"Je kunt het niet alleen"

Denk maar niet dat je het allemaal zomaar op je eentje kunt doen. Nazorg is bijgevolg uiterst belangrijk na een opname voor een middelen-afhankelijkheidsproblematiek. Maar ook voor alle andere problemtieken.

Daarom wil ik ervoor zorgen dat ik niet ga zweven én steeds met mijn beide voeten op de grond blijf.

Mijn grootste valkuil is ‘het-mij-goed-voelen”, waardoor ik heel alert moet blijven. De nultolerantie is mijn constant streven, waarbij ik niet zeg dat ik ‘nooit meer alcohol zal drinken”. Die berg is veel te hoog om te beklimmen. Het is beter om te zeggen : "Ik drink vandaag niet....". Trouwens, ik heb vandaag al 107 dagen geen druppel gedronken én ben daar heel fier op. Ik ga er ook van uit dat van ‘sociaal drinken’  geen sprake kan zijn.

Het grootste gevaar is – tijdens dergelijke ‘mij-goed-voel-momenten’ – toch eens in de verleiding te komen om een glas te drinken. Want, van het een komt het ander en voor ik weet ben ik weer vertrokken. En dit heeft niks met karakter te maken hoor. Het gaat om de levenslange afhankelijkheid van alcohol. De drankduivel heeft je voor altijd te pakken, daar is niks aan te doen. Wel kan je ervoor zorgen dat hij niet uitbreekt uit zijn kooi in je hoofd door contact met alcohol zoveel mogelijk te vermijden.

En waarom zou ik niet naar het CAD of de AA gaan?

Voor mij is het een uitgemaakte zaak : de redenen om alcohol te drinken zijn weggenomen, drinken was voor mij een vlucht omdat ik mijn verleden niet kon loslaten. Ik kreeg daar in mijn groep in Libra 2 ‘ongeloof-opmerkingen’ over, hetgeen ik ook begrijp. Maar, in mijn geval hoef ik niks meer los te laten en bijgevolg ook niet meer te vluchten in de drank.

CAD en AA zijn uiterst waardevolle instituten, maar voor mij passen ze niet.

Ik heb mijn weg gevonden en ben in begeleiding bij het CGG, het Centrum voor Geestelijke Gezondheid in Hasselt. En indien nodig zal ik ook naar mijn psychiater gaan, niet voor medicatie – want neem er geen – maar voor een gesprek. Bedoeling is wekelijks een gesprek te hebben bij mijn begeleider bij het CGG. Daarnaast zal ik contact blijven houden met mijn PB in Asster.

Reeds voordat ik in Asster afzwaaide ben ik reeds bezig geweest met ‘mijn toekomst”.

Op privé-vlak heb ik – in samenspraak met VJ – enkele drastische beslissingen genomen die ons nog veel gelukkiger gaan maken.

Op het professioneel vlak ben ik deze week opnieuw gestart met een jobbegeleiding bij het GTB, de gespecialiseerde trajectbegeleiding van de VDAB. Ik ben immers nog een beetje jong om reeds met pensioen te gaan ;-)

Ik heb mijn wensen daar kenbaar gemaakt. Na een gesprek met een privé-jobcoach heb ik voor mezelf bepaald wat ik wel nog én zeker nooit meer wil doen. Een kwestie van grenzen stellen, waarmee mijn begeleidster het volstrekt eens is. Het heeft immer totaal geen zin meer om nog ‘dingen’ tegen mijn goesting te gaan doen, want dan gluurt het gevaar weer om te hervallen in ‘foute dingen’.

Bedoeling is via Azerti – een gespecialiseerd opleidingscentrum voor mensen met een arbeidshandicap - in Zonhoven begeleid te worden naar een nieuwe job. In principe zal ik er binnenkort starten met een opleiding, gecombineerd met een stage op de werkvloer. Daarnaast ga ik ook vrijwilligerswerk doen in één van mijn interessesferen.

De communcatie in het algemeen zal voortaan ‘mijn ding’ zijn, tegen al het overige zeg ik beleefd ‘neen’. Commerciêle jobs met de nodige werkdruk én deadlines laat ik voortaan aan mij voorbijgaan. Toekomstige werkgevers weten meteen wat ze nog van mij mogen verwachten. ;-)

Wordt vervolgd