Ik ben een geboren Semmerzakenaar (22 juli 1951), gehuwd in 1973, in 1975 uitgeweken naar het landelijke Ouwegem, maar in 2004 teruggekeerd naar mijn thuishaven. Ik woon momenteel in Dikkelvenne, het bronnendorp, meer bepaald in de Hukkelgemstraat 5, waar ik kan genieten van een mooi stukje natuur. Ik maak deel uit van de Gaverse Sportraad, waar ik de taak van secretaris en P.R. - verantwoordelijke voor mijn rekening neem. Tevens Bestuurslid van de Landelijke Gilde, afdeling Dikkelvenne-Baaigem-Vurste als webmaster - seniorenafgevaardigde en lid van de gemeentelijke participatieraad herziening mobiliteitsplan.
Van opleiding ben ik onderwijzer, gestudeerd in de RLS Merelbeke, RMS Gavere en aan de toenmalige Rijksnormaalschool te Gent, momenteel Hogeschool Gent genoemd en later directeur geworden van Basisschool Gaverbeek Waregem.
Mijn loopbaan bestond uit totaal 36 jaar Gemeenschapsonderwijs, waarvan 22 jaar voor de klas en 14 jaar directie.
Mijn politieke interesse gaat voornamelijk uit naar de binnenlandse politiek en de plaatselijke gemeentepolitiek.
Mijn passie was muziek, als muzikant sinds mijn kinderjaren en trad daarmee in de voetsporen van mijn vader, wijlen Andre, die als bekend accordionist in de regio door het leven ging. Ik ging zelf als gitarist, zanger en saxofonist deel uitmaken van verschillende plaatselijke groepen, om in de jaren zeventig deel uit te maken van de vaste begeleidingsgroep van Johnny White.
Ik hou van de natuur en muziek beluisteren en geniet samen met mijn vrouw Rita, 2 dochters, 2 schoonzoons, 3 kleinkinderen, familie, vrienden en kennissen van het leven. Ik kan niet nalaten lekker te eten en me achteraf sociaal te engageren en te praten met mensen, uit welke klasse en leeftijdscategorie dan ook.
Ik ben steeds bereikbaar op het GSM - nummer 0475 275348, via de vaste lijn 09 3848789 en het emailadres de.winne-de.vos@telenet.be
Een onschuldig voorvalletje zette me voor enkele weken buitenstrijd wat mobiliteit betreft. Ik werd opgenomen in de spoedafdeling van het U.Z. Gent, waar een breuk van het kuitbeen werd vastgesteld. Na enkele uren werd overgegaan tot een operatieve ingreep, meteen geslaagd. Voorlopig wordt mijn rechterbeen gespalkt. Op vrijdag 13 juli worden de 14 haakjes verwijderd en wordt mijn been in het gips gestopt. Men voorspelt een gips voor 6 weken. Afwachten dus! Ondertussen dood ik de tijd met allerlei zaken. Liggend in een zetel, lees ik 's morgens de krant, ga mailtjes lezen en versturen en surfen op het internet. Als sportliefhebber heb ik meeval. Zo kon ik kijken op T.V. naar de Europese kampioenschappen atletiek in Helsinki. Momenteel volg ik tennis in Wimbeldon en kijk ik elke dag naar de rechtstreekse uitzending van de Ronde van Frankrijk. Uiteraard blijf ik uitkijken naar de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober a.s., waar ik N-VA/kandidaat ben binnen de kartellijst Gavere Durft/N-VA. Ik ben bezig met alles te plannen naar deze datum toe! Ik wil tijd maken voor deze onderneming als politiek laatbloeier. Ik hou goede contacten via mail en telefoon met de partijgenoten. Wel moet ik voorlopig afhaken wat het maken van uitstappen betreft naar festiviteiten toe. Ik was er al een hele tijd mee bezig, spijtig genoeg moet ik voorlopig passen. Hopelijk houdt de kiezer hier rekening mee. Ik hoop alvast op betere tijden, vanaf half augustus wanneer ik groen licht krijg ...
