 |
|
|
| |
|
|
| 21-03-2008 |
 NOG WAT LAATSTE BEDENKINGEN |
|
Ben nu in de transitzone van Tapei (Taiwan) en heb nog 3 uren, van de 6 die ik moest wachten, te gaan en dan stap ik op de grote vlieger richting europa.
Ik vind het dan ook bijzonder sympathiek dat ze hier gratis internet verschaffen. Zo gaat de tijd toch iets sneller voorbij in deze giga-luchthaven.
Vandaag dus vertrokken in Vietnam.
Het was een bijzondere ervaring om verschillende redenen:
-Lang van huis weg en dus ver van vrouw en kids
-Kennismaking met de oosterse cultuur
-Heb me verdiept in het boeddisme
-Fijne mensen leren kennen
-Leuke nieuwe ervaringen opgedaan
-Op bijzondere pekken geweest
-...
Het was fijn om op mezelf te zijn, te gaan en staan waar ik wou, een ritme te volgen dat alleen het mijne was.
Dat deed echt deugd.
Toch ga ik heel graag terug naar mijn nest bij mijn liefste en mijn kinderen.
Ik kijk er ook naar uit
om vrienden en rest van de familie terug te zien.
Wat ga ik missen?
Het voortdurend getoeter, het bijzonder lekkere gezonde eten, kokospalmen, leven op de straat, uitpuilende fietsen, papa/mama/baby en
grootmoeder samen op 1 brommer, brommertaxi's die zodra je je neus buitensteekt hun diensten aanbieden, lang zwart sluikhaar, lekkere fruitshakes, de zon.
Tot ziens, tot vertellens, tot thuis.
De eerste week thuis wordt er een met ons gezinnetje ergens in een bos. Daar kijk ik heel erg naar uit.
chiao
21-03-2008, 13:45 geschreven door frankcamme 
|
|
|
|
|
| 20-03-2008 |
| AND NOW THE END IS NEAR... |
|
THE END
Morgen vlieg ik terug naar belgenland waar ik eigenlijk zaterdag pas aankom.
BLIJ om mijn geliefde en kinders terug te zien. 7 weken is toch lang, het gemis was soms sterk aanwezig.
AFSCHEID van dit land zal toch ook raar zijn. Het was fijn vertoeven hier.
Vietnamezen zijn toch wel fijne mensen. Nu op het eind leer ik de mensen in hun context kennen.
Begrijp beter waarom ze wat - wanneer - hoe doen. Kleine wrevels verdwijnen en het is dan
makkelijker om ze in je hart te sluiten. Het is een volk van sterke hard werkende mensen die meestal in de weer zijn.
Als ze niets doen is het vaak omdat ze zitten te wachten op een job. Vaak doen ze dit al liggend op hun scooter of motor.
Eten is hier ook zeer belangrijk. Het is lekker, vers en gezond. Dik ga je hier niet snel worden,( meeste eten is licht verteerbaar)
alhoewel de mensen in het zuiden ronder zijn dan hier in het noorden. Misschien dat ze daarom zo klein en slank zijn.
Ze zijn roekeloos in het verkeer, het lijkt of ze gevaar anders inschatten dan wij.(of soms helemaal niet)
JA is een woord dat ze altijd gebruiken. Een combinatie van beleefdheid en je gezicht niet verliezen.
.
Ben naar een slangendorp geweest waar ik eerder over schreef en ik heb het nuttigen van deze kronkelende gifspuwers
toch maar aan mijn verbeelding over gelaten. Het is maar dat Michel van GAIA ervan zou horen. Ik ga met hem de in Antwerpen pas
opgerichte Raad voor Dierenwelzijn wat zinnige spirit trachten te geven. Een beetje op mijn tellen letten dus.
Vandaag naar Uncle Ho geweest. Ho Chi Min is de nationale held van Vietnam en hij ligt al 40 jaar opgebaard en gebalsemd in een
mausoleum. Het leek wel of we moslim waren en trachten in het witte huis binnen te dringen! Man,man, wat een security.
