Zie mij hier nu staan, ik zou beter weg gaan. Hoe ik word bekeken, hoef je niet te weten. Voor jou ben ik net als lucht, dat was het laatste wat ik zei met een zucht. Ik ga nu weg omdat ik moet, hou je voor altijd goed. Nooit wil ik jou nog zien, je maakt mizerie voor tien!
Ze nam mij vast en trok mij van de trap. Ik was heel erg geschrokken, ik wou meelopen maar doordat ze zo snel liep had ik een trede gemist en was ik gevallen. Ze nam me alweer vast en trok me mee naar de wasplaats. Daar begon ze terug op mij te roepen Ze vertrok terug naar boven, en ik stond nog beneden in de wasplaats. Ik had heel koud en ik durfde niet naar boven gaan, dus bleef ik beneden staan Mijn arm stond blauw en haar vingers stonden in mijn arm geduwt, mijn rug was geschaafd en ik had overal pijn. Ik voelde mij waardeloos, en bleef daar heel lang zitten. Na 2 uurtjes kwam Isabel plots naar beneden en begon opnieuw op mij te schreeuwen, wat sta jij hier nog te doen? Ga naar boven, naar je kamer ik wil je niet meer zien! In mijn kamer was er niets te doen, dus ik kroop in mijn bed. Ik kon niet slapen, ik lag lang wakker te piekeren en ik was heel bang. De volgende dagen negeerden we elkaar heel de tijd. Na een weekje hadden we overleg, om te kijken of ik terug bij m'n moeder mocht gaan wonen. Met veel geluk is alles goed afgelopen, ik mocht terug naar mijn moeder. De dag dat ik terug mocht was na school, 20 november. Drie jaar lang had ik in een pleeggezin gezeten met veel tegenzin. Mijn moeder kwam toe, ze wou al mijn spullen ophalen maar mijn pleegmoeder deed moeilijk. De helft van mijn spullen wou ze niet meegeven, bv mijn schoolboeken en nog andere. Nu woon ik gelukkig bij m'n moeder en daar gaat het nu veel beter.
Na een tijdje had mijn moeder een huis gevonden en woonde ze terug thuis met mijn grote broer en zus. Mijn kleine broer en ik mochten helaas nog niet naar huis, anders was het te druk voor mijn moeder. De dagen gingen voorbij en alles ging nog goed. Tot op het moment dat we hoorden dat mijn pleegbroer Kaïn terug naar zijn ouders mocht gaan. We waren heel verdrietig we misten hem heel hard maar de tijd ging verder. Vanaf hij weg was ging alles verkeerd in mijn pleeggezin. Ik kon niets meer goed doen, mijn pleegmoeder had alleen Rens graag en mij niet. Ze was elke dag boos op mij en ik wist niet wat ik verkeerd deed. Ik wist niet waarom ze plots zo deed tegen mij, ik denk dat het was omdat ze Kaïn mist. Tegen Rens deed Isabel heel lief, maar tegen mij deed ze helemaal anders. Ze begon mij te mishandelen...
Toen ik toekwam bij m'n pleegmoeder ( Isabel ) dan zag ik nog een jongen ( Kaïn), ook een pleegjongen die bleef bij Isabel tot alles goed was bij hem thuis. Ik stond daar maar rond te kijken, het was een groot huis. Mijn broer en ik waren heel erg bang over hoe het verder ging aflopen en of alles wel goed zou komen. We waren heel beschaamd en durfden niets te zeggen. In het begin was het heel erg leuk bij onze pleegmoeder, we deden veel dingen samen, we gingen naar pretparken en we leerden ook haar familie kennen. De dagen gingen traag voorbij, de eerste maanden mochten we onze moeder niet zien, we hadden op geen enkele manier contact met haar. Ze lag nog altijd in het ziekenhuis, na 2 weken mocht ze uit coma en lag ze op een gewone kamer. Na enkele maanden had ik terug contact met mijn moeder, we gingen haar om de 2 weken de zondag haar gaan bezoeken naar het ziekenhuis. We zagen haar niet lang, amper een uurtje. Ze had veel rust nodig. Mijn moeder had het ook heel druk want ze moest tijdens dat ze in het ziekenhuis lag een huis zoeken. Ze wou niet meer terug naar het huis van mijn stiefvader, ze wil hem niet meer zien...
Het begon allemaal 3 jaar geleden, ongeveer 16 september. Mijn vader en moeder waren gescheiden. Doordat mijn moeder problemen had mijn met stiefvader kon mijn moeder het niet meer aan. Er werd ieder weekend gevochten. Tot op de dag dat mijn moeder haar leven wou beeïndigen. Ze nam pillen met alcohol. Waardoor ze in een diepe coma geraakte. Mijn moeder had 4 kinderen. Mijn grote zus ( Kimberly ) en mijn grote broer ( Tarkan ) moesten bij onze oma blijven tot alles in orde was. Mijn kleine broer ( Rens ) en ik moesten in een pleeggezin. Onze vader kon niet voor ons zorgen. Er was nog niet met zekerheid gesproken dat mijn moeder het ging overleven...