Ja, inderdaad, in de jaren 50 kon alles. Toen ik 2 jaar was, besloten mijn ouders om me reeds naar school te sturen. Samen met een ouder meisje uit de buurt trok ik naar de Vrije Basisschool te Semmerzake. Niet zo ver van mijn woonplaats dus, daar ik woonachtig was in de Aalbroekstraat te Semmerzake. Ik liep er school tot de tijd was aangebroken dat ik naar de lagere school kon in het eerste leerjaar. Mijn ouders kozen voor het toenmalig genoemd Rijksonderwijs op de Zwijnaardse steenweg te Merelbeke. Niet zo dicht bij huis. Met de lijnbus trok ik helemaal zonder vriendjes elke dag op naar de 'grote' school. Letterlijk en figuurlijk daar het een school was met een groot aantal leerlingen. Op latere leeftijd ging ik tijdens de lente en zomerperiode zelfs met de fiets, ook al was de afstand 11km. In 1965, door de komst van een Rijksschool in Gavere, vlak bij huis, ging ik het middelbaar aanvatten. Een nieuwe school, een nieuwe uitdaging voor mij. Net zoals in de lagere school behaalde ik er zeer goede resultaten. Ik liep graag school en meteen, reeds op deze jeugdige leeftijd, wilde ik in de toekomst ook mijn strepen verdienen binnen het onderwijs. Ik verliet deze school als eerste oud-leerling. Met heimwee vertrok ik er maar ik bleef de school trouw daar ik als voorzitter van de oud-leerlingenbond werd verkozen. Op 14-jarige leeftijd trok ik richting Gent, meer bepaald naar de Karel Ledeganckstraat. Elke dag ging ik met de fiets naar het station van Gavere-Asper, waar ik de trein nam naar Gent-St. Pieters, om nadien te voet de Rijksnormaalschool te bereiken. Een grote stap, waar ik eventjes moest aan wennen. Ik kon me wel optrekken aan het feit dat 4 medeleerlingen uit de RMS Gavere met me meetrokken. Ik paste me aan ondanks ik het na een poosje alleen moest stellen, daar de vrienden afhaakten. Maar goed, ik verteerde de moeilijke periode en op 30 juni 1970 studeerde ik feilloos af als onderwijzer. In de loop van het laatste schooljaar had ik nochtans de pech van mijn leven. Op 42-jarige leeftijd verloor ik mijn papa door een hartaderbreuk. Een mokerslag! Hij beleefde dus nooit het moment dat ik afstudeerde. Maar eerlijk gezegd, het laatste jaar liep hij rond met de idee om van mij een beroepsmuzikant te maken. Reeds op 14-jarige leeftijd stond ik in de beginne samen met hem, hij was een fameus accordionist, op het podium als gitarist. Ik zou volgens zijn idee, na mijn afstuderen als onderwijzer, het muziekconservatorium opzoeken om op deze manier mijn brood te verdienen als professioneel muzikant. Maar zijn dood ging er anders over beslissen. Ik werd kostwinner van het gezin en ging op 1 september 1970 van start in het onderwijs. Ik hield het wat muziek betreft houden als muzikant in bijberoep ...
Begon op 5-jarige leeftijd, toen speelde ik, net als papa, accordeon. Ik trad voor de gelegenheid op als leerling tijdens het schoolfeest in de VBS Semmerzake. Een moment dat ik nooit vergeten zal. De volgende jaren, tot een leeftijd van ongeveer 10 jaar, tokkelde ik rustig verder, onder impuls van mijn vader. Daarna kalfde mijn interesse voor de accordeon af, de tijd van gitaar kwam er immers aan.Tot mijn dertiende hield ik "sabbatjaren". De muziek ebde weg! Op mijn dertiende kocht mijn papa een gitaar. De passie was terug. Via privélessen stond ik een jaar later reeds op de planken binnen het orkest van mijn vader, samen met een oom. In 1967 hield ik het voor bekeken bij het orkest van mijn papa, eigenlijk op zijn verzoek. Ik moest het wat anders gaan aanpakken. Begin 1968 ging ik als gitarist optreden met het balorkest SET 67, een groep uit het Merelbeekse o.l.v. Andre Impens, zanger van de groep. Ondanks vele wissels binnen de groepsleden bleef ik de groep trouw tot 1970. In 1970 koos ik voor THE SPECIAL FIVE, een 5-koppige groep uit het Zingemse, ontstaan in de Rijksnormaalschool van Gent met oorspronkelijk dus allemaal onderwijsmensen. Wij brachten nummers uit de toen bekende Radio Top 30. Ondertussen had ik tevens de knepen van basgitaar, alt - en tenorsax onder de knie. Ook binnen het vocale had ik mijn stek gevonden! In 1973 maakte ik, onder impuls van Jan Parent, de nog tot op heden bekende toetsenman uit Scheldewindeke, de grote muzikale stap. Ik ging optreden binnen de begeleidingsgroep van charmezanger Johnny White. Een hele belevevnis. Een zevenkoppige band, met alles er op en er aan en een koor van 3 formidabele zangeressen. Echt een belevenis voor mij. In 1975 maakte ik er echter een einde aan omdat het cumuleren van mijn beroepsleven als leerkracht en muzikant op dit niveau niet langer haalbaar was. Ik haakte af, met spijt in het hart en koos voor het oprichten van een eigen groep THE DIAMONDS. Een balorkest bestaande uit heel goede musici met ervaring.Maar in 1977 splitte de groep door allerlei omstandigheden. Ik zocht onderdak bij Jacques Romy en THE ROBOT STARS. 0p 14 augustus 1978 stopte ik uiteindelijk als muzikant. Een mooie tijd was voorbij .... Ik denk er nog veel aan terug!