Hij wordt echt heel sterk bewaakt. Metaaldetectors, hoofddeksels die afmoesten, armen mochten niet gekruist, fototoestellen
mochten niet binnen en de zeer lange rij moest in beweging blijven. Je mocht niet blijven staan om rustig te kijken. Zelfs wanneer je vertraagde kwamen de solaten al tegen je arm tikken om je aan te manen door te lopen. Hij is dan ook
een heel bijzonder man geweest en van heel grote betekenis voor zijn land. Het was een speciale ervaring. Zowel het zien van zijn
lichaam als heel de tralala er rond.
Sceptici beweren dat het zijn echte lichaam niet is maar een wassen beeld.
Een man vertelde me dat ze zijn lichaam elk jaar voor 2 maanden naar Rusland brengen omdat ze daar gespecialiseerd zijn in het
behandelen van gebalsemde lichamen.
Zo, nu slapen en morgen gezond weer op.
Ik ga deze blog zeker nog afwerken met wat laatste bedenkingen en foto's DUS blijven lezen beste mensen.
Heel erg bedankt om af en toe volgen.
Tot later
frank
20-03-2008, 00:00 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
| 18-03-2008 |
| TERUG IN HANOI |
Ben ondertussen alweer even in het noorden waar mijn reis begon.
De titel van het bericht was toen FREEZING HANOI. Gelukkig is dat nu wel anders.
Temperatuur is ok maar de zon laat zich niet zien.
Op het vliegtuig van Cambodja naar Hanoi kwam ik twee Zuid-Afrikanen tegen met Indische roots.
Een te gek koppel. Ze waren reeds 3 weken aan het reizen en het was hun 'FIRST DATE'. Ik geloofde hen
eerst niet en dacht dat ze me in de maling namen maar het bleek te kloppen.
Elkaar ontmoet in busines, contact gehouden over de telefoon, de man heeft een reis naar Bali gepland en
nodigt haar uit om mee te gaan wat ze doet en kijk, een nieuw paar.
Twee bijzondere mensen. Moet ook wel want ze wonen in Johannesburg, een stad waar je veel kans loopt een machinegeweer onder je neus te krijgen en als je geluk hebt alleen je wagen, geld, horloge en wapen (jaja) kwijt bent. In geval van pech ben je ook je leven kwijt.
Suredna kwam dit al 5 keer tegen. Daar sta je dan en je ziet je auto wegrijden met toebehoren.
Toch wonen ze er graag.
Met hen ging ik 2 dagen naar Halong Bay. Deze natuurpracht, waar ik je nu nog geen foto's van kan laten zien, heeft al enkele keren de prijs gewonnen die UNESCO uitreikt voor 'World Heritage'.
Het zijn een soort rotsen die in het water steken waar je kan tussen varen. Dit heeft een magnifiek panorama met daarbij het feit dat je reist, slaapt en eet op een soort oude jol die op de moment supreme hun zeilen openzetten.
Heel bijzonder toch wel.
Ben nu mijn laatste dagen aan het slijten in de stad Hanoi en omstreken.
Al rondbrommend op een motor in een stad als Hanoi is dat soms behoorlijk spannend.
Morgen naar een dorp waar ze cobra's kweken voor consumptie.
Daarover later meer.
Xin chao
frank
18-03-2008, 13:16 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
|
| ANKHOR WAT: EEN WERELDWONDER!? |
SIEM REAP, een klein stadje, druk bezocht door toeristen van over de hele wereld. Met een bijzondere meerderheid van Japanners en Koreanen. Allen komen ze hier naar toe voor wat een wereldwonder heet te zijn.
ANKHOR WAT
Dit is de naam van een bijzonder grote tempel die nog redelijk intact is gebleven ondanks de vele jaren en oorlogen die dit land geteisterd hebben.
In een straal van 30 km bevinden zich nog verschillende van deze pareltjes die minder groot zijn maar daarom zeker niet minder mooi.
Het zien van deze tempels, er rond lopen en de sfeer opsnuiven waren zeer bijzonder en ik ben blij het te hebben gedaan. Toch was ik niet van mijn sokken geblazen zoals ik verwacht had na de commentaren van andere reizigers te hebben aanhoord.
