelijk versterking af met een man of 5 kwamen ze het hokje binnen gestormd. De dief had dat natuurlijk door en sprong met de commentator uit het hokje tot op het veld bij ons, en liep dan verder. Jeroen en ik lopen zo hard als we kunnen en versperden de weg voor de dief. Maar dat was niet voor lang kort daarna was er een aardbeving, zo krachtig dat we niet meer op onze benen konden staan. DIARAVO! Riep de dief. Ik dacht dat ik hem niet goed gehoord had maar opeens zag ik hem, ik echode: DIARAVO !? Nu wist ik wie de sterkste pokémon van het heelal was. Diaravo is niet zomaar een pokémon nee, het is hij is de schepper van het reliëf. Dus als hij wil kan hij zijn tegenstander die gewoon op de vlakke grond staat in een ravijn laten vallen, door gewoon de grond onder zijn voeten te veranderen of hij kan je opsluiten in een cirkel omringt met scherpe rotsen van ongeveer 10 meter hoog!
Alleen echte pokémon kenners weten dat er maar 1 pokémon is die dat kan verhinderen, en dat is de Ardrius. Ardrius kan dat alleen omdat hij dezelfde krachten heeft als Diaravo.
Maar als die 2 samenkomen is er een eeuwige strijd die opwaait. Maar er is één plus punt Ardrius en Diaravo kunnen elkaar alleen verslaan door een verdedigingsschild te gebruiken en dat schild zorgt er voor dat heel de stad beschermd is.
2.
7 augustus Het begin:
Fijne verjaardag Djok! Dankuwel. Je cadeaus staan beneden in de woonkamer, ik denk dat je heel blij gaat zijn. Zei mams. Ik stormde de trap af, ik vloog door de gang naar de woonkamer, ik was zo benieuwd wat mijn cadeautje zou zijn. Het moment was daar, ik keek naar het tafeltje in de woonkamer en..... Ik zag niets, helemaal niets! Ik plofte me in de zetel en ik zei tegen mijn mams: Mams je zei toch dat ik blij met mijn cadeau ging zijn. Ja antwoordde mams. Maar ik zie helemaal geen cadeautjes. Ja, dat komt omdat ze hier niet staan. Maar je zei dat mijn cadeaus hier gingen staan. Ja, dat klopt alleen niet hier in de woonkamer. Opeens schoot en lichtje in mijn hoofd aan, ze lagen achter de zetel een plek in de woonkamer waar niemand iets zag liggen vanaf je de woonkamer binnen kwam. Ja!!! Dat videospel dat ik al heel lang wou hebben, en daar en cadeau met een verpakking er rond. Wat zou dat kunnen zijn? Ik nam het cadeau direct vast ik trok het papier eraf en ik zag tot mijn verbazing, het is maar een briefje. Ik wist dat het niet zomaar een briefje was, nee het was een briefje van de professor van ons dorp. Ik keek op de andere kant en ik las:
Djok door dit briefje wil ik je een fijne verjaardag wensen, en ik wil je ook uitnodigen vanavond om 19uur bij mij in het lab. Ik wil vertellen dat je ouders toestemming hebben gegeven om van jou een echte pokémon trainer te maken.
Groeten professor Doran.
Ik was dol gelukkig met dat briefje het was misschien nog maar net ochtend maar ik kon al niet meer wachten tot s avonds.
19uur:
Welkom Djok in mijn laboratorium. Ik liep samen met professor Doran naar de tafel vooraan in het lab. Ik vond het een eindje wandelen ik kon er niet meer tegen, ik wou echt binnen enkele seconden vooraan staan. Maar professor Doran zei dat je niet mocht lopen of je schrikte de pokémon op. Af een toe zag ik eens een pokémon voorbij komen, toen kon ik nog minder lang wachten voor we vooraan stonden. Enkele seconden later waren we er eindelijk, maar ik wist niet dat professor Doran zon uitleg moest geven voor ik de pokémons mocht zien, dus hij sprak: Djok, ik weet dat je al heel lang een pokémon trainer wou zijn en daarom geef ik straks de keuze om een pokémon te kiezen ja kan kiezen tussen de vuur pokémon diggino, de gras pokémon Mantiffie en de water pokémon Korokrack.