1/9/1970: studiemeester-opvoeder externaat aan de Rijkstuinbouwschool, Brusselse steenweg te Melle een leuk schooljaar tussen planten, bomen en fruit en fijne collega's op het secretariaat opmerkelijk was het feit dat sommige studenten ouder waren dan mezelf, maar toch liep het als een trein 1/9/1971: onderwijzer als interimaris afwisselend binnen de scholen RMS De Pinte en RMS Gavere in Gavere een blij terugzien met de oud-leerkrachten waarvan ik nu een collega werd 1/9/1972 tot 30/6/1975: onderwijzer in RMS Gavere, een bloeiende school met 380 leerlingen, titularis van het derde leerjaar B collegiale sfeer, een fijne tijd vlakbij mijn thuishaven, ook veel gefeest na de lesuren 1/9/1975 tot 30/6/1992: aangesteld als stagiair in de RLS Kruishoutem, daar benoemd in 1977 titularis van het tweede leerjaar B, achteraf 15 jaar titularis vijfde leerjaar A leuke collega's, joviale directie in 1990 de viering meegemaakt van het 25-jarig bestaan van de school, waarvoor ik een single uitbracht, waarvan ikzelf tekst en muziek schreef en gezongen door 13 kinderen van de school De Bollelientjes zocht in 1989 naar vernieuwing binnen mijn klas, ging me herbronnen in het Hoger Instituut voor Pedagogische Studiën. Een bijscholing waarvan mijn leerlingen en collega's konden van genieten 1/9/1992 tot 20/4/2003: aangesteld als tijdelijk directie van Basisschool Gaverbeek te Waregem, 2 jaar later vastbenoemd een "grote" school met 4 afdelingen en meer dan 400 leerlingen, waar ik veel vernieuwingen doorvoerde hier kon ik rekenen op een prachtig team dat openstond voor allerlei nieuwe aanpakken 21/4/2003 tot 31/8/2006: cateringmanager binnen de Scholengroep 24 De Pinte leidinggevende functie over 4 centrale keukens (Deinze, Aalter, De Pinte en Waregem) en 15 bijkeukens controle over kwaliteit, kwantiteit, hygiëne, opvolgen van materiële noden, aanwerven keukenpersoneel, ....
Gelet de komst van een traiteurdienst binnen de Scholengroep, zette ik een stap opzij en ging met TBS. Ik was na 36 jaar voldaan. Ik heb er van genoten in leuke en soms harde tijden
Ik maakte onderwijs mee in verschillende facetten. Eens beleefde ik het als kleuter, als leerling, als student, als onderwijzer, als directie en cateringmanager. Misschien weet ik wel iets af wat binnen onderwijs gebeurde. Periode 1952-1970: In 1953 stapte ik als kleuter de kleuterschool binnen. Een koele omgeving, een weinig uitdagende speelplaats, kille onaangeklede klaslokalen en banken, waaraan we gekluisterd zaten. Inderdaad, we dienden ons vooral stil te houden en niet te praten, te doen wat ons werd gevraagd, te luisteren naar hetgeen werd gezegd en ons voor de rest te vermaken met speelgoed, poppen en beertjes die weinig voorstelden. In het lager onderwijs werd doorgegaan op hetzelfde elan. De meester of juf stond centraal voor de klas. Hun wil was wet. De vakken waren uitsluitend gebasseerd op kennis opdoen, van buiten leren. In sommige gevallen ging de leerkracht roepen om gezag af te dwingen. Bij het minste wat er gebeurde werden we letterlijk en figuurlijk op de vingers getikt. Zij wapenden zich immers met regels en stokmeters. Eerlijk gezegd, het was weinig boeiend en de ontspanningsmomenten op de speelplaats, die er toch al een beetje aantrekkelijker uitzag, waren momenten waar we ons echt konden uitleven. Alhoewel, de grenzen bleven beperkt! Het middelbaar, een cyclus in mijn geval van 3 schooljaren, bracht niet veel verandering. Elke regent(es) bleef zich beperken tot de leerstof, had weinig oor voor tussenkomst of repliek en wilde voor zijn of haar vak het beste. Kennis werd er ingehamerd, kunnen kwam alleen aan bod in de praktijkvakken die we noodgedwongen dienden te volgen. Van ASO, TSO en BSO was geen sprake. Toen ik in september 1966 naar de Normaalschool van Gent trok kwam er een grote verandering. Niet zozeer dat de docenten gingen afstappen van alles zelf te zeggen, maar vooral de vrijheid die we er genoten tussen de lessen door. Bij afwezigheid van leerkrachten mochten we zelfs, mits een stempel, de school