Bovendien was er ook gewoon veel minder leerstof dan in Gent. Met alle blaadjes afgeprint (dus ook allemaal dingen die we niét moesten kennen), kwam ik in het totaal op nog geen twee dikke ringmappen vol! 

Het eerste examen ging over Word: we moesten een opgemaakt document zo goed mogelijk namaken met verschillende lettertypes, prenten, inhoudstabellen en paginanummers invoegen, en nog wat andere dingen. Dit was echt gemakkelijk, en sinds enkele uurtjes weet ik ook dat ik voor dat examen 100% behaalde. De dag dat ik in Gent 20/20 behaal, daar zal ik nog lang op mogen wachten denk ik :)

De volgende dag was wel wat moeilijker: we moesten een Spaanse tekst naar het Frans vertalen. Volgens de prof hadden we tijd genoeg en was het geen moeilijke tekst, maar veel tijd had ik toch niet over :)

De leerstof voor het derde examen leek nog het meest op die van in Gent: een theoretische cursus over verschillende taalstudies (wel maar een goede 50 pagina's, dus dat is ook alweer een verschil met Gent :) ). Het examen zelf was ook helemaal anders dan in Gent: 20 meerkeuzevragen zónder giscorrectie, en 1 optionele vraag. Met de meerkeuzevragen kon je al je punten al verzamelen, en met de optionele vraag kon je geen punten verliezen, enkel winnen :) Het maakte dus ook niet zoveel uit wat je bij die extra vraag antwoordde. Het examen zelf ging redelijk goed, maar de tekst die bij de optionele vraag hoorde, was te moeilijk om goed te begrijpen, dus denk ik niet dat ik punten zal krijgen voor mijn antwoord daar :)

Het laatste examen kwam de dinsdag erna, en die was het vreselijkste van allemaal. Het vak gaat over cultuur en literatuur, maar heel veel konden we er niet voor leren. Dat kwam enerzijds omdat we de helft van het jaar bezig zijn geweest met presentaties, en de andere helft van het jaar, jah, daar weet ik nog altijd niet goed van waarover dat nu ging.. Het zou openboekexamen (met internet) worden, maar omdat ze niet zoveel kopies wou maken, en omdat ze vreesde dat het internet zoveel leerlingen tegelijk niet zou aankunnen, mochten we het examen thuis maken. Ja, echt, thuis!

Om 9.00 zou ze het examen online zetten en ten laatste om 18.45 moesten we het persoonlijk op school gaan indienen. De dag begon echter al slecht: ze was de Erasmussers vergeten! Na een mailtje konden we uiteindelijk dan toch beginnen :) En ook al mocht je alles gebruiken, toch heb ik die dag vervloekt. Het was echt moeilijk, en op 2,5 uur (zoals eerst gepland was) zou ik het examen nooit kunnen gemaakt hebben!

Gelukkig zijn nu alle examens achter de rug, op de rest van de uitslagen (en vooral die van mijn laatste examen) blijft het nog eventjes spannend afwachten!

In alle straten die de markt beslaat, is het onmogelijk om iets niét te vinden. Natuurlijk heb je er de kraampjes met de typische toeristische spulletjes: magneten van Madrid, flamencojurkjes, beeldjes, noem maar op. Ook vind je er heel wat kraampjes met tassen rugzakken, dus je komt heel veel hetzelfde tegen :) Ze verkopen er echter ook verlengdraden, stekkerboxen, keukenspullen, boeken, cd's, ... eigenlijk zowat alles wat je je kan inbeelden. Ik zag zelfs een kraampje waar ze enkel elastieken verkochten! 

Jammer genoeg was het wel een koude dag, zelfs met al mijn laagjes kleren aan was het nog steeds niet warm :) Nadat ik daar wat had rondgeslenterd, ben ik nog eens naar de Puente de Toledo gegaan nu ik toch in de buurt was. Die brug is redelijk indrukwekkend met al zijn bogen. Naast en onder de brug is een heel groot en mooi park aangelegd, maar het was net ietsje te koud om daar lang te blijven :)

Ik had de zangeres (Mariel Martínez) al eens opgezocht op YouTube, maar ik wist nog steeds niet helemaal waaraan ik me kon verwachten, aangezien er ook nog twee dansers en drie muzikanten zouden bijzijn. De muzikanten waren in één woord hilarisch. Nog nooit zoveel grappige gezichten zien voorbijkomen op twee uur tijd! Bijna heel de voorstelling waren zij grotere showbeesten dan de zangeres zelf! 

En eigenlijk mag ik het niet echt een voorstelling noemen, het was meer een spektakel. De danser begon een soort tapdansact, maar haalde er dan ook nog touwen bij waaraan onderaan houten schijfjes waren bevestigd, en daarmee sloeg hij ook op de grond. Het was echt spectaculair om te zien, zeker toen hij het tempo zodanig opvoerde dat je niet meer kon volgen! Ook hun kostuums waren magnifiek. De danser en danseres hadden niet de hele tijd een gewoon 'danspakje' aan, maar echte kostuums! Zo kwam de danseres plotseling op als een Mary Poppins, echt mooi!

Wat ook indrukwekkend was, was de leeftijd van de muzikanten (of toch van één muzikant). De twee oudsten speelden piano en gitaar, maar de accordeonist was amper 18 jaar! Hij bleek wel de zoon van de gitarist te zijn, dus het zal in de genen zitten :)

Het enige minder leuke moment kwam toen de lichten plotseling aangingen in de zaal, en de danser iemand ging uitkiezen die op het podium de tango moest meedansen. Ik kroop bijna ónder mijn stoel zodat hij mij zéker niet zou uitkiezen :) Gelukkig koos hij een ander meisje, en alhoewel ze eerst zei dat ze niet kon dansen, kende ze toch de pasjes :) Waarschijnlijk kennen de meeste Spanjaarden wel de basispasjes, anders had hij denk ik nooit iemand op het podium gevraagd.

Het was echt een spectaculaire avond, en als ze ooit eens in België optreden, ga ik zeker nog eens gaan kijken!

Normaal regent het hier nooit, maar de dag dat ik gepakt en gezakt wil vertrekken, goot het hier echt. Om kwart na acht 's morgens begon mijn lange trip naar huis. Eerst met de bus tot aan het station, daar de trein, dan nog een andere trein en dan nog eens met de bus om uiteindelijk úren te vroeg in de luchthaven aan te komen. Beter te vroeg dan te laat zeker? Uiteindelijk kon ik me rond zeven uur 's avonds eindelijk in de zetel thuis neerzetten :)

De kerstvakantie zelf is voorbijgevlogen, het was alsof ik nog maar enkele dagen thuis was, toen ik alweer mijn valiezen moest maken om te vertrekken. En hoewel we ook nu ruim op tijd in de luchthaven waren, ben ik toch ietsje minder lang onderweg geweest. Ik had het geluk om direct een metro te hebben vanaf de luchthaven, en toen ik moest overstappen naar de trein, moest ik enkel nog drie minuutjes wachten. Ook de bus stond al aan het station van Aranjuez klaar, dus dat was wel eventjes geluk hebben! Het is trouwens ook veel gemakkelijker om in Spanje te reizen met veel bagage dan in België. In alle metro- en treinstations van Madrid zijn er liften voor elk perron, dus je hoeft niet te sukkelen met al je valiezen op een roltrap of gewone trap :)

Aangezien de kerstvakantie hier tot dinsdag loopt, had ik nog enkele dagen om weer gewend te raken aan mijn appartement en om inkopen te doen. Gisteren was dus de eerste lesdag, en dat hebben we gevoeld! Ze hadden immers nog nergens de chauffage opgezet, dus het was bibberen! Zelfs wij, die wel tegen wat koudere temperaturen kunnen dan die Spanjaarden, hadden koud in de klas! 