Ik had er wel wat voor over om de deze ervaring zo intens mogelijk te maken.
De eerste dag ben ik om 5u30 met een zeer oud en kramikkelig fietske een uur onderweg geweest om het wonder te aanschouwen als één van de eersten. Ik kwam daar dus aan om 6u30 en moest mij een weg banen tussen de Jappen (ze hadden daar al enkele bussen afgekapt) die allemaal de perfecte foto wilden nemen van de zon die opkwam vanachter de tempel. Daar ging mijn bijzonder moment, ik had dus nog vroeger moeten zijn. Je kan er immers al terecht van 5u 's morgens.
Doordat ik zo vroeg was heb ik sommige plekken van de tempel toch heel efkes voor mij alleen gehad.
Het was vanaf 10u zeer heet en ik moest nog 14km op dat oud krel waar de band stillekes van leeg liep onder de brandende zon terug.
Vakantie is toch afzien niwaar.
Ook vandaag weer vroeg op pad naar een tempel verderweg (deze keer met de tuk-tuk: motor met een aanhangwagen met een dakje boven)
Deze keer een kleinere tempel die ik zeer bijzonder vond voor zijn kleine fijne details. Ongelooflijk hoe ze zoveel jaren terug die techniek al bezaten om stenen te beitelen en verbindingen te maken in steen waar onze beste bouwvakkers nu voor zouden passen.
Heel bijzonder vond ik Ta Prohm. Deze tempel is overwoekerd door bomen (zie foto onderaan). Deze bijzondere bomen nemen met hun gigantische wortels de tempels in een greep van een octopus.
12-03-2008, 17:10 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
| 10-03-2008 |
| STRAATKIDS |
Hier in Phnom Pen, de hoofdstad is het prettig vertoeven. Een zeer levendige stad waar het 's avonds leuk
vertoeven is op een terraske aan de riverside .
Er lopen hier dan voortdurend kids rond van 1,5 tot 14 en ouder die boeken verkopen of schoenen poetsen.
Dit laatste is nogal frustrerend wanneer toeristen op flip flops lopen, daar valt weinig aan te poetsen.
Kinderen van 6 jaar lopen met hun kleine broertje (van net kunnenlopen leeftijd) op de heup ook op uren dat
dat kleintje en zei zelf ook in bed zouden moeten liggen. het kleintje hamgt dan slapend op een veel te klein zorgend lichaam.
Mijn vaderhart bloeit dan en dat weten ze.
Je zou hun dan geld geven met de afspraak dat ze dan gaan slapen wat veel toeristen doen. Ze geven ook bedragen die niet
in verhouding zijn.
Geven een dollar terwijl dit bijna een dagloon is hier. Gevolg is dat de toeristen deze kids eigenlijk trainen om hier
vooral mee door te gaan.
Deze mooie kinderen zien er bijzonder pienter uit, lopen heel veel te lachen en lol te maken onder elkaar.
Ze zien er ook niet uitgehongerd uit. De vraag is waar ze slapen.
Een ding is zeker, ze krijgen het niet op een plateauke zoals onze kinderen.
10-03-2008, 00:00 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
| 09-03-2008 |
| VERS VAN DE PERS |
En dit bedoel ik nog al letterlijk. Kom net van de massagetafel.
Op aanraden van mijn Chief heb ik me laten masseren door een blinde dame.
Hier in Cambodja heb je enkele massagesalons die gerund worden door gehandicapten.
Je wordt dus onder handen genomen door een blinde. In mijn geval een klein madammeke
die regelmatig in en over mijn pijngrens ging. Ze wist mijn zwakke plekken makkelijk te vinden.
Denk dat ik hier de komende dagen (geen) deugd van ga hebben.
Ben dus inderdaad in Cambodja aanbeland. Meer bepaald in de hoofdstad Phnom pen.
Een heel ander land. Toffe stad, zeer levendig, mooie gebouwen, mooie mensen, grappige tuk tuks.