verlaten. Herhergbezoeken door de meesten waren er bij de vleet tijdens deze momenten, met alle gevolgen van dien, dat sommige studenten zich in deze wereld stortten en het studeren van minder of geen belang meer was. Periode 1970 tot heden: Mijn eerste stappen binnen het onderwijs deed ik als studiemeester-opvoeder externaat. Ik kwam er terecht in een school waar een groot aantal leerlingen ouder waren dan mezelf. Maar dit lukte aardig. Ik kon goed omspringen met deze leeftijdsklasse. Ik nam me voor een vriend van hen te zijn en op deze manier slaagde ik er in bij de vele toezichten op de speelplaats en in de tuin, de teugels in handen te houden. We begrepen mekaar opperbest. Ik ondervond onmiddellijk dat communiceren een belangrijke factor was in het onderwijs. Van 1971 tot 1992 stond ik als onderwijzer voor de klas. Een periode waarbij heel veel veranderde. In den beginne deed ik wat ik van mijn studies als onderwijzer had geleerd. Maar dat bleek al vlug te weinig. Ik ging op zoek naar andere dingen, maar toch bleef ik in deze beginperiode als centrale figuur in de klas waarrond alles draaide. Ik volgde mijn handleiding en leerboek en daar hield het op. Na een aantal jaren stelde ik me wel zelf in vraag. Beleefden de kinderen wel iets aan dergelijke aanpak? Samen met collega's ging ik overleggen, eperimenteren, creatief zijn en buiten de klas treden. Met de leerlingen naar de realiteit, de omgeving verkennen. Een stap in de goede richting, maar ver van het ideale. Eigenlijk bleek alles niet boeiend genoeg, ook ikzelf geraakte uitgeblust. Ik besloot om nascholing te volgen, ik wilde me herbronnen. En ja, dit was de start van een nieuwe aanpak in de klas. Niet langer kennis opdoen was belangrijk, ook het kunnen ging de kop opsteken. Ik bleef niet langer de spil van de klas. Ik ging stilaan de rol lossen en de kinderen werden de centrale figuren met mezelf als begeleider, doch blijvend sturend als het moest. Ik gaf de kinderen vrijheid, vooral naar het mondige toe, naar experimenteren. Maar toch wilde ik discipline, een goede opvoeding leek me belangrijk! Het werd voor kinderen een leuke tijd, maar ook ikzelf genoot ervan. In 1992 kwam echter het einde van mijn loopbaan als onderwijzer. Een nieuwe uitdaging lonkte. Op 1 september stapte ik in het ambt van directie van een basisschool. Een grote uitdaging. Ik kwam terecht in een omgeving waar veel pedagogisch werk was. Ik vond het leuk dat ik eigenlijk mijn ding, waar ik als onderwijzer de laatste jaren mee bezig was, kon verder zetten en uitbouwen. Ik drukte mijn stempel binnen het schoolgebeuren en zocht verder naar vernieuwing. Opmerkelijke stap was dat ik de leerkrachten ging motiveren om in hoeken te gaan werken en meer het individuele kind te benaderen. Lesgeven was niet langer iets voor een klas maar voor het individu. De leerkracht diende oog te hebben voor het kennen en vooral kunnen van elk kind. Men ging werken in niveau's en de leerkracht diende niet alleen speciale aandacht voor de zwakke leerlingen maar ook voor deze die aan de top stonden. Ervaringsgericht onderwijs drong zich op. Met de kinderen naar buiten, ervaren door het zelf te doen. Met de trein op stap maar de organisatie dienden ze voor zich te nemen. Het werd een leuke tijd voor alle betrokken partijen, ook voor mij als directie. Ik zag de school groeien en bloeien, iedereen was enthousiast, zeker en vast de ouders! Op 24 april 2003 stopte ik als directie en werd ik door Scholengroep 24 De Pinte aangezocht om cateringmanager te worden binnen de Scholengroep. Naast het vele administratieve werk, zocht ik binnen het opstellen van de menu's naar gezonde voeding. Mijn ondervinding uit het verleden binnen het onderwijs had me geleerd dat een groot aantal kinderen bepaalde dingen niet lustten. Ook zag ik de slechte eetgewoontes. Ook hier zou ik bezig blijven met opvoeding. Opgelet, het samenstellen van menu's was niet simpel, daar het ging om maaltijden voor kleuters tot en met studenten. Ik werkte er hard aan en stilaan kreeg ik greep op het gebeuren.