En vandaag was niet veel beter... Toen ik om 11u op school aankwam voor de les Frans, bleek dat ze haar les had verzet naar 9u, omdat er enkel dan een klaslokaal mét chauffage vrij was. Helaas slagen ze er nooit in de Erasmussers ook te verwittigen, wij weten dus nooit van iets. Nuja, om 13u hadden we een presentatie voor Spaans, en hebben we die nog eens geoefend in een warm klasje, waar er enkel stoelen staan, en geen tafels of computer :) En ook de les van de presentaties maakte ons duidelijk dat we weer in Spanje zijn. De helft van de klas kwam niet opdagen, omdat ze dan sowieso uitstel kregen voor hun presentatie, maar de prof heeft beslist om morgen geen les te geven, omdat zogezegd alle presentaties aan de beurt geweest zijn. Dus, extra verlengd weekend van vrijdag tot en met maandag voor ons!

De eerste week maakte het ons al direct weer duidelijk: "Jullie zijn in Spanje, maak je niet te druk, en onderga gewoon maar alles." Lang leve Erasmus!

En aangezien de Sint onbekend is voor de Spanjaarden (hier wachten de kinderen tot 6 januari, om dan cadeautjes te krijgen van de Drie Koningen), kan de kerstgekte hier al wat vroeger uitbreken dan in België. Alle straten hangen vol versiering en lichtjes, en ook alle etalages zijn aangepast. In één vestiging van winkelketen El Corte Inglés hebben ze zelfs drie verdiepingen omgebouwd tot 'binnenkerstmarkt': hun producten staan nu niet meer in de rekken, maar in kleine kerststalletjes, alle muren zijn overtrokken met een doek met een winterlandschap erop, overal staan er kerstbomen...

En omdat Kerstmis toch begint te naderen (en Madrid echt wel mooi is eenmaal het donker is en alle kerstverlichting aangaat), was ik vandaag dan ook niet de enige die daar rondliep. Op momenten moest je gewoon stilstaan op straat, omdat je gewoon niet verder kón, zoveel mensen waren er!

Wat er ook een typisch Spaans fenomeen is, is de loterij. De Spanjaarden zijn echt verslaaf aan de loterij. Op elke hoek van de straat (ook hier in Aranjuez) staan er mensen om lotjes te verkopen, en het maakt niet uit op welk moment je passeert, altijd staan er wel enkelen te wachten om een lotje te kopen. Maar zo gek als vandaag heb ik het nog nooit gezien. Met Kerstmis is er een supertrekking, en ik denk dat zowat álle Spanjaarden er aan meedoen. De lotjeswinkel ligt midden in een winkelstraat, en de rij was minstens 100 meter lang, als het niet langer was. Er stonden zelfs veiligheidsmensen om de orde te bewaren, want met zo'n rij kan er niemand nog de andere winkels in natuurlijk. Daarom werd de rij om de zoveel meter onderbroken, en als er dan x aantal mensen een lotje hadden gekocht, dan mocht iedereen één "hokje" opschuiven tot bij het volgende hek. Dat heb ik nu nog nooit gezien in België!

Uiteindelijk liep er iéts te veel volk rond om echt te kunnen genieten, vooral ook omdat er echt overal verkopers van speelgoedjes, lotjes en weet ik veel wat nog meer staan, maar eenmaal de kerstverlichting overal brandde, was het toch nog een mooi gezicht!

Enkele weken voor de match was ik naar Madrid gegaan om de tickets te kopen. Op internet vonden we echter nergens vaste prijzen (ja, op vele sites konden we tickets kopen, maar allemaal tegen andere prijzen...), dus zou ik eerst naar het loket gaan, en daar kijken welke plaatsen binnen ons budget lagen. Bij de loketten hingen inderdaad de prijzen uit, maar toen ik vroeg of ik tickets kon kopen, bleek ik te vroeg te zijn.. Pas vanaf halfweg de volgende week kon ik tickets kopen..

Dus de volgende donderdag ben ik speciaal naar de vroege les gegaan, zodat ik snel naar Madrid kon om de tickets te kopen. Toen ik eindelijk bij de loketten kwam, deelde die man mij echter doodleuk mee dat de tickets pas vanaf zondag te koop zouden zijn.. Eventjes dacht ik dat ik gek zou worden, twee keer was ik al voor niets naar Madrid gereisd, en ik had nu nog geen tickets! Gelukkig had ik nog het verstand om te vragen of die tickets niet online te koop waren, en ja hoor, je kon ze ook online kopen. Dat bespaarde me alweer een reisje naar Madrid!

Het enige spijtige was dat die tickets dus te koop waren vanaf zondagochtend 10 uur, en dat we zaterdag waren uitgegaan in Madrid, en dus pas héél laat (of vroeg) weer thuis waren, maar ik toch na enkele uurtjes slapen alweer aan mijn pc moest zitten. Nadat drie pogingen mislukten (niet de juiste betaalkaart, te lang geduurd, geen bakje voor online betalingen...), en nadat ik tenslotte maar naar huis heb gebeld zodat mijn mama de betaling kon uitvoeren, kregen we eindelijk de bevestiging: we konden naar de match gaan kijken! (Het enige wat pas nadien naar boven kwam, was dat je de betaalkaart nodig had als je je tickets wilde afhalen, dus mijn mama haar betaalkaart moest ook een weekje naar Spanje..)

Maar de match zelf was écht leuk! Met drie hevige voetbalfans naast je, in een vol stadion, en met een eindstand van 4-1 kon dat ook niet veel anders :) Omdat er geen treinen meer reden nadat we nog iets waren gaan drinken, hebben we dan maar moeten overnachten in een hostel in Madrid, om dan 's morgens snel de trein naar Aranjuez te nemen, naar mijn appartement te lopen om mijn schoolspullen, en dan snelsnel richting school, maar ik had het er voor over!

Dit was bovendien de eerste uitstap waar ik naartoe ging zonder dat ik iemand kende, dus in het begin was het wel eventjes spannend, want iedereen leek al andere mensen te kennen, behalve ik! Op de bus kwam er een Chinees meisje naast mij zitten, die ook nog niemand kende, dus was het eens geen Spaans dat ik moest praten, maar Engels :)

Eerst hebben we de 'ciudad encantada' bezocht, of 'the enchanted city'. Dit is een gebied vol met rotsen in  vreemde vormen, best indrukwekkend om te zien! Bovendien was dat ook de ideale gelegenheid om andere mensen te leren kennen!

