Zaterdagochtend zijn we nog even langs alle wards gegaan om afscheid te nemen en nog wat materiaal uit te delen want zondagochtend moesten we al richting Njinikom vertrekken. Verwonderlijk hoe blij men hier is met kleine dingen, we deelden elektronische thermometers, klokjes om aan je verpleegschort te bevestigen, steriele handschoenen, notitieblokjes, verbandsets, steriel kompressen, windels ed. uit. Iedereen was zo blij en zo gelukkig met wat ze kregen en bedankten ons hartelijk.
Omstreeks 10u30 vertrokken we samen met 3 Nederlandse studenten naar Squares van waaruit we de mototaxi namen naar Caribean Spot aan de antennes, dit is een café in de bergen waarvan Mr Cyprian, anesthesist in Shisong Hospital, eigenaar is.
Daar hadden we een prachtig uitzicht en genoten er van de stralende zon, wat we toen nog wel niet wisten was dat we s avonds allemaal zonnebrand zouden hebben :-/
Hij heeft er ook een farm, dat is eigenlijk een lokaal project, men runt deze farm (varkens, koeien, landbouwgewassen, ) met 32 personen. Deze zorgen voor de oogst en de dieren en de winst die men hiermee maakt gaat naar de educatie van kinderen van gezinnen die het geld niet hebben om het onderwijs van hun kinderen te financieren. Het is steeds weer zo ontroerend om te zien hoe met hier voor elkaar zorgt, en dat met hier, ook al heeft men zelf niet veel, deelt met de anderen. De mensen zijn hier steeds zo vriendelijk en opgewekt desondanks men hier weinig tot geen luxe heeft.
Na de ontspanning op de berg wandelde we terug richting ziekenhuis, dat was een zeer steile afdaling maar de omgeving en de natuur waren prachtig.
Beetje hongerig kwamen we tegen 15u toe aan het ziekenhuis, ik had zon zin in de advocadosalade en kon de anderen overtuigen om toch nog snel af te zakken naar Squares voor een Smoothie en salade. Dat was wel een strakke agenda want we werden om 17u verwacht in de misviering en alles verloopt hier natuurlijk aan Afrikaans tempo.
Na heb genieten van al het lekkers waren we klaar voor de misviering. Dat is niet zo een saaie bedoeling als in België, de kerk (kapel) zat helemaal vol en iedereen zong uit volle borst mee, ik werd er zelfs wat emotioneel van.
Om onze laatste avond in Shisong af te sluiten zijn we met zn allen gaan eten in een klein restaurant tegenover het ziekenhuis. Het zag eruit als een ruwbouw met lichtroze plastieken tuintafels en stoelen, we aten er een lokaal gerecht, fufucorn met huckleberry (een soort deegbol van maismeel, iets dat lijkt op spinazie, klein stukje vlees waarvan we niet konden zeggen van welk beest het afkomstig was en een klein beetje tomatensaus).
Op zondagochtend zat onze eerste week er al op en moesten we van Shisong naar Njinikom rijden, we namen Liduine en Veerle mee zodat ze het ziekenhuis daar ook eens zouden zien en reden mee met een zuster die op bezoek ging bij haar zus (ook zuster). Als je wat kan tellen en je de vorige berichten gelezen hebt kan je je al wel voorstellen hoe de reis verliep, jaja, op elkaar gepropt met 4 op de achterbank. Na 3u rijden kwamen we aan in Njinikom, we zagen meteen dat het ziekenhuis hier erg verschillende met dat van Shisong, zowel qua architectuur als qua omgeving. Bij aankomst werden we verwelkomd door de zusters en naar onze kamers gebracht. We verbleven hier in een huis met een gezellig terras waar je een prachtig uitzicht had op de bergen. We maakte ook kennis met Felicitas, onze huishoudster ;-)
Terwijl ze het eten voor ons klaarmaakte gingen we even kijken naar de viering van het 30 jarig priesterschap van een lokale priester. Er werd gedanst en gezongen voor hem.
Vooraleer we gingen eten stopten we nog even bij de Belgische studenten.
Om 15u vertrokken Liduine en Veerle terug naar Shisong en zakte Veerle en ik af naar het dorpje waar we even rondwandelden en iets dronken op een terras.