Na 36 jaar onderwijs hield ik het voor bekeken. Ik had veel mooie dingen beleefd en wilde in schoonheid eindigen. ,
Verenigingsleven, vrijwilligerswerk, buurt - en wijkwerking
Ik schreef het reeds eerder : streven naar een gemeente waar het leuk is te leven! Van een gemeente een gemeenschap maken, dat is voor mij de echte uitdaging. Het belang van het bevorderen van het sociale weefsel is niet te onderschatten: een buurt of een wijk die aan elkaar hangt zet immers dingen in beweging, krijgt bewoners die elkaar aanspreken bij problemen, in plaats van meteen juridische stappen te ondernemen en zorgt voor de nodige sociale controle en vergroot het veiligheidsgevoel.Het spreekt vanzelf dat het ook de integratie van nieuwkomers vlotter laat verlopen in wijken waar de buren met elkaar omgaan. Buurt - en wijkwerking zijn een perfect middel om de sociale cohesie te versterken. Een sterk sociaal weefsel en leefbaarheid van buurten gaan hand ion hand. Alle vormen van overlast zoals nachtlawaai, sluikstorten en hangjongeren, vergroten de ontevredenheid en zorgen voor frustratie. Werken aan de leefbaarheid van buurten is niet enkel de verantwoordelijkiheid van de gemeente, maar in de eerste plaats van de inwoners zelf. Het spreekt vanzelf dat de politie kan worden ingeschakeld als het probleem de spuigaten uitloopt.Ook het verenigingsleven speelt een belangrijke rol in het versterken van het sociale weefsel. Het individu ontleent er in belangrijke mate zijn identiteit aan. Dit individu wordt burger door zich in te zetten voor de gemeenschap. Ongeveer de helft van Vlamingen is actief lid van een vereniging. Heel veel mensen zijn betrokken bij één of andere vorm van vrijwilligerswerk. De participatie van verenigingen neemt toe, behalve voor verenigingen die werven op basis van onvrijwillige persoonskenmerken (vrouwenverenigingen) en leeftijd (verenigingen voor gepensioneerden). Het zijn vooral specifieke verenigingen die werven op basis van zelfgekozen kenmerken als interesse (bv. hobbyclub) en sport (sportverenigingen) die in de lift zitten. Verenigingen "socialiseren" hun leden. Langdurig lidmaatschap heeft een positieve invloed op tolerantie, vertrouwen en politieke interesse.De N-VA wil dit verenigingsleven alle kansen geven om zich zo maximaal mogelijk te ontwikkelen. Financiële en logistieke ondersteuning kunnen daar belangrijke elementen in zijn, net als het reduceren van de administratieve lasten. De administratieve draagkracht van verenigingen verschilt vaak heel sterk. Denken we maar aan de adhocverenigingen. Ook deze mogen niet uit de boot vallen. Ook op vrijwilligerswerk moet men zich ten volle inzetten. Voor vele organisaties en verenigingen zijn vrijwilligers onmisbaar in hun werking. De mogelijkheden om als vrijwilliger aan de slag te gaan, zijn in een gemeente bijzonder talrijk: van socio - culturele verenigingen over buurtwerking tot helpen bij de inburgering van de migranten, ... Samengevat eventjes op een rijtje zetten: DE gemeente stimuleert wijk-buurt en straatfeesten. De wijkwerking gebeurt tot op "straatniveau". HET verenigingslevenwordt ondersteund met infrastructuur, logistieke steun, informatiedoorstroming via gemeentelijke kanalen, een gepaste subsidiëring, gratis advies inzake administratieve verplichtingen, .... GEMEENTEN en OCMW'S gaan actief op zoek naar vrijwilligers. DE openbare ruimte is er voor iedereen. Speelpleintjes, parken en dergelijke mogen geen bron van ergernis zijn. De openbare ruimte is toegankelijk voor jong en oud, meisjes en jongens. WIJKOVERLAST, vandalisme en straatterreur worden actief bestreden. Verschillende instrumenten kunnen worden ingezet: opvoedingsondersteuning, welzijnswerk, straatverbod, ... Politie pakt amokmakers die de boel verzieken kordaat aan. Het systeem van gemeentelijke administratieve sancties (GAS) maakt sneller en efficiënter optreden tegen overlast en kleine criminaliteit mogelijk. Mogen we pleiten voor een herwaardering van de wekelijkse markt in de gemeente bv. via de organisatie van een "boerenmarkt" of "markt voor streekproducten"