Daarna zijn we verder gereisd naar Cuenca zelf. De stad staat vooral bekend om zijn hangende huizen, die gebouwd zijn op de rotsen. Jammer genoeg waren er niet veel van die huizen, maar het is best eens spectaculair om te zien. Maar er is veel meer te zien dan enkel die hangende huizen (gelukkig maar!). Er staan veel kerkjes, kloosters en oude gebouwen, en iedere keer als je een ander smal en steil straatje indraait, kom je weer op andere indrukwekkende plaatsen terecht. Op één van de bergwanden die we konden zien vanaf Cuenca, waren er twee gigantische ogen geschilderd die naar het stadje keken. Dit was oorspronkelijk een 'vandalenstreek', maar omdat het nog wel mooi was, mochten de ogen blijven.

Omdat het georganiseerd was door BeMadrid was er dus ook een Engelstalige gids mee, dat maakte het nog interessanter, want hoe kan je anders al de legendes van een stad te weten komen?

's Middags moesten we natuurlijk ook eten. Samen met enkele Duitse meisjes en jongens gingen we in een klein cafeetje iets eten, maar we hadden niet veel tijd. Beneden stond er superveel volk, en één  van die meisjes had gevraagd of we niet boven konden zitten. Helaas was haar Spaans blijkbaar niet goed genoeg, want toen we boven - waar het trouwens veel chiquer was - geïnstalleerd waren, bleek dat enkel de gelijkvloerse verdieping café was, en waar wij zaten restaurant was. Het meisje van het restaurant kon er niet zo mee lachen dat we toen maar weer verdwenen, maar ja. 's Avonds zijn we daar trouwens nog eens teruggeweest om iets te drinken :)

Het was echt de moeite om het eens te bezoeken, zelfs al was ik pas 17 uur later dan ik vertrokken was, weer thuis!

Op weg naar Avila begon de pret al: overal zagen we sneeuw, veel sneeuw! Ik had op voorhand opgezocht hoe koud het daar zou zijn, maar in plaats van de voorspelde 5°C (wat ook al koud is als je weet dat het enkele dagen geleden in Aranjuez zelfs nog 20°C was), was het daar zelfs aan het vriezen! Daarbij kwam dan nog eens een superkoude en harde wind, waardoor ik ongeveer helemaal bevroren was.

Eerst hebben we op de stadsmuren van Avila gelopen. Van hieruit kan je de streek bewonderen, die er zeker nu, met al die sneeuw, heel mooi bijlag. Het nadeel was wel dat het daar nóg kouder was! De stadsmuren zijn één van de bekendste trekpleisters, en dat was wel duidelijk, want alhoewel er op het stadsplan heel veel gebouwen, paleizen en kathedralen stonden aangeduid, stelden die allemaal niet veel voor. Avila is eigenlijk helemaal niet groot, en omdat zelfs de kerken siësta houden, konden we ze dus niet eens bezoeken.

Toen het wat later begon te sneeuwen (en heel hard te waaien), zijn we ons dan maar gaan opwarmen in een cafeetje. Dat deed echt deugd om weer eens eventjes in de warmte te zitten!

Even later kwamen we ook nog een stierenvechtersmuseum tegen, waar je net die dag gratis binnen mocht, dus hebben we dat ook nog maar bezocht. Hoewel we eigenlijk vooral binnen waren gegaan omdat het daar lekker warm zou zijn, was het nog best wel interessant. Er hingen krantenartikels, certificaten, reclame-affiches, maar ook hun wapens en hun typische kledij wasren er uitgestald.

Door de sneeuw was er er wel een grappig tafereel te zien, het is de eerste keer dat ik palmbomen heb gezien waar een laagje sneeuw op lag!

Rond zes uur zijn we dan maar teruggekeerd met de bus, en daar werd snel duidelijk wat een dagje buiten in de kou kan doen met een mens. Na nog geen 5 minuten lag ik al te slapen! Spijtig genoeg misten we net onze aansluiting in Madrid, maar uiteindelijk waren we toch nog redelijk snel weer thuis van een ijskoude daguitstap!

Ik weet ondertussen waar ze lekker brood verkopen en waar ik het best achter mijn vlees kan gaan, maar ook welke kleren bij elkaar mogen in de wasmachine en hoe het strijkijzer hier werkt :)

Ook in de keuken kan ik me al aardig uit de slag trekken: spaghettisaus, lasagne, chocomousse, slaatjes... Ik heb al vanalles klaargemaakt, en meestal met een goed resultaat! (Jah, als je ervan uit gaat dat je pan een antiaanbaklaag heeft, en dat is er niet, dan kom je soms toch nog eens voor verrassingen te staan :) )

En ik ga zelfs een halve loodgieter geworden zijn na mijn verblijf hier :) Er waren nogal problemen met de afvoer van de lavabo en de douche, maar uiteindelijk lijkt het zo ongeveer opgelost te zijn!

Ook op school is de meeste chaos voorbij, onze vakken liggen vast, we weten wat we moeten doen tegen de volgende les (of toch bij de meeste proffen weten we het), en sinds gisteren hebben we eindelijk onze studentenkaart gekregen!

Enkel onze officiële papieren met onze vakken raken maar niet in orde.. De coördinator is er bijna nooit, en als hij er dan is, beweert hij dat hij die papieren niet aan ons mag meegeven.. Maar volgende week zou het uiteindelijk toch allemaal geregeld raken, als ik de mensen van het secretariaat mag geloven.

Al blijft de Spaanse ingesteldheid iets aparts... Van 3 tot 5 hebben we normaal gezien informaticales, waar we iedere keer een taak moeten maken in de les. Vorige week moesten we een document volledig namaken qua opmaak, paginanummers, ... (niet zo moeilijk dus :) ). Toen ze rond halfvijf kwam kijken, zat er bij mij nog een foutje in. Toen ik vroeg of ik het nog mocht verbeteren, was haar antwoord: "Ja hoor, je moet het dan maar doorsturen". Ik vroeg me af waarom ze gewoon niet twee minuten later nog eens kon komen kijken, maar het was snel duidelijk: ze was gewoon vertrokken, ook al was het nog geen tijd! (en zat de klas nog halfvol)

Er zijn hier nog steeds meer dan genoeg leuke uitstapjes die we kunnen maken, ik zal nooit tijd genoeg hebben om alle leuke dingen hier te doen, dat weet ik nu al! Maar ik zal toch proberen om er nog zoveel mogelijk te doen :)

Gisteren mocht ik ook om een superleuk postpakketje gaan: Jolien had voor ik vertrok een kalender gemaakt, met 1 briefje per dag, maar hij ging maar tot half november, dus nu heeft ze het tweede deel opgestuurd! 

's Avonds mochten alle Erasmussers bij een Spaans meisje in haar appartement gaan. We gingen geen verkleedkleren aandoen, want het is toch een beetje spijtig als je zoveel geld aan iets moet geven, dat je maar één keer in het jaar kunt aandoen, maar we gingen ons wel schminken.