Deze morgen ben ik in de zoveelste Tempel geweest op deze reis. Ik had een heel
aangenaam gevoel er te zijn.
Ben al drie weken in een dikke turf aan het lezen over het leven van
Siddartha Gautama alias Buddha 'de ontwaakte''.
In deze tempel op Phnom Wat, die volgeschilderd was met taferelen uit het leven van de Buddha,
voelde ik me behoorlijk thuis.
Ik hoor het je al denken: ''Frank komt kaalgeschoren terug in een safraankleurig gewaad en gaat minstens
2 u per dag mediteren. Alcohol, vlees en vis worden afgezworen."
Nee hoor.
Ik kom er hier wel nog meer achter dat het een bewuste en aangename manier is om in
het leven te staan. Ik weet ook dat het me in de toekomst zal helpen om goed met conflicten en
levensproblemen om tegaan.
Nog wat over Vietnam waar ik binnen 4 dagen terug naar toe ga om nog wat dingen in het noorden
te zien.
De Vietnamezen zijn bijzonder georganiseerd . Dit maakt reizen in dit land bijzonder gemakkelijk.
Je vraagt aan de receptie van je hotel of guesthouse om je ticket te regelen en je wordt afgehaald en
op de juiste bus, boot of whatever gezet. Handig toch want je spreekt de taal niet en de meeste Vietnamezen
kennen geen Engels.
Op ecologisch punt hebben ze nog wel wat te leren. Ze gebruiken hier brandstof van euronorm 1. Zowat de meestvervuilende
die er is. Als ik het goed heb zitten we in belgie aan euronorm 4. Je kan je er dus iets bij voorstellen als je door Hochimincity
(Saigon) loopt, een stad van 8 miljoen inwoners waarvan er 4 miljoen met een brommer rijden, en het is 40 graden celcius.
Je raakt de straat niet over zonder je er tussen te gooien en te vertrouwen op hun rijkunst en je hebt zeer weinig zuurstof.
De grens tussen Cambodja en Vietnam is nog een zeer gevoelig punt. Ik was in Chau doc, een levendig stadje aan de grens,
en was wat door het landschap aan het tuffen op een motor. Ik reed op een klein padje tussen kleine huisjes waar zich allerlei
huiselijke tafereeltjes afspeelden toen ik plots werd ingehaald door een militair die me kordaat verzocht om te keren want ik was
Cambodja aan het binnenrijden en ik had geen Visa. Hoe kon die dat nu weten?! Hij bleef me volgen tot ik terug richting stad reed.
Ik had me daar toch een behoorlijk Big brother-gevoel. Ik was helemaal geen miltaire post gepasseerd en toch wisten ze dat ik
daar aan het cruisen was. Een voorbeeldje ook van de Communistische controle.
Mijn laatste avond in Chau doc ben ik een Juf gaan helpen Engelse les geven. Zij had me aangesproken aan de rivier waar ze
soms met haar studenten rondhangt om hen te laten oefenen door tegen de toeristen te spreken.
Was wel grappig. Alleen, hun uitspraak, zelfs die van de juf, is zeer slecht. Ze kennen hun woordenschat maar je begrijpt hen
7 van de 10 keer niet door hun slechte uitspraak. Hier in Cambodja blijkt dat heel anders te zijn. Hun taal is ook meer gelijk aan de onze.
Het Vietnamees heeft woorden van 1 lettergreep maar gebruiken verschillende klanken. Heel moeilijk. Naar het schijnt gebruiken wij
in de voor ons bekende talen slechts 1 hersenhelft en voor het Vietnamees en chinees heb je er twee nodig. Het feit dat zij normaal
twee helften gebruiken is dus geen voordeel.
Foto's krijg ik dus niet meer op mijn blog voorlopig. Computers hier kunnen mijn kaart niet lezen.
Morgen ga ik naar het veelbelovende Ankhor Wat. Een van de wereldwonderen naar men zegt. Daarover hou ik jullie zeker op de hoogte.
A LOTUS FOR YOU A BUDDHA TO BE
Franksan
au men rug, mijn spieren zijn aan het reageren...
