Het weekend van de "Ronde de 7 vallées" zit erop! Sommige FraPa's zijn daar misschien niet rouwig om, want het was er afzien en meermaals per rit sterven!!! Na 104 kilometer rijden kwamen we bij de "gitte". Zonder afspreken waren we allemaal tegelijk ter plaatse! Patsy zag er bedrukt uit, ik dacht dat het door de eerste kennismaking met het landschap was. Maar helaas... het slechtere nieuws was dat ons konijntje haar wielerschoentjes thuis had vergeten... Er zat dus niets anders op dan er terug om te rijden. Stoffel offerde zich op om samen met haar terug te rijden en haar de nodige moed in te spreken. Intussen konden de andere FraPa's al eens de verblijfplaats en de omgeving verkennen. Na een uurke of 4 waren Stoffel, Patsy én de schoenen terug en ons meiske nam direct de rollen om die lange rit terug naar Maarkedal uit de benen te fietsen. Na een wat onrustige nacht (met 8 in een kamer slapen is niet ideaal) begon de buik te kriebelen bij iedereen! Aan de start van de eerste wedstrijd stond iedereen er met knikkende knieën bij, ook Hans in de volgwagen kon zijn voet niet op de koppeling houden! Tijdens één van de eerste hellingen had Kurt al door dat dit niet zijn ding zou zijn en moest al meteen lossen van de groep. Toen was Ullie de pechvogel met een lekke band. Na de wissel kon hij het peloton niet meer bijbenen maar reed op zijn tempo toch uit. Het was voor iedereen een zware eerste beproeving maar al de FraPa's hebben toch mooi hun eerste wedstrijd uitgereden! Na een spaghetti maaltijd tijdens de lunch, eerst wat rusten en dan er met volle moed weer tegenaan voor de tweede rit van de dag! Kurt had er zijn buik van vol, en zag zichzelf niet aan de start staan. Opnieuw was het parcours superzwaar met tal van hellingen, en ook Rudy hield het hier voor gekeken. De andere renners reden uit zonder opgave, ook niet nadat Patsy een valpartij moest ondergaan. Gelukkig was dat voorval zonder veel erg en kon ons meiske de volgende dag terug starten! De pers had ook heel veel aandacht voor ons konijntje, want als enige vrouw moet je toch maar je mannetje kunnen staan tussen al dat testosteron! Hoedje af voor deze dame! Ze heeft dit weekend bij iedereen veel respect kunnen afdwingen, ik denk dat elke vrouw enkel maar jaloers kan zijn van zo'n klassedame met een supersterk karakter en hopen doorzettingskracht! Chapeau! Na opnieuw een korte nacht vond zondagvoormiddag een tijdrit plaats. Al onze ogen waren daar gericht op de junior van de bende, Sven. Met zijn tijdritfiets én helm stond hij supergeconcentreerd op het startpodium. Door de hevige zijwind op het parcours zette Sven een tijd neer waar hij niet zo tevreden mee was maar hij eindigde toch maar mooi op de 39ste plaats met slechts 3 seconden achter Geoffrey Luyssen! De laatste rit was een ietwat minder lastige koers met minder zware hellingen. Rory en Patsy waren de eerste die het peloton moesten lossen. Het peloton werd al snel aan stukken gereten door de strakke wind. Door onze wedstrijdradio konden we steeds de koers volgen. Op een gegeven moment melde die ons dat het nummer cent cinquante trois was ontsnapt uit het peloton. Dat nummer klonk ons bekend in de oren!!! Onze Sven was vertrokken! De eurforie was echter van korte duur toen we na enkele minuten hoorde dat hij terug was gegrepen. Toch kon hij mooi in de bende blijven en eindigde zo op een 21ste plaats. Dit maakt het eindklassement als volgt: Sven eindigde als tweede jongere op de 25ste plaats, Rory was 97ste, Franta strande op de 111ste plaats, net gevolgd door Stoffel met 112, Ullie werd 116de, Patsy knap 126ste, Rudy was 155ste en Kurt eindigde nog als 157ste. Als ploeg groeiden we doorheen de wedstijd en werden we 21ste. Voor de eerste deelname aan zo'n evenement, vind ik dat deze uitslagen er toch best mogen wezen! Voor ons was het echt een stap in het duistere maar eenmaal ginder zijn de ogen zeker opgegaan! Ik wil ook nog een heel dikke proficiat wensen aan onze kleine Jelle-man, want deze is echt superflink geweest! Hij heeft zich frapastisch geamuseerd en is ongeloofelijk trots op zijn moeke en vake met hun puike prestaties! En terecht ook! De hele organisatie verdiend zeker ook een dikke pluim, want alles was er piekfijn tot in de puntjes uitgewerkt! Dit weekend is absoluut voor herhaling vatbaar en volgende jaar mogen jullie ons weer aan de aankomst verwachten!