Dus hadden Lenie, Britt, Sophie en ik afgesproken om samen ons te schminken, en dat was zowat het leukste deel van de hele avond! Eerst een laagje wit, dan veel zwart rond onze ogen, en als afwerking hier en daar nog wat vals bloed. Het enige spijtige was dat dat vals bloed niet goed droogde, dus de griezelige snee in mijn nek en op mijn handen was al veranderd in 1 grote roze vlek voordat we ook nog maar vertrokken waren naar Raquel, maar het leek wat op blauwe plekken, dus het was nog niet zo erg :)

Omdat enkel ons gezicht zo weinig leek, hebben we ook ons haar maar aan het thema aangepast. Met een kam of je vingers je haar van beneden naar boven 'opkammen', geeft een heel leuk resultaat, ik kreeg er echt een gigantische bos haar door, alleen was het de volgende dag iets minder leuk om mijn haar te kammen, maar dat neem ik er dan wel graag bij :)

Uiteindelijk waren we klaar om naar Raquel te gaan, en op straat kwamen we heel wat verklede mensen tegen! De andere Erasmussers hadden bijna ongeveer allemaal hetzelfde idee gehad als ons: geen verkleedkleren, maar je gezicht wit en zwart en rood :)

Raquel had allemaal cupcakes gemaakt (mét Halloweenversiering erop!) en nog enkele Spaanse specialiteiten, dus het was een geslaagde Halloweenavond!

De eerste dag hebben we als echte toeristen Aranjuez bezocht. We hebben zelfs de Chiquitren genomen, een toeristentreintje dat door heel Aranjuez rijdt en je wat informatie meegeeft over wat er allemaal te zien is. De hele rit duurde net geen volledig uur, dus de belangrijkste dingen hebben we zo gezien! Het treintje reed voornamelijk door de koninklijke tuinen (en wat een geluk, want die tuinen zijn echt héél groot om er te voet door te wandelen!), maar passeerde ook aan mijn appartement en aan mijn school, dus dat was handig meegenomen :)

's Middags heb ik ze meegenomen naar de 100 Montaditos, waar mijn zus wel héél erg moeilijk kon kiezen tussen de 100 verschillende soorten broodjes, maar uiteindelijk (zoals voorspeld) dan toch koos voor een chocoladebroodje, met nog Smarties ertussen ook! Nadien hebben we nog een wandeling gemaakt door een andere tuin, waar we plots vergezeld werden door een klein katje. Silke ging het al bijna meenemen naar huis!

De tweede dag zijn we dan naar Madrid gegaan. Nadat ik eerst een beetje als gids had gespeeld en hen de bekendste gebouwen en monumenten had getoond, was het alweer tijd om middag te eten. Mijn papa wou echter alleen maar een belegd broodje eten (en liefst nog een zoals we in België kennen), maar dat was nog niet zo simpel. Uiteindelijk zijn we dan weer helemaal teruggewandeld van waar we kwamen, maar de broodjes hebben ons gelukkig wel gesmaakt! We hebben ook nog eens de overdekte markt bezocht waar je vanalles kon proeven :)

En daarna was het alweer de laatste dag! Vanavond hadden ze hun vlucht terug naar huis, maar ik moest wel in de namiddag al naar school. Omdat Silke nog steeds geen gesmolten chocolade gedronken had, stond dat in de voormiddag nog op de planning, net zoals de overdekte markt eens bezoeken in Aranjuez. Hier kan je niet veel dingen proeven, het zijn eerder winkeltjes bij elkaar. 's Middags zijn we dan nog eens naar de 100 Montaditos gegaan, maar daarna was het tijd om naar school te gaan.. Zij hebben hier nog wat rondgewandeld, en zijn dan op tijd (want net die periode staakten de treinen) naar de luchthaven vertrokken.

Nu is het eventjes gedaan met bezoek krijgen, maar dan kan ik me eens aan mijn werk voor school zetten, want we beginnen toch stilaan meer en meer werk te krijgen (al blijft het honderd keer minder dan in Gent!)

In de namiddag was ik al vertrokken naar Madrid, om daar wat door de winkelstraten te slenteren. Alhoewel ik ondertussen al enkele keren in Madrid geweest ben, blijken er toch nog veel straten te zijn met leuke winkels die ik nog niet ontdekt had :) Zo wist ik direct ook waar ik mijn zus naar kon meetronen als we later die week ook eens een dagje Madrid zouden doen. Er bleek die dag ook net een verkiezing voor HondenModel bezig te zijn in Madrid, onvoorstelbaar hoe sommige mensen hun huisdieren versieren met strikjes, speldjes en jasjes! Omdat ze pas 's avonds zouden aankomen, had ik speciaal voor hen (of eigenlijk vooral voor mijn zus) nog een doos chocoladekoekjes gekocht, want vanaf de luchthaven doe je er toch nog eventjes over om tot in Aranjuez te raken.

Uiteindelijk heb ik me zelfs moeten haasten om op tijd bij de luchthaven te raken, want -alweer- vond ik in het treinstation niet de juiste trein, maar gelukkig waren er ook nu mensen van de security die wél wisten op welk spoor de juiste trein ging aankomen. Maar 's avonds zijn er blijkbaar niet veel treinen meer naar de luchthaven, dus toen ik uiteindelijk aankwam, was het al tien voor tien, en deelden de borden mee dat ze al geland waren om half tien. Nog nooit heb ik zo snel door een luchthaven gelopen :) Gelukkig moesten ze nog wat wachten op hun bagage, dus was ik er nog net op tijd :)

Ook terugkeren bleek nog niet zo snel te gaan, maar uiteindelijk kwamen we in Aranjuez aan ... waar er voor die ene keer geen énkele taxi aan het station stond... Dat werd dus wandelen naar het hotel, midden in de nacht, met alle valiezen mee! 

We hebben deze week ook het Palacio Real in Aranjuez bezocht. Elke woensdag- en donderdagnamiddag is het gratis toegang, dus dat was nog leuk ook! Het paleis is langs de buitenkant al zeer indrukwekkend, maar ook binnen komt de rijkdom je tegemoet. Overal grote tapijten, schilderijen, dure stoffen.. 

Toen we op het einde van de week nog eens naar Madrid gingen, kwamen we plotseling een Belgisch café tegen, dus daar moesten we zeker eventjes stoppen :) Spijtig genoeg waren het twee -onvriendelijke- Spanjaarden die het café openhielden, ze verstonden geen enkel woord Nederlands. Gelukkig hadden ze wél een hele kaart met Belgische bieren :)

De week was echt veel te snel alweer gedaan, en ik was dan ook wel wat verdrietig toen ik hem deze namiddag weer bij de luchthaven ging afzetten, maar gelukkig bestaan er dingen zoals Skype!

In plaats van de trein naar Aranjuez te nemen, ben ik dan maar gaan ontbijten in een van de vele cafeetjes om daarna naar de luchthaven te vertrekken. Bij mijn ontbijt vroeg ik een 'chocolate', in de veronderstelling dat ik chocomelk ging krijgen, maar dat was dus niet zo. Als je chocolate vraagt, krijg je een hele tas gesmolten chocolade, wat een leuke verrassing was!