Terug in het huis kregen we bezoek van een zuster en een vroedvrouw om kennis te maken, we vroegen aan hen of het mogelijk was om een bevalling te mogen bijwonen en gaven ons telefoonnummer door. Omstreeks 19u kregen we al telefoon dat er een vrouw zou gaan bevallen, snel trokken we ons groene pakje aan en klauterden we de berg op richting verloskamer. De vrouw beviel binnen de 30 minuten van een flinke zoon, weeral werd ik overmand door emoties en moest toch wel enkele tranen wegpinken. Alsof dat nog niet genoeg was volgde er meteen een 2de vrouw die ook binnen de 30 min een zoon ter wereld bracht, voor deze vrouw was het na de bevalling iets minder leuk, ze was wat gescheurd en moest gehecht worden. Ondanks de verdoving had ze toch nog wel veel pijn tijdens het hechten maar kon na 15 minuten extra nazorg naar haar baby toe. Een prachtige en onvergetelijke verwelkoming in Njinikom!!!
Op vrijdag hebben Veerle en ik onze ronde doorheen het ziekenhuis gemaakt om te inventariseren wat men nu reeds van stagebegeleiding doet. Op de middag kregen we tijd om het project voor te stellen aan de lectoren verpleegkunde en vroedkunde (15tal) en aan Mr Donatius (directeur). Het project werd zeer positief onthaald door zowel school, de zusters als de hoofdverpleegkundigen op de verschillende wards.
Later op de dag zijn we nog gaan supporteren voor de volleybal- en voetbalcompetitie van het ziekenhuis en wandelden we nog wat in de buurt. Tijdens deze wandeling wilden we graag een riviertje bewonderen waarvoor we de hoofdweg even verlieten voor een smal padje, dat bracht ons dichter bij het riviertje maar ook verder weg van de bewoonde wereld ;-s. Na het beklimmen van een wand, het verloren lopen tussen de akkers en kinderen die ons terug naar de hoofdweg brachten kwamen we net op tijd terug aan bij de sportvelden waar we moesten schuilen voor alweer een serieuze regenbui.
Nog maar 2 dagen echt gewerkt en al meteen een feestdag.
Hiervoor gingen we met de zusters en een groot aantal verpleegkundigen naar the fields voor een mars. We spraken af om 7u30 aan de hoofdingang om er uiteindelijk tegen 9u30 te vertrekken. We hebben het principe van African time nog niet helemaal door ;-)
Het transport van het ziekenhuis naar de locatie van de mars verliep zoals steeds hier, opgepropt in een busje. Daar aangekomen reserveerde de zuster meteen enkele zitjes op de eretribune voor ons. Eerst werden er speeches gegeven door enkele voorname personen waar na er muziek was er de mars begon. Deze mars bestond uit een heleboel werknemers die per onderneming voorbij de tribune moesten marcheren, opvallend hoe fier iedereen was dat ze mochten marcheren en wat een talrijke opkomst er was.
Omstreeks 15u was het afgelopen en besloten we om niet mee terug te rijden met de zusters maar om terug te wandelen naar het ziekenhuis. Met de woorden: What you gonna stay here? en Heres nothing to do maakte zuster Thea ons duidelijk dat de daar niet zo opgezet mee was maar kregen uiteindelijk toch de toelating om terug te wandelen. Ze zijn zo bezorgd over ons en alle blanke studenten ☺
De wandeling terug was een fantastisch, we wandelden lang kleine zandweggetjes en kwamen langs de huisjes (lees barrakjes) van de lokale bevolking, kwamen heel wat kinderen tegen die op straat aant spelen waren. Onderweg stopten we in Squares aan een recent opgestarte koffiebar, we vernamen immers van de studenten dat we daar zalige smoothies konden drinken en dat waren ze zeker!!! Enkel fruit, voor de rest geen andere ingrediënten, zaaaaaaalig. Daarnaast ontdekte we er een overheerlijke advocadosalade en hadden er een gesprek met de eigenaar, een zeer vriendelijk man. Op het plein voor de koffiebar speelden we nog even mee met de kinderen die daar aant spelen waren en namen we nog enkele fotos van hen. Ze zijn steeds zo nieuwsgierig naar de fotos en zo opgewonden als ze ze mogen zien, echt aandoenlijk. Verder op onze tocht moesten we 2 km voor het ziekenhuis in een bar gaan schuilen voor de regen, geen regen zoals we die in België kennen maar een stortvloed die de wegen meteen omtoverde in beekjes, om nadien door een jongen vanuit de bar naar het ziekenhuid te worden gereden.
Vandaag ging ik naar Surgical 2, dit is een afdeling waar patiënten met geïnfecteerde wonden verblijven.