Ik vind het belangrijk dat kinderen en jongeren in onze maatschappij ook volop de kans krijgen om kind en jongere te zijn. Zij moeten de tijd en ruimte krijgen om op te groeien en mogen daarbij gerust fouten maken. Opgroeien tot volwaardige burgers gaat immers met vallen en opstaan. Dit neemt niet weg dat ook jongeren gaandeweg op hun fouten moeten aangesproken worden en hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Ik zie een sterke jeugdraad als spil voor de inspraakmogelijkheden die jongeren in het lokale beleid kunnen hebben. Ook politieke jongerenverenigingen moeten zoveel mogelijk opgenomen worden in de jeugdraad. Aandacht voor diversiteit binnen jeugdverenigingen is voor mij zeer belangrijk. Vaak is dit de beste opstap naar integratie. Voor kinderen is het tevens belangrijk dat zij naar school, naar de sportclub, naar de jeugdbeweging kunnen gaan in hun eigen buurt. Dat is niet enkel veiliger en minder belastend voor het verkeer, maar versterkt op zijn beurt ook het sociale weefsel en de ontmoetingen tussen ouders. Een gerichte wijkwerking in bepaalde buurten, bijvoorbeeld met kansarme jongeren, verhoogt niet enkel de leefbaarheid in de buurt, maar ook hun competenties en hun netwerk en daardoor hun verdere kansen in het leven. Actiepunten kort geresumeerd: Kinderen en jongeren hebben kansen nodig om te leven. Daarom wordt geïnvesteerd in ruimte: jeugdhuizen, speelpleinen, sportterreinen, groene ruimtes, .... Indien eigen huisvesting financieel niet haalbaar is, kan een multifunctioneel gebruik van bestaande gebouwen oplossing bieden. De gemeente richt tijdens de zomervakantie enkele straten in als speelstraat, dit in overleg met en op vraag van de buurt zelf. De gemeente heeft blijvend oog voor de veiligheid in het algemeen en de brandveiligheid in het bijzonder van de jeugdlokalen. De gemeente houdt hierover informatie - en sensibiliseringsacties. De gemeente zet blijvend in op speelpleinwerking en tracht daarin ook jeugdbewegingen te betrekken. De gemeente heeft blijvend oog voor inbraakveiligheid van lokalen van plaatselijke verenigingen. Kinderen en jongeren worden aangespoord om in te staan voor het onderhoud van hun lokalen. Ik zie jeugdverenigingen een zinvolle en toekomstgerichte aanvulling in de opvoeding van jongeren tot verantwoordelijke burgers. Zij verdienen dan ook een uitgebreide ondersteuning. Die kan zich situeren op financieel of op logistiek vlak. Het lokaal bestuur neemt de nodige initiatieven opdat ook jongeren van allochtone afkomst meer te weten komen over de verschillende jeugdverenigingen en daardoor makkelijker toetreden. Dat kan integratiebevorderend werken. Ik zou het beamen dat politieke jongerenverenigingen toegang krijgen tot jeugdraden. Waar dit nog niet kan, past de gemeente het reglement van de jeugdraad aan. Jongeren worden gestimuleerd om initiatieven te nemen, te experimenteren en allerlei activiteiten te organiseren, waarbij de formaliteiten tot een strikt minimum worden beperkt. Daaruit kunnen ze lessen trekken en ervaring opdoen. De gemeente organiseert jaarlijks een "Roefeldag" waarop kinderen bij de lokale middenstand kunnen leren over de beroepen.
Een aantal medewerkers heeft alvast reeds hun duit in het zakje gedaan. Maar er dient verder gebouwd. Ook ditmaal samen, ouders, jongeren, jeugddienst en gemeentemandatarissen.