Nadat ik nog eens verloren was gelopen in een treinstation, waar een oud mevrouwtje me dan nog op de verkeerde trein ging zetten ook, raakte ik uiteindelijk op de luchthaven (met dank aan de mensen van de security in het treinstation, die wisten wanneer en op welk spoor er een trein naar daar reed..). Met de trein raak je echter alleen maar bij terminal 4, en daar komen bijna geen vliegtuigen aan, dus moest ik nog de pendelbus op naar terminal 2. Met de metro raak je vanuit het centrum van Madrid blijkbaar wél in terminal 2, maar dat wist ik toen nog niet :)

Uiteindelijk was ik nog meer dan een uur te vroeg op de luchthaven, een uur waarin ik steeds zenuwachtiger werd :) En toen stond er eindelijk op het bord dat het vliegtuig geland was :) 

Toen we weer in Aranjuez waren, moest ik verplicht in mijn bed van hem, want nadat ik gisteren heel vroeg moest opstaan en daarna een nacht nauwelijks had geslapen, was ik redelijk versleten :)

Hij blijft hier tot zaterdag, dus het zal een leuke week worden!

Gisteren was trouwens ook de nationale feestdag van Spanje, en in Zaragoza waren de Fiestas de Pilar aan de gang. Deze feesten duren een hele week, en er komt dan ook veel volk op af. Ook met ESN waren we goed vertegenwoordigd: er gingen 340 studenten mee!

Na meer dan vier uur op de bus te zitten, kwamen we dan uiteindelijk aan in Zaragoza, en er was inderdaad héél veel volk! We picknickten in het park, en daarna zouden we een begeleide wandeling maken door Zaragoza. De picknick was gedaan, maar van de gidsen geen enkel spoor.. De begeleiding maakte zich er niet echt druk in, maar het was wel spijtig dat we bijna onze hele namiddag in dat park hebben gezeten (en het was niet eens een mooi park. Het lag vol met vuilnis en het stonk er dan nog ook!). Uiteindelijk waren er dan toch gidsen en konden we in sneltreinvaart onze wandeling door de stad maken, wat echt niet gemakkelijk is met zoveel mensen op straat. 

Gelukkig had onze gids een ballon van SpongeBob bij zich, zodat je toch wel wist naar waar je moest wandelen :)

Omdat het feestdag was, liepen er heel veel mensen rond in traditionele klederdracht, het was een echt spektakel om dat te bekijken! In de namiddag was er dan ook nog een stoet, maar daar konden we niet veel van zien, aangezien we dus in sneltreinvaart door Zaragoza moesten wandelen.

Daarna mochten we wat vrij rondlopen, en 's avonds gingen we weer allemaal samenkomen in een park (een ander park gelukkig, waar het wél proper was en niet stonk). We waren ongeveer bij het park, maar wisten niet echt waar de ingang was. Plots zei er iemand dat het langs hier was; 'hier' betekende dus een berm met aarde die we moesten opklauteren, om daarna nog over een hekje te klimmen. Nadat we allemaal boven waren, zagen we dat er een ingangsbaantje op zo'n 20 meter van ons was..

Daarna zijn we nog met z'n allen naar een discotheek geweest, en om vier uur 's nachts was het tijd om weer de lange rit naar huis, of toch naar Madrid, te maken. Gelukkig hebben we maandag geen school, dus heb ik nog een dagje extra om te bekomen, want het was best een vermoeiende dag!

Omdat de trein- en tgv-reis best wel een tijdje zou duren, waren we al vroeg opgestaan. Om 08.50 haalden we zonder problemen onze trein, maar daarna verliep het weer wat minder vlot, wat we hier wel al gewoon zijn :)

In Madrid moesten we onze tickets nog kopen voor de tgv, maar gelukkig staan er overal machines waar je die tickets kan printen, en hoef je dus niet in de rij te staan bij het loket. We duidden onze stoeltjes aan, betaalden, en gelukkig kwam er op het scherm 'imprimiendo los billetes', maar helaas stond die tekst er vijf minuten later nog steeds op, en hadden we nog steeds geen enkel ticket gezien. Uiteindelijk kwam erop dat onze tickets (en gelukkig ook onze betaling met de bankkaart) geannuleerd waren. Er zat dus niets anders op dan naar het loket te gaan (waar er echt gigantisch veel mensen stonden..), want ook de andere terminals werkten niet meer.

Om de boel toch een beetje overzichtelijk te houden, moesten we een nummertje trekken om onze beurt af te wachten. Wij hadden 753, en toen we keken op het scherm waar ze al waren, zonk de moed ons in de schoenen.. nummer 728 was aan de beurt!

Uiteindelijk is het dan allemaal in orde gekomen, al hebben we de geplande tgv gemist door die 25 anderen voor ons :)

Toledo is echt een mooie stad om te bezoeken, al hadden we het na een tijdje wel gezien. Als je het verhaal achter al die gebouwen niet kent, blijft een gebouw nog altijd gewoon een gebouw hé. Er zijn wel superveel hele smalle,steile straatjes, wat ook wel eens mooi is om te bewonderen. Nadat we alle belangrijkste gebouwen hadden gezien en ons oriëntatievermogen helemaal in de war was geraakt door de kleine straatjes die zó goed op elkaar lijken en alle kanten uitkronkelen, hebben we dan maar wat kleine winkeltjes vol snuisterijen bezocht. 

Blijkbaar is Toledo wel gekend voor zijn marsepein, want vele winkels claimden de échte marsepein van Toledo te hebben, en in één etalage stond zelfs één van de bekendste gebouwen van Toledo helemaal nagemaakt in marsepein, en zeker wel een meter hoog!

Waar we ons wel over verbaasden, was dat je in bijna alle winkeltjes heuse zwaarden kon kopen. Die konden wij echter niet meebrengen als souvenir, want op de tgv zijn die verboden!

's Avonds hebben we onze lange en vermoeiende dag dan maar afgesloten met een pizza in Aranjuez, want om 22.00 heb je best wel honger als je in de namiddag enkel maar een ijsje hebt gegeten!

Ons eerste vak was "Expression Oral" voor Frans. De Erasmussers van vorig jaar hadden ons gewaarschuwd voor het lage niveau Frans, waardoor je niets bijleert, maar door al die overlappingen kunnen Hannelore en ik niet anders dan dat vak te volgen om het gevraagde aantal studiepunten voor Frans te halen. Ze hadden ons gewaarschuwd, maar dat het zó erg zou zijn had ik nooit gedacht. We kwamen weliswaar weer in het eerste jaar terecht, maar die klas kan zichzelf nog niet eens voorstellen. "Je m'appelle X, j'ai X ans et j'habite à X" gaat nog nét, alhoewel de prof deze drie korte zinnetjes eerst een paar keer heeft voorgezegd.. En vraag me niet hoé ze Frans leren in Spanje in het middelbaar, want de 'ans' van 17 ans, wordt ook uitgesproken als ans, inclusief de 's'. 