Eindelijk was het zover ik mocht kiezen maar nu was dat nog een groot probleem, welkeen van de drie neem ik? Of eerder gezegd welkeen van de twee, ik haat gras types dus nog tussen vuur en water.
Na tien volle minuten denken kwam ik tot het besluit om water te nemen, als het heet is in de zomer vraag ik aan korokrack om mij nat te spuiten met zijn water straal. Maar Diggno kom mij dan wel verwarmen in de winter, maar ik heb een warm huis dus dat is niet zo erg. Mooie beslissing Djok, ik hoop dat je veel plezier gaat beleven met je pokémon. Een paar minuten later kwam ik weer thuis, en ik voeg direct of ik een reis mocht maken. Een reis?! Zegden mijn ouders ter gelijkertijd. Enkele minuten was het stil, maar plots doorbrak paps de stilte. Jongen we weten dat je een trainer wilt zijn en ja trainers maken reizen maar jij ben nog maar 10 toen Joren vertrok op zijn reis was hij 11. Sprak paps. Maar paps, ik heb nu al een pokémon om te reizen anders moet ik hem een jaar trainen tussen stenen en andere natuur dingen, ik wil trainers afmaken. Djok zon grove taal gebruiken wij hier niet, je mag de trainers verslaan, maar AFMAKEN dat woord wil ik hier nooit meer horen! Joepie, deel 1 van mijn plan is gelukt, nu deel 2 nog en ik ben het huis uit, Zei ik binnensmonds. Maar mams als ik het op reis ben dan hoor je die taal toch niet... Ja, dat is waar, maar ik wil niet dat je weggaat op die leeftijd.
Maar mams als ik iedere maand schrijf wat ik heb meegemaakt... en ik moet dan toch terug komen om Woran de gym leider van onze stad te verslaan. Ik zal er nog eens over denken.
De volgende ochtend... Goede morgen mams. Djok kom even naar de keuken! Riep mams van daaruit. Djok ik heb besloten dat je op een reis mag gaan. Mompelde ze. JOEPIE!!!! Riep ik voor heel de buurt. Ik vroeg direct: waneer mag ik vertrekken? Mams zei: na dat je je ontbijt op hebt en je dit naar de buren hebt gebracht. Ik nam de pot met choco en een broodje, ik sneed het broodje open smeerde er choco aan en begon als een uitgehongerde leeuw te eten. Na nog geen 2 minuten was het op, ik nam vlug het ding dat op de tafel stond en snelde naar de buren. Dring. De duur ging open het was Kiara die aan de duur stond. Ze vroeg of ik binnen wou komen. Ik zei natuurlijk: nee. Waarom niet? Vroeg Kiara. Omdat ik vandaag op reis begin met mijn pokémon korokrack en ik wil er zo snel mogelijk aan beginnen. Toen riep Kiara tot haar moeder: Mams, Djok vertrekt vandaag ook op reis met zijn pokémon, mag ik mee? Voor dat de moeder van Kiara iets had gezecht, zegde Kiara: Ja Djok, ik vertrek vandaag ook op reis, maar ik wist nog niet juist wanneer vandaag. Kiara riep nogmaals naar haar moeder, toen hoorde ik: oké! Kiara sprong net als ik vanochtend een gat in de lucht. Ze nam het pakje uit mijn handen zette het op tafel en riep: Mams Djok had een pakje mee voor jou het staat op de tafel! Toen riep ze naar mij: Djok, ik ga eerst Diggino halen, oké? Oké! Riep ik. Enkele seconden later stond ze aan de duur met naast haar Diggino en achter haar, haar moeder. Toen we buiten waren stond de moeder van Kiara nog een eeuwigheid te praten met Kiara.
(ik ben er wel nog aan bezig)
| 