Als"ancien" binnen het onderwijs heb ik het er graag nog eens over met familie, vrienden en kennissen. Ook met jullie, bezoekers van mijn blog. Ik volg het nog steeds op de voet:
Gemeenten hebben een belangrijke lokale coördinatieopdracht voor onderwijs en vorming. Ze zijn als inrichtende macht belangrijke aanbieders van onderwijs met heden ten dage oog voor flankerend onderwijs. Ten bate van de hele Scholengemeenschap moeten ze hierin investeren! Ze dienen zich in te zetten voor de "brede school"! Het gaat hem hier niet alleen om efficiëntie, maar ook tot het versterken van het sociaal weefsel. Gelet de verwachtingen van Kind en Gezin, omtrent het toenemend aantal peuters en kleuters, dient de gemeente ook oog te hebben voor de verdere uitbouw van kinderopvang. Met deze toenemende groei gaat ook de zorg omtrent de veiligheid gepaard. Kinderen dienen op een veilige manier naar school te kunnen. Visie: Elk kind heeft recht op kwaliteitsvol en bereikbaar onderwijs. Een buurtschool in het basisonderwijs moet blijven!. De gemeente heeft een belangrijke rol wat betreft onderwijs en vorming, zowel in het leerplichtonderwijs als op het vlak van levenslang leren. De lokale besturen zijn de inrichters van onderwijs en dienen dit ook te blijven. Ze dienen blijvend open te staan voor flankerend onderwijs, waarbij gemeenten een sector - en netoverschrijdende regierol op zich nemen. Men dient zich volop in te zetten voor de "brede school" en geeft dit concept een bredere invulling. Het optimaal benutten van de schoolinfrastructuur is het vertrekpunt en draagt hierdoor bij tot het sociaal weefsel en efficiëntie. Eventuele programmapunten: 1. aanbieden kwaliteitsvol onderwijs: leerplichtonderwijs en volwassenenonderwijs. Kansen bieden tot nascholing binnen de scholen. 2. binnen het basisonderwijs streven naar een zo rationeel mogelijk aanbod en efficiënt gebruik maken van infrastructuur en middelen 3. wat capaciteit en infrastructuur betreft voorziet het lokale bestuur in de eigen budgetten. 4. gemeenten informeren inwoners omtrent het schoolaanbod, start en manier van inschrijven 5. mogelijkheid bieden om een flankerend onderwijsbeleid te voeren via een samenwerking van allerlei actoren. Hierdoor ontstaan mogelijkheden tot talrijke initiatieven naar bredeschoolbeleid, verkeersveilige omgevingen, groepsaankopen, taalbeleid, kinderopvang en kleuterparticipatie, sport en cultuur, leerplichtcontrole, huiswerkbegeleiding, opvoedingsondersteuning, ... 6. in samenwerking met de lokale politie wordt gewerkt aan een verkeersveilige omgeving (schoolfietsroutes) 7. we zoeken naar een versterkte samenwerking tussen bedrijven, KMO's en onderwijsinstellingen binnen onze gemeente
Uiteraard kan niet alles over één nacht ijs, maar er kan werk van gemaakt, ook al is men momenteel met een aantal aspecten ernstig bezig binnen het ambt van schepen van onderwijs en financiën en jeugd
Even enkele nuttige links meegeven omtrent onderwijs:
Ik wil bereikbaar zijn via allerlei kanalen. Dat kon u reeds merken. Vanaf vandaag komt daar een media bij, namelijk twitter. Zin om je mening te zeggen, soorten kritiek te geven, suggesties formuleren, info doorgeven, gegevens opvragen .... Doe gerust, ik sta er voor open!