Nadat iedereen zich uiteindelijk had voorgesteld, volgde er een niveautest. 60 meerkeuzevragen waarbij je woordjes moest invullen of de juiste vervoeging van een woord moest kiezen, zodat de prof weet hoe erg het gesteld is met haar klas. Toen we hoorden van die niveautest, kregen Hannelore en ik allebei al de zenuwen, maar dat bleek uiteindelijk niet nodig te zijn. Met mijn 51 op 60 zit ik op niveau C1, het tweede hoogste dat je kan hebben, maar wel een immens verschil met de rest van de klas, die niet boven de 25 op 60 raakte..

Na de les vertelde de prof ons dat ze dus geen expression oral zal kunnen geven, want ze kunnen nog niets van grammatica, morgen gaat ze bijvoorbeeld uitleggen hoe je werkwoorden op -er vervoegt in de présent, en dat in het hoger onderwijs hé!

We moeten dus niet meer naar de les gaan, maar moeten wel een uitgebreide presentatie maken, en een essay over een film schrijven.

Vandaag was ook de tweede keer "Traducción argumentada" en deze keer was de prof er wel. Het ziet er wel leuk uit, alleen is het niet zo tof dat de andere Spanjaarden daar gewoon maar zitten en dat Hannelore en ik constant moeten antwoorden. De prof kijkt zelfs niet naar de rest, en als we dan iets voorstellen, is het te vrij vertaald, en moeten we dichter bij de originele tekst blijven (wat er dus op neerkomt dat je alle Spaanse woorden moet verfransen, en dat is het. Hier is er geen sprake van de vertaaltechnologieën waar in Gent zo op werd gehamerd..)

Daarna nog documentación para traductores gevolgd, maar na 5 minuten stond vast dat we een ander vak gaan kiezen, want het gaat allemaal over databanken en dat hebben wij vorig jaar al allemaal gezien.

Om de dag te eindigen, kwam dan nog ons verplicht vak Spaanse literatuur. Hiervoor mogen we dus -jammer genoeg- geen ander vak in de plaats kiezen. Jammer genoeg, want de prof spreekt echt onmogelijk snel en stil. Zowat het enige dat ik kon verstaan van haar hele uitleg was "Erasmus" "tienes preguntas" en "trabajar cada día". Daarna moesten we al direct een Spaanse tekst schrijven over de culturele verschillen tussen Spanje en ons thuisland, en Hannelore en ik hebben er duidelijk ingeschreven dat ze hier toch wel een héél andere mentaliteit hebben, en dat we al veel dingen zijn tegengekomen die in België zelfs bijna niet mogelijk zouden zijn :)

Morgen deel twee van onze Spaanse literatuur, we zullen zien wat het geeft hé :)

Uiteindelijk waren we er aan uitgeraakt, en woensdag zou dus onze eerste échte schooldag worden, maar toen we woensdagochtend op school aankwamen, had het hele schoolsysteem het meeste weg van een komedie..

We hadden om 11.00 les ofwel in aula 23 ofwel in aula 25AB, ze stonden beide op het rooster. Toen we alweer naar de secretaressen gingen, om te vragen welk lokaal het nu was, vertelden ze ons dat het in het ene lokaal was, maar als er te veel studenten zouden komen, dan zou iedereen moeten verhuizen naar het andere -grotere- lokaal. Toen we bij aula 23 aankwamen, bleek dat alle studenten die daar stonden te wachten, een ander vak zouden volgen, dus moest het wel 25AB zijn. We vroegen aan wat meisjes of hier de les "Traducción argumentada" doorging, en gelukkig, het was daar! Totdat om vijf voor elf twee meisjes binnenkwamen en hun boek Duits uithaalden. Blijkbaar was het "Traducción argumentada" van Duits en niet van Frans (wat wij dus wilden volgen). Dus wéér naar de secretaresses, want ook de prof hadden we nog niet gevonden, en de les van 09.00 tot 11.00 had ze wel gegeven..

De secretaresse is met ons dan nóg eens naar 23 gegaan, waar het dus niet was. Zij klopte aan, maar ik moest het wel gaan uitleggen in die klas! Toen ik vroeg of dit dan toch de les was die wij zochten, liet hij ons onze vraag nog een paar keer herhalen, om dan te vragen vanwaar we waren, om daarna een totaal onverstaanbare uitleg te geven van waar we dan wel moesten zijn, en dat allemaal voor een volle klas, genant genant..

Hij stuurde ons naar boven, waar alle bureaus van de profs zijn, maar daar was onze prof dus ook niet, dus nogmaals naar rarara.. de secretaresses. Zij zijn dan nóg eens naar 23 gegaan met ons, en hebben die prof uit zijn les gehaald. Toen Hannelore vroeg of het niet mogelijk was om eens te bellen naar die prof, mompelde hij eerst eerst iets over 'die Belgen', maar hij heeft toch gebeld! 

De prof was dus niet meer op school, want blijkbaar had ze haar twee groepen samengenomen om 09.00 omdat het de eerste les was. Ze had er een mailtje voor gestuurd, maar omdat wij als Erasmusstudenten nog niet officieel zijn ingeschreven voor bepaalde vakken, kunnen ze ons ook niet bereiken.. Ze was wel zo vriendelijk om speciaal voor ons nog eens naar school te komen om alles uit te leggen, maar les heeft ze niet meer gegeven.

Om 13.00 hadden we dan eindelijk onze eerste echte les, dus vanaf nu kan het alleen maar beteren!

De markt is eigenlijk wel redelijk intimiderend, de verkopers staan gewoon midden op straat op een ladder om hun waren aan te prijzen. Eerst dacht ik dat de markt goed zou zijn om de uitspraak van cijfers te leren, maar veel verder dan uno, dos of cinco euro's ging het niet..

Bovendien is zowat alles dat je hier vindt namaak, en niet eens subtiele namaak.

De markt is opgedeeld in twee delen: in de ene straat dus allemaal -namaak- kleren, handtassen en parfums, en in de andere straat fruit en groenten zover je kan kijken. Het eten op de markt is ook helemaal niet duur, dus ik denk dat ik daar wel nog een paar keer zal passeren!

In de namiddag ben ik bij Hannelore, Britt en Lenie op bezoek geweest. Hun appartement is maar twee straten verder, dus we zitten echt wel dicht bij elkaar. Eerst hebben we geprobeerd om een goed lessenrooster op te stellen (we mogen redelijk vrij kiezen welke vakken we volgen), maar telkens als we iets leuks hadden gevonden, overlapte het met een ander vak.. Morgen deel twee dus!

Na al die administratie hebben we dan maar voor de eerste keer samen gekookt: spaghetti! De saus was echt superlekker, en ik denk dat de drie meisjes er wel nog een paar keer zullen van kunnen eten, de hoeveelheden waren niet echt aangepast aan het aantal personen..

Toen we bezig waren met de groenten te snijden, begon het plotseling echt superhard te regenen. Normaal is dat geen probleem, we zaten toch binnen, maar ik dacht er net aan dat ik mijn appartement had verlaten met mijn ramen open! Ik ben dan snel naar mijn appartement gelopen, en gelukkig had Aíto al 1 raam dichtgedaan, en het andere in mijn kamer was dichtgewaaid, gelukkig maar! 