09-03-2008, 00:00 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
| 05-03-2008 |
| Belevenissen op Phu Quoc ( een tropisch eiland) |
Amai, het is al even geleden dat ik nog iets liet horen.
Ik zat dan ook op een eiland waar de verleiding tot het liggen in een hangmat, rondscheuren op een motor en vebranden in de zon een te grote verleiding was.
Ik heb het snorkelen ontdekt,wat ik al ongelooflijk geweldig vond. Bijzondere en kleurige vissen, mega-crab in actie, kwallen (die onder water mooi zijn), koraal enz...
Op mijn laatste dag ben ik dan echt gaan duiken.
Jaja met flessen en heel den santeboetiek.
Dit was echt formidabelongelooflijkeenwerelddieopenging. Echt SUPER!!! Ik heb geen grote vissen gezien maar heel veel kleuren en echt schitterend koraal. Van die grote en hele mooie schelpen, die normaal in de winkel liggen, kruipen hier over de zeebodem en er zit verdorie een giga-slak in.
Schitterende zee-egels en nog veel meer.
Twee duiken: 1 van 40 min en 1 van 48 min. De tijd vloog voorbij. Moest ik dit in het begin van mijn verblijf op het eiland gedaan hebben dan had ik zeker een cursus gevolgd van drie dagen. Kan me alleen niet voorstellen om na deze ervaring in de Oosterschelde te gaan duiken. Maar dat zal Bart me ongetwijfeld wel tegenspreken.
Ik werd naast lekker eten en mooie zonsondergangen nog meer verwend want er leeft op dit eiland een (volgens de Phu Quoqanen toch) uniek hondenras. Het lijkt een kruising van een Ridgeback met Akita en Chouchou. Deze laatste zit er alleen maar tussen voor zijn blauwe tong.
Leuke honden. Zijn best mooi en zijn bijzonder zacht van karakter. Al kan het natuurlijk zijn dat ze zich koest houden omdat ze schrik hebben anders in de pot te belanden. Want ja, de Vietnamezen eten hond en NEE, bij mijn weten heb ik het nog niet op mijn bord gehad.
Zou me niet verbazen want zit nu in een streek waar je in het restaurant je nog levende slang kan gaan uitkiezen voor ze op je bord beland.
Ook kikkers, schildpadden kan je uitkiezen.
Er is hier zelfs een plek waar ze een Cobra te voorschijn halen,deze onthoofden, het nog kloppende hart met wat bloed in je glas witte wijn doen, en deze moet je dan achterover slaan terwijl het hart nog in actie is.
Dan ben jee en echte VENT. Lekkerrrr
Ben vandaag om 5u30 vertrokken in een klein bootje om een stuk van de Mekong af te varen. Het moest zo vroeg omdat we dan de drijvende markten in volle actie zagen.
Wat een leven op het water. Grote en kleine boten gaan tegen elkaar liggen om handel te drijven.Vooral fruit en groenten maar ook andere dingen.
Plots kwam er een zeer klein bootje langs varen en dit was een cafeetje. Een Tigerbier om 6 u in de ochtend vond ik wat overdreven dus heb ik het maar bij een koffie gehouden. Bij een ander bootje kon ik ontbijt kopen en als ik wou eten voor een hele week. Heel bijzonder.
Boeiend was ook te zien dat ze vanop hun boot het Mekongwater gebruiken om kledij te wassen, tanden te poetsen, om in te sch....n en te p.....n en ik vrees ook mijn koffie te maken. Hallelujah, spurten naar de pot.
De Motor is niet meer vreemd voor me wat ik wel fijn vind want het is wel een vrij gevoel om in de wijde wereld te ontdekken vanop zo'n ding.
Morgen vertek ik richting Cambodja waar ik een 5 tal dagen zal verblijven en dan terug richting noord Vietnam.
Ondertussen begin ik de Vietnamezen al iets beter te begrijpen. Wanneer ze met hun hand flapperen in de hoogte betekent dit NEE en ze zeggen altijd Ja ook al hebben ze je niet begrepen.