GAVERLINGEN ZIJN TE SNELLE AUTO'S BEU De Gaverlingen willen dat vooral aan het te snelle verkeer in hun gemeente iets moet gedaan worden. Dit blijkt uit een bevraging die de politiezone Schelde - Leie liet doen in Gavere, Sint-Martens -Latem, Nazareth en De Pinte. De top drie van de "prioritair aan te pakken problemen" zijn onaangepaste snelheid met 49 proccent, woninginbraken met 30 procent en hinderlijk parkeren met 18 procent. Ook zwerfvuil, lawaaihinder en overlast door honden worden regelmatig in de enquete vermeld . (DMG)
Onze gemeente Gavere telt een aantal BIN-werkingen. Als inwoner van de Hukkelgemstraat maak ik daar gretig gebruik van. Het veiligheidsgevoel is daardoor groter geworden. Meer weten hoe de werking ervan in elkaar zit? Raadpleeg dan volgende sites:
http://www.gavere.be/website/62-www/160-www/171-www.html
http://users.telenet.be/depoupaerts/index bestanden/Page266.htm
http://besafe.be/nl/bin
http://www.lokalepolitie.be/5419/bin-a-bin-z.html
Op 14 april werd ik voor de vierde keer papily. Naast kleindochter Merel en kleinzoon Roan werden mijn oudste dochter Priscilla en schoonzoon Curt de gelukkige ouders van Milo. Een wolk van een baby met een gewicht van 3,050kg en 48cm. Ik ben zeer blij daar ik deze keer de papily peter zal worden. Op 23 juni zijn familie en vrienden uitgenodigd op de babyborrel. Onze jonste dochter Fatima houdt het op een 11-jarige zoon Thieben.
Vorig jaar, vanaf 25 juni 2012, zat ik in de lappenmand met een kuitbeenbreuk. Momenteel zit ik nog steeds met de nawëeen ervan! Bij de ingreep had men een plaatje en 8 boutjes aangebracht ter versterking van het bot. Maar na een paar maanden irriteerde me dit. Diagnose van de chirurg: we halen het plaatje met de 8 boutjes weg. Op 6 maart ging ik onder het mes. Hierbij werd uiteraard een wonde gemaakt. En ..... raar maar waar, deze wonde genas niet, ze ging niet dicht, integendeel. De deels open wonde werd op 8 mei opnieuw geopereerd en acht hechtingen moesten alles dichtmaken. Maar helaas.... ondanks allerlei verzorgingen lukte het niet. Op 30 mei trok ik terug richting UZ Gent en de diagnose was vlug beslecht. Een vacuumbehandeling is momenteel aan de orde dit in afwachting van plastische chirurgie. Wanneer alles zal eindigen? Koffiedik kijken, afwachten is de boodschap! Ik zou liever willen genieten van ons leuke terras, waar het heerlijk is te vertoeven in alle rust!
Ondanks de hedendaagse digitale wereld blijven kleine foto's een echte herinnering aan het verleden. Hier een fotosessie van de familieleden op een rijtje! Uit een hoekje van de living ....
Ik ben een geboren Semmerzakenaar (22 juli 1951), gehuwd in 1973, in 1975 uitgeweken naar het landelijke Ouwegem, maar in 2004 teruggekeerd naar mijn thuishaven. Ik woon momenteel in Dikkelvenne, het bronnendorp, meer bepaald in de Hukkelgemstraat 5, waar ik kan genieten van een mooi stukje natuur.
Een onschuldig voorvalletje zette me voor enkele weken buitenstrijd wat mobiliteit betreft. Ik werd opgenomen in de spoedafdeling van het U.Z. Gent, waar een breuk van het kuitbeen werd vastgesteld. Na enkele uren werd overgegaan tot een operatieve ingreep, meteen geslaagd. Voorlopig wordt mijn rechterbeen gespalkt. Op vrijdag 13 juli worden de 14 haakjes verwijderd en wordt mijn been in het gips gestopt. Men voorspelt een gips voor 6 weken. Afwachten dus! Ondertussen dood ik de tijd met allerlei zaken. Liggend in een zetel, lees ik 's morgens de krant, ga mailtjes lezen en versturen en surfen op het internet. Als sportliefhebber heb ik meeval. Zo kon ik kijken op T.V. naar de Europese kampioenschappen atletiek in Helsinki. Momenteel volg ik tennis in Wimbeldon en kijk ik elke dag naar de rechtstreekse uitzending van de Ronde van Frankrijk. Uiteraard blijf ik uitkijken naar de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober a.s., waar ik N-VA/kandidaat ben binnen de kartellijst Gavere Durft/N-VA. Ik ben bezig met alles te plannen naar deze datum toe! Ik wil tijd maken voor deze onderneming als politiek laatbloeier. Ik hou goede contacten via mail en telefoon met de partijgenoten. Wel moet ik voorlopig afhaken wat het maken van uitstappen betreft naar festiviteiten toe. Ik was er al een hele tijd mee bezig, spijtig genoeg moet ik voorlopig passen. Hopelijk houdt de kiezer hier rekening mee. Ik hoop alvast op betere tijden, vanaf half augustus wanneer ik groen licht krijg ...
Samen met de kids Merel en Roan, de kinderen van mijn oudste dochter
Thieben is het zoontje van mijn jongste dochter Fatima
