“Niet je vrienden, maar je vijanden moet je vrezen” - Friedrich Nietsche

Het relaas van mijn laatste dag in dagtherapie in Libra 2.

Gisteren was ik dood, vandaag weer springlevend en “zat” van het leven.

De laatste dag in Asster Libra 2 was maar een dag als een andere, met het enige grote verschil dat het mijn laatste dag was dat ik er “op dag” ging. De nacht ervoor was ik redelijk zenuwachtig… ik verlangde zo naar die vrijdag…. dé dag dat ik mijn verblijf van 13 weken zou afronden én het werkelijke leven me zou toelachen….

Met gemengde gevoelens vertrok ik richting Melveren, in gedachten verzonken. Hoe zou het gaan vandaag? Hoe zouden de andere patiënten met mij omgaan? Hoe gaat het afscheid zijn? Hoe zwaar gaat het zijn om vrienden -die ik in mijn hart gesloten heb- achterlaten? Hoe emotioneel ga ik zijn of worden? Hoe gaat het gaan vandaag? Gaat het ûberhaupt wel gaan?

Uiteindelijk… geen stress vandaag…. alleen maar positieve gevoelens.

8u20 : aankomst… andere patiënten staan aan te schuiven voor hun ochtendmedicatie….gedachte…. : “zou ik selfie maken van mijn laatste keer blazen? Nee, ik wil die laatste keer geen reacties uitlokken….ik wil geen aansteller meer zijn zoals in het begin…”…. 0,00 blazen ….binnenpretjes….

8u25 : wachten op de ochtendbriefing Groep 1 en 2…”hoe gaat mijn laatste briefing verlopen? “Wat ga ik zeggen seffens tegen de groep”….

8u40 : Briefing : de nodige plichtplegingen, gevraagde afspraken, gewilde afspraken, uitzonderingen én een woordje van Peter over mijn ontslag én toen was het woord aan mij : “Gisteren was ik dood, vandaag ben ik ZAT…. VAN HET LEVEN. 13 weken geleden was ik een wrak, nu bruis ik weer van het leven én dat heb ik allemaal aan mezelf, aan de begeleiding en aan jullie allemaal te danken. Ik heb hier mensen leren kennen die ik absoluut niet kan uitstaan, zoals Sven, Jan, Yvan en Maurice ;-) …. Hoongelach…. Ik heb er ook leren kennen die mijn dikste vrienden gaan worden zoals Carla en Marijke…. Ook hoongelach…..groene lach…. ;-)….uiteindelijk kon on ik wel met iedereen hier opschieten, met de een al wat beter als met de andere, he? ….. Bedankt allemaal…..”

Einde briefing….

Meteen kreeg ik al de wind van voren van Marijke : “gij ligt mij niet, uw mentaliteit staat mij niet aan, gij pist trouwens op het terras…. hetgeen meteen gecounterd werd door Bart, dat was wel Frank niet hé, maar Joël…”

Het deerde mij allemaal… niet meer.

En dag ging zijn gewone gang.

9u15 Ergotherapie met Marie-Paule

Mijn laatste ergo-sessie, vergezeld van de nodige “Leonidas”-pralines.

Wordt vervolgd