Door deze regenbui hebben we wel alweer iets geleerd over de Spanjaarden hier: ze hebben dus niet echt goten langs de kant van de straten, af en toe zit er eens een riooldekseltje, maar de baan ligt zodanig hobbelig en schuin dat al het water op straat blijft staan (en waardoor je voeten dus kletsnat zijn als je met sandalen snel naar je appartement wilt lopen :) )

Het meisje en de jongen die hier ook wonen, stonden me al op te wachten om alles te tonen en uit te leggen. Ik dacht dat ik bij twee meisjes zou terechtkomen, maar het zijn dus een jongen en een meisje. Op het eerste zicht ziet Aíto er wat angstaanjagend uit, hij staat vol met tatoeages, maar hij is echt supervriendelijk. Hij probeerde zelfs traag te praten, maar tegen vanavond praatte hij weer even snel als eerst :)

Gelukkig staan er in het appartement kuisproducten, dus hoefde ik niet eerst naar de winkel te gaan. Nadat heel mijn kamer weer opgefrist was, kon ik dan eindelijk mijn valiezen leegmaken. Tot vandaag had ik alleen maar het hoogst nodige eruit gehaald, en de T-shirt die het meest bovenaan lag, aangetrokken.

Toen ik dan eindelijk naar de winkel -Eroski- zou vertrekken, was het al bijna twee uur, en om twee uur sluiten alle winkels. Door te verhuizen, had ik nog geen tijd gehad om te eten, dus haastte ik me snel naar de winkel, maar gelukkig blijft deze winkel de hele dag open, ook 's middags. Hij is zelfs geopend tot 21.30 uur! Omdat ik te voet was, en best wel veel moest kopen, ben ik dan maar twee keer gegaan. En ofwel betaalt er hier geen enkele Spanjaard met een bankkaart, ofwel vertrouwen ze mijn naam op de bankkaart niet, want iedere keer moet ik ook mijn identiteitskaart tonen, die ze eerst héél zorgvuldig bestuderen vooraleer ik mag betalen.

Mijn naam is trouwens een hele moeilijkheid hier in Spanje. Ik heb al veel originele variaties gehoord en gezien, gaande van 'Frauk' (een doffe e kennen ze immers niet in Spanje), tot Frokan bij de 100 montaditos, de broodjeszaak. Daar moet je immers je bestelling op een blaadje afgeven, en wat later roepen ze je naam af. Toen niemand reageerde, had ik door dat ze waarschijnlijk míjn naam probeerde uit te spreken.. Het meisje van het appartement spreekt mijn naam gelukkig wel herkenbaar uit, al klinkt het meer 'Fraawkee' dan 'Frauke', maar het lijkt er tenminste op.

Vandaag was het alweer een hectische dag, dus morgen wordt het hopelijk eens wat rustiger, anders begin ik doodmoe aan het schooljaar :)

Daarna zijn we nog eens naar het centrum van Madrid gegaan met de metro, deze keer kregen we wel zonder problemen onze tickets, om daar nog naar wat gebouwen en parken te gaan kijken. Het was best leuk, totdat we een foto van ons vieren gingen maken, rechtstaand op een bankje in een park bij een paleis, met de zelfontspanner. Ik stond samen met Lenie nog bij het fototoestel toen Lenie "Nog 10 seconden!" riep. Ik haastte me naar het bankje om naast de rest te gaan staan, maar midden in mijn sprong liep het mis. Ik bleef met mijn voet haperen aan de rand van het bankje, waardoor ik niet óp het bankje, maar ondersteboven áchter het bankje (er was geen leuning aan) terechtkwam, midden in de lage buxushaagjes... Dus nu staat mijn schouder vol met schrammen, direct een aandenken aan mijn Erasmusavontuur :)

Toen we terugkeerden, bleek dat het vandaag écht niet mijn geluksdag was: door de hitte buiten en de airco binnen ben ik ondertussen al snipverkouden, en na mijn sierlijke duik in de haagjes van een paleis werkte mijn kaartje van de metro niet meer... Gelukkig ging het bij een ander toegangspoortje wel, maar ik heb geen risico genomen en nadat we in Aranjuez weer aankwamen, ben ik rechtstreeks naar mijn hostel gegaan, zodat er mij niets meer kon overkomen :)

De mevrouw van het eerste appartement heeft trouwens nog niets laten weten -net zoals zoveel andere mensen die ik gecontacteerd had- , maar ik ga daar toch niet gaan wonen. Mijn kamer grensde aan de living, dus zou ik waarschijnlijk redelijk veel lawaai doorkrijgen, ook al beweerde ze van niet. Bovendien moesten we zelf ons internet nog gaan regelen in een winkel, maar moesten we wél wachten tot zeker zondag, totdat alle meisjes er waren. In het appartement waar ik morgen mag naar verhuizen, is er wél al internet en is het een appartement met twee verdiepingen, waar de kamers boven liggen. Nu begin ik er pas écht naar uit te kijken om te verhuizen!

ps: ik zag net dat er bij de vorige berichten altijd stond dat ze geschreven zijn om 00.00 uur. Ik weet niet wat er misgelopen is, maar ondertussen is dit probleem verholpen :)

Via school hadden we een lijst gekregen met mensen die een appartement hebben waar studenten in mogen wonen. Een echt kot zoals in België kennen ze hier niet, hier leven de studenten per drie of vier in een appartement samen, ofwel ga je bij een gastgezin wonen. Dat laatste zag ik echter niet zo goed zitten, omdat je dan eigenlijk als buitenstaander in een gezin terechtkomt. Naar de eerste mensen belde ik nog, maar ofwel namen ze gewoon niet op, ofwel praatten ze zodanig snel dat ik er echt niets van verstond. Ik ben dan maar beginnen sms'jes te sturen naar alle eigenaars van appartementen die dicht bij school lagen en die binnen mijn budget lagen. Velen stuurden terug dat het toch al verhuurd was, en van vele anderen heb ik vanavond nog steeds geen antwoord gekregen. 

Gisteren was ik wel al eens langs school gepasseerd, want in de inkom hangen echt heel veel briefjes van mensen die nog een 'compañero of compañera de piso' zochten. Naar één van die appartementen mocht ik deze voormiddag om 10 uur gaan kijken. Toen ik er bijna was, stuurde het meisje echter dat de huisbaas er maar om 11 uur zou zijn... Ondertussen had ik een ander briefje gevonden aan de bushalte, en bij die mensen mocht ik onmiddellijk komen kijken. Ik kwam echter niet in een appartement voor studenten terecht, maar wel bij een gezin met 1 kindje, waar ik dan mocht bijwonen. Ik wou al niet bij een gezin wonen, en ook lag het redelijk ver van school af, dus dat zou het al zeker niet worden. 

Die man bleef echter maar praten en praten en praten (ook een typische eigenschap voor Spanjaarden: zóveel praten!), dus was ik nog te laat ook om het appartement van de meisjes te gaan bezoeken. Gelukkig vinden ze dat hier in Spanje blijkbaar helemaal niet erg, en er stond dan ook een heel ontvangstcomité klaar om mij te ontvangen. Het was immers een appartement voor drie personen, en de twee Spaanse meisjes zochten dus nog een derde persoon. Een heel mooi appartement, grote living, maar mijn toekomstige kamer was echt wel mini. Een kast waar je enkel aan kon als je op het dubbel bed ging zitten, en aan de andere kant van het bed stond de bureautafel, er kon niet eens een bureaustoel tussen! Dat appartement zou het dus ook niet worden!