Ik begon er om 7u, bij mij aankomst vond ik zuster Tekla (of hoe schrijf je zon naam ;-)) verstopt achter een schort, handschoenen en een masker achter een grote stenen wastafel. Ze was er windels aant uitspoelen, deze worden nadat ze bij een patiënt gebruikt zijn in een emmer met water en wat bleekwater gelegd, na de ochtendronde worden deze uitgewassen met koud water, een blok bruine zeep en een schuurborstel. Daarna worden afgekookt, opnieuw gespoeld en op een wasrekje te drogen gehangen. Heb haar hiermee geholpen, maar wat een werk wat dat Er zaten windels bij die al 20 keer gebruikt waren denk ik, van de witte elastische die helemaal uit elkaar vielen. Gelukkig had ik bij aankomst een ganse zak windels door de studenten verpleegkunde die vertrokken laten afgeven, deze werden al meteen gebruikt tijdens de ochtendronde.
Toen de andere verpleegkundigen tegen 8u aankwamen vanuit de misviering konden we beginnen met de ronde, met een kar met verschillende ijzeren trommels en onderaan verschillende emmers begonnen we in de eerste ward. In deze ward lagen 8 mannen, hiervan hebben we 1 man een bedbad gegeven omdat hij zo zwak was, hij was aangereden door een auto. Vervolgens was er een lokale student de parameters aant nemen en begon een andere verpleegkundige met de wondzorg. Wat me opviel was dat de wondzorg naar de normen van hier erg goed en best wel steriel gebeurde, enkel het verwijderen van het vuile verbandmateriaal deed soms nog wel wat pijn doordat ze ingedroogde kompressen niet losweekte vooraleer te verwijderen. Wat me natuurlijk het meest interesseerde was het gebruik van honingzalf, deze werd toch bij 5 personen gebruikt (heb wel niet alle wondzorg kunnen meedoen). Daarnaast gebruikte men isobetadine, NaCl 0,9%, vetverband (op een grote schaafwonde) en gel die rechtstreeks uit enkele stukken van de Aloë vera plant gehaald werd.
Na de ochtendronde, die toch tot 10u45 duurde vlogen we weer achter de wastafel, vuil linnen en een ganse emmer windel lonken weer naar ons, de blok bruine zeep en de schuurborstel. Wat was ik blij dat ik om 11u30 kon gaan eten en mijn schouder wat kon laten rusten.
Om wat te ontspannen na een best wel vermoeiende dag reden we met de taxi naar een lokale markt, allemaal kleine houten kraampjes met daartussen smalle steegjes. Hier kochten we wat fruit, dat smaakt hier zoveel beter dan in België. Als slot van onze uitstap werden we op straat nog getrakteerd door een ganse groep die een dansje opvoerde.
Nog even langs de supermarkt (wat missen we de Belgische ontbijtproducten toch) en dan weer met 6 in de taxi richting het ziekenhuis.
Vandaag was een dag vol rondleiding en voorstelling. Eerst gingen we langs bij zuster . Om onze doelstellingen te bespreken, nadien kregen we een rondleiding door het ganse ziekenhuis door Mr Roger. Tijdens die rondleiding werden we overal hartelijk verwelkomd en werd er overal uitgelegd wat er op de verschillende afdelingen werd gedaan. In de namiddag gingen we naar de naastgelegen school en hadden daar een kort gesprek met de directeur, Mr Donatius over de stagebegeleiding van de studenten. Hiervoor hebben we op vrijdag een vergadering gevraagd met lectoren en hemzelf.
Nadien hebben we de lokale winkeltjes verkend en ons tegoed gedaan aan heerlijke ananas en poppofs of gateau (een soort smoutebollen).
De eerste dag ter plaatse sloten we om 19u30 af met een verfrissende douche en een welgekomen start van de nacht.
29 april 2014
Vandaag ben ik dan samen met Veerle een kijkje gaan nemen in de operatiezaal, onze shift begon om 7u en eindigde omstreeks 14u30. Er stonden 10 operaties op het programma maar toen we er aankwamen om 7u hadden ze er al 2 gedaan, ze waren al om 5u begonnen omdat er een sectio was geweest tijdens de nacht en ze daarna maar meteen aan het programma begonnen waren.
Wat we hier gezien hebben staat toch wel een beetje in schil contrast met wat we in België gewoon zijn.
Na onze eerste werkdag hebben we eindelijk de verantwoordelijke voor de WIFI toegang en zuster wisselkoers gevonden waardoor we vanavond op restaurant zijn kunnen gaan ;-) Dat klinkt erg chique en duur maar was gewoon buiten, gezellig op een houten bankje genieten van eten klaargemaakt op een vuurtje op de grond, en kostte ons minder dan 15 voor 7 personen inclusief drank!
Zaterdagnamiddag in Brussel vertrokken en zondagavond na een lange en vermoeiende reis aangekomen in Shisong.
Reeds op het vliegtuig van Brussel naar Douala mochten we kennis maken met de Afrikaanse geuren en werd me al snel duidelijk dat deodorant waarschijnlijk een luxeproduct is.