Dit laatste is soms bijzonder frustrerend. Als je vraagt of ze Engels spreken en ze zeggen ja, begin je heel je uitleg en dan blijkt dat ze je niet verstaan. Vertekt de bus?Ja en dan blijkt niet zo te zijn. Dit zorgt voor veel communicatiestoornissen.
Je leert er mee omgaan en van Dung heb ik geleerd :"altijd blijven lachen".
Lieve mensen, jullie horen nog van me.
Xin chao
Frank
05-03-2008, 00:00 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
| 18-02-2008 |
| SCHEUREN OP HIGHWAY NR 1 |
Ben wat stilgevallen. Ontbijten duurt 2 a 3 uur en de dingen die ik doe gaan langzaam.
Eèn activiteit per dag is meer dan genoeg. Heerlijk.
Na Hue waar ik die wonderlijke rit achter op de motor heb gehad ben ik naar Hoi An gegaan.
Dit is een lieflijk stadje met het meest aantal kledijwinkels per vierkante km ter wereld.
Ze zijn krakken in het maken van kledij en bijzonder goedkoop om niet te zeggen schaamtelijk goedkoop.
Ze kopieren perfect een kledingstuk of schoen waar je aan gehecht bent en ze maken een heel kostuum in minder dan 24 u
pasbeurt inbegrepen. Jawel ook modieuse dingen.
Jullie horen me al komen, ik ga binnenkort dus in maatpak te bewonderen zijn.
Weet wel nog niet of ik het ga aandurven,
maar ik heb er wel èèn. Een hemd gemaakt op maat zit als gegoten. Een hele ervaring toch.
Je ziet hier ook toeristen hele valiezen wegsleuren. Mensen kopen extra koffers om hun schatten achter zich aan te sleuren.
Mensen die van plan zijn te trouwen! Het is het overwegen waard om je trouwjurk hier te laten maken!
Kans is groot dat je reis inbegrepen niet duurder uitkomt dan je kledij in belgie te laten maken.
Ben nu in Natrang. De plek waar de Amerikanen kwamen bekomen ten tijde van de oorlog hier.
Zeer mooi strand met eindelijk goed weer en een rood vel als gevolg.
Alles gaat nu langzamer en het is genieten a volonte. (vergeef me dat ik geen accenten gebruik want op dit qwerty-klavier
kan ik ze om de dooie dood niet vinden.)
Gisteren een motor gehuurd en er met een Nederlands koppel op uit getrokken. Een heel avontuur want het was
echt wel een motor dus veel power en versnellingen. Eerst kon ik er niet mee overweg maar tegen s avonds kon ik me
als een volleerd Vietnamees door het verkeer wurmen. Wij op zoek naar zeer bijzondere watervallen.
Hebben ze wel gevonden maar eerst verdwaald in een gehucht waar we in een plaatselijk cybercafe door de jeugd
als aliens ontvangen werden. Was een heel bijzonder ervaring, ze kwamen ons echt bekijken als een atractie. Heb er leuke fotos van kinderen geschoten. ( ik tracht ze bij deze tekst bij te leveren)
t Zijn hier fantastisch lieve mensen.
De watervallen bereiken was wel wat klimwerk en de hollanders hielden niet zo van fysieke inspanningen dus ik alleen voort.
Ik stuitte op een groep russen die hoog bij een waterval aan de wodka zaten er op stonden dat ik dit mee deed. Goeie zaak dat
ik door een Vietnamees vrouwtje, dat ons de weg wees, werd aangemaand om me terug bij mijn groepje te voegen.
Was anders fout afgelopen. Waren wel schatten die russen. Echt hartelijke mensen.
Morgen ga ik voor vier dagen naar Whale Island. Een eiland met bamboehutten waar
je geweldig kan snorkelen, duiken en niets doen. En ja hoor soms zijn er walvissen te zien maar niet in dit seizoen.
Ik ga met gemengde gevoelens. "is het wel ok om op een eiland enkel te genieten van zon, water, wildlife en lekker eten?"
Moet ik niet vanalles gaan zien en zo?