Sorry voor de opgelopen vertraging... Maar hier zijn dus toch nog de foto's van de koers in Zwevegem!! Eerst en vooral wil ik Rudy chapeau wensen voor zijn 7e stek in Steenkerke!!! Het was een mooie, maar toch nog relatief koude dag. De B's kwamen als eerste aan de start. Met in de volgwagen Jelle en Brente kon de koers van start gaan. De kindjes zagen hoe mama Patsy pech kreeg met een lekke band. Ook Rudy wou zich tonen voor eigen publiek en dat deed hij!!! Rudy trok er op een gegeven moment zelfs alleen vandoor maar het peleton liet hem geen vrijgeleide. Kurt, nog niet volledig herstelt van de tweedaagse in Frankrijk, onderging de wedstrijd in het peleton. Daarna kwamen de C's aan de start met onze enige renner in deze categorie: Walter Horré. Het gaat de goede kant op de laatste weken voor onze ouderdomsdeken. Na een poging de grote groep achter zich te laten werd hij al snel weer gegrepen. Volgens mij zit Walter met een plannetje in zijn hoofd. Of liever gezegd, een trui?! Alle succes!! Bij de A's kwam drie Frapa's aan de start: Ullie, Franta en Kristof. Voor Franta was het zijn eerste koers bij de A's sinds zijn overwinning in Waregem. Ze hebben zich goed in de kijker gereden, zeker Kristof die krijgt een pluim voor de inzet en strijdlust. Ullie reed ook een goede zij het een anonieme wedstrijd en nen dikke proficiat aan Franta met zijn 19e plaats!!! Als we eens de 'goede trein' hebben gevonden doen we mee voor de bloemen. Franta zal wel stationchef moeten spelen. Na afloop van de wedtrijd mochten we van Rudy aanschuiven in zijn stamfrituur, het was heel lekker en nogmaals bedankt.
Vandaag een wedstrijdje meegepikt in Roeselare. Lekker makkelijk, 5 kilometer van ons voordeur! De afstand per ronde was maar 1,7km, enkele frapa's haalden daar hun neus voor op en kozen voor een wedstrijd bij de WAOD. In Roeselare kwamen de B's eerst in actie met voor de Frapa's Rudy en Kurt aan de start. Het was een wedstrijd die vooral gekenmerkt werd door het sterke Flamaway blok. Zij stonden in voor een spervuur aan demarages. Die werden telkens gecounterd en draaiden niet uit op de goede ontsnapping. Rudy en Kurt deden telkens goed hun werk in de achtervolgingen. Tenslotte raakten toch twee Flama's weg en het peloton zag ze niet meer terug. Rudy en Kurt eindigden respectievelijk 14e en 15e; een puike prestatie heren. Daarna kwamen de C's aan de beurt. Walter toonde zich alweer in een poging het rennersveld achter zich te laten. Maar zijn trein kon niet wegblijven. Toen hij werd ingelopen was het al gauw over en uit voor Walter en hij werd na een tijdje uit wedstrijd genomen wegens een te grote achterstand. Er reden maar 5 renners de volledige wedstrijd uit. Bij de A's kregen we twee Frapa's aan de start: Kristof en Sam. Door de afwezigheid van enkele grote kleppers uit het blauwe en groene kamp was het weer een wedstrijd voor vrijbuiters. Onder hen ook onze Kristof die het samen met enkele anderen alleen probeerden. Toen dit niet lukte was het Sam zijn beurt om zich in de voorwacht te posteren. Ook jammerlijk niet de juiste trein. In de slotfase werd de koers nog ontsierd door een valpartij zonder veel erg en onze Frapa's eindigden in de groep! Ik wil er zeker nog aan toevoegen dat onze smallekes het zeer goed gedaan hebben. Chapeau!!!!