In Douala werden we ontvangen door een stevige zuster, zo eentje vanuit sister act, parelend in het zweet. Het was daar dan ook broeiend warm en de zone waar we de bagage moesten ophalen was tot aan de nok gevuld met volk.
Nu een sappige verwelkoming van de zuster en een gevecht om alle koffers te bemachtigen kregen we ons vervoermiddel naar het hotel te zien, een wit minibusje.
Hier moesten we dan alle 8 in samen met 16 koffer, 8 rugzakken, de stevige zuster, een man die zich over de bagage ontfermde en de chauffeur. Dat was een hele onderneming, koffers tot tegen het dak gestapeld, achteraan 2 rijen van 4 en vooraan met 3. Lekker gezellig bij elkaar en iedereen maar zweten
Op weg naar het hotel kregen we van de zuster nog een uitgebreid diner in buffetvorm. De eerste nacht verbleven we in een hotel in Douala, kamertje met douche en toilet en op de gang de geur van een vismijn die de openingsuren niet respecteerde. Na het bevestigen van het muskietennet en het nemen van een douche kropen we doodmoe in bed.
De volgende ochtend gingen we in stijl beginnen met een misviering. Deze startte reeds om 6u30 waardoor de wekker al om 5u30 afliep. De misviering zou 1u duren maar zoals ik nu al ondervonden heb loopt hier in Afrika alles een beetje uit waardoor we om 8u uit de kerk moesten rennen want de zuster riep dat we ons moesten haasten want we hadden nog een lange rit voor de boog. Na een snel ontbijt begonnen we aan de rit, omdat de rit van Douala naar Bamenda ongeveer 6u in beslag zou nemen en ze toch wat medelijden met ons hadden werden er 6 koffers achtergelaten die later naar de bestemming gebracht zouden worden en de man van de bagage werd vervangen door een andere zuster. Dit gaf ons toch wat meer ruimte in het busje maar dat stond niet gelijk aan comfortabel. Onderweg stopten we om the famous ananassen te eten en een middagmaal te nuttigen, met dank aan de zuster, ook een echte bourgondiër ;-)
Aangekomen in Douala en hopend dat we het ergste van de rit nu achter de rug zouden hebben begon het avontuur pas helemaal, door een misverstand over hoeveel personen en nu naar Shisong gingen moesten we met 7 personen, 8 koffers en 4 rugzakken de tocht verderzetten in een ander voertuig, en tot onze grote verbazing stond er daar voor ons een 3 deurs Toyota Corola voor ons klaar. Maar Kameroen zou Afrika niet zijn moest dat nu een probleem vormen, de koffer werden in en achter de kofferruimte vastgebonden, we werden met 3 achterin geduwd en kregen een ganse lading rugzakken over ons heen en deelde Veerle de auto vooraan met een zuster en de chaffeur. We reden over zandwegen met enorme putten in gedurende 3u, door stortregen en onweer om zo uiteindelijk omstreeks 20u in Shisong aan te komen.
Doodmoe en met pijn in de benen en de billen strompelde we naar onze kamer waar we na een diner en nog een korte ontmoeting met de Belgische studenten als een blok in slaap vielen.
eerste en vooral wil ik jullie welkom heten op mijn blog. Ik zal hier regelmatig een bericht posten zodat jullie op de hoogte blijven van waar ik uithang en welke avonturen ik ga beleven tijdens mijn bezoek aan Kameroen.
Heb iedereen die meegaat zojuist online ingecheckt, morgen rond deze tijd hebben we voet aan wal gezet in Afrika. Nu begint de spanning toch wel wat te stijgen want heb me laten vertellen dat het er zwart ziet van't volk.
Na een drukke week om alles afgewerkt te krijgen voor ik kan vertrekken volgt er nu nog een uitdaging voor mijn ruimtelijk inzicht worden. Volgende puzzelstukken moeten nog in elkaar passen:
2 koffers
1 rugzak
stapels kleding
zakken materiaal (dank je wel elly)
een halve apotheek
en wat tropisch overlevingsmateriaal ;-)
Als ik dit tot een goed einde heb kunnen brengen, en waarschijnlijk nat in het zweet ga staan, ga ik me nog even trakteren op een lekker ontspannend bad en genieten van een laatste nacht in mijn eigen bed. Heb zo'n licht vermoeden dat het comfort de volgende 2 weken iets minder zal zijn maar dat de unieke ervaringen met de bijhorende emoties het allemaal meer dan waard gaan zijn.
Ik kijk alvast uit naar deze leerrijke trip en laat hier snel weer iets van me horen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