Heb er desondanks die dubbele gevoelens wel veel zin in.
Zo, mijn activiteit voor vandaag zit er op.
Love you all
x
18-02-2008, 00:00 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
| 12-02-2008 |
| ACHTER OP DE MOTO |
Ben ondertussen in een stadje Hoi An waar het vergeven is van de klerenwinkels waar je kleren op maat kan laten maken
voor een appel en een ei.
Op 24u maken ze bvb een volledig kostuum op maat voor 70 euro. Ja, het is kwaliteit.
Kwestie van een style-change toe te passen zal ik in de toekomst in driedelig pak op het werk verschijnen.
UITERAARD met het logo van Het Stadsbeest op de rug. Alle , misschien ook een handje.
Gisteren ben ik achter op de motor van een Vietnamveteraan gaan toeren in de buurt van een andere stad Hue.
Geweldig reuze en megakoel. Ne mens komt zo op plaatsen waar ie anders niet geraakt.
Je kan overal naar toe met een bustoer. Ook ok omdat je dan ook wel op plaatsen geraakt maar het is toch niet hetzelfde.
Ben geen motormens en toch vond ik het een superervaring om door de rijstvelden te scheuren en in kleine ateliertjes te komen waar ze de typische konische hoeden maken, wierrookstokjes, enz...
Voor mij heel belangrijk is dat ik in de pagode ben geweest waar Tich Nath Hahn (tay) , een Vietnamese Zen-monnik, zijn meditaties deed toen hij nog in Vietnam woonde. Tay woont nu in Frankrijk waar hij een klooster leidt voor zowel monniken als nonnen.
Deze man werd door Martin Luther King ooit voorgedragen voor de nobelprijs van de vrede. De kogel in Martins hoofd heeft dit verijdeld.
Hij was vooral en is nog steeds een belangrijke figuur in mijn leven.
Van hem leer ik stil te staan bij mooie momenten en rijk te zijn met zeer kleine dingen. Soms zo simpel als in - en uitademen.
Ben in 2000 een week gaan mediteren in Plum Village. Het Zen klooster waar hij nu woont.
Genoeg hier over en nu kunnen jullie volgen waarom dit bezoek voor mij zo belangrijk is.
De motorman: bleek dus een Vietnamveteraan te zijn. Zeer aimabel man die voor het Zuid-Vietnamese leger gevochten heeft. Toen de Amerikaan de oorlog verloor en afdroop werden deze soldaten door het Noord Vietnamese gevangen genomen. Zij zaten vast, elke avond werd er door de luidsprekers afgeroepen wie er geexecuteerd werd. Ze moesten heel hard werken en anti-persoonsmijnen oprumen. Elke dag waren er gevangenen die een hand, voet of het leven verloren. Mr Trong had geluk en mocht uiteindelijk beschikken. Hij is wel voor het leven getekend.
Het chemische spul dat de VS gebruikten om de bossen te ontbladeren (Agent orange) bleef in de bodem, het drinkwater en dus ook in het voedsel achter met blijvende fysieke gevolgen van dien. Daarenboven mag hij nog altijd niet werken, ook sijn kinderen niet, in een erkende job.
Het zijn deze mensen die met de Riksjas rijden waar ze nauwelijks iets mee verdienen.
Ondanks dit verleden is deze man toch positief, vriendelijk en zacht. Straf.
Over naar het weer.Wat hebben we vandaag Sabine? En ja , ik zak zuidelijker en ook hier GEEN ZON.
HET IS VERDOMME BETER WEER IN BELGIE !!!!
Maar alle , het eten is super en de mensen en honden ook. Voor de kenners: de honden zijn bijna allemaal gekruist met de Japanse Akita.
Ze zijn zoals hun baasjes: kalm, niet agressief, soms mooi en lelijk en zeer zelfzeker.
NEE. Ik zal er geen meebrengen.
Nu ga ik naar de kleermaker WANT kleren maken de man
ooof is het
"al geef je een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding"
Ok mannen dit is een binnenkopper
ciao
12-02-2008, 16:02 geschreven door frankcamme
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