Ondertussen was het dus wel al middag en had ik nog helemaal niets. Hannelore, Britt en Lenie (de andere drie meisjes van school die ook in Aranjuez komen studeren), hadden ondertussen zelfs al hun contract getekend voor hun gezamenlijke appartement, dus begon de moed mij wat in de schoenen te zakken. 's Middags heb ik dan zowat de hele lijst gecontacteerd en ook terug naar school gegaan om daar nog nummers te verzamelen om mijn zoektocht verder te kunnen zetten. 

Uiteindelijk had ik iets leuks gevonden, dacht ik... Het zou een appartement zijn met twee andere mensen die Schone Kunsten hadden gestudeerd. Ze hadden inderdaad Kunsten gestudeerd, maar wel 30 jaar geleden! Het was een koppel kunstenaars, en om in mijn kamer te geraken, moest ik eerst door het atelier lopen. Bovendien zou ik niet op de elektrische kookplaten mogen koken, maar wel op een gasfornuis, want die kookplaten waren veel duurder dan dat gasfornuis... 

Daarna heb ik nog een echte villa bezocht voor 8 studenten, de prijs was gedaald van €300 naar €200, maar uiteindelijk bleek het toch €300 te zijn, en bovendien moest ik een halfuur wandelen om aan school en in het centrum te raken. Hier zou ik dus ook niet komen wonen.

Uiteindelijk -het was al 18uur gepasseerd- ben ik dan een appartement gaan bekijken waar nog twee Spaanse meisjes wonen, en dat is het geworden! Het is natuurlijk niet zo modern als die villa, maar het heeft een living en keuken met alle toestellen erbij, ik heb een ruime kamer met inbouwkasten, het ligt tegenover een parkje en het ligt vlak bij school. Vrijdagvoormiddag mag ik verhuizen, ik kijk er al naar uit. En ik ben echt opgelucht dat ik een woonplaats heb gevonden, oef!

Uiteindelijk ben ik dan toch op de trein geraakt, na nog enkele roltrappen overwonnen te hebben met al mijn bagage mee. In Aranjuez is het echter niet zo'n modern station, dus waren er geen roltrappen meer, enkel nog trappen. Gelukkig zijn Spanjaarden ook wel heel vriendelijke mensen, en heeft er iemand mijn zwaarste valies naar boven gedragen :)

Gisteren had ik gekeken waar mijn nieuwe verblijfplaats-voor-drie-nachten zou zijn, (Hostal Real), maar ik kon natuurlijk geen plannetje afprinten. Daarom heb ik de route gisterenavond dus zo goed mogelijk overgetekend mét de straatnamen erbij, zodat ik zeker in mijn nieuwe hostel zou raken. Ik ging immers te voet gaan, want zo ver was het niet... Het was inderdaad niet zover, maar met twee valiezen, een rugzak, een laptoptas en nog een andere tas mee heb ik er toch wel eventjes over gedaan. De zandwegjes waarover ik moest lopen, maakten het er niet gemakkelijker op, en ook de zon was weer van de partij. Gelukkig ben ik dan eindelijk wel in mijn hostel geraakt. Het is een heel chique bedoening eigenlijk, het is precies alsof ik op hotel ben!

Nadat ik al mijn spullen op mijn kamer had gezet, zijn Hannelore, Britt en ik een goeie frisse cola gaan drinken in de '100 montaditos'. Dit is een soort café waar je allerlei broodjes (montaditos) kunt bestellen voor maar €1 op woensdag en zondag, en maandag kost het zelfs maar 50 cent! Daar zal ik nog wel teruggaan denk ik!

Ook ben ik naar mijn eerste mogelijke woonplaats voor de volgende vijf maanden gaan kijken. Vlak bij school, in het centrum, een ruime kamer op een verdieping die ik moest delen met 3 andere meisjes. Er is ook nog een living en een aparte keuken. Het lijkt me heel leuk om daar te wonen, en ook de mevrouw wou wel graag dat ik daar zou blijven, totdat ze hoorde dat ik maar tot februari bleef... Donderdag gaat ze me laten weten of ik toch daar mag wonen, maar tot dan gaan alle andere studenten die voor een heel jaar in Aranjuez blijven, voor. Afwachten dus!

Vanavond gingen we rond halfacht gaan eten, maar blijkbaar gaan de keukens van restaurants pas open vanaf acht of negen uur 's avonds. Daardoor waren we dan ook te laat op onze eerste afspraak met andere Erasmusstudenten die in Aranjuez studeren, maar ach ja, we zijn in Spanje, zo stipt moet je hier blijkbaar niet zijn :)

Twee uur later als gepland kwam ik uiteindelijk aan in Madrid. Hier zal ik twee nachtjes in een hostel logeren (Hostal Arrate) om dan verder te reizen naar Aranjuez, zo'n 40 km verderop, waar ik tot februari les zal volgen. Met al mijn bagage mee (twee valiezen, een handtas, een rugzak en een laptopzak) was het het gemakkelijkste om een taxi te nemen, die me voor de deur van het hostel afzette. Toen ik echter uitgestapt was, zag ik dat alle rolluiken naar beneden waren, en er een bordje 'te huur' bij stond. Ik ben dan maar snel, met al mijn bagage, naar een winkeltje dichtbij gegaan en gevraagd waar het hostel zich bevond, en de man wees mij hetzelfde gebouw aan als waar ik was uitgestapt! Bleek dat enkel de zesde verdieping hostel was, de rest was commerciële ruimte en gewone appartementen. Gelukkig viel de kamer zeer goed mee, ik had zelfs airco en een terras. En die airco was echt wel nodig: als je van het 'gewone' België plots terechtkomt in 30°C, kan je best wat verkoeling gebruiken!

Nadat ik geïnstalleerd was, kon mijn zoektocht naar eten beginnen. En die was nog niet zo gemakkelijk! Zondag aankomen én dan nog eens in de namiddag een winkel zoeken die open is: geen sinecure als je in Spanje bent! Gelukkig komt er tegen een uur of zes weer wat volk op straat, en openen de winkels opnieuw hun deuren.

En ook gewoon brood lijken ze hier niet te kennen. In de winkels ligt er enkel stokbrood en van dat hele zachte 'pain de mie'.

Wel kennen ze hier Belgisch bier: de etalage van een van de eerste cervecerías die ik tegenkwam, stond vol met La Chouffe, Leffe, Kwak...

ps: normaal gezien ging ik er nog een foto bijzetten, maar blijkbaar is het formaat te groot. Eenmaal ik wat minder aan mijn hoofd heb, zal ik eens zoeken hoe ik foto's gemakkelijker kleiner maak, want met de eerste programma's die ik vond, gaat het niet, het fotoformaat is blijkbaar écht groot